Kıbrıs Tarihi

Öz
Lozan barışıyla İtalya, 1912 senesinden beri işgal ettiği ve Sevr barışına istinaden Yunanistan’a devredilecek Rodos, Oniki Adalar ve Meis Adası üzerindeki resmi egemenliğe sahip oldu. Sevr barışının gerçekleşeme-mesi aşikar olunca 1921 senesinden beri son liberal hükümetler, ardından Mussolini’nin başbakan olduğu hükümetler, Kıbrıs üzerindeki İngiliz yönetimine dikkatle incelenmesi gereken “paralel” bir yönetim olarak bakmaya başladı. Nitekim, gerek İtalya gerek İngiltere, yönettik-leri adalarda yerli Rumların milliyetçi hareketleri ile yüzleşiyordu. ‘20li yıllarda İtalyan yetkililer İngiltere’nin Kıbrıs’ı Yunanistan’a devredebi-leceği yönündeki söylentiler için, tam aksine İtalyan-İngiliz ilişkilerinin giderek bozulduğu ‘30lu yıllarda İtalyan yetkililer Kıbrıs’ın güçlü bir İn-giliz askeri üssü olabileceği ihtimali için endişeliydiler. Daha genellikle, Mussolini’nin gözünde Kıbrıs, İngiltere’nin İtalya’yı Akdeniz’de esaret altına tutmak üzere kurduğu kalelerden biriydi. İngilizler ise, İtalya’nın olası bir Kıbrıs’a saldırından endişeliydi. Tabii ki İtalya ve İngiltere’nin Doğu Akdeniz’deki mülkiyetlerinin getirdiği sorunları bu iki devletin Yunanistan ve Türkiye ile ilişkilerinin gelişmeleri ile örtüşüyordu. İkinci Dünya Savaşından sonra, Atlantik Paktı üyesi ve (Yunanistan’a devredi-len Doğu Akdeniz’deki sömürgeler dahil) sömürgelerinden yoksun İtalya Kıbrıs’a endişe ile bakmaya devam edecek, ama bu sefer Akdenizli müttefikleri olan Türkiye ve Yunanistan arasındaki ilişkilerin bozulması nedeniyle. Bu bildiri, İtalyan Dış İşleri Bakanlığının resmi derlemesinde yayınladığı 1921’den 1939’a uzanan İtalyan diplomatik belgelerinin Kıbrıs’la ilgili parçalarının Türkçe çevirisini veya özetini gerekli açıklamalarıyla bera-ber sunar. Yıllar geçtikçe faşistlere özgü bir yaklaşım eski liberal zihniyetinin yerini aldığı çok iyi görülmektedir.

Abstract
With the Peace of Lausanne, Italy gained official sovereignty over Rhodes, Dodecanese and Castellorizo islands, which Italy had occupied since 1912 and which were to be transferred to Greece on the basis of the agreement annexed to the Peace of Sèvres. When it became clear that the peace of Sèvres could not be put in practise, since 1921 the last liberal governments and then the governments where Mussolini was prime minister began to look at the British rule over Cyprus as a "parallel" administration that needed to be carefully examined. As a matter of fact, both Italy and England faced the nationalist movements of the local Greeks on the islands they ruled. In the '20s, Italian officials were concerned about the rumors that Britain might cede Cyprus to Greece. On the contrary, in the '30s, when Italian-British relations were gradually deteriorating, Italian officials were concerned about the possibility that Cyprus could become a strong British military base. More generally, in Mussolini's eyes, Cyprus was one of the fortresses Britain held with the intention of keeping Italy captive in the Mediterranean. The British, on the other hand, were worried about a possible Italian attack on Cyprus. Of course, the problems brought about by the ownerships of Italy and England in the Eastern Mediterranean were intertwined with the developments in their relations with Greece and Türkiye. After the Second World War Italy, as a member of the Atlantic Pact and deprived of its colonies (including those in the Eastern Mediterranean, ceded to Greece), will continue to look at Cyprus with concern, but this time because of the deterioration of the relations between her Mediterranean allies Türkiye and Greece.
This paper presents the Turkish translation or summary, together with the necessary explanations, of the Cyprus-related parts of the Italian diplomatic documents from 1921 to 1939 published in the official compilation of the Italian Ministry of Foreign Affairs. These documents show very well the way a tipically fascist approach over the years replaced of the old liberal mentality.

Jeopolitik konumu itibariyle Akdeniz'de stratejik bir noktada bulunan Kıbrıs, tarih boyunca birçok devletin ilgi odağı olmuştur. Bu sebepten dolayı devletler adada egemenlik kurmak için mücadele etmişlerdir. Kıbrıs, 1571 tarihinde Osmanlı Devleti egemenliğine geçmiştir ve bu tarihten itibaren en huzurlu günlerini geçirmiştir. Kıbrıs'ı üç asırdan fazla yöneten Osmanlı Devleti, 1877-78 Osmanlı-Rus Harbinden ağır bir yenilgi almıştır. Osmanlı'nın savaş sonrası

Devletlerin tanınması konusunda uluslararası hukukun getirdiği bazı
sınırlamalar mevcuttur. Bu çalışmada, söz konusu sınırlamalar
bağlamında, KKTC’nin tanınma sorunsalı tarihsel bir perspