Ang Tigre at ang Kuneho

Isang araw naglalaro ang kuneho sa gubat at di

inakala ng kuneho na napadpad ito sa ilalim ng isang
puno kung saan natutulog ang isang tigre. Aliw na aliw
ang kuneho sa paglalaro ng nagalaw niya ang natutulog
na tigre. Agad naming nakagising ang tigre mula sa
mahimbing niyang tulog. Nagalit ang tigre at agad na
hinawakan ang kuneho sa lieg. Galit nag galit ang tigre at
lumaki ang mga mata nito. Takot na takot naman ang
kawawang kuneho.

“Pasensya na kaibigan!” takot na takot na sabi ng

kuneho. “Hindi ko po sinasadya, patawarin mo ako”,
pagmamakaawa ng kuneho. “Ano sa tingin mo ang
ginagawa mo?!” Galit nag galit namang sagot ng Tigre.
“Huwag niyo po akong kainin.” Sabi ng kuneho. Nakita
naman ng tigre ang tunay na pagmamakaawa ng kuneho
sa tigre. Naawa nga ang Tigre at hindi na niya ito
pinatulan. Pinalaya ito ng Tigre at pinatawad.

“Maraming salamat kaibigan! Hinding hindi ko ito

makakalimutan, balang araw ay makakaganti din ako sa
iyong kabaitan” Pagpapasalamat ng kuneho.
 Nagdaan ang ilang mga araw at minsang pumapasyal
ang kuneho sa kagubatan. May tumawag ng kanyang
pansin. Isang lambat na nakasabit sap uno. Nilapitan niya
ito para tingnan. At sa gulat niya ay nasa loob ang Tigre.
Nahuli siya ng bitag na ginawa ng mangangaso sa gubat.
Naku! Sabi niya sa kanyang sarili.

Dali dali naming pinuntahan ito ng kuneho at

kinagat-kagat ang lubid na nakatali sa lambat. Agad
naming naputol ang lubid, bumagsak ang lambat kasama
ang tigre. Agad naman tinulungan ng kuneho ang tigreng
makawala sa lambat. “Utang ko saiyo ang aking buhay”
malaking pasasalamat ng tigre sa kaibigang kuneho.

Aral: Huwag maliitin ang kakayahan ng iba.

 Ang Aso at ang Daga
Sa isang malayong kabukiran ay may nakatirang matanda
na nagngangalang Mang Kanor. Si mang Kanor ay may alagang
Aso. Sila ay nakatira sa isang maliit na kubo na napapalibutan
ng palayan at mga berdeng tanim. Napakasarap ng simoy ng
hangin at magandang pagmasdan ang paligid. Sila lamang ang
nakatira sa may bandang roon dahil sa kabilang bundok pa ang
kanilang kapitbahay. Napakapayapa ng kanilang paninirahan.

Isang araw ay kaarawan ng apo ni Mang Kanor. Naisipan

niyang maghanda ng maihahanda. Nag-iahw siya ng manok at
ginawa itong tinola. Gumawa din siya ng Keyk upang isurpresa
ang kanyang apo. Matapos magluto ay inatasan niyang mag
bantay ng mga handa sa hapag kainan ang Aso ni Mang Kanor.
Susunduin pa kase ni Mang Kanor ang kanyang apo sa paaralan.
Magiging matagal ito dahil sa kabilang bundok pa ito pupunta.

Masaya namang sumunod ang aso sa bilin ng amo dahil

alam niyang papakainin din ito ng masarap na pagkain mamaya.
Nang umalis si Mang Kanor ay kinausap ng Aso ang kanyang
kaibigan na si Daga upang tulungan siyang bantayan ang mga
pagkain, baka may mga masasamang tao na magnakaw nito.
Tumugon naman ang kanyang kaibigang daga.

Pagka maya-maya ay Nakita ng daga ang Keyk na nasa

lamesa at bigla itong nagutom. Kaya naman ay kumain ito ng
keyk at tinawag na rin niya ang kanyang pamilya na gutom na
gutom rin. Napasarap ang kain ng mga daga hanggang
nabawasan ang keyk ng halos kalahati. Laking gulat ng Aso ang
ginawa ng kanyang kaibigan.

Dumating na Sila Mang Kanor at Nakita ang mga naka kalat

ng mga buto ng pagkain at mga tira tira sa lamesa. Galit-na galit
niyang kinulong ang Aso sap ag-aakalang siya ang gumawa nito.
Nakita ng daga ang sinapit ng kaibigan. Nagsisi ito dahil sa
nangyari.
Isang araw ay kinain ng daga ang almusal ni Mang Kanor.
Nakita ito ng Aso at tinahulan niya ito. “Naku kaibigan, makikita
ka ni Mang Kanor! Baka anong Gawain saiyo” Sumagot naman
ang daga “Hayaan mong malaman niya na ako ang gumawa nito
upang makalaya ka” Nakita nga ang daga ni Mang Kanor, kaya
pinalo palo niya ito ng walis at namatay ang daga.
 Pinakawalan ni Mang Kanor ang aso niya. Masaya siyang
nakalaya ngunit nahabag siya sa kaibigang ipis. “Sumalangit
nawa ang iyong kaluluwa”

Aral: Ang lahat ng kasalanan ay may kaparusahan

Ang Pato at ang Kambing

Isang araw ay kumakain ng damo ang isang
kambing malapit sa may ilog at nakita ito ng mga
batang pato. Hangang hanga sila dahil malaki ito.
Agad namang binalita ito ng mga batang pato
sakanilang ina. Umuwi sila na dala ang balita. “Inay!
May Nakita kaming napakalaking pato” sabi ng mga
bata.

