Hartmut Michel

Hartmut Michel

Biografía
Nacemento	18 de xullo de 1948 (76 anos) Ludwigsburg, Alemaña
Educación	Universidade de Tubinga Universidade de Würzburg
Actividade
Campo de traballo	Bioquímica
Ocupación	bioquímico, químico
Empregador	Universidade de Tubinga Max Planck Institute for Biophysics (en) Universidade de Frankfurt Instituto Max Planck de Bioquímica (pt)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1996–) Academia Europaea (1994–) Academia de Ciencias de Gotinga Organización Europea de Bioloxía Molecular Academia Chinesa de Ciencias North Rhine-Westphalia Academy for Sciences and Arts (en) Academia de Ciencias e Humanidades de Berlín-Brandenburgo Real Academia de Artes e Ciencias dos Países Baixos Leopoldina Royal Society
Premios
(26 de maio de 2005)  Membro estranxeiro da Royal Society (2004)  Plaqueta Röntgen (pt) (1989)  Bijvoet Medal (en) (1989)  Orde ao Mérito de Baden-Württemberg (1988)  Prêmio Otto Bayer (pt) (1988)  Premio Nobel de Química (1986)  Premio Max Delbrück (1986)  Klung Wilhelmy Science Award (en) (1986)  Prémio Gottfried Wilhelm Leibniz (pt)  Gran Cruz da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña  Honorary doctorate from the Julius Maximilians University of Würzburg (en)  Honorary doctor of the University of Bologna (en)
Sitio web	biophys.mpg.de…

Hartmut Michel, nado o 18 de xullo de 1948 en Ludwigsburg (Alemaña) é un bioquímico e profesor universitario alemán galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1988.

Estudou bioquímica na Universidade de Tubinga, ampliando os seus estudos na Universidade de Würzburg, onde se doutorou en 1977. En 1979 integrouse no equipo investigador do Departamento de Bioquímica do Instituto Max Planck de Martinsried e desde 1987 é profesor de bioquímica na Universidade Johann Wolfgang Goethe

En 1985, en colaboración con Johann Deisenhofer e Robert Huber, descubriu a estrutura completa da proteína que se atopa na base do proceso de fotosíntese, a cal é capaz de converter a enerxía luminosa en enerxía química e que denominaron centro de reacción fotosintético. Mediante o uso da cristalografía de raios X conseguiron determinar a estrutura química dos máis de 10.000 átomos que compón o complexo desta proteína, conseguindo recrear a súa imaxe tridimensional. A súa investigación aumentou a comprensión xeral dos mecanismos da fotosíntese e revelaron parecidos entre os procesos fotosintéticos das plantas e das bacterias.

En 1988 foi galardoado, xunto aos seus compatriotas Deisenhofer e Huber, co Premio Nobel de Química pola determinación da estrutura tridimensional do centro da reacción fotosintética.

En 1986, recibiu o Premio Gottfried Wilhelm Leibniz do Deutsce Forschungsgemeinschaft (Consello de Investigación Alemán), o maior galardón da investigación alemá.

• Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1988 (en inglés)
• Autobiografía na páxina do Instituto Nobel 1988 (en inglés)
• Hartmut Michel en Biografías y vidas (en castelán)
• Perfil de Hartmut Michel en NNDB (en inglés)

Predecesor: Charles J. Pedersen, Jean-Marie Lehn e Donald James Cram

Premio Nobel de Química 1988 con Johann Deisenhofer e Robert Huber

Sucesor: Sidney Altman e Thomas Cech