Pisałam ,że nie mam weny.. i tak jest nadal , niech Was nie zmyli to co pokazuję... 

Ten karnecik miałam skończyć dla mojej mamy na 4 grudnia  ,

tymczasem skończyłam go dopiero dzisiaj.

A robiłam go 2 miesiące .

Jak tak dalej pójdzie to niewiele powstanie w przyszłym roku.

Wyszywałam go na błękitnej kanwie , która tak przypadła mojej mamie do gustu.

Ciągle gubi podręczne igły, dlatego mam nadzieję , że pomoże on Jej w utrzymaniu porządku.

Mojej mamie bardzo spodobały się te różyczki , które ostatnio nie schodzą mi z igły ,

dlatego postanowiłam Ja zasypać różami..

Z tyłu karnetu doczepiłam maleńkie nożyczki , może następnym razem będą prawdziwe.

Tak wygląda zawartość . Mam nadzieję , że teraz mamusia nie będzie szukać igiełek..

Za płatkiem filcu ukryłam jeszcze 2 różyczki , aby upiększały igielnik.

Święta dobiegają końca , ale okres Bożego Narodzenia dopiero się zaczyna ,

 dlatego spóźnione , ale szczere ślę życzenia Wam wszystkim , tym znanym i mniej znanym .

Człowiek jest jak anioł bez jednego skrzydła. Aby wzlecieć musi objąć drugiego człowieka .

W te piękne Święta Bożego Narodzenia życzę abyście każdego dnia znajdowali chwile

 by wzlatywać ku Niebu ! Błogosławionych Świąt ! Szczęścia w Nowym 2013 roku !

W tym roku w Wigilię wypadła mi nocka , dlatego przygotowania do wieczerzy musiałam rozpoczać wcześniej w czym wiernie pomagała mi cała rodzina.

Było tradycyjnie jak co roku , ale staraliśmy się stworzyć  odpowiedni klimat . 

Uwielbiam blask palących się świec , dlatego nie mogło ich zabraknąć na naszym wigilijnym stole.

W tamtym roku udało nam się kupić za bezcen stary mosiężny świecznik

 o którym zawsze marzyłam , te robione dzisiaj nie maja ducha...

Każdego też roku na stole w czasie wieczerzy palimy wigilijną świecę Caritasu.

W naszym domu zawsze gotowało się na Wigilię zupę rybną z grzankami , ten zwyczaj przeniosłam do własnej rodziny , został zaakceptowany bez jednego słowa sprzeciwu , ponieważ zanim się ja skrytykuje trzeba najpierw spróbować.

Ja natomiast od kilku lat wprowadziłam do menu barszcz z uszkami , którego się nie jadło u mnie w domu .

Mąż i moi rodzice są nim zachwyceni a i mnie bardzo smakuje . zawsze dodaje do niego dużą ilość suszonych grzybów.

Oczywiście obowiązkowo kapusta z fasolą i grzybami , w każdym domu wygląda to danie

 trochę inaczej .

Co roku przygotowuje duże ilości kompotu z suszonych owoców najlepszej jakości , nie lubie tych wędzonych. 

Makiełki przynosi moja mama. I tak w telegraficznym skrócie wygląda wigilijna wieczerza w naszej rodzinie.

Musze się przyznać , że nigdy w domu nie miałam jemioły , teraz jest inaczej kolacje jedliśmy własnie pod jemiołą .

Pora wreszcie pokazać mój upominek Tusalowy , który jest mocno spóźniony , ale mam nadzieje jutro go wysłać aby dotarł do cyber julki na czas.

Już niedługo pokażę Wam kolejne moje prace , które w ostatnim czasie powstają bardzo wolno.

Nie mam czasu a wena nadal krąży daleko ode mnie , do tego zdrowie niezbyt dopisuje.

Dlatego też proszę Was o wybaczenie jeśli niezbyt często Was odwiedzam , przyjdzie czas  ,że nadrobię te zaległości. A teraz biegnę przygotować kawę , bo czasu coraz mniej a jutro znowu do pracy.

Gorąco Was pozdrawiam i śle uściski.

LUNA.

Coś się kończy , coś się zaczyna . Trochę mi szkoda , że ta emocjonująca zabawa z prezentowanie słoiczków dobiega końca.

To było niezwykłe wyzwanie w którym brałam udział po raz pierwszy . Do głowy by mi nie przyszło , by ozdabiać słoiczek na resztki hafciarskie !!! Chciałam w tym miejscu bardzo podziekować

Cyber Julce

za zorganizowanie tej wspaniałej zabawy , bo przecież bez tego nie mogłybyśmy się tak wspaniale bawić !

Ale jest nadzieją ! bo nasza Juleczka organizuje ponownie zabawę , pod zmienionymi nieco zasadami o których więcej możecie poczytać Tutaj .

Zapraszam wszystkich , którzy maja ochotę i którzy nie zdążyli poprzednim razem na zabawę.!

A ja już żegnam się z moim słoiczkiem i nieco smutnym elfikiem , który wiernie mu asystował. 

Teraz myslę już o tym jak ozdobić kolejny słoiczek , a kto wie , może będzie mu towarzyszył , stary , znany elf...

Chciałam jeszcze podziękować za wszystkie komentarze pod ostatnimi postami , działają na mnie niezwykle motywująco. Przekonuje się po raz kolejny  , że jeśli się czegoś naprawdę chce to można to osiągnąć . Tak jest w wypadku moich grafik na taninach. Wiem ,że daleko mi do mistrzów w tej dziedzinie , ale od czegoś trzeba zacząć !  Pozdrawiam Was bardzo serdecznie i życzę wiele spokoju w ostatnim tygodniu Adwentu.

Aktualnie trwa głosowanie na najpiękniejszą pracę
Siłowni Twórczej - "Zachodzące słońce"

Zapraszam wszystkich do oddania swojego głosu na prezentowane dzieła .

Luna.

Jak się raz zaczęło to już nie idzie skończyć , powstał kolejny tym razem woreczek z wydrukowana grafiką na lnie . Tym razem obrazek pochodzi z kolekcji Berty Hummel , zakonnicy , która tworzyła dla dzieci przepiękne obrazki. Na ich podstawie powstały niesamowite wzory do haftowania , którymi jestem urzeczona. Już kiedyś o tych haftach wspominałam . W swojej kolekcji mam na razie jeden haft , który możecie zobaczyć tutaj. Przedstawia dziewczynkę w konwaliach , mam nadzieję ,że jeszcze uda mi sie kiedyś wyszyć nie jeden z tych przepięknych wzorów..

Jak widzicie , różne opracowania grafik , rysunków można wykorzystać na wiele sposobów.

 Chwilowo nic nie wyszywam , przeżywam mały kryzys w tej materii , brak weny a może jeszcze coś innego .Na razie starcza mi energii tylko do druku na materiale.

Niedawno dostałam przesyłkę z akcesoriami , które już zaczęłam wykorzystywać , ale o tym innym razem...

I na koniec jeszcze jedna grafika tym razem ponownie mojego ulubionego Pascala Moguerou , wydruk nie jest zbyt dokładny  , ale na moje potrzeby chwilowo wystarczy , wszak to jedne z pierwszych ! Myślę ,że z czasem będa lepsze.

Święty Mikołaj

Ks. Włodzimierz Kwietniewski

Chodził z siwizną szronu wplątaną w jedlinę,

Obdarował prezentem przydrożną topolę;

Temu podrzucił uśmiech, promień jaśniejący

Dziś z tworów ludzkiej ręki prezentów nie trzeba,

Rok temu , 6 grudnia prezentowałam Wam ten piękny wiersz , i tak bardzo Wam się wtedy 

podobał , zresztą mnie również dlatego postanowiłam go dzisiaj przypomnieć.. 

 Muszę przyznać , że ten wiersz bardzo mnie porusza.

Niesie za sobą jakąś głębię i tęsknotę.

Bo w sercu każdy z nas jest dzieckiem i chcielibyśmy ten czas pewnej niewinności 

 i dziecięctwa zatrzymać na dłużej..

Dzisiaj  doświadczyłam pewnego rodzaju końca pewnych marzeń ,  nie moich , ale czułam się tak jakby to było moje! . Zastanawiałam się dlaczego tak się dzieje...być może jest tak , że kiedy sami coś tracimy chcemy uchwycić się tej nadziei , która jest w innych ... a może to coś więcej , tęsknota za czasem utraconym , za beztroską i wiara , że wszystko jest możliwe i w zasięgu naszej ręki , a może jest jeszcze inaczej , kto to wie. Każdy musi sobie odpowiedzieć sam.

 Dziś wczesnym  rankiem ,   kiedy moje najmłodsze latorośle zajrzało do przygotowanych

 przez siebie skarpet...było już inaczej niż w poprzednich latach . Czułam , że wydarzyło się coś bardzo ważnego.!

Moje dziecko utraciło wiarę , którą podtrzymywaliśmy w nim przez lata , aby jak najdłużej czuło się dzieckiem..

Zabrakło , magii  i tajemnicy tego dnia. 

Moje dzieci długo wierzyły w  Św. Mikołaja i dzieciątko , które w dniu 24 grudnia przynosi wszystkim prezenty. Wiedziałam , że moim dzieciom taka wiara  jest potrzebne ... 

a dzisiaj było już inaczej....utrata pewnej dziecięcej wiary , marzeń -to wszystko co niesie ze sobą dzieciństwo ..

Pamiętam jak prze laty starszy syn wrócił ze szkoły bardzo rozgoryczony , upłakany , poprosił dramatycznym głosem abyśmy mu powiedzieli jak to jest z tym Św. Mikołajem ..

To była moja najtrudniejsza rozmowa z synem .. wiedziałam , że muszę powiedzieć Mu  prawdę , inaczej straci do nas zaufanie.. 

To było straszne ! popłakał się i powiedział wtedy , że tak bardzo chciał aby była to prawda ! 

Ze Św. Mikołaj naprawdę istnieje i ,że jego koledzy kłamią !

 prosił abyśmy nigdy jego bratu nie mówili  jak jest naprawdę aby wierzył jak najdłużej , bo to takie piękne ..

I Kubuś nigdy nie doświadczył złośliwości braterskiej ze strony brata w tej materii a wręcz przeciwnie ! Dawid podtrzymywał te wiarę w bracie , czerpiąc z niej dla siebie..

Takie jest dzieciństwo , a my czasem bardziej lub mniej świadomie pozbawiamy go nasze dzieci ,

 nie tylko jeśli chodzi o wiarę w Św. Mikołaja . Dziecko powinno jak najdłużej pozostać dzieckiem .

I chrońmy je od niepotrzebnej ''dorosłości '' , która czasem zabija nie tylko  marzenia...

CÓŻ WARTE BYŁOBY DZIECIŃSTWO I ŻYCIE BEZ MARZEŃ !

Wybaczcie ta refleksję Mikołajkową , a może Wy macie ochotę podzielić się wspomnieniami na ten temat?

Jeśli tak zachęcam do zwierzeń.

A teraz moje prezenty z tej okazji , garść zdjęć z ozdobami świątecznymi i grafiki na ta okazję.