Persian/farsi Language and Literature

چهارمین کنگرۀ جهاني میان رشته¬ای بيروني
به ¬مناسبت نهصد و شصت و هشتمین (968) سالگرد ارتحال
دانشمند بزرگ ايران و جهان ابوريحان بيروني
برگزارکننده: بنیاد ابوریحان بیرونی (با رب)، داکا، بنگلادش
با همکاری: دانشگاه پیام نور، تهران، ج. ا. ایران
عنوان : نخستین کنگرۀ جهانی میان رشته ای بیرونی دربارۀ:
1) بیرونی  به عنوان نمادی از اندیشه های علمی، فلسفی، فرهنگی و اجتماعی
2) روابط هند و ایران: اشاره ویژه به تاریخ، فرهنگ، زبان، ادبیات و معماری –
برنامه های جنبی:  بازدید از آثار قدیمی شهر سونارگاؤن، پایتخت سلطان غیاث الدین اعظم  شاه (1389 - 1410 میلادی) و آرامگاه سلطان و نیز یک نشست فرهنگی (شعرخوانی، غزل و قوّالی)
محل برگزاری : تالار هنر ار سی مجومدار، دانشگاه داکا، بنگلادش

تاریخ های مهم:
تاريخ برگزاری :      7-9 فوریه 2018  برابر با 18 –20 بهمن 1396 1394 هجری شمسی
مهلت ارسال چکيده : تا  30 سپتامبر مطابق با 8  مهر 1396 {چکیده فارسی باید همراه با ترجمۀ انگلیسی باشد و ارسال کارنامک (سی وی) تا 150 واژه لازم است }
یادآوری: چکیده و مقاله خود را به ammarifbillah@gmail.com ارسال کنید.

The freedom of choice and the problem of the bifurcated people facing choices are the main themes of the fiction of Goli Taraghi. The paper addresses the issues through the analysis of the short stories: I, Too, Am Che Guevara (1969), In Another Place (2000), The Other One (2014) and the novel Accident (2014). The paper argues, that the issue of overcoming duality develops chronologically in Taraghi’s works in the following way: the rebellious protagonist that seeks to restore his real self (Mr.Heidari, I, Too, Am Che Guevara), is defeated but is replaced with an insurgent and victorious hero (Amir-Ali, In Another Place). The other self of the latter character becomes semi-embodied (is reflected in a mirror) and appears as a kind of a twin (‘hamzād’) of the protagonist.  The idea of twins as two versions of a single self is further developed in the latest works of Taraghi: first the homogeneous twins (The Other One) had been introduced and later the author created the heterogeneous twins (Accident). The paper focuses on the spiritual connection between these four works, which is reflected in: 1) the typological similarity between the protagonists (Mr. Heydari – Amir-Ali) and 2) the evolution of the idea of twins from ‘hamzād’ (In Another Place) to the notion of heterogeneous twin-ship (Accident).

AKSARAYLI ŞAİR SEYF-İ FERGÂNÎ VE DİVANI
İsmail Söylemez1
Özet
Aksaraylı şair Seyf-i Fergânî, h.VII. ve VIII./m. XIII-XIV. yüzyılın usta şairlerindendir. Şairin asıl adı,
Muhammed’dir. Lakabı, Seyfeddîn’dir. Künyesi, Ebu’l-Mehâmid’dir. Nisbesi, Fergânî ve mahlası da Seyf veya
Seyf-i Fergânî’dir. Şairin tam adının Seyfeddîn Ebu’l-Meĥâmid Muĥammed-i Ferġânî şeklindedir. Şairin Fergânî
mahlasını kullanmasının sebebi Fergânâ’da dünyaya gelmesidir. Şair Fergânâ’da doğmuş ancak genç yaşta
Aksaray’a yerleşmiş ve vefatına kadar Aksaray’da yaşamıştır.
Doğum tarihi net olarak bilinmeyen ancak divanındaki bilgilerden hareketle tahminen hicrî 640/1242-1243
civarında doğduğu bilinmektedir. Şairin doğum yeri de kesin olmamakla birlikte Fergânâ olarak ifade
edilmektedir. Şairin, adı bahsinde anılan bilgilerden hareketle ve nitekim kullandığı mahlastan aslen Fergânâlı
olduğu ve Maveraünnehir bölgesinde yer alan Fergânâ vadisi diye bilinen bölgede dünyaya geldiği
anlaşılmaktadır. Fergânâ, Seyhun ırmağının kuzeyinde yer almaktadır. Genellikle Fergânâ vadisi şeklinde anılan
ve Tanrı dağları ile Altay dağları arasında yer alan bölgenin toprakları günümüzde Özbekistan, Tacikistan ve
Kırgızistan arasında bölünmüştür. Yine günümüzde Özbekistan’da Fergânâ adında bir şehir de bulunmaktadır.
Fergânâ şehri, bugün de Özbekistan’ın önemli kültür ve ekonomi merkezlerinden birisidir.
Seyf-i Fergânî’nin, tam olarak hangi tarihte yahut kaç yaşında Fergânâ’dan ayrıldığı bilinmiyorsa da,
Fergânâ’dan Anadolu’ya göçünün muhtemelen genç yaşlarda vuku bulduğu söylenmektedir. Bazı rivayetlerde
Moğol istilasının yol açtığı o kargaşa döneminde memleketi Fergânâ’dan ayrıldıktan sonra Anadolu’ya gelmeden
önce bir süre Tebriz’de ve Hârezm’de yaşadığı söylenmektedir.
Bir süre Tebriz’de yaşayan Fergânî, oradan ayrılarak Anadolu’ya gelmiş ve Aksaray’a yerleşmiştir. Seyf-i
Fergânî’nin Tebriz’den ayrılış tarihi hakkında da kesin bir bilgi bulunmaktadır.
Eldeki bilgiler şairin uzun bir süre Aksaray’da yaşadığını, Aksaray’da vefat ettiğini ve şiirlerinin büyük
çoğunluğunu da Aksaray’da yaşarken kaleme aldığını göstermektedir. Anılan dönemde Aksaray şehrinin önemini
göstermesi açısından aynı dönemde Anadolu’ya gelen Mevlana’nın Konya’ya yerleşirken Seyf’in Aksaray’a
yerleşmesi dikkat çekicidir. Nitekim tarihî kaynaklar incelendiğinde o dönemde Aksaray şehrinin de önemli bir
merkez olduğu görülmektedir. Aksaray, Konya ve Karaman ile birlikte Selçuklu döneminde rağbet gören
şehirlerden birisidir. Aksaray şehri, bu dönemde büyük bir önem taşıyan Sivas-Kayseri-Aksaray-Konya
bağlantısını sağlayan önemli bir güzergâh üzerinde bulunan önemli bir şehirdir.
Uzun süre Aksaray’da yaşayan Seyf-i Fergânî, burada vefat etmiştir. Şairin doğum tarihi gibi ölüm tarihi de
belli değildir. Ancak h.k. 705/1305 yılından sonra ve 749/1348 yılından önce vefat ettiği tahmin edilmektedir.
Çeşitli kaynaklarda yer alan bir bilgiye göre Fergânî’nin, 749/1348 yılında, 80 yaşında küçük bir şehir olan
Aksaray’ın hankâhlarından birinde pek de tanınmamış bir şekilde yalnızlık içerisinde vefat ettiği ifade
edilmektedir.
Seyf’in isminin tezkirelerde ve aynı şekilde ileri gelen tasavvuf ehli ve ariflerin eserlerinde de anılmamasının
sebebi olarak da, Seyf’in erken dönemde Fergânâ’yı terk ederek Aksaray’a yerleşmesi ve burada da sadece Farsça
şiirler kaleme alması ve bir daha Fergânâ’ya geri dönmemesi şeklinde ifade edilmektedir. Bazı kaynaklar da
Fergânî’nin dönemin kültür merkezi Konya’da değil de Aksaray’da yaşamasını bu bilinmezliğin nedeni olarak
zikreder. Ancak bu her iki iddia da zayıftır. Zira şairin divanı dikkatle incelendiğinde şairin sert eleştiri yüklü dili,
zalim ümerayı övmekten kaçınması, dünyadan elini eteğini çekmesi ve Aksaray’da bir hankâhta mütevazı bir hayat
sürmesi nedeniyle özellikle görmezden gelindiğini söylemek mümkündür.
Seyf-i Fergânî’nin, Farsça divanı dışında bir eseri bulunmuyor. Günümüze kadar ulaşan divanın mevcut
nüshalarından anlaşıldığına göre şairin bizzat kendisi tarafından tertip edilen divanı günümüze kadar ulaşmış olup
tespit edilmiş üç nüshası bulunmaktadır. Bu nüshalardan müellif hattı olan birinci nüsha, Kütahya Vahid Paşa
kütüphanesinde, ikinci nüsha İstanbul Üniversitesi kütüphanesinde ve üçüncü nüsha da Topkapı Sarayı Revan
Köşkü kütüphanesinde bulunmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Seyf-i Fergânî, Aksaray, FarsçA

Questa è la prima ristampa del testo completo dello Shahnameh di Abu 'l-Qasem Ferdowsi stampato a Calcutta (1829), accompagnata dalla traduzione poetica italiana del celebre iranista Italo Pizzi stampata a Torino tra il 1886 e 1889 in otto volumi. La traduzione italiana è annotata da S. Cristoforetti (Università di Venezia) in riferimento all'edizione critica dello Shahnameh di Dj. Khaleghi Motlagh. Il progetto editoriale è condotto con la supervisione del Prof. G. Scarcia (Università di Venezia) e condotto in collaborazione con l'Università Ferdowsi di Mashhad. Il progetto è finanziato daکمیته ی فرهنگ و تمدن اسلام و ایران  (Committee for Islamic and Iranian Culture and Civilization) della Repubblica Islamica dell'Iran.

Per l'acquisto del primo volume dell'opera (costo 550000 riyal, circa € 15,00) rivolgersi via e-mail (in inglese) al seguente indirizzo:  mgnoura@gmail.com


This is the first integral reprint of the Persian text of Abu 'l-Qasem Ferdowsi's Shahnameh printed in Calcutta (1829), published along its Italian poetic translation by the reknown iranologist Italo Pizzi (Turin, 1886-1889).
The Italian translation is annotated by S. Cristoforetti (University of Venice) with reference to the critic edition of the Shahname by Dj. Khaleghi Motlagh. The editorial project is under the supervision of Prof. G. Scarcia (University of  Venice) and undertaken in collaboration with the Ferdowsi University of Mashhad.
Project founded by کمیته ی فرهنگ و تمدن اسلام و ایران  (Committee for Islamic and Iranian Culture and Civilization) of I.R. of Iran.

In order to buy the first volume (550000 riyal, about € 15,00) please send an e-mail message to:  mgnoura@gmail.com

https://www.tups.jp/book/book.php?id=284
　
かつてソヴィエト連邦を構成していた中央アジアの共和国タジキスタンにおいて現在「国家語」という位置づけを与えられている言語がタジク語である。タジク語は、イランのペルシア語やアフガニスタンのダリー語もその成員である西南イラン語の一員である。本書はタジク語文法の要諦を言語学的に整理した参考書である。

本書では、学習書や入門書とは異なり、タジク語文法の全体像が把握できるようになっている。また、文法項目ごとの章立てや項目間の綿密な相互参照などが施され、学術的利用の便が図られている。

İstanbul’da 1563 yılında büyük bir sel felaketi meydana gelir.  Şehirde büyük hasara ve can kaybına neden olan selden etkilenenlerden biri de Kanuni Sultan Süleyman’dır. Yağmur yağmaya başlamadan önce ava çıkmış olan Kanuni sele kapılmaktan güçlükle ve son anda kurtulur. Tenkidli metnini sunduğumuz mesnevi bu  dönemde yazılmış ve sel felaketini konu edinmektedir. Abdullatif Eflatun b. Şeyh Derviş Muhammed aş-Şirvani tarafından Farsça yazılan mesneviye ait tek el yazması nüsha Topkapı Müzesi Kütüphanesi’nde bulunmaktadır. Beş başlık (söz başı) altında yazılmış olan mesnevi 466 beyitten oluşmaktadır.

Det allt större intresset för persiskan i Sverige ställer krav på en modern handbok som beskriver hur språket används i de länder där det talas: Iran, Afghanistan och Tadzjikistan. Modern persisk grammatik är avsedd för universitetsnivå under lärarhandledning men riktar sig till alla som vill lära sig det viktigaste inom persisk grammatik på egen hand. Den kan med fördel användas för självstudier av den som vill hitta en genväg till att lära sig modern persiska i tal och skrift. Persiskan talas på delvis skilda sätt i de persisktalande länderna och det finns vissa regionala skillnader, främst i uttal och ordförråd, inom länderna. Mot bakgrund av denna mångfald lägger följande framställning stor vikt vid konstruktioner, ord och fraser som är gemensamma för alla persisktalande samtidigt som den visar hur språkbruket varierar i olika länder.

Modern persisk grammatik är tänkt som en referensbok med kommunikativ inriktning som lägger grunden till språkfärdighet. En grammatik är ingen lagbok eller instruktionsmanual utan snarare ett hjälpmedel för att kunna orientera sig i ett språks regelbundenheter och oregelbundenheter. Man kan börja läsa var man vill i boken, eftersom varje kapitel är självförsörjande. De beskrivande avsnitten är försedda med illustrerande exempel som återger ett levande och modernt språkbruk. Utmärkande särdrag för talspråket belyses dessutom i ett separat avsnitt. Min strävan har varit att ge en korrekt beskrivning av det lediga men vårdade persiska standardspråket, som det används i tal och skrift. Den som använder standardpersiskan blir oftast mera positiv bedömd än den som avviker från den. Av den anledningen bör man som icke infödd talare hålla sig till standardpersiskan.

Modern persisk grammatik är ordklassbaserad och ansluter sig till allmän grammatisk terminologi. Jag har inte lyckats finna en ur pedagogisk synpunkt tillfredställande form för en framställning som grundar sig på helt nya principer och kategorier. Denna bok omfattar således grundläggande formlära, satslära och ljudlära samt regler för ordbildning. Varje kapitel introduceras med hjälp av lättfattliga och åskådliga översikter. Grammatiska termer som ger god tankehjälp i beskrivningen av språket förklaras på ett enkelt och tydligt språk. Framställningen förutsätter inga djupare grammatiska förkunskaper, däremot intresse för språkliga frågor och nyfikenhet på språket. För att främja språkfärdigheten har de kontrastiva dragen mellan svenska och persiska framhävts i de stycken som jag av erfarenhet vet att svensktalande har större inlärningssvårigheter med.

Modern persisk grammatik har ett kommunikativt perspektiv där grammatiska konstruktioner betraktas utifrån de betydelser och funktioner de har. Den kommunikativa aspekten framhävs också genom att exemplen är översätta till idiomatisk svenska. Vissa stycken har förenklats för att stärka bokens praktiska framställningssätt och korshänvisningar hjälper läsaren att finna de olika ställena där en och samma företeelse behandlas. I bilaga finns tablåer över persiska verbstammar och konjugationsmönster samt en transkriptions- och uttalsbeteckning. I denna grammatik används grammatiska termer på svenska, men i många grammatikböcker och övningsböcker förekommer de persiska namnen. Därför ingår även en svensk-persisk grammatisk ordlista.

Although it has been an almost ubiquitous discourse from ancient times to the present, satirists and critics do not agree on a single definition of satire. A synthetic definition of satire could be reached through a critical survey of its various definitions. Accordingly, satire is a discursive practice in a Foucauldian sense to which four elements, with varying degrees, are essential: attack or aggression, laughter or humor, play, and judgment. Defining satire as a Foucauldian discourse allows the critical analysis of its interactions with other discourses within respective power structures. Therefore, a general discursive model of satire is deduced according to which the discourse of satire not only shapes, but is also shaped by, five major discourses—namely discourses of economy, politics, morality, patriarchy, as well as learning and knowledge—through their negotiations and transactions within specific epistemes.

Sultan Veled, Mevlânâ Celaleddin Rumî'nin oğlu ve onun maddi ve manevi varisiydi. Mevlânâ'dan sonra Mevlevî yolu, Sultan Veled tarafından şekillendirilerek kurumsallaştırıldı. Selçuklular döneminde Anadolu'da ve daha sonra tüm Osmanlı topraklarında yaygınlaşan bu tasavvufî akım, modern zamanlarda da hemen hemen tüm dünyada tanınmıştır. Mevlânâ Celaleddin Rumî'nin tüm eserleri dünya insanları tarafından çokça okunmaktadır. Sultan Veled'in ortaya koyduğu eserler, Mevlânâ'nın eserlerini daha iyi anlamamız için önemli bir anahtardır. Nesir olarak yazdığı Maârif kitabı ve "mesnevî" şiir formuyla yazdığı İbtidâ-nâme, Rebâb-nâme ve İntihâ-nâme adlı diğer eserler, Mevlânâ'nın eserlerinin neredeyse tamamlayıcısı gibidir. Sultan Veled'in Divânı onun ilmi, edebi ve entelektüel kişiliğinin genişliğini gösteren önemli bir eserdir. Anadolu'da gelişen Türk edebiyatının kuruluş aşamasında şiir dili Farsça'dır ve Türk şiirini, şiir biçimleri ve türleri açısından örnekleyen ilk eserler Mevlânâ Celaleddin Rumî ve oğlu Sultan Veled'in eserleridir. Hemen hemen tüm şiir form ve türlerinde eksiksiz ve kusursuz eserler veren bu iki şair (baba ve oğul), şekil ve tür bakımından Anadolu'da gelişen klasik Türk edebiyatının kurucuları olarak kabul edilebilir. Mevlânâ ve Mevlevilik yolunu anlamak için Sultan Veled'in eserlerinin her yönüyle iyi bilinmesi gerekir. Bugüne kadar Mevlânâ ve Mevlevilik üzerine birçok çalışma yapılmıştır. Ancak Sultan Veled'in Farsça yazılmış bilinmeyen bir eseri olan "Sefine-i Nuhî ve Mecmua-i Ruhî" bu zamana kadar incelenmemiştir. Konya Bölge Yazma Eserler Kütüphanesi'nde iki nüshası bulunan bu değerli eser, Sultan Veled tarafından Mevlânâ'nın Divân-ı Kebir'inde bulunan şiirlerine yazdığı nazireleri içermektedir.

Forough Farrokhzad who wrote idiocratical works in the various branches of literature and art put a lot of works into her fleeting life of thirty-two years, is known one of the taboo-breaking poets of contemporary Iranian literature as well as important. Literary critics who examined Forough Farrokhzad’s poetry say that her poetry style has two aspects and two periods. The way in which the poet deals with the subjects and topics that she works in her poems forms the basis of this distinction. This distinction is made between compilations of poetry books titled Esir, Duvar, İsyan “The Captive, The Wall, Rebellion” and poetry books titled İnanalım Soğuk Mevsimin Başlangıcına “Let us Believe in Beginning of theCold Season” and Bir Başka Doğuş “Another Birth”. However, whatever the poetry period was, Farrokhzad frequently used some certain words such as ‘hope, love, heart, kiss, longing, death, sin, grave, dungeon, and cage’ especially ‘darkness’ and ‘night’. In this study, Forough Farrokhzad’s poetry style and the words darkness and night which she used in almost every poem and yet as a matter of quantity took the first order will be examined and examples from these uses will be sampled.

Edebiyatın ve sanatın çeşitli dallarında kendine özgü yapıtlar veren,
otuz iki yıl süren kısacık ömrüne birçok eser sığdıran Furûğ Ferruhzâd
çağdaş İran edebiyatının önemli olduğu kadar tabu yıkan şairlerden
biri olarak tanınmaktadır. Onun şiirleri üzerine inceleme yapan edebiyat
eleştirmenleri onun şairlik biçeminin iki yönü ve dönemi olduğunu söylemektedirler. Ferruhzâd’ın şiirlerinde işlediği konular ve konuları ele alma biçimi bu ayrımın temelini oluşturmaktadır. Bu ayrım Esir, Duvar, İsyan şiir kitapları ile Bir Başka Doğuş ve İnanalım Soğuk Mevsimin Başlangıcına başlıklı şiir kitapları arasında yapılmaktadır. Ancak hangi şiir dönemi olursa olsun şair ‘ümit, aşk, gönül, öpücük, özlem, ölüm, günah, mezar, zindan, kafes’ ve özellikle ‘karanlık’ ile ‘gece’ gibi bazı sözcükleri sıklıkla kullanmıştır. Bu çalışmada Ferruhzâd’ın iki döneme ayrılan şairlik biçeminde neredeyse her şiirinde takıntılı şekilde kullandığı ve tüm şiirlerinde nicelik olarak da ilk sırayı alan karanlık ve gece sözcükleri irdelenecek, bu kullanımların geçtiği şiirlerden örnekler verilecektir.

Fars şiirinin önde gelen lirik şairlerinden ve Molla Câmî’nin “Lisânü’l-Gayb” ve “Tercümânü’l-Esrâr” olarak andığı Hâfız-ı Şîrâzî (ö. 792/1390 [?]) kendi zamanında ve kendinden sonraki dönemde hem Doğu edebiyatını hem de Batı edebiyatını derinden etkilemiştir. Şiirlerindeki çift katmanlı yapı onun hem dünyevi hem de tasavvufî bir şair kimliğine büründürmüştür. Osmanlı döneminde üç kere 16. asırda olmak üzere bir kere de 19. asrın başında toplam dört kere şerh edilen Hafız’ın divanı; şerh geleneği içinde lisânü’l-gayb olması sebebiyle şiirleri, beyitleri ve mısraları birçok kere misaller olarak eserlerde kaydedilmiştir.
Ferîdî’nin manzum olarak ve birebir Türkçe’ye çevirdiği Tercüme-i Dîvân-ı Hâfız isimli eser manzum bir divan tercümesi olarak Osmanlı edebiyatında müstesna bir yere sahiptir.
Tercüme-i Dîvân-ı Hâfız Süleymaniye Yazma Eser Kütüphanesi Hasan Hüsnü Paşa 992 numarada kayıtlı yazma nüsha dikkate alınarak 2 cilt halinde yayıma hazırlanmıştır.

Political text writers are often tended to implement rhetorical strategies, including the discursive ideological strategies of positive self-presentation and negative other-presentation, to imply and impose their ideological intentions on the audience. The utilization of such strategies may cause translation problems for translators of political texts. Political texts in particular usually act as a source of problem for novice translators who read texts in a traditional way and understand the texts in an uncritical manner. The present paper, attempting to introduce such political rhetorical strategies in English as the source language and their proper rendition in Farsi as the target language, offers a critical discourse analysis of Amir Ghaderi's Farsi translation of Hillary Clinton's Hard Choices (2014). To this end, Van Dijk's CDA approach (2004) was used. However, the study has explored only four strategies out of 27 including-hyperbole, euphemism, polarization and vagueness. The results showed that euphemism, with 41 instances out of total 60 instances, was the most frequently observed discursive strategy, as the source text had the political end of highlighting the power and dominance of the source text state to the reader. The other three discursive strategies were observed with relatively close rate: hyperbole =8, polarization =8, and vagueness=3. The findings of this study have the potentialities to make generalization about the meaningful high frequency of euphemism and the use of other discursive strategies in political texts.

