Πατριάρχης Σεραφείμ Β΄
Πατριάρχης Σεραφείμ Β΄ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1690 Δέλβινο |
Θάνατος | 7 Δεκεμβρίου 1779 Mhar Monastery |
Τόπος ταφής | Mhar Monastery |
Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ορθόδοξος ιερέας |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1757–1761) |
Ο Πατριάρχης Σεραφείμ Β΄ ήταν Έλληνας επίσκοπος και Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος καταγόταν από την Ήπειρο.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διετέλεσε μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως από το 1746 έως το 1757, οπότε εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης. Το Φεβρουάριο του 1759 εξέδωσε πατριαρχική και συνοδική πράξη, με την οποία καθιερώθηκε η 30ή Νοεμβρίου, εορτή του Αποστόλου Ανδρέα, ως θρονική εορτή του Πατριαρχείου[1][2] και έκτοτε εορτάζεται ως τέτοια μέχρι σήμερα. Το 1759 επίσης έδωσε έγγραφη ευλογία στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό να ξεκινήσει τις περιοδείες του[3].
Το 1760 προέκυψε ένταση στη Σύνοδο με αφορμή τη διαδοχή στη Μητρόπολη Ηρακλείας, κατά την οποία δεν υπερίσχυσε η άποψή του και παρεκτράπη[4]. Τελικά καθαιρέθηκε από τον σουλτάνο Μουσταφά Γ΄ στις 26 Μαρτίου 1761[5] και εξορίστηκε στο Άγιο Όρος. Από εκεί έδρασε υπέρ της εξέγερσης των Ελλήνων. Το 1769 κάλεσε τους Έλληνες να συμμετάσχουν στην επανάσταση που είχε υποκινήσει η Ρωσία κατά τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο. Μετά την αποτυχία της επανάστασης αυτής, εγκαταστάθηκε στο Κίεβο, όπου και πέθανε το 1779. Ετάφη στη Μονή Mhar.
Σε σωζόμενη επιστολή του προς τον δόγη της Βενετίας Ιωάννη Μοντσενίγο το 1480 δικαιολογεί το οθωμανικό φορολογικό σύστημα, με το οποίο οι χριστιανοί φορολογούνταν μέσω της Εκκλησίας, γράφοντας ότι τουλάχιστον τώρα οι χριστιανοί δίνουν χρήματα αντί για αίμα για να φυλαχτεί η πίστη τους[α].
Υποσημειώσεις και παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υποσημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Βαρβούνης 2006, σελ. 117.
- ↑ Πανώτης 2008, σελ. 376.
- ↑ Μπακούρος 1998, σελ. 433.
- ↑ Μπακούρος 1998, σελ. 202-203.
- ↑ «Πατριαρχικαί πινακίδες». Εκκλησιαστική Αλήθεια Β (ΙΕ): 231. 1882. https://books.google.de/books?id=7EkWAAAAYAAJ&hl=el&pg=PA231#v=onepage&q&f=false. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ Παΐζη-Αποστολοπούλου 1995, σελ. 55.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Οικουμενικό Πατριαρχείο Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.
- Βαρβούνης, Μ.Γ. (2006). Το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αθήνα: Εκδόσεις Χελάνδιον. ISBN 960-87087-5-3.
- Πανώτης, Αριστείδης (2008). Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας. A. Εκδόσεις Σταμούλη. ISBN 978-960-8116-17-7.
- Μπακούρος, Βασίλειος (1998). Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Σαμουήλ Α΄ Χαντζερής ο βυζάντιος: ο βίος και το έργο του (1700-1775). Αθήνα: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ),Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών.
- Παΐζη-Αποστολοπούλου, Μάχη (1995). Ο Θεσμός της πατριαρχικής εξαρχίας: 14ος-19ος αιώνας (PDF). Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. ISBN 960-7094-32-8.