“Malaking Pato? Mas Malaki pa sa akin?”

pagtataka naman ng Inang Pato. “Opo, napakalaki.
Ngayon lang kami nakakita ng ganun” paghanga
naman ng mga bata. “Ako na ang pinakamalaking
Pato dito sa atin, may mas Malaki pa sa akin?” sagot
naman ng Inang Pato. Nagtataka ang Inang Pato,
Kaya agad nila itong pinuntahan.

Nang makita ito ni Inang Pato. Nabigla ito at

lumanghap siya ng maraming hangin upang lumobo.
“Oh yan, mas Malaki na baa ko diyan?”
Pagmamayabang ng ina. “hindi pa po” sabi ng mga
batang pato. Humigop ng humigop ng hangin
hanggang lumaki ng lumaki ang inang Pato.

Hangga’t biglang may narinig silang pumutok at

sa sobrang lobo nga ng Inang Pato ay sumabog ito.
“Naku!” sabay sabay sabi ng mga batang pato.
“Kaawa awa naman si Inang Pato, ayaw niyang
mahigitan siya ng iba kaya siya nagdusa” wika ng
mga batang pato.
Aral : Walang mabuting naidudulot ang
kayabangan. Mas maraming nalulugod kapag tayo
ay mapagpakumbaba. Maluwag na tanggapin ang
pagkatalo.
 Ang Kulisap at ang Gamo Gamo

Isang araw ay pinaglaruan ng isng batang lalaki

ang isang Gamo Gamo. Nabaligtad ito at hindi na
maka bangon. Sumigaw sigaw siya ng saklolo dahil
hindi niya kayang bumangon mag-isa. Mabigat kase
ang kanyang katawan at naipit ang kanyang pakpak.
Hanggang sa may dumaang mga kakilala niya sa
daan.
 Unang dumaan si Langgam. Humingi siya ng
tulong dito. Ngunit tumanggi ito dahil nagmamadali
itong umalis upang mangalap ng pagkain. Nalungkot
ang gamo gamo. Maya maya ay may isang
gagamba ang dumaan. Humingi din ito ng tulong sa
gagamba ngunit nabigo parin si gamogamo dahil
pagagandahin pa raw ni gagamba ang kanyang
bahay, umalis din ito.

Hanggang may dumaan na namang si tipaklong,

at katulad din ng dalawa ay umalis din ito dahil
maglalaro pa daw ito. Napakalungkot ni gamo gamo.
Nawalan na siya ng pag-asa. Kaya umiyak ng
umiyak ito at nagdasal sa Bathala.

At dumating nga ang isang kulisap. Tinanong ng

kulisap kung bakit siya ay nasa sahig at di
makalipad. Ikinuwento nga niyang may batang
lalaking pinaglaruan siya at iniwan na nakahiga sa
sahig at di makabangon. “maaari mo ba akong
tulungan?” pagmamakaawa ng gamogamo sa
kulisap. “Oo naman!” sagot naman ng kulisap. At
tumawag pa ito ng mga kasama upang mapadali
ang pagtulong. Grabe ang pagpapasalamat ng
gamogamo sa wakas ay nakabangon na ito.
Makakauwi na rin sa kanyang tahanan.

 Aral: Makikilala mo talaga ang tunay mong

kaibigan sa oras ng pangangailangan. Huwag
mag dalawang isip na tumulong

Ang Kuneho at ang Usa

Isang Usa ang tumatakbo sa kagubtan. Isang araw
ay nasalubong niya si maliit na Kuneho. Kaya napag
isipan ni Usa na hamunin sa isang paligsahan si
Kuneho. “hoy Kuneho, baka gusto mong malaman
kung sino satin ang mas mabilis tumakbo.”
Mayabang na paghamon ni Usa. Tinanggap naman
ito ni Kuneho.

“Tinatanggap ko ang hamon mo Usa, kailan mo

gusting magsimla tayo?” tanong ni Kuneho “Aba
nasasaiyo iyan, kung kailan mo gusto” sagot ni Usa.
Napatingin naman si kuneho sa kalangitan at
napansin niyang parang uulan dahil makulimlim.
Kaya napasabi si kuneho na “Sige Usa, ngayon na
tayo mag umpisa, Pero para maging masaya ay
magdadala tayo ng gamit, halimbawa ako ay
magdadala ng asukal ikaw naman ay bulak”

Tuwang tuwa naman si Usa, dahil tiyak na mas

magaan ang bulak kesa sa asukal. Tuwang tuwa si
Usa dahil sa isip niya ay tiyak na panalo na ito sa
paligsahan.

At nagsimula na nga ang paligsahan. Habang nasa

kalagitnaan sila ng daan ay bumuhos ang malakas
na ulan. Nabasa ang bulak na dala ni Usa kaya
bumigat ito. Nahirapan si Usa kaya bumagal ang
kanyang pagtakbo. Samantalang ang Asukal na
dala ni kuneho ay nabasa kaya natunaw ito at
bumilis ang takbo nito. At dahil nga duon ay unang
dumating si Kuneho at nanalo sa paligsahan at
tinalo niya ang mayabang na si Usa.

Aral: Huwag maging Mayabang. Maging

mapagpakumbaba. Gamitin ang Talino sa Tamang
paraan.