Место имама Табари в мусульманской культуре
Ф.Бобоев
Ключевые слова: история таджикского народа, историография,
Мухаммад ибн ДжарирТабари, «Та‘рихиТабари», «Тафсири
Табари»
В статье освещаются основные биографические данные
Мухаммада ибн Джарира ал-Табари и его фундаментальные
работы «История» и «Тафсир» на основе исследований арабских,
персидских источников и новейшей научной литературы. Показано
их непреходящее значение в становлении мусульманской цивилизации
и формировании мусульманской идентичности.
The Place of Imam Tabari in Moslemic Culture
F. Boboev
Key words: history of the Tajik people, historiography, Mukhammad
ibn Jarir Tabari, “Tarikhi Tabari”, “Tafsiri Tabari”
The given article deals with the main biography data of Muhammad
ibn Jarir al-Tabari’s and his fundamental works “History” and
“Commentary” (“Tafsir”) on the basis of scientific Arab-Persian
sources and modern studies. The author highlights the everlasting
significance of these works for shaping the Moslemic civilization and
the formation of the Moslemic identity.

ÖZET
Dünya edebiyatının bilinen ve çok ses getiren klasiklerinden Küçük Prens ve Küçük Kara Balık çocuk edebiyatına özgü türler olarak karşımıza çıkmaktadır. Bilinenin aksine her iki kitabında aslında bir masal kitabı olmalarının altında yatan ana tema, yazarlarının hayatından ve ölümlerinden yola çıkılarak bir yetişkinin hayallerini, dünya, özgürlük, bağımsızlık, adalet ve eşitlik algılarını yansıtmaktadır.
Fransız yazar Exupery, aristokrat bir ailenin çocuğudur ve babasını 4 yaşında kaybetmiştir. Bu yaş, hemen hemen Küçük Prens’in yaşıdır. İkinci Dünya Savaşı yıllarında savaş pilotu olarak görev yapan Exupery, Fransa’nın Alman işgali altında olduğu dönemde bu durumdan son derece rahatsız olmuş ve dönemin toplumsal hayatı hususunda eleştirilere yer verdiği Küçük Prens’i kaleme almıştır. Bu masal, Exupery’nin yaşamına ve hayat görüşüne paralel olarak toplum içinde yaşayan tiplerin eleştirisini göz önüne getirmektedir. Küçük Prens’in diğer gezegenlerde karşılaştığı kral, iş adamı, bilim adamı, sarhoş gibi tiplere “sevgi” kavramını öğretmeye çalıştığı düşünüldüğünde bir çocuğun gözünden yetişkinlere yol göstermesi olayın tamamını kapsamaktadır. Küçük Prens’e bu açıdan bakıldığında “bilinmeyenden bilinene doğru bir yolculuk (uzaydan-dünyaya)” dikkat çekmektedir. Exupery tıpkı küçük bir gezgende yaşayan Küçük Prens gibi 1944 yılında henüz 44 yaşındayken uçağının vurulması sebebiyle Marsilya yakınlarında bir denize düşmüş ve kaybolmuştur. 
İranlı yazar Samed Behrengi ise İran’ın Şah yönetiminde yaşamış bir öğretmendir. Şahlık rejimine karşı olan yazar, bunu eserlerinde açıkça ortaya koymaktadır. Onun eseri Küçük Kara Balık ise “bilinenden bilinmeyene doğru yolculuk (ırmaktan-denize)” olarak karşımıza çıkar. Küçük Kara Balık tüm itiraz ve baskılara karşı, yaşamı pahasına da olsa amacına ulaşmıştır. Samed Behrengi de tıpkı kendi oluşturduğu karakteri Küçük Kara Balık gibi 28 yaşında şüphe uyandıran biçimde Aras Nehri’nde ölü olarak bulunmuştur.
Doğu ve Batı kültürünün dünyaya farklı noktalardan baktıkları bu iki şaheser aslında her iki yazarın da aynı amaçlarla yaşadıklarını ve hatta aynı amaç uğruna öldüklerini göstermektedir. Bu iki eser de yazarlarının hayatlarından yola çıkılarak okunduğunda çocuk ve yetişkin zihinlerde çok daha derin izler bırakacaktır.
Anahtar Kelimeler: Küçük Prens, Küçük Kara Balık, özgürlük anlayışı

