Tasarım

ÖZET Bu çalışmada alışılagelmiş mimarlık kuramı ve değerler dizisine yeni bakış açıları getirmek amacıyla mimari tasarım sürecindeki etkisi ile mimariye yakın kaynaklardan biri olan " sinema " üzerinde durulmuştur. Mimarlık için hem yaratım sürecinde, hem de mimarlığın kuramsal temellerine sağlayacağı katkı konusunda sinemanın, günümüzde de artan araştırmalar ile birlikte, önemli bir kaynak olduğu görülmektedir. Filmler, daha duyarlı bir mimarlığı keşfetmek ve kendi kuramını yaratmak amacıyla incelenmekte ve bu mekansal okumalar da tasarımcıların ve akademisyenlerin mimarlığı ve mekanı anlamlandırma süreçlerine katkıda bulunmaktadır. Çalışmada, bu disiplinlerarası etkileşimin akademik çalışmalara ne denli yansıdığını araştırmak amacıyla mimarlık-sinema arakesitinde Türkiye'de tamamlanmış olan lisansüstü tezler incelenmiştir. Disiplinlerarası etkileşimlerin temel alındığı bu çalışmada sinemanın, mimarlık kuramının geliştirilmesi, akademik alana sağladığı katkı irdelenmiş ve bu alanda yapılan bilimsel çalışmaların alana yeni bakış açıları getirdiği görülmüştür. ABSTRACT This study dwelled on " cinema " with its impact on the process of design and for being one of the related resources to architecture in order to demolish the usual, stereotyped theory of architecture and set of values. With the recent studies it is recognized that cinema is an important resource for architecture in terms of inspiration problem in creation process as well as the contribution it makes to the theoretical roots of architecture. Movies are watched in order to discover a more sensitive architecture and find new inspiration resources and this cinematographic experience contributes to the designer's knowledge accumulated in his/her own world. In this study, it is emphasized by using cinema which is present with the concepts of time and space just like architecture and the researches made in cinema and architecture intersection are important resources for architecture both theoretically and practically. In this study, which specifies the importance of interdisciplinary studies in order to avoid the inspiration problem in architectural creation process, it is foreseen that cinema will contribute to the development of architecture theory and will bring new perspectives to the scientific studies that will be conducted in this field.

Özet                 

Mimarlık, mühendislik ve inşaat sektöründe çalışan birçok uzman teknolojinin imkânlarından yüksek oranda yararlanmak istemektedir. Yenilenebilir enerji kaynaklarını kullanarak binaları ve alt yapıyı daha verimli bir şekilde kullanan bir sisteme ihtiyaç duyulmaktadır. Bu ihtiyaç Yapı Bilgi Modelleme Sistemi (Building Information Modeling – BIM) ile karşılanabilir. BIM ile planlama, tasarlama,  inşa ve yönetim aşamaları için fikir ve araçlar sağlanabilir. Paydaşlar arası eş zamanlı çalışmayı mümkün kılan bu sistem akıllı, üç boyutlu model tabanlı bir süreç olarak tanımlanabilmektedir.

BIM ile yürütülen bir projede; görselleştirme, koordinasyon, prefabrikasyon, planlama, düşük hata toleransı ve iş birliği gibi pek çok kolaylık sağlanabilmektedir. Bunun yanı sıra, iklimsel veri, meteorolojik veri, bina enerji sarfiyatı, güneşlenme /gölgelenme, termal ışınım, rüzgar ve hava akımı gibi analizler yapılarak projenin tasarım aşamasında doğru kararlar alınabilmesi sağlanabilmektedir. Bu sayede, yapım süreci içerisinde oluşabilecek olumsuz durumlar önceden engellenebilmektedir.

Bu sistem, yapının planlama aşamasından başlanarak, konsept tasarım, katı kütle modellemesi, uygulama ve as-built projeleri başta olmak üzere, yapının işletmeye alınmasına kadar olan tüm yapı yaşam döngüsü aşamalarında etkili ve verimli bir biçimde kullanılabilmektedir.

Yapı Bilgi Modelleme Sistemi mimari, statik, mekanik, elektrik/elektronik gibi farklı disiplinleri aynı parametrik model üzerinde bir araya getirebilmekte ve disiplinler arasında etkili bir koordinasyon sağlayabilmektedir. Bu sayede, geleneksel yöntemlerden farklı olarak, planlama aşamasından başlanarak zaman ve kaynakların verimli kullanımı sağlanabilmekte, muhtemel hataların önüne geçilerek gecikmeler ve ekonomik kayıplar ortadan kaldırılabilmekte,  sağlıklı planlama ve organizasyon yapılabilmektedir. Bu sistemin kullanımı, yapılaşma faaliyeti özelinde, sürdürülebilir kalkınma ve sürdürülebilir mimari tasarım fikrini desteklemektedir.

Bu araştırmanın iki temel amacı bulunmaktadır. Birincisi ortaokul fen eğitimine yönelik işaretçi
tabanlı Artırılmış Gerçeklik (AG) uygulamalarının tasarlanması ve bu sürecin detaylı olarak sunulmasıdır.
İkincisi ise geliştirilen AG uygulamalarına yönelik öğretmen adaylarının görüşlerinin incelenmesidir.
Araştırmada tasarım tabanlı araştırma yöntemi kullanılmıştır. Araştımada ortaokul yedinci sınıf düzeyinde
fen bilimleri dersinde kuvvet, hareket, basınç gibi konularının öğretimine yönelik olarak geliştirilen
artırılmış gerçeklik uygulamalarının tasarım sürecinde ADDIE modeli kullanılmış ve bu süreç
detaylandırılarak sunulmuştur. Tasarım aşamasında “Çoklu Ortamda Bilişsel Kuram”ı, “Bilişsel Yük Kuramı”
dikkate alınmıştır. Araştırmada geliştirilen uygulamalara yönelik Karadeniz Bölgesi’nde yer alan bir
üniversitenin Eğitim Fakültesi’nde Fen Bilgisi Öğretmenliği bölümünde son sınıfta öğrenim gören 14
öğretmen adayının görüşü de alınmıştır. Bu doğrultuda öğretmen adayları uygulamaların
kullanılabilirliğine yönelik; dersi daha eğlenceli hale getirmesi, öğrenmeyi kolaylaştırması, ilgi çekici ve
motive edici olması, odaklanmayı artırması, soyut nesneleri somutlaştırması gibi daha çok olumlu yönde
görüşlerini bildirmişlerdir. Bunun yanında bazı katılımcılar uygulamaların kullanımında teknik sorunların
yaşanabileceği, zaman alıcı olması, gürültü oluşması gibi sınırlılıklarının da olabileceğini belirtmiştir.
Araştırmada fen eğitimine, öğretim tasarımcılarına ve bundan sonra gerçekleştirilecek çalışmalara yönelik
önerilerde bulunulmuştur.

Important Note: This is an unpublished conference paper. I presented this paper in The 1st International Communication Students' Symposium: "Communication, Culture, Ethics and Creativity" in 2012. Please cite accordingly. I am sharing full text in pdf format.

Impacts Of Social And Cultural Changes In Information Society On
Visual Communication Design And Information Design

ABSTRACT
Humankind has been communicating visually since ages. Cave paintings and Egyptian
hieroglyphics are the early examples of visual communications. If it is surveyed from
ancient times to the present, it can be seen that how the visual communication approach was differentiated by changing and improving community values, culture and technology. The process of social change can be briefly grouped such as Agricultural Society, Industrial Society and finally Post-Industrial Society or in other words Information Society. In Agricultural Community people were living in small groups and in remote areas to each other. And they were only working for themselves. However, as a result of Industrial revolution people started to work in factories and became a part of mass production and mass consumption. And they started to live in cities as larger groups. In Industrial Society, information flow and production directly attached to space-time notion. And it is therefore of great importance for individuals. In this process of change, communication tools improved with technology and more complex communication tools such as Internet is emerged. In Information Society Communication tools which are used removed the restrictions of space-time notion. It is becoming much easier to reach, produce and publish information as a result of
improving technology. Still this situation has disadvantages such as information
pollution or information anxiety. Information Design is precisely at this point to the
line. As the name suggest, its aim is to pass the existing knowledge to the target
recipients accurate and regularly without encountering obstacles. In the modern world,
information which is designed and organized for anyone to understand is needed not to cause disruption. The aim of this research is to present how to organize and solve
information anxiety under circumstances of Information Design by the means of
developments and changes in society.

Keywords
Information Design, Information Society, Visual Communication, Design, Information
Anxiety

Önemli Not: Bu metin yayımlanmamış bir bildiri sunumudur. Bu bildiriyi 2012 yılıda "İletişim, Kültür, Etik ve Yaratıcılık" temalı 1. İletişim Öğrencileri Sempozyumu'nda sundum. Lütfen bu şekilde referans verin. Tüm metni PDF formatında paylaşıyorum.

Bilgi Toplumu’nda Yaşamanın Getirdiği Sosyal ve KültürelDeğişikliklerin Görsel İletişim Tasarımı Alanındaki Etkileri Ve Bilgilendirme Tasarımı


ÖZET
Görsel iletişim, eski çağlardan beri insanlar arasında kullanılan önemli bir iletişim yolu
olmuştur. Mağara resimleri ve hiyeroglifler görsel iletişimin ilk örneklerini oluşturur.
Görsel iletişimin kullanım biçimleri, toplum düzeni, kültürel değerler ve gelişen
teknolojiyle birlikte, tarih boyunca değişiklik göstermiştir. Bu sosyal değişim
sürecindeki toplum düzenleri, Tarım Toplumu, Sanayi Toplumu ve Sanayi Sonrası
Toplumu, başka bir deyişle Bilgi Toplumu olarak üç başlıkta toplanabilir. Tarım
toplumunda insanlar küçük gruplar halinde birbirlerine uzak bölgelerde yaşarken,
sanayi devrimi sonrasında kent kültürü oluşmuş ve insanlar kentlerde daha büyük
gruplar halinde yaşamaya başlamıştır. Sanayi toplumunda bilgi akışı ve üretimi zaman mekân kavramlarıyla bağlantılıdır; dolayısıyla bu kavramlar bireyler için büyük önem
taşımaktadır. Bu değişim sürecinde, iletişim kanalları ve araçları teknolojiye paralel
olarak gelişmiştir ve internet gibi pek çok karmaşık iletişim aracı ortaya çıkmıştır. Bilgi
Toplumu’nda, kullanılan iletişim kanalları ve araçları, bilginin üretimini ve paylamışını
zaman-mekan kısıtlamasından kurtarmıştır. Gelişen teknoloji sayesinde bilgiye
ulaşmak, bilgi üretmek ve yayınlamak giderek kolaylaşmaktadır. Pek çok açıdan
avantajlı olmasına karşın bu durumun dezavantajları da bulunmaktadır. Ortaya çıkan bu
kadar çok bilgi, bilgi kirliliğine de sebebiyet vermektedir. İşte bilgilendirme tasarımı
tam da bu noktada devreye girmektedir. Adından da anlaşılacağı üzere, bilgilendirme
tasarımı mevcut bilginin hedef alıcıya, doğru ve düzenli olarak, engellerle
karşılaşmadan aktarılmasını sağlar. Günümüzde, iletişimi sorunsuzca sağlamak ve
aksamaya sebebiyet vermemek için geniş kitlelerin anlayabileceği şekilde düzenlenmiş
ve tasarlanmış bilgiye ihtiyaç vardır. Bu araştırma da, toplum düzenindeki gelişmelere
ve değişimlere paralel olarak görsel iletişim alanında ortaya çıkan bilgi karmaşasının
Bilgilendirme Tasarımı adı altında nasıl düzenleneceğini ve sunulacağını ortaya
koymaktadır.

Anahtar Kelimeler
Bilgilendirme Tasarımı, Bilgi Toplumu, Görsel İletişim, Tasarım, Bilgi Kirliliği

Grafik ve görsel iletişim tasarımı son on yıl içinde “hareketli tasarım” kavramıyla giderek daha fazla yoğunlaşan bir ilişki içinde olmuştur. Tasarımcı ve teknolojik araçlar (yazılım ve donanım) arasında ucuzlayan ve buna bağlı olarak güçlenen ortaklık sonucu, geleneksel grafik tasarımın yanısıra, etkileşimli (interaktif) ve zaman-temelli (time-based) ortamlar için de tasarım gereksinimi ve olanakları çoğalmıştır. Günümüzde tasarımcıdan artık sadece durağan tasarımlarla sınırlı kalmayıp, farklı disiplinleri de zorunlu kılan bir alanda iş üretmesi beklenmektedir. Ülkemizde hareketli grafik tasarımı alanında eğitim veren üniversite ve özel eğitim kurumlarının ders içeriklerine bakıldığında, genellikle yazılım eğitimlerini temel aldıkları görülmektedir. Oysa hareketli grafik tasarım doğası gereği ses, zaman, boyut, hareket, öykü gibi çok farklı kavramları birleştirdiğinden, yazılımı sadece bir araç olarak kullanıp asıl aktarmak istediği mesajı öne çıkartmalıdır. Bu nedenle tasarım öğrencisinin bilgi ve tecrübesini sadece yazılım çerçevesi ile sınırlamayıp, evrensel olan hareketli grafik dilini etkili ve kalıcı biçimde aktarmak gerekmektedir. Geleneksel tasarım prensiplerinin etkileşimli ve zaman-temelli yeni ortamlara uyarlanması sonucu ortaya çıkan bu yeni dil kendi içinde canlandırma, hareketli tipografi, ses tasarımı, etkileşim, yeni medya ve iletişim kültürü gibi birçok disiplini barındırmaktadır. Bu kavram ve disiplinlerden yola çıkan çalışma, hareketli grafik tasarım eğitiminde önem verilmesi gereken konuları vurgulamayı amaçlamaktadır.

Tarih boyunca dünyadaki sosyal ve ekonomik değişimlerle, insanların ortak gereksinimlerini karşılamak amacıyla "mekan" farklı şekillere bürünmüş, her çağın ve uygarlığın kendine özgü bir mekan anlayışı olmuştur. Sürekli bir dönüşüm içerisinde olan "mekan" günümüzde, endüstrileşme, teknoloji, küreselleşme gibi toplumsal yapıya şeklini veren unsurların da büyük etkisi ile dönüşümünü sürdürmektedir. Bu değişimlerin mekansal yansımaları da en çok "kentlerde" kendini göstermekte ve etkilerinden en önemlisinin mekanların kimliği üzerinde olduğu görülmektedir. Bu bağlamda bu çalışmada kimliksizleşen mekanların kent insanı ile etkileşimi incelenmiştir.

The importance of rural planning in Turkey for the politicians and planners has increased considerably since the announcement of the Metropolitan Law in 2012. According to this law, the borders and authorities of local governments have been enlarged including districts and villages. Local governments have become responsible to bring all urban services and conduct planning activites in all the places within its borders. Local governments in Turkey whose lack of experience on rural planning are unquestinable have embraced Village Design Guides as a sole planning tool to manage the planning issues in rural areas. However Village Design Guides can not be enough to manage the development of the rural areas unless it is relationally developed with the other planning tools. This article aims to contribute to rural plannning literature and practice in Turkey as it introduces new planning tools in rural planning by fo-cusing on the Erdek Yukarıyapıcı Village Design Guide Project. The first part of the article introduces new discussions within rural planning literature, different rural planning tools and experiences in other countries In the light of the discussions in the first part, the design principles, approach, methodology and the content of the project, have been defined for the Erdek Yukarıyapıcı village in the second part. Socio-spatial analysis of the village takes place in the second part too. Following part is about proposed planning tools which are called Village Design Framework, Village Design Guide and Action Projects respectively In this part the content of these tools are explained in detail. The last part a discussion takes place on the potentials of the proposed planning tools for further rural planning practices in Turkey. ÖZ Türkiyede 2012 yılında kabul edilen Büyükşehir yasası ile kırsal alan planlaması, politikacılar ve plancılar açısından giderek daha fazla önem kazanmıştır. Yasa ile birçok yerel yönetimin, yetki ve sorumluluk alanları genişlemiş, sınırları içindeki tüm alanlara kent-sel hizmetler götürmekle ve plan yapmakla yükümlü olmuşlardır. Kırsal alanlara ilişkin planlama deneyimi olmayan yerel yönetim-ler için kırsal alandaki gelişmeleri yönlendirme konusunda imar planları dışında Köy Tasarım Rehberleri ise neredeyse tek araç-tır. Ancak mekânsal düzenleme araçlarından sadece biri olan Köy Tasarım rehberlerinin farklı tür araçlarla birlikte düşünülmedikçe başarılı olması zordur. Bu makalenin amacı; kırsal alan planlama-sında köy tasarım rehberlerinin yerini tartışmak, Erdek Yukarıya-pıcı Köyü özelinde geliştirilen farklı mekânsal düzenleme araçları üzerinden, kırsal alanda planlama süreçlerini tartışmaya açmak, böylece de Türkiye'de kırsal alan planlaması literatür ve pratiğine katkıda bulunmaktır. Makalede ilk olarak kırsal planlamadaki eğilim-ler ele alınmış köy tasarım rehberleri ve kırsal mekana müdahale araçları farklı ülke deneyimleri üzerinden aktarılmıştır. Daha sonra, Türkiye'de kırsal yerleşme planlamasına ilişkin mevzuat ve yaklaşım-lar aktarılarak Yukarıyapıcı Köyü için kırsal mekanı düzenleme araç-ları ve planlama ilkelerine ilişkin öneriler tanımlanmıştır. Bir sonraki bölümde yerleşmenin toplumsal/mekansal analizlerinde ve tasarım süreçlerinde kullanılan farklı yöntemler ile alana ilişkin elde edilen bulgular aktarılmıştır. Bunu takip eden bölümde bu bulgular ışığında Yukarıyapıcı Köyü için geliştirilen Köy Tasarım Şeması, Köy Tasarım Rehberi ve Eylem Projeleri olmak üzere farklı mekansal düzenleme araçları ayrıntıları ile aktarılarak, bu araçlar arasındaki ilişki ortaya konmuştur. Makalenin sonuç kısmında Erdek Yukarıyapıcı Köyün-de yaşanan deneyimlerin yerel yönetimler ve ülkemizde sınırlı olan kırsal mekansal çalışmalar için nasıl bir altlık teşkil edeceği üzerine bir tartışma yer almaktadır. Anahtar sözcükler: Erdek-Yukarıyapıcı, Kırsal Planlama, Köy Tasarım Rehberi.

Okulların sevinçle gidilen yerler olması için okulun kendine özgü nitelikleri ile dışarıdan daha çekici olması ama aynı zamanda da dışarıdaki yaşamla bağdaşık olması gerekir. Bugünkü açık öğretimde böyle bir nitelik var mıdır? Bugünün “paralı kolejleri” bir fanus gibi öğrenciyi yaşamdan korumaya kalkışmıyorlar mı? Sözde sınav kazandıran okullar yaşama ambargo koymuyorlar mı? Neden okullarımızda “zil çalar çalmaz” öğrenci  de öğretmen de sıkıştırılmış bir yay gibi okuldan ya da dersten hayata kaçmaktadır? Köy Enstitülerinde kuram ve uygulama, yetki ve sorumluluk, öğretim ve yönetim, öğrence ve eğlence kısacası yaşam ve eğitim birbirlerine karıştırılmadan kaynaştırılmış ve ama birbirlerinden koparılmadan da ayrıştırılmıştı. Eğitim ve yaşam iç içe, bütünlük ve süreklilik içinde, biri diğerini yok etmeden sürdürülebiliyordu. Köy Enstitüleri 1940’lı yılların biçim ve içeriği ile, aynı söylem ve kalıplarla yeniden kurulamaz. Ama tasarım ve işletim ilkeleri -her türde ve düzeyde- yeni kurulacak ya da kendini yenileyecek okullara örnek olabilir.

21. yüzyıl başından itibaren hızla gelişmekte olan nörobilim alanlarında yapılan araştırmalar insanların tüm düşünce, duygu ve davranışlarının beyinlerinde meydana gelen bir dizi elektrokimyasal reaksiyon sonucu oluştuğunu göstermektedir. Kişilerin çevrelerindeki mekândan aldıkları duyusal uyaranlar, vücutlarının içsel durumu hakkında bilgi veren duyguları ve önceki deneyimlerinden arta kalan anılarıyla birlikte, eylemlerini belirlemektedir. Dolayısıyla her mekân, o mekânı deneyimleyen kişiler için o veya bu şekilde davranmalarına neden olacak mesajlar içermektedir. İnsan-mekân etkileşimlerini inceleyen mevcut araştırmalar, konuya daha çok yapılı çevre üzerinden kullanıcı ekseninde yaklaşmakta; tasarımcıların malzeme, strüktür ve organizasyon tercihleriyle mekân kullanıcıları üzerinde ne tür etkiler oluşturabileceklerini inceleyen tasarımcı eksenli araştırmalar bulunmamaktadır. Bu çalışmada algı ve davranış yönetimi konusunda disiplinler arası bir çalışma alanı olan retorik, mekân tasarımı bağlamında ele alınmış; tasarımcıların retorik stratejilerini kullanarak mekân kullanıcılarını belli düşünce, duygu ve davranışlara sevk edebilecekleri öngörülmüştür. Algı ve davranış sistemlerinin nörolojik altyapısı üzerine temellendirilen çalışmanın ana bölümleri Aristoteles’in ikna kategorileri olan Logos, Pathos ve Ethos olarak belirlenmiştir. Logos bölümünde mekânsal söylemi oluşturan ışık, renk, form, ses gibi öğelerin algılanma biçimleri ve kişiler üzerinde oluşturabilecekleri etkiler incelenmiş; retorik figürlerin mekân tasarımında kullanım biçimleri açıklanarak örneklenmiştir. Pathos bölümünde tüm insanlarda ortak olan temel duygu sistemleri ve bunların mekân tasarımıyla ilişkileri irdelenerek mekânı deneyimleyen kişilerde bu temel duyguların nasıl uyandırılabileceği araştırılmıştır. Ethos bölümünde ise farklı mekân tiplerinde mekânsal karakter oluşumları örnekler üzerinde incelenmiştir. Yapılan incelemeler neticesinde retorik stratejilerinin mekân tasarımı dâhil iletişim kaygısı güden her alanda kullanılabileceği düşünülmektedir.

Neuroscience research, which has been developing rapidly since the beginning of the 21st century, shows that all thoughts, feelings and behaviors of people are the result of a series of electrochemical reactions in their brains. The sensory stimuli they receive from their environment determine the actions of people, with the feelings that give information about the inner state of their bodies along with their memories from their previous experiences. Therefore, each place contains messages that will cause people to act in one way or another. Existing studies examining human-space interactions are more user-oriented about the effects of the built environment on people. There is no designer-oriented research that examines the effects of the designers’ choices of materials, structure and spatial organization to users’ behavior. In this study, rhetoric, an interdisciplinary field of study on perception and behavior management, has been discussed in the context of spatial design; it is foreseen that the designers can use rhetorical strategies to refer the users to certain thoughts, feelings and behaviors. The main parts of the study, which is based on the neurological infrastructure of the perceptional and behavioral systems, are determined as Aristotle's three elements of persuasion: Logos, Pathos and Ethos. In the Logos section, the perception of the elements such as light, color, form, sound, which constitute the spatial discourse and their effects on the people, were examined. The use of rhetorical figures in spatial design is also described and illustrated in this section. In the Pathos section, the basic emotion systems common to all people, their relations with the spatial design and how these basic emotions can be awakened in users are examined. In the Ethos section, formations of spatial character in different types of spaces were examined through examples. As a result of the study, it is understood that rhetoric strategies can be used in all areas concerning communication, including spatial design.

GİRİŞ Akademik çalışmalarda giderek daha da fazla ele alınan disiplinlerarası yaklaşım, sanat ve bilim alanlarının disipliner yapılarının tartışılmaya başlaması ile birlikte ortaya çıkmıştır. Bu tartışma ve araştırmalarla disiplinlerin kesin sınırları belirsizleşmiş; kesişimlerden oluşan karmaşık bir yapı, etkileşimli bir sistemde melezleşen disiplinler oluşmuştur. Bu etkileşimler ile birlikte disiplinler kendi alanlarına ait çözümleri diğer alanlarda da aramaya başlamış ve disiplinlerarasında yeni ilişkiler doğmaya başlamıştır. Mimarlık, disiplinlerarası çerçevede incelenecek olursa; bir bilgi ve üretim alanı olarak, kaynakları, ürünleri, üretim biçimi ve kullandığı araçları gereği sadece bilimsel bilgi ile açıklanamamakta; mimarlık kuramını besleyen birçok alan bulunmaktadır. Bunlardan biri de görsel sanatlar arasında etkili bir anlatım aracı olan sinemadır. Sinema mimarlık etkileşiminin disiplinlerarası bağlamda incelendiği bu çalışmada örnek olarak incelenen film 'Wall E' dir. Wall E, mekanları üç boyutta var olmayan, fakat mekan tasarım süreci diğer türlere kıyasla en yoğun film türü olan 'animasyon' filmlerden bir örnektir. Wall E'nin seçilmesinin nedeni hikayesi gereği mekanların anlatı için en önemli belirleyici unsur olmasıdır. Filmin büyük bir bölümünün diyalogsuz geçtiği göz önüne alınacak olunursa, görsel anlatının ne denli önemli olduğu anlaşılabilir. Bu görsel anlatıyı oluşturan temel öğe de mekanlardır. Bu çalışmada, sinema aracılığıyla mimarlık kuramının gelişimine katkı sağlamak ve bu alanda yapılacak bilimsel çalışmalar için yeni bakış açıları oluşturmak amaçlanmıştır. Sinema üzerinden mekansal okumaların mimarlıkta hem kuram hem de uygulama için önemli bir kaynak olduğu, mekanın ve mimarlığın insandan bağımsız düşünülemeyeceği, mimarlık gibi zaman ve mekan kavramları ile varolan sinema aracılığıyla vurgulanmıştır. 1. DİSİPLİNLERARASI YAKLAŞIM İLE MİMARLIK Akademik çalışmalarda gün geçtikçe daha fazla yer alan disiplinlerarası yaklaşım, tarihsel süreç içerisinde özellikle sanat alanında endüstriyel dönem sınırları çizilmeden önce de varolmuş bir olgudur. Bu süreçten sonra modernleşme ile ayrışan bilgi yapılanmaları ve disiplinleşme yerini zamanla bu disiplinlerin kesişimlerinden oluşan bir ağa bırakmıştır. Farklı uzmanlık alanları birbirlerinden kesin çizgilerle ayrılmamış, aksine aralarında yeni ilişkiler doğmaya başlamıştır.

The idea of creative industries was emerged in Australia in the early 1990s but appeared to be discussed in detail in England in the late 90s. This idea has come on the agenda in order to create new jobs and ensure economic growth. Some politicians have realized that the economy which was based on the manufacturing was no longer effective in the new world order. They have tried to develop new models for local development and they have also discovered that the creative people and the creative industries those people creates are sources of this development. 'Design' and 'Architecture'-that assessed under the title of 'Cre-ative Industries and Activities' by European Commission-are the areas that creativity and therefore creative people are focused. The statistics obtained from this research showed that the creative industries have a remarkable portion in the gross national income among the other sectors (food, beverage, tobacco manufacturing sector) and they are also growing fast. In this paper, the development of creative industries and their current situation in the world will be covered in the first place, and then the position of creative industries in the local economy will be evaluated. ÖZ 1990'ların başlarında Avustralya'da ortaya çıkan, ancak 90'la-rın sonlarında İngiltere'de detaylı bir şekilde ele alındığı görülen yaratıcı endüstriler fikri, yeni iş alanları yaratmak ve ekonomik büyümeyi sağlamak amacıyla gündeme gelmiştir. Yeni dünya dü-zeninde artık üretime dayalı bir ekonominin etkili olmadığını fark eden politikacılar, yerel kalkınma için yeni modeller geliştirmeye çalışmışlar, bunun kaynağının da yaratıcı insanlar ve oluşturdukları yaratıcı endüstriler olduğunu keşfetmişlerdir. Avrupa Komisyonu tarafından 'Yaratıcı Endüstriler ve Aktiviteler' başlığı altında değer-lendirilen 'tasarım' ve 'mimarlık', yaratıcılığın ve dolayısıyla yaratıcı insanların yoğunlaştığı alanlardır. Yapılan araştırmalar sonucunda ortaya çıkan istatistikler yaratıcı endüstrilerin gayri safi milli hası-lanın içinde diğer sektörlerin (yiyecek, içecek, tütün üretimi sek-törü) yanında önemli bir yer tuttuğunu ve hızlı büyüyen bir sektör olduğunu göstermişlerdir. Bu makalede öncelikle yaratıcı endüst-rilerin dünyadaki gelişimi ve bugünkü durumu ele alınacak, sonra-sında yerel ekonomiler içerisindeki konumu değerlendirilecektir. Anahtar sözcükler: Yaratıcı endüstri; yerel ekonomi; tasarım.

Türkiye Cumhuriyet’i 1923 yılından sonra yeni yapılanma ile Türk kimliğinin yeniden doğuşunu gerçekleştirmiştir.
Geleneksel yaşamdan modern yaşama geçiş aşamasında yasalar ve uygulamalar getirilir. Bu uygulamalar yeni kimliklerin oluşmasını sağlar. Yeni kimliklerin duyurulması, tanıtılması ve benimsetilmesi iletişim kanallarının kullanılmasını gerektirir. Bu amaçla Türk Grafik Tasarım
ürünleri ile oluşturulan reklamlar istenilen modern ve çağdaş bir toplum seviyesi görsel bir kimlikle kazandırılmış olur.
Cumhuriyet Türkiye’sini İhap Hulusi Görey, Mesut Manioğlu, Münih Fehim, Kenan Temizan, Mengü Ertel, Yurdaer Altıntaş, Sait Maden, Erkal Yavi, Aydın Erkmen ve Bülent Erkmen gibi tasarımcılar eserlerinde yansıtırlar.
Reklamlardaki kimlik göstergelerinin bir toplumu nasıl değiştirdiğinin en önemli kanıtı olan Türk toplumu üzerindeki etkileri araştırılacaktır.
Candemir, Tülin, “Cumhuriyet Sonrası Gelişen Çağdaş Türkiye’nin Görsel Kimlik Göstergeleri; Türk Grafik Tasarımından Örnekler” “(Visual Identity Indications of Turkey Which Has Developed After Republic; Examples From
Turkish Graphic Design), V Uluslararası Türk Kültürü ile Sanatları Kongresi- Sanat Etkinlikleri, İspanya Oryantalistler Derneği, Türk-İspanyol İş Adamları Derneği ve Konya Fikir, Sanat, Kültür Adamları Derneği, Poster Bildiri, 09- 13 Mayıs, Madrid-İspanya, 2011

Yaratıcı tasarım, yaratıcı düşünme ile yaratıcı düşünme ise tasarımcının tanımlı kategorileri reddederek, soyutlamalar, çağrışımlar, imgeler aracılığıyla farklı boşluklarda aranan yeni “kavramlar” ile gerçekleşebilmektedir. Özellikle günümüzde tasarım yöntemlerinin oldukça çeşitlendiği ve farklılıklar barındırdığı bilindiğinden çalışma kapsamında ortaya konulan ve birbirini yarattığı kabul edilen “kavram-düşünme-tasarlama” üçlemesinin, tasarım odaklı disiplinlerin temel araştırma konularından biri olan esinlenme sorununa cevap olabileceği düşünülmektedir. Esin kaynağı olarak “kavramlar”, tasarım sürecindeki tasarımcının düşünme ve tasarlama yeteneğini güçlendirmekte, onu yeni arayışlara yönlendirmektedir. Bu bağlamda çalışmanın yöntemi, “kavram-düşünme-tasarlama” üçlemesi çerçevesinde Turgut Cansever ve Han Tümertekin’e ait dört proje üzerinden yapılan okumalar ve değerlendirmelerden oluşmaktadır. Araştırma kapsamında ortaya konulan düşünme biçiminin, tasarım yaklaşımının ve esinlenme yönteminin hem mekan yaratma pratiği içindeki tasarımcı hem de eğitim sürecindeki öğrenci için benzersiz deneyimler içereceği öngörülmektedir.

Her canlının varoluşunda birlikte yaşama ihtiyacının olması, sosyal güdünün bir arada bulunma çabasını ortaya çıkarmaktadır. Sosyalleşme ve paylaşımda olma durumundaki insanlığın, diğer toplumlar ile iletişime geçmesi bilgi toplumu olgusunun alt yapısını oluşturmaktadır. Zamanla gelişen teknolojik faaliyetlerin görsel ve işitsel iletişim biçiminde de yapılanması ile sosyal paylaşım ortamlarında değişimler görülmüştür. Günümüzde sosyo-kültürel iletişim, teknolojik yapıyla dinamik bir ortama dönüşürken, sürekli ilerleme halinde olan iletişim teknolojileri insanlığın yer ve zaman fark etmeksizin istenilen şekilde sosyalleşebilmesini sağlamaktadır. Sosyalleşmenin ve bilgi paylaşımının sonsuz döngüsüne olanak veren ilgili ortamlar, kullanıcılara kendilerini geliştirmeye yönelik içeriklere ulaşabilmelerini de mümkün kılmaktadır. Fotoğraf ve video paylaşımlarının yanı sıra gerçek zamanlı iletişim kurulabiliyor olması, sosyal medyada bilginin hızla yayılması ve yararlanılması noktasında önemli bir etkendir. Grafik tasarım sürecinin oluşunda ve gelişiminde ihtiyaç duyulan kaynakların evrensel sosyal içerik ortamı olan internette yer alması yeni nesil tasarımlarda yaratıcılığı etkilemektedir. İnternet ortamında görsel içerik paylaşımları ile yeni tasarımların ortaya çıkma sürecinde sanatsal bakış açılarıyla etkileşimin kurulması söz konusudur. Tasarımların görsel gelişimini de destekleyen internet üstü sosyal paylaşım sitelerinin aynı zamanda tasarımcıların çalışmalar üzerinde tartışabildikleri ve fikir alışverişi yaptıkları ortamlar olmaktadır. İletişim çağında bilgiye erişimin ve görsel uygulamalara dönük faaliyetlerin sosyal medyanın sınırsız dünyasında yer alması, tasarım sürecinde yaratıcılığa katkı sağlama ve vizyon gelişimine etki etme noktasında kaynak teşkil edebilmektedir. Bu çalışmada, sosyal medyanın grafik tasarım sürecinde yer almaya başladığı konumu değerlendirilmiştir. Çeşitli konularda oluşturulmuş sosyal ağlar kapsamında paylaşım ve tartışma ortamı bulan tasarımcıların vizyon gelişimlerini arttırabilecekleri internet içerikleri incelenmiştir. Yenilikleri takip edebilmeleri yaratımı canlı tutmaya yönelik sosyal medya algısı irdelenmiştir.

ODTÜLÜ: Orta Doğu Teknik Üniversitesi Mezunlarla İletişim Dergisi'nin 53'üncü sayısı Aren Kurtgözü editörlüğünde BEN, TASARIM: BİR FİKİRDEN ÜRÜNE... TASARIM AKLININ HEGEMONYA ÇAĞI temasıyla yayınlandı. Özel bir editoryal emeğin ürünü olan bu sayıya bir yazıyla ben de katkıda bulundum. Yazının başlığı "Ben'in Tasarımı". Tasarım yoluyla kimlik inşa süreci üzerine kısa bir deneme olan bu yazıyı keyifle okumanız dileğiyle...

Timur Öğüt, Şebnem (2014) "Ben'in Tasarımı." ODTÜLÜ: Orta Doğu Teknik Üniversitesi Mezunlarla İletişim Dergisi. [Ben, Tasarım: Bir Fikirden Ürüne... Tasarım Aklının Hegemonya Çağı Sayısı, Sayı Editörü: Aren Kurtgözü], Sayı 53, Temmuz, Ağustos, Eylül 2014 . s.30-32

Öz Klasik müzecilik anlayışının yerini 20. yüzyılda çağdaş müzeciliğin almasıyla çocuk müzeleri, okullara destek olan, çocukların sosyal, bilişsel, psikomotor gibi alanlarda gelişimlerine katkı sağlayan en önemli eğitim mekanları olmuştur. Dönemin önemli düşünürlerinden John Dewey, Maria Montessori ve Jean Piegat'ın ortaya attığı teorilerin etkisiyle 1899 yılında Amerika Birleşik Devletleri New York kentinde açılan Brooklyn Çocuk Müzesi, dünyada açılan ilk çocuk müzesidir. Bu müzenin çıkış noktası; çocukların ilgi ve gözlem-araştırma isteğini desteklemek, dokunarak-yaparak öğrenmelerini sağlamak olmuş ve ardından açılacak birçok çocuk müzesine öncü olmuştur. Teknolojinin ilerlemesiyle çocuk müzeleri, milenyum çağı diyebileceğimiz günümüz çocuklarının ihtiyaçlarına cevap verecek nitelikte tasarlanmalıdır. Bu nedenle görsel, dokunsal, işitsel işlevlerin daha iyi kurgulandığı ve interaktif sergileme alanlarının kullanıldığı mekân tasarımlarını gerektirmektedir. Bu çalışmada çocuk müzelerinin önemi, tarihsel gelişimi ve iç mekân yaklaşımları, yazılı kaynaklardan yapılan literatür araştırmasıyla ele alınmıştır. Araştırmalar sonucunda, Dünya'da ve Türkiye'de çocuk müzesi olarak faaliyet gösteren üçer yapının özellikle sergileme alanlarındaki iç mekân yaklaşımları incelenmiştir. Yapılan çalışmanın literatüre katkı sağlaması ve çocuk müzesi tasarımında yer alacak iç mimar ve mimarlara yardımcı kaynak niteliğinde olması hedeflenmektedir. Anahtar Kelimeler: Çocuk Müzesi, Eğitim, İç Mekân, Tasarım, Bilim Merkezi. Abstract Children's museums have become the most important educational places that assist schools and contribute to the growth of children in social, cognitive and psychomotor areas with the replacement of classical museology in the 20th century by modern museology. The Brooklyn Children's Museum, opened in 1899 in New York, the United States of America, is the world's first children's museum, inspired by the ideas of John Dewey, Maria Montessori, and Jean Piegat, one of the period 's major thinkers. The starting point of this museum was to encourage the curiosity and desire of children to experience and study, to encourage them to learn by touch and to facilitate the opening of many museums for children. Children's museums should be built to meet the needs of today's children, which we might call the millennial generation, with the advent of technology. For this purpose, space designs are needed where visual, tactile, auditory functions are best designed and interactive areas of display are used. The meaning, historical creation and interior approaches of museums for children are explored in this study with a literature review from written sources. Research findings have been examined in three exhibition areas, especially the interior space of the structural approaches operating as a children's museum in the world and Turkey. The aim of the research is to contribute to literature and serve as an auxiliary resource for interior architects and architects involved in the design of the museum for children.

İnsanoğlu yaşadığı mekânı süsleyerek kendine göre bir anlam ve biçim üretmiş ve estetik beğenisini ortaya koymak
istemiştir. Öyle ki bu duruma ilk insanların yaşadıkları mağaralardaki duvar resimlerinde şahit oluruz. Türkler, göçebe bir
toplum iken bile kullandıkları yurt çadırlarının içini çeşitli dokumalarla süslemişler ve bu zevklerini yerleşik hayata
geçtikten sonra mimari yapılarda da uygulamışlardır. Türk sanatında yapıların yüzeylerini seramik ile süslemek
Uygurlara kadar gitmektedir. Uygurlardan sonra Karahanlı, Gazneli ve Selçuklularla gelişen sırlı tuğla ve çini ile gelişen
seramik sanatı, Anadolu’ya gelmiş ve Anadolu Selçukluları ile Osmanlıların elinde çok yüksek seviyelere yükselmiştir.
Osmanlının son dönemlerinde başlayan batılılaşma hareketi ile değişim geçiren seramik sanatı daha sonra milli mimarlık
akımının etkisiyle eskiye bir dönüş yaşasa da uzun ömürlü olmamıştır. Cumhuriyetin ilanından sonra seramik
sanatındaki modernleşme, Anadolu’nun ve Türk seramiğinin tarihsel birikimiyle yeni bir açılım yaşar. Günümüzde pek
çok akımın görüldüğü duvar seramiklerinde, tarihsel birikim, dolaylı veya dolaysız şekilde yeniden karşımıza çıkmaktadır.

Giriş
Tasarım, günümüzdeki işleyiş biçimi ile, yeni medya, küreselleşme süreci ve tüketim kültürü ile iç içe geçmiş bulunmaktadır. Bu nedenle tasarımla ilgili sosyolojik nitelikli bir tartışma, küreselleşme sürecini, yeni medyanın ekonomik işleyiş biçimini ve bunların doğal sonucu olan tüketim olgusunu işlemeden, tutarlı bir şekilde ele alınamaz. Tüketim ve tüketici tasarımının bu nedenle yeni medya ile bağlantılı olarak tartışıldığı bu çalışmada, eleştirel ekonomi-politik ve sosyo-kültürel perspektifin bir arada kullanıldığı interdisipliner bir yöntem izlenmiştir. Tasarım sorununun, ekonomik, kültürel ve sosyal süreçlerle iç içe geçmişliği olgusu, öncelikle günümüz toplumlarının ekonomi-politik anlamda yapılanma biçimini karşımıza çıkarır ki, küreselleşme süreci, bu yapının temeli durumundadır. Dünya tarihi boyunca küreselleşmenin izine değişik şekillerde rastlanır.

ÖZET Sanat ve tasarım alanları teknik, yöntem gibi farklı yapılanmalar içerse de ifade de birbiri ile olan etkileşimi ve birbirlerini içinde barındırması ile bir bütünü oluşturmaktadır. Tüm bu alanlardaki disiplinlerarası etkileşimin mekân ile olan bağlamı söz konusu olduğunda ortak bir anlayış ortaya çıkmaktadır. Mekân sadece onları saran ve içinde barındıran bir kavram olarak yer almamakta, onlarla bir bütün olmaktadır. Özellikle 1960'lı yıllarda sanat disiplinleri için mekân kavramı farklı bir ifade olarak biçimlenmektedir. Çağdaş sanat çalışmaları ile birlikte mekânın sanatın önemli bir ögesi haline gelmesiyle mekânla ilişkili yaklaşımlar artmış, mekân-sanat-tasarım üçgeni çalışmaların ortak noktası halini almıştır. Böylece mekân, sanat alanındaki değişimlerle birlikte değişimin merkezi ve mimari tasarım ile bir bütün olmaktadır. Artık sanatçılar sadece sanatsal bir üretim değil, mekâna özgü, mekâna göre, mekân ile birlikte ve mekânın kendisi olacak biçimde sanatsal üretim yapmaktadır. Böylece mekân sanatın ve sanat mekânın önemli bir ögesi olmaktadır. Bu çalışmanın amacı, sanat ve tasarım disiplinlerinin ayrılamaz bir bütün olduğunu, tasarımcı/sanatçının tüm alanları takip ederek disiplinlerarası çalışabildiğini hatta kendi alanında farklı bir biçimde değerlendirme yaparak yeni açılımlar yaratabildiğini örneklerle göstermektir. Çalışmada, mimarlık eğitimi almış, çağdaş sanat ifade biçimlerinden biri olan yerleştirme sanatında çalışmaları ile yer alan ve mekânı sanat eserine dönüştürmesi ve yapılarda yarattığı etkileşimlerle bilinen Gordon Matta-Clark'ın çalışmaları ile mekân etkileşiminin örnekleri değerlendirilmektedir. Sonuç olarak bu çalışmada sanatta mekânın önemine değil, mekânın sanat olarak ele alınmasına değinilmektedir. Bu kapsamdaki araştırmalarda geçmişten günümüze yapılan disiplinlerarası çalışmalar ile sanat-mekân bağlamında oluşan yeni bir deneyim aktarmak ve literatüre katkı sağlayacak nitelikte görsel örneklerle genç tasarımcılara yol göstermek hedeflenmektedir.

Çocuğun bedensel, zihinsel ve ruhsal gelişimine sayısız katkı sağlayan oyun, dil, din, ulus ve kültür farkı olmaksızın tüm çocukların temel haklarından birisidir. Dijital oyunların artışı, tüketim kültüründeki değişim, betonlaşma, aile içi ilgisizlik gibi pek çok nedenle açık kamusal alanda oyun oynama kavramı neredeyse unutulma noktasına gelmiştir. Oysa; para ve bilgi akışı başta olmak üzere pek çok alanın somut düzlemden soyut düzleme kaydığı bir düzende, çocukların doğa-beden-madde-sanat ve mekân algısını beş duyu organı ve kendi hayal dünyası üzerinden geliştirmesi önemli ve gerekli bir durumdur. Türkiye’nin her kentinde aynı şekilde karşımıza çıkan, plastik malzemeden çocuk parklarının bu hassas noktaya pek de katkıda bulunmadıkları da açıktır. Tüm bu kaygılardan yola çıkılarak; bu çalışmada çocuk oyun alanı tasarımının önemine, Avrupa’nın çeşitli kentlerindeki tasarım örneklerine ve ülkemizdeki oyun alanları bağlamında yeni ve alışılmış dışı olarak nitelendirilebilecek bir örnek olan İstanbul Zorlu Center Çocuk Oyun Alanı’na değinilmiş; analiz ve incelemeler üzerinden çocuk oyun alanlarının nasıl daha ilgi çekici biçimde tasarlanabileceğine dair potansiyeller belirlenmeye çalışılmıştır.

Gerek ülkemizde, gerek uluslar arası düzeyde, tasarım eğitiminin endüstriyel tasarım, grafik tasarım, iç mimari gibi adlandırmalarla yapılandırıldığını görüyoruz. Fakat güncel ihtiyaçlar ve yaklaşımlar doğrultusunda bu kategorilerin değiştiğini, bu konvansiyonel yapıların ötesine çıkıldığını değişik örnekler üzerinden mümkün.

LED is abbreviation of Light Emitting Diode in English. LED lighting applications become an essential part of lighting designs in which visual arts come to forefront. LED systems, which gain an important role with multicolor options in lighting applications, draw attention with its long-lasting, durable, and efficient features. Because of that, it provides opportunity to perform designer's creative ideas easily in indoor and outdoor lighting. LED lighting applications can be seen in shopping malls, stores, hotels, plazas, and conference centers. Moreover, LED systems are more preferred than standard lighting applications in such places like art galleries, museums, historical artifacts, etc. where visually stands out. Because LED lighting applications do not contain UV and IR light, they do not damage the objects in the lighting a field. Thus, they become an ideal solution for lighting designs that have visual richness. In this research, efficiencies of LEDs, which are used in indoor and outdoor lighting, compared to other lighting systems and effects on visual arts. Özet LED, İngilizcede " Light Emitting Diode " kelimelerinin baş harflerinin bir araya gelmiş halidir ve ışık yayan diyot anlamına gelir. LED aydınlatma uygulamaları, görsel sanatın ön plana çıktığı aydınlatma tasarımlarının vazgeçilmez bir parçası hâline gelmektedir. Birden fazla renk seçenekleri ile aydınlatma uygulamalarında önemli yer edinmiş LED'lerin, uzun ömürlü, dayanıklı ve verimlerinin yüksek olması dikkat çekicidir. Bundan dolayıdır ki, tasarımcılara iç ve dış mekân aydınlatmalarında, yaratıcı fikirlerini kolayca gerçekleştirebilme olanağı sağlamaktadır. Alışveriş merkezleri, mağazalar, oteller, iş merkezleri, plazalar ve konferans salonları gibi

Hızla gelişen haberleşme ve iletişim teknolojileri, iletişim mecralarını sürekli değiştirmektedir. Bununla birlikte bunlar, mesajın içeriğini ve mesajın sahibi ile alıcılarının buluştuğu ortamları da değiştirmektedir. Bu teknolojilerden biri olan artırılmış gerçeklik, pek çok şaşırtıcı üstünlüklere sahip olmasından dolayı etki alanını günden güne genişletmektedir. Artırılmış gerçeklik, sadece yeni bir teknoloji değil, aslında çok sayıda kavramı ve alanı etkileyen yeni bir ortam olarak düşünülmelidir. Önümüzdeki yıllarda insanla ilgili her alanda artırılmış gerçeklik uygulamalarıyla karşılaşmak olasıdır. Mobil iletişim teknolojileri ile bilgisayarın birleşmesi mekansal sınırlamayı ortadan kaldırabilmektedir.
Bilgisayarda oluşturulan sanal unsurlarla, gerçek dünyadaki mekan ve nesnelerin birleştirilmesi olarak tarif edebileceğimiz artırılmış gerçeklik, eğitim, sağlık, ulaşım, eğlence, sinema, savunma gibi çok sayıdaki alanda kullanılabilmektedir. Başta reklam olmak üzere grafik tasarımın birçok alanı da bu değişimin dışında kalmamaktadır. Bu da “hangi araçla reklam/halkla ilişkiler kampanyalarını yürüteceğiz?” sorusu yerine “nasıl bir içerikle ve hangi deneyimi sunarak iletişim kuracağız” sorusunu ortaya çıkarmaktadır. En yeni yaratıcı teknolojilerin, bu soruya hangi çözümleri önerdiği ve yaratıcı sektörlerin bu çözümleri nasıl uyguladığı, günden güne değişen ve yenileşen boyutlarıyla, sürekli incelenmesi gereken bir konudur.

Mekansal olarak tüketicilerin mağaza içerisinde satılan mallarla tanışmasını sağlayan, tıpkı bir sinema veya tiyatro afişi gibi müşteriyi cezbeden bir ön görüntü olarak tanımlanabilen “vitrin” tüketim kültürü içerisinde önemli bir yere sahiptir. Bu nedenle tüketicinin tüketim eylemi içinde ilk algıladığı mekan olan vitrinin tasarımında tüketim kültürünün etkisinin irdelenmesi bu bildirinin ana problemini oluşturmaktadır.

Üniversiteler; eğitimli ve donanımlı bireylerin yetiştirildiği, bilginin üretildiği ve toplumla paylaşıldığı kamusal mekânlardır. Üniversite kampüsleri gerek fiziksel büyüklükleri, gerekse üstlendikleri kamusal görevleri ile kent içinde etkili ve özel konumlara sahiptirler. 2006 yılından sonra Türkiye'de Üniversite sayısı hızla artmıştır. Kent içinde hızla sayısı artan üniversiteler için yeterli alan sağlanamadığından dolayı üniversitelerin kurulmasında kent dışı alanlar ve kampüs modeli benimsenmiştir. Eğitim-öğretim ve bilimsel faaliyetler, sosyal ve kültürel yaşam, alışveriş ve barınma gibi birçok işlevi bir arada barındıran kampüs alanlarının planlanması ve tasarımı mimari ve kentsel çevre açısından önemlidir. Dünyadaki örneklerine bakıldığında kampüsler farklı planlama modellerine sahiptir. Fakat morfolojik yapısı ne olursa olsun kampüsler, binalar ve binaları çevreleyen açık alanları ile bir bütünü ifade etmektedir. Bu bütüncül yapının oluşturulmasında mimari ve kentsel tasarım ilkelerinin kullanılması mevcut durumun kalitesi ve sürdürülebilirlik açısından oldukça önemlidir. Bu çalışma; Artvin Çoruh Üniversitesi, Seyitler ve Şehir kampüslerinin morfolojik açıdan incelenmesini kapsamaktadır. Farklı morfolojik karakterlere sahip olan bu iki kampüs planlama ve tasarım ilkeleri açısından değerlendirilerek, kampüsler avantaj ve dezavantajları açısından karşılaştırılacaktır Abstract Universities are public spaces where individuals are training, studying, and sharing knowledge with the community. Universities have special areas and effective in the city because of their physical size and their situation in the public. After 2006, number of the universities has increased in Turkey. Campus modeling are adopted in the city outskirts for universities which are increasing in the city because of the environmental scarcity in the city. Campus planning is important in terms of architectural and urban environment because of the facilities like education, accommodation, shopping, social and cultural life necessities. Campuses plans have different planning models in the world. However, no matter how their morphological situation campuses have complete structure with building and the near environment which surrounding the buildings. There has been a great importance about the usage of the urban design principles, sustainability and the structure of the urban area in that complete structure in the campuses. The aim of this study is determining the two campuses of the Artvin Çoruh University in terms of morphological structure. These two campuses will evaluate in terms of planning and design principles and evaluated about advantages and disadvantages.

Bu çalışma, cins–tür ilişkisi bağlamında sanat kavrayışı üzerine bir araştırmadır. Araştırma problemi “sanatın yakın cinsi nedir?” ve “sanatın türsel ayrımı nedir?” olarak ifade edilebilir. Bu problemlerin çözümlenmesiyle sanatı tanımlamak için gerek ve yeter koşulların elde edildiği düşünülmektedir. Araştırmada kavramların cins–tür ilişkisine göre sınıflandırılması yöntemi temel alınmaktadır. Kavramların cins–tür ilişkisine göre sınıflandırılması yöntemi temel mantık ilkelerine dayanır. Cins, türe göre bir üst kavramdır ve ortak özellikleri olan kavramları kapsayan genel kavram olarak tanımlanmaktadır. Tür ise cinsin altında sıralanan ve özsel olarak cinse ait olan kavram olarak tanımlanmaktadır. Araştırmanın ikinci bölümü sanatın ait olduğu cins üzerinedir. Bu bölümde sanatın ait olduğu cins “kavrama etkinliği” olarak belirlenmektedir. Bu cinse ait diğer türler ise bilim ve felsefe olarak kabul edilmektedir. Sanatın, “kavrama etkinliği”nin bir türü olarak sınıflandırılmasının gerekçesi, onun en genelde kavramsal bir etkinlik olduğu varsayımına dayanır. Bu varsayımın temel dayanağı Kavramsal Sanattır. Kavramsal Sanat bağlamında sanat düşünsel bir etkinliktir. Bu nedenle sanatın evrene yönelik bir kavrayışı temsil ettiği düşünülmektedir. Sanat, “kavrama etkinliği” cinsinin bir türü olarak sınıflandırıldığında cins–tür ilişkisine göre şu şekilde tanımlanabilir: sanat, bir kavrama etkinliğidir. Sanat, bir kavrama etkinliği türü olarak tanımlandığında bu bütün sanat etkinlikleri için geçerli bir koşul haline gelir. Bu koşul bağlamında herhangi bir etkinliğin sanat etkinliği sayılabilmesi için o etkinliğin en genelde kavrama etkinliği olması gereklidir. Şu halde sanatçı da en genelde kavrama etkinliği gerçekleştiren kişi olarak belirtilebilir. Sanat nesnesi ise sanatçının gerçekleştirdiği etkinliğin eşlendiği nesne olarak kabul edilmektedir. Diğer bir deyişle sanat nesnesi, sanatçının gerçekleştirdiği sanat etkinliğinin bir belgesidir. Kavrama etkinliği, tümel bilgi sonuçlanan, başka bir deyişle kavram ile sonuçlanan düşünsel bir etkinliktir. Kavram ise altına düşecek nesnelerin doğruluk değerini belirleyen fonksiyon bağıntılarına karşılık gelmektedir. Araştırmanın üçüncü bölümü sanatın türsel ayrımı üzerinedir. Sanatın tam olarak ne türden bir kavrama etkinliği olduğunun kesinlenmesi için, ait olduğu cins altında sıralanan diğer türlerden, başka bir deyişle bilimden ve felsefeden nasıl ayrıldığını belirlemek gereklidir. Kavramsal Sanata göre sanat etkinliği çözümsel bir etkinliktir. Bu bağlamda sanat kendi yapısını anlamaya yönelik totolojik bir etkinlik olarak kabul edilmektedir. O halde sanatın türsel ayrımı, kendi koşullarını kavramaya yönelik bir nitelik olarak belirlenebilir. Başka bir deyişle sanat, kendini çözümlemeye yönelik bir kavrama etkinliği olarak biçimlendirilebilir. Son çözümlemede sanat cins–tür ilişkisine göre şöyle tanımlanabilir: sanat, kendi koşullarını anlamaya yönelik bir kavrama etkinliğidir.

This study is a research on the art conception in the context of genus–species relation. The research problem can be expressed as “what is the close genus of art?” and “what is the specific difference of art?” By solving these problems it is thought that necessary and sufficient conditions have been obtained to describe the art. The method of research is based on the classification of concept in the context of genus–species relation. Classification of concepts by the genus–species relation is based on basic logic principles. Genus is an upper concept to species and is defined as a general concept that includes concepts with common characteristics. Species is defined as the concept which is listed under genus and inherently belongs to genus. The second part of the research is about the genus of art. In this part, the art’s genus is defected as the “cognitive activity”. Other species belonging to this genus are accepted as science and philosophy. The reason for the classification of art as a species of “cognitive activity” is based on the assumption that it is a conceptual activity. This assumption is based on the Conceptual Art. Art is intellectual activity in the context of Conceptual Art. For this reason, art is thought to represent an understanding of the universe. When art is classified as a kind of “cognitive activity”, it can be define according to the genus–species relation as like: art is a cognitive activity. When art is defined as a species of cognitive activity, it becomes a valid condition for all art activities. In the context of this condition, in order for any activity to be regarded as an art activity, it must be a cognitive activity. At this point, the artist is most often referred to as the person performing the cognitive activity. The art object is regarded as the object is matched with artist activity. In other words, the art object is a document of the art activity performed by the artist. The cognitive activity is an intellectual activity that results in a conclusion, in other words, a result of universal knowledge. The concept corresponds to function relations that determine the truth value of the object that will fall underneath. The third part of the research is aimed at determining the specific difference of art. In order to be precisely what kind of cognitive activity art is, it is necessary to determine how it separates from the other species listed under its genus, in other words, from science and philosophy. According to Conceptual Art, art activity is a analytical activity. In this context, art is regarded as a tautological activity to understand its own structure. Then the specific separate of art can be defined as an attribute to the concept of its own conditions. In other words, art can be shaped as a cognitive activity towards self-analysis. In the final analysis, art can be described as follows according to the genus–species relation: art is a cognitive activity to understand its own conditions.

Ortadoğu coğrafyasındaki egemenlik sahalarındaki krizlere bağlı olarak ortaya çıkan mülteci hareketliliği, tasarım çevrelerinde mülteciler için kampanya, hizmet, strateji, teknoloji, proje, nesne ve ürün geliştirme yönünde bir çok girişimi tetikledi. Bu girişimlerden en yakın tarihli olanı What Design Can Do isimli platformun, IKEA Vakfı ve Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği ile birlikte açtığı “Mülteci Meselesi” başlıklı tasarım yarışmasıdır. Bu metin, mültecilere yönelik ilan edilen bir yarışmanın daha çok egemen mekan kullanıcılarının endişelerini gidermeye dair asimetrik bir konumlandırma ürettiği savlamakta, WDCD gibi girişimlerin tasarım alanını yarışmalar aracılığıyla ne türden bir ekonomik sektöre dönüştürdüğünü ve ‘inovasyon’ kavramı ile birlikte mültecilik meselesini oluşturan unsurları ehlileştirme çabası olarak nasıl araçsallaştırdığını tasarımcıların yüzleşmesi gereken bir sorunsal olarak ortaya koymaktadır.

The refugee mobility that have emerged due to the territorial crisis in the Middle East has also triggered various initiatives for developing campaigns, services, strategies, technologies, projects, objects and products for refugees. The most recent of such initiatives is a design competition entitled “Refugee Challenge” opened by What Design Can Do platform with IKEA Foundation and UN Refugee Agency. This article asserts that such a competition that is proclaimed to be concerned with refugees on the contrary produces an asymmetrical position to compensate for the solicitude of sovereign space occupants and presents how initiatives such as WDCD transform the design feld into some economic sector and how components of refugee challenge are domesticated within instrumentalizations of the notion of innovation as a problematique to be confronted by designers.

Yaşanılan çevrede, bilinçli ya da bilinçsizce bir çok görsel mesaja maruz kalınmaktadır. Bu görsel mesajların büyük bir kısmını çevresel grafik tasarım oluşturmaktadır. Grafik tasarımda çok önemli bir yere sahip olan tipografi, çevresel grafik tasarımda kullanım şekliyle, mesajın karşı tarafa en etkili bir şekilde doğru ve kısa bir sürede aktarılmasını sağlamaktadır. Tipografinin yanlış kullanılmasıyla mesajın alıcıya iletilmesinde sorunlar oluşmaktadır. Dahası tipografinin yanlış kullanımı yazı dilinin toplum tarafından yanlış bir şekilde öğrenilmesine sebep olmaktadır. İnceleme için seçilen Bodrum kentine kısaca şöyle değinilebilir: Bölgenin, Türkiye’yi dışarıda örnek olarak temsil etmesi, bünyesinde farklı insan profilleri barındırması ve gelişmekte olan bir kültür - sanat kenti olmasıdır. Kısaca bu çalışma Bodrum ilçesi özelinde çevresel grafik tasarımı tipografik açıdan incelemeyi ve yapılan hataları, yazarak, sorgulayarak tekrar tartışmaya açmayı önermektedir.

Adnan Oktar (Harun Yahya)

Bu kitabı elinizde tutarken aslında molekülleri tutuyorsunuz. Yanıbaşınızda duran kahvenizi yudumlarken aslında molekülleri içiyorsunuz, burnunuza gelen kahve kokusuyla aslında kahvenin yaydığı koku moleküllerini soluyorsunuz. Kahvenin tadını alan diliniz de tüm bu yazıları okuyan gözleriniz gibi biraraya gelmiş moleküllerden başka bir şey değiller. "Nefes alıyorum" derken gerçekte havadaki molekülleri içinize çekiyorsunuz. Moleküller sayesinde hissediyor, görüyor, koku ve tat alabiliyorsunuz. Etrafınızdaki herşey gibi aslında siz de moleküllerden oluşuyorsunuz.


Bu kitapta, Allah'ın, atomları ve atomlar arasındaki bağlantıları sebep kılarak yarattığı moleküller ve moleküllerdeki olağanüstü özellikler her okuyucunun anlayabileceği bir anlatımla incelenecektir. Gözle görülmeyen atomların, tüm evrendeki nesnelerin tamamını nasıl oluşturduklarını öğrenen ve bunun üzerinde akıl ve vicdan ile düşünen her insan, Rabbimiz'in sonsuz kudretini, aklını ve benzersiz yaratışını görecek, O'nun karşısında ne kadar aciz olduğu anlayarak, Allah'ın gücü karşısında boyun eğecektir.

Türk saray mimarisinin yapısal özelliklerinin başında konutlarla etkileşim içerisinde bulunduğu ve yapı tasarımlarının kaynağında konut şemalarının etkin rol oynadığı artık tartışma kabul etmez bir gerçektir. Aynı zamanda hükümdar veya üst düzey yöneticilerinin konut yapısı olarak Türk saraylarının birçoğunun plan ve form gelişiminde, geleneksel ev şemalarının farklı uygulamaları ile karşılaşılmaktadır. Azerbaycan Hanlıkları döneminin anıtsal eserlerinden olan Şeki Han Sarayı (XVIII. yy. ortaları), bu karakteri en iyi şekilde yansıtan örneklerden birisi olup, aynı zamanda XX. yüzyılın başlarına kadarki kent evlerine prototip oluşturan özelliği ile ayrıca önem arz etmektedir. Bu özelliğini konakların tezyinatına da aksettiren saray, Osmanlının Batılılaşma sürecinde yaygınlaşan duvar resimlerinin ünik örnekleri ile süslenmiştir.

Tasarım, insanlar ve teknoloji arasında bağlayıcı göreve sahiptir. Her teknolojik gelişme, yeni ve özgün bir deneyim yaratır; bu da insanların bir teknolojiyi nasıl deneyimlediği ve gerçek ihtiyaçlarının ne olduğunu anlamayı gerektirir. Bu bağlamda, kullanıcı odaklı metotlar, insanların bir teknolojiyi nasıl kullanmak istediği ve neye ihtiyaç duyduğuna ulaşmaya sağlar. Son yıllarda, deneyim ve etkileşimin, her kullanımda farklılaştığı üzerine tartışmalar yoğunlaşmıştır. Bu durum da, deneyimin nesnel ve kişiye özel olduğunun önemini ortaya koymaktadır. Her kullanıcının deneyimi, o kişinin becerileri, motivasyonları ve beklentileri farklı olduğu için, diğer kullanıcılardan farklıdır. Belirli bir teknoloji, bir kullanıcıda olumlu deneyim yaratabilirken, başka bir kullanıcı için olumsuz bir deneyime neden olabilir. Kullanıcı deneyimi yazınında de, insanların belirli bir sistemi, ürünü ya da teknolojiyi nasıl deneyimlediğine dair çeşitli bakış açıları mevcuttur. Bu bakış açılarının özümsenmesi, tasarımcıların kullanıcıyı tanıyarak tasarım yapmasına yol gösterici olarak kullanılabilir. Kullanıcı deneyimi, kullanıcı-ürün etkileşimine bütünsel bir perspektif getirmektedir. Her ne kadar farklı tanımlamalar yapılsa da, yazında kullanıcı deneyiminin boyutlarını tanımlamak için ortak bir anlayış görülmektedir. Sonuç olarak bu bildiri, teknolojik ürünlerde kullanıcı deneyimini araştıran modelleri inceleyerek, teknolojik ürünlerin kullanıcı deneyimi üzerine daha bütünsel bir model ortaya koymayı hedeflemektedir. Design can serve as the connector between people and technology. Each technological development creates new and unique experience. In relation, user centered methods can be utilized for understanding the way people wish to use and interact with technological products. It is recently argued that experience of and interaction with certain products or systems is different each time. One important point in experience is that it is subjective, private and personal. Experience of each person is different from one another, as abilities, motivations and expectations of each person can be different. While a specific technology can cause positive experience for one person, it can cause negative results for another. There are several frameworks in UX literature focusing on experience of users with systems, products or specific kind technologies. Refining and redesigning these frameworks is required to help the designers to get the most benefit from the HCI and design literature. User experience brings a holistic perspective on user-product interactions. Even though various definitions are made, a common ground is observed in defining the dimensions of experience. As a result, the aim of this paper is to explore the models that explain the user experience of technological products and put forward a holistic picture of user experience of technological products. * İlgili yazar: a.kuru@etu.edu.tr

Özet

Bu araştırma İstanbul Gedik Üniversitesi, İç Mimarlık ve Çevre Tasarımı Bölümü’nde Temel Tasarım dersini alan yirmi öğrenci üzerinden gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın kuramsal zeminini oluşturan çalışmanın birinci kademesinde öğrencilerden, sınırlandırılmış bir düzlem üzerinde, seçtikleri temel geometrik formları kullanarak yüzeysel biçim ilişkilerine yönelik kararlar içeren iki boyutlu kompozisyonlar oluşturmaları istenmiştir. En az iki temel tasarım ilkesi barındırması beklenen çalışmanın son aşamasında ise, geometrik formlar ile temsil edilen yüzeysel kurguların hacimsel ortamda nasıl değerlendirildiğine ilişkin tüm süreçler maket çalışmaları ile tamamlanmıştır. Sonuç ürünleri üzerinden öğrencilerin tasarım reflekslerine ilişkin yaklaşımları tespit edebilmek için yedi soruluk yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Elde edilen verilerin içerik analizi yöntemi ile frekansları tespit edilmiş ve bu frekans değerleri üretilen teknik anlatımlar ile tanımlı hale getirilmiştir. Ayrıca, araştırmanın kuramsal kısıtlılıklarına yeni bir bakış açısı kazandırabilmek ve nesnel yorumlar elde edebilmek için kapsamlı literatür taraması yapılmış ve temel tasarım ilkeleri ile biçim üretimine dair kabul gören uluslararası yaklaşımlar tanımlı hale getirilerek yüzeyden hacime geçiş temrinlerinin temel tasarım dersinde temsil edilmesi fikri detaylandırılmıştır. Öğrencilerin yüzeyden hacime geçiş kararları ile biçim üretimine yönelik yaklaşımları arasında temel tasarım ilkeleri ölçeğinde iletişim kuran bu araştırma ile mevcut tasarım yazınına ve tasarım odaklı lisans programlarında aktarılan temel tasarım eğitimlerine yönelik izlencelerin geliştirilmesine katkı sağlamak amaçlanmıştır.

Abstract

This research has been conducted on twenty students who are taking the Basic Design class in the Department of Interior Architecture and Environmental Design in İstanbul Gedik University. In the first stage of the study which composes the theoretical background of the research, students were asked to create two-dimensional compositions, on a limited level, that contains decisions about the superficial shape relations by using the basic geometrical forms that they chose. In the last stage of the study that is expected to have at least two basic design principles; all processes about how superficial fictions that are represented with geometrical forms, evaluated in the spatial environment have been completed with model studies. To determine approaches concerning the design reflexes of the students through result products, a semi-structured interview form with seven questions has been used. Frequencies of the acquired data have been determined with content analysis technique and these frequency values have been defined with the produced technical expressions. Also, to bring a new point of view to the theoretical constraints of the research and to get objective commentary, a detailed literature scan has been done and by defining the well-accepted international approaches about production of forms with basic design principles, idea of presenting the practicing of transition from surface to spatial in the basic design class has been detailed. With this study which makes contact between students transition decisions from surface to spatial and approaches for production of shape in the scale of basic design principles, it has been aimed to contribute to the development of current design literature and programmes devoted to conveyed basic design educations in design-oriented license programs.

Savaşmak.. Yıkmak, dağıtmak, parçalamak, yok etmek, zarar vermek, harap etmek, ezmek, sindirmek, saldırmak. Onca olumsuz ve yıkıcı eylemi içeren bir üst ve hiper eylem. Tasarlamak.. hayal etmek, planlamak, yapmak, üretmek, yaratmak, oluşturmak, kurmak. Birçok olumlu ve yapıcı eylemi içeren bir kavram. Tasarımla savaşmayı nasıl alt
edebiliriz?

Coğrafya, geçmişten günümüze, bireylerin günlük yaşantısı üzerinde önemli bir role sahip olmuştur. Bu çalışmada, konumsal verilerin analiz edilmesi sonucunda, elde edilebilecek bilgilerin, coğrafi bilgi sisteminde kullanılabilmesi sayesinde, sistemin, sürdürülebilir yerel planlama bağlamında, topluma ve kente kazandırabilecekleri incelenmiştir. Çalışmada, coğrafi bilgi sisteminin bileşenlerinden yola çıkılarak, günümüz teknolojisi sayesinde gelişen kullanım alanlarına ışık tutulmuştur. Sistemin, Washington DC/USA’de kullanılan uygulamaları incelenmiş ve çeşitli kullanım alanlarından örnekler verilmiştir. Coğrafi bilgi sistemlerinin, yerel yönetimler tarafından verilebilecek sosyal, kamusal ve teknik hizmetlerde sağlayabileceği avantajlara değinilmiştir. Klasik yöntem ve teknikler yerine, konumsal veriler kullanılarak geliştirilen coğrafi bilgi sisteminin, kaynakların korunması, çevre duyarlılığı, verimli arazi kullanımı, ulaşım, kentsel planlama faaliyetleri gibi uygulama alanlarına açıklık getirilmiştir.

Bireyde öznel ve özgün ifadenin gelişimine katkıda bulunan oyuncaklar, taşıdıkları bu değerleri nedeniyle sanat ve tasarımda kendilerine yer bulmuşlardır. Bu çalışma, çocuk kavramının ve oyuncağın biçimlendiği yirminci yüzyıl başından bulunduğumuz döneme dek, sanatın ve tasarımın oyuncakla kesiştiği noktaları çözümlemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Oyuncağın sanat ve tasarım ile ilişkisi; bireyin yaratım sürecinin sonunda ortaya çıkan oyuncaklar ve yaratım süreçlerinde kaynak olarak kullanılan oyuncaklar olarak iki ayrı bölümde örnek inceleme yoluyla ele alınmıştır. Bu nesnelerin yaratıcı ifade aracı niteliği irdelenmiş, dönemi ve yaratıcısı ile arasındaki ilişkiler irdelenmiştir. Bu çalışmada oyuncakların, oyun işlevinin yanında, kendi anlamları ve sanatçı ve tasarımcılar tarafından kendilerine yüklenen anlamları yansıtarak bir ifade aracı görevi yüklendiği sonucuna ulaşılmıştır.

Bu çalışma, bir şampuan markası olan Clear markasının reklam yüzü olan Burak
Özçivit’in yer aldığı reklam afişlerinin Göstergebilimsel çözümlemesine odaklanmaktadır. Üç reklam afişinin incelendiği çalışmada, bir pop figürü üzerinden Maskülenlik kavramının reklam afişlerine nasıl yansıtıldığı sorusunun yanıtı aranmaktadır.