Julio Prieto Nespereira

Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos.

Julio Prieto Nespereira

Biografía
Nacemento	7 de decembro de 1896 Ourense, España
Morte	5 de agosto de 1991 (94 anos) Madrid, España
Actividade
Ocupación	pintor, escultor, gravador
Membro de	Real Academia Galega (membro correspondente)
Premios
(1991)  Medalla de Ouro de Galicia (1987)  Medalla Castelao (1972)  Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes
Sinatura
Descrito pola fonte	Gran Enciclopedia Galega Silverio Cañada Dicionario biográfico de Galicia

Julio Prieto Nespereira, nado en Ourense o 7 de decembro de 1896 e finado en Madrid o 5 de agosto de 1991, foi un pintor e gravador galego.

Prieto Nespereira continuou a tradición iniciada por Manuel Castro Gil e acusa a influencia deste no rigor do debuxo e na firmeza da incisión nas augafortes, sobre todo nas súas evocacións monumentais. Despois solta a súa liña e comeza a xogar cos ritmos de curvas, coa ideación de redes, nun barroquismo persoal máis creativo e plástico. A serie de «Peces rotos» chegan á abstracción pura. Como pintor é un expresionista temperado, ás veces próximo ó postcubismo, que tamén acusa a súa escultura.

Realizou a primeira exposición de pintura ó óleo en 1912, na súa cidade natal, e debuxa en xornais galegos. Ó comezar a primeira guerra mundial viaxou a Cataluña e quedou impresionado pola obra de Isidro Nonell e Joaquín Mir. Chegou a Madrid en 1917 e visitou o Museo do Prado con frecuencia. Gañou oposicións para residir na corte e participou na Grande Mostra de Arte Galega da Coruña.

En 1918 iniciou clases de pintura con Fernando Álvarez de Sotomayor, con quen prosegue ata 1921. Debuxou no Museo de Reproducións Artísticas e colaborou en revistas galegas como Alfar e Nós. Coñeceu o gravado na obra de Bramguym.

En 1922 enviou por primeira vez gravados á Exposición Nacional de Belas Artes. Na de 1924 obtivo unha bolsa de viaxe que lle permitiu visitar Portugal. As medallas nesta gran mostra comezaron a chegar: en 1926 a terceira, en 1930 a segunda e en 1932 a primeira. Ó longo da súa vida gañou outros moitos premios. En 1926 foi invitado á Bienal de Venecia. Ó ano seguinte á Trienal de Florencia e á Internacional de Gravadores. En 1928 cruza o océano Atlántico para visitar Buenos Aires e Montevideo, onde expón a súa obra. Ó seu regreso a España fundou a agrupación de gravadores «Los veinticuatro». Concorreu á Internacional de Barcelona e visitou por vez primeira París, xa en 1929. Un ano despois logra premio de honor na Exposición Hispanoamericana de Sevilla. En 1932, coa primeira medalla na Nacional de Belas Artes, concorre á Internacional de Filadelfiae expón en Bos Aires. Ese mesmo ano foi elixido presidente da Agrupación Española de Artistas Gravadores e tribútaselle unha homenaxe en Madrid.

Foi nomeado profesor de gravado artístico na Escola Nacional de Artes Gráficas en 1934 e, un ano máis tarde, conseguiu o premio Duque de Alba no concurso nacional organizado polo Círculo de Belas Artes. Dirixiu exposicións de gravadores ingleses e franceses no Museo de Arte Moderna de Madrid. Pouco antes de comeza-la guerra civil recibiu o premio nacional de gravado. Os anos da contenda bélica pasounos en Valencia e Barcelona.

Como bolseiro do Ministerio de Asuntos Exteriores viaxou ao Uruguai e o Brasil en 1947 e 1948. Foi hóspede oficial en Montevideo, onde expuxo 140 gravados, que mostrará tamén en Río de Xaneiro, São Paulo e Santos, así como en Punta del Este e Bos Aires, onde se relaciona con Espilinbergo, Quinquela Martín, Escotti e Portinari.

Proseguen as súas exposicións en España. Viaxa ó Norte de África. En 1951 organizou a mostra «Goya y el grabado español», que percorre América de norte a sur, Filipinas, Xapón e Oriente Medio. En 1953 representou a España na segunda Bienal Hispanoamericana e gañou a medalla de ouro da Agrupación de Gravadores de Cuba. Foi nomeado membro da Academia de Artes e Letras da Habana.

Ata 1955 cultivou un estilo figurativo. Máis adiante evolucionou o seu concepto plástico e en 1956 deuno a coñecer en Praga, París e Hamburgo. Viaxou por Francia e Bélxica e organizou certames para dar a coñecer novos valores. En 1960 foi nomeado vicerreitor da Escola Nacional de Artes Gráficas e en 1961 conseguiu o premio da Fundación March.

Alternando o gravado coa pintura, en 1966 fixo unha antolóxica no Museo de Arte Moderna de Madrid, onde mostrou por vez primeira series famosas da súa arte coma « Hombres de mar», «Mujeres del campo gallego» e «Peces rotos». Á súa proposta acórdase a creación do Museo Nacional de Gravado Contemporáneo e Sistemas de Estampación, en 1967, do que é designado director entre 1967 e 1968.

A súa obra seguiu percorrendo o mundo. Expuxo en Nova York. En 1971 foi nomeado vocal do padroado do Museo Español de Arte Contemporánea, e en 1974 foille concedida a Medalla de Ouro ó Mérito nas Belas Artes. En 1976 gañou o premio de honra na Bienal de Gravado Hispano-Arxentino de Mendoza. Un ano despois realizou unha exposición en Ourense, onde a Deputación organizara un ciclo de conferencias a cargo de Ramón Otero Pedrayo, Álvaro Cunqueiro e Xosé Filgueira Valverde.

Os reis de España entregáronlle en 1980 o diploma e a medalla do centenario do Círculo de Belas Artes. O Museo Provincial de Lugo inaugurou unha sala monográfica do artista e a cidade dedicoulle unha rúa. O grande conxunto da súa obra chegou a Ourense, con gravados, debuxos e pinturas. Foi nomeado fillo predilecto da súa cidade natal en 1984. O Concello de Pontedeume fíxoo fillo adoptivo da vila en 1986. Pese á súa dilatada existencia, traballou case ata o mesmo día da súa morte, que lle chegou o 5 de agosto de 1991. Postumamente creouse a Bienal Internacional de Gravado que leva o seu nome e patrocinan a Xunta de Galicia e a Fundación Caixa Ourense.

Recibiu numerosas distincións: a Orde do Mérito de Ecuador, a encomenda da Orde de Isabel a Católica, a medalla de ouro do Círculo de Belas Artes e a medalla de ouro ó Mérito no Traballo; foi tamén membro da Real Academia de Belas Artes da Coruña, correspondente da Real Academia Galega^[1] e membro de honor de numerosas entidades de Madrid, Barcelona e América.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Julio Prieto Nespereira

• Julio Prieto Nespereira na Colección Afundación.
• Biografía na web do IES Julio Prieto Nespereira.