Ethnic Claims in Iran in Terms of Justice and Development
Kameel Ahmady
Social Anthropologist, University of Kent, MA in social Anthropology, UK
Abstract
The identity/ethnic diversity in Contemporary Iran has co-occurred with the development of globalization processes and brought about interethnic conflict, oriented toward identity- and justice- seeking in order to eradicate discrimination and inequality in line with achievement of social development. This is the issue that the present research has sought to investigate among the Persian, Azeri, Kurd, Arab, and Baloch in Iran. The Iranian social identities are dissatisfied with the dominance of the Persian identity elements over their fundamentals, and do not find the reduced status of Iranian historical identity in accordance with justice and development of the collective identities.
The present article is an extract from author’s recently published book2 which has adopted a hybrid qualitative approach (GT), in-depth interview surveys and tools, library documentation, and an open questionnaire in thirteen provinces to extract and classify data in the following areas: religious identity and national identity (interaction or opposition), interethnic cultural borders, ethnic and national movement dead-end, elimination of cultures, and a peace-oriented approach to resolving the crisis. Thus, a conceptual model has been obtained, shaping basic factors (economic and ideological), intervening factors (media and lifestyle), grounded factors (legal and cultural parameters and resource mismanagement), and phenomenal orientation (claim for justice and socio-political gap) and presenting strategic action (peaceful action, acceptance of the present conditions, and state-nation interaction) and its outcomes (stability and decline of social capital).
Keywords: Iran, Ethnic Identity, Iranian National Identity, Persian, Azeri, Kurd, Arab, Baloch, Development, Justice.
1 Anthropologist and researcher kameel.ahmady@gmail.com; http://kameelahmady.com

Книга посвящена одному из сравнительно малоизученных
периодов в истории персоязычной литературы. В ней рассматриваются некоторые аспекты персоязычной поэзии ХVI – ХVII вв.,
исследуется творчество девяти её представителей. Прослеживается
их жизненный путь, творческое наследие; выявляется идейно – тематическая основа их поэзии, её жанровая специфика, а также
художественные особенности.
Книга рассчитана на специалистов, студентов вузов и на
широкие читательские круги

Modern İran şiirinin başlıca isimleri arasında yer alan Mehdi-i Ehevan-i Salis (1928-1990) hem klasik hem Nîmâi şiirde başarı sağlamış bir şairdir. Horasan bölgesinin gelenekçi edebi mahfilleri içinde şiirle tanışan Sâlis, şairliğinin ilk yıllarında klasik şiirin yeniden canlanması için bir ümit olarak görüldüğü için kendisine “Omîd” mahlası verilmiştir.
https://www.aybu.edu.tr/insanvetoplum/dogudilleri/contents/files/Mehdi_Ehevan_Salis_gunes_muhip_ozyurt.pdf

The inceptions of new technological aids, i.e. machine translation, that are at disposal of individual translators are becoming increasingly important to consolidate different strands in the domain of translation studies. To study the features of translated texts-including biblical, literary, and political-at the semantic level of processing, Google translation that is already functioning among a wide range of disciplines has been overarching such a sustained commitment to the task of translator in this study. Translation studies are therefore entangled with an array of interdisciplinary approaches to introduce the new areas of machine translation to theorists and specify the emerging algorithmic paths to computational linguists. The issues raised and developments outlined in this analytical study give a full rein to human involvement to provide remedial support to machine translation, particularly Google translation, and generate the impression of installing automated semantic level of processing of a variety of texts in line with the future wealth of ideas.

Toplum tarafından sevilen, değer verilen ve topluma yön veren kişilerin isimlerinin ve eserlerinin unutulmaması için yapılan çalışmalar neticesinde biyografi yazarlığı ortaya çıkmıştır. Tarihi insanlık tarihi ile yaşıt olan biyografi yazarlığı İslam dünyasında ilk önce Araplar arasında başlamıştır. Araplar, önemli gördükleri kişileri değişik tabakalar halinde sınıflandırarak yazdıkları bu tür biyografi kitaplarına “tabakât” adını vermişlerdir. Bu gelenek daha sonra Fars ve Türk edebiyatlarını etkilemiş ve her iki dilde de bu tür kitaplar “tezkire” adıyla kaleme alınmıştır.
Çalışmamızda Müslüman doğu toplumlarına has bir gelenek olan tezkirelerin Arap, Fars ve Türk edebiyatları içindeki tarihi gelişimi ve Orta Asya’da yazılmış olan şair tezkireleri üzerinde durulmuştur.

Kârî Rahmetullah Vâzih, XIX. yüzyıl Buhârâ’sında yaşamış olan bir edip, şair, doktor, bilim ve devlet adamıdır. İyi bir eğitim almış olan Kârî Rahmetullah Vâzih, Arapça, Farsça ve Türkçeyi (hem Çağatay hem de Anadolu Türkçesi’ni)çok iyi derecede bilmekte olup her üç dilde de şiirler yazmıştır. Kendisi on üç adet kitap yazmış olup en önemli eseri ise Tuhfetü’l-Âhbâb Fî Tezkireti’l-Âshâb adlı şair tezkiresidir.
Tuhfetü’l-Âhbâb Fî Tezkireti’l-Âshâb Farsça olarak kaleme alınmış olup, XIX. yüzyıl ortalarından XX. yüzyıl başına kadar olan dönemde Buhârâ Hanlığı coğrafyasında yazılmış olan yedi tane şair tezkiresinden birisidir. Eser biyografik tezkire geleneği içinde kaleme alınmış olup kendisinden sonra yazılmış olan bütün tezkireler ve edebiyat tarihi kitapları için kaynak eser hükmündedir. Tezkirenin Taşkent, Duşanbe ve St. Petersburg’un değişik kütüphanelerinde on beş adet el yazması nüshası bulunmaktadır. Ayrıca eser 1914 yılında Taşkent’te ve 1977 yılında Duşanbe’de olmak üzere iki defa yayınlanmıştır.
Çalışmamızda öncelikle şair tezkirelerini tanımını yapılarak Farsça ve Türkçe tezkire yazma geleneğinin tarihi gelişimini incelenmiştir. Daha sonraki bölümlerde ise yazar ve eseri hakkında ayrıntılı bilgiler verilerek tezkirenin tahlili yapılmıştır. Tahlilden sonra ise tezkirenin karşılaştırmalı metni, Türkçe tercümesi ve tıpkıbasımı yer almaktadır. Sonuç bölümünde ise tezkirelerin tarihi gelişimi ve Tuhfetü’l-Âhbâb Fî Tezkireti’l-Âshâb’ın bu gelişimdeki yeri ve önemi üzerinde durulmaktadır.

""" Abstract: Trying to relate New Persian خوسیدن ‘to become dry’ to Proto-Iranian *Hhauš- ‘to become dry’ < IE. *h2seu̯s- ‘to dry (up)’ encounters phonological problems; But taking into account Alexander Lubotsky’s alternative point of view on IE. *h2seu̯s- clears up the problems. The view sheds light on the way to propose new and more probable etymologies for NP. هواسیدن ‘to get chapped lips’ and خوست (in آبخوست) ‘island’, and to suggest a more plausible pronunciation to خوسیدن, that should have been [xwasīdan] > [xusīdan] or [xasīdan].


چکیده: پیوند دادن فعل فارسی خوسیدن «خشک شدن» به ریشۀ ایرانی آغازین *Hhauš- «خشک شدن» و نیای هندواروپایی‌اش، یعنی *h2seu̯s- «خشک شدن»، با دشواری‌های آواشناختی روبه‌رو است؛ ولی روی آوردن به دیدگاه متفاوت الکساندر لوبُتْسْکی دربارۀ عنصر هندواروپایی یادشده این دشواری را برطرف خواهد ساخت. در پرتو این دیدگاه، می‌توان ریشه‌شناسی‌هایی محتمل‌تر برای واژه‌های فارسی هواسیدن «خشک شدن لب‌ها» و خوست (در آبخوست) «جزیره» و نیز تلفّظی محتمل برای خوسیدن پیشنهاد کرد که می‌توانسته [xwasīdan] < [xusīdan] یا [xasīdan] بوده باشد."""

RÉSUMÉ Cet article fait partie d'un projet de recherche onomasiologique plus vaste, relatif aux termes désignant les parties du corps dans les langues iraniennes. L'auteure se con-centre ici sur les termes iraniens utilisés pour désigner les « gencives » ‒ aussi bien d'un point de vue notionnel que dialectologique. L'objectif est d'identifier les diffé-rents modèles cognitifs servant à désigner, dans les langues iraniennes, cette partie du corps, et d'établir l'aire de diffusion de mots simples ou d'ensembles de mots ap-parentés. L'auteure, d'une part, met ici en évidence de forts liens conceptuels entre les « gencives » et d'autres parties de l'intérieur de la bouche, et, d'autre part, suggère des modèles concurrents en termes de conceptualisation des éléments constituant ce cadre. Plusieurs étymologies iraniennes inédites sont également avancées. Mots-clés : lexique iranien, onomasiologie iranienne, termes des parties du corps iraniens, dialectologie iranienne, étymologies iraniennes ABSTRACT This paper, which is part of a broader onomasiological research project on the body part terms in Iranian, focuses on the Iranian terms for 'gums of the teeth' from both a motivational and a dialectological perspective. The goal is to individuate the different cognitive patterns of denomination for this body part in the Iranian languages and to establish the areal diffusion of single words or set of cognate words. The strong conceptual links between 'gums' and other parts belonging to the 'interior of the mouth' frame have been pointed out and competing models in conceptualising the elements making up that frame have also been suggested. Several new Iranian etymologies have been proposed.

Iranian cities in the post-Islamic era used to consist of three subdivisions: 1) Diz, Kuhandiz, or Quhandiz; 2) Šahristān or Šāristān; and 3) what had come to be called in Arabic rabaḍ. This urban structure had its roots in Iranian history and seems to date back to the Achaemenid period. However, one of these three structural divisions seems to have no Persian name. The present paper is an effort to investigate documents and records from the pre-Islamic era in search of the Persian name for the urban subdivision designated by the Arabic rabaḍ. It is shown that it was most likely called parvār in Persian.