Παρθένιος Γ΄
| Παρθένιος Γ΄ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 16ος αιώνας Μυτιλήνη |
| Θάνατος | 24 Μαρτίου 1657 Κωνσταντινούπολη |
| Αιτία θανάτου | απαγχονισμός |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Eορτασμός αγίου | Πύλη:Ορθοδοξία/Εορτολόγιο/24 Μαρτίου |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
Ο Παρθένιος Γ΄ ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης για οκτώ μήνες κατά τα έτη 1656-1657.
Καταγόταν από τη Μυτιλήνη και διετέλεσε Μέγας Πρωτοσύγκελλος του Πατριαρχείου[1]. Τον Νοέμβριο του 1639 εξελέγη Μητροπολίτης Χίου, ιδιότητα με την οποία έγραψε στον Πάπα Ουρβανό Η΄, για να του δηλώσει υποταγή[2].
Στις 26 Ιουλίου 1656[3] εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης[4] καταβάλλοντας 25.000 ρεάλια[5], διαδεχόμενος τον Ιωαννίκιο Β΄. Ως Πατριάρχης τίμησε τον Κύριλλο Λούκαρι τελώντας μεγαλοπρεπή ταφή των λειψάνων του. Διακρινόταν για την ευλάβεια[6], τη μόρφωση και τη χρηστότητά του και υπήρξαν πολλές ελπίδες για διόρθωση των τότε εκκλησιαστικών πραγμάτων.
Παρά ταύτα συκοφαντήθηκε από τους Ιησουΐτες μετά του ηγεμόνα της Βλαχίας ως συνωμότης κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και, αν και αποδείχθηκε ότι ήταν συκοφαντία, ο Σουλτάνος Μωάμεθ Δ΄ ο Κυνηγός διέταξε την τιμωρία του δι΄ απαγχονισμού. Έτσι, κρεμάστηκε στην «Καγκελωτή Πύλη» (Παρμάκ-καπί) της Κωνσταντινούπολης στις 24 Μαρτίου του 1657 (ανήμερα του Σαββάτου του Λαζάρου). Παρέμεινε κρεμασμένος επί τρεις ημέρες, και στη συνέχεια ρίχτηκε στη θάλασσα.
Το λείψανό του βρέθηκε από Χριστιανούς και ετάφη στη Μονή Καμαριώτισσας στη Χάλκη[7]. Ανακηρύχθηκε ιερομάρτυρας και η μνήμη του τιμάται στις 24 Μαρτίου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Μητροπολίτης από Μ.Πρωτοσυγκέλλων, Αθηναγόρας (1932). «Ο θεσμός των συγκέλλων εν τω Οικουμενικώ Πατριαρχείω». Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών: 255. https://ir.lib.uth.gr/xmlui/bitstream/handle/11615/19053/article.pdf?sequence=1&isAllowed=y. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2022.
- ↑ Steven Runciman (2010). Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία. Εκδόσεις Γκοβόστη. σελ. 271. ISBN 9789604461301.
- ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελ. 340.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 585.
- ↑ Μέρτζιος 1951, σελ. 79.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 586.
- ↑ Σιδηράς, Ιωάννης. «Παναγία Καμμαριώτισσα». Φως Φαναρίου. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2021.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.
- «Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου» τόμ. 15ος, σελ. 537
- Steven Runciman (2010). Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία. Εκδόσεις Γκοβόστη. ISBN 9789604461301.
- Αποστολόπουλος, Δημήτρης Γ. (1987). Η Νομική Συναγωγή Του Δοσιθέου. Μία Πηγή Και Ένα Τεκμήριο. Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών.
- Μέρτζιος, Κωνσταντίνος Δ (1951). «Πατριαρχικά, ήτοι ανέκδοτοι πληροφορίαι σχετικαί προς τους Πατριάρχας Κωνσταντινουπόλεως από του 1556-1702». Πραγματείαι της Ακαδημίας Αθηνών 15 (4). https://digitallibrary.academyofathens.gr/archive/item/10758?lang=el. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2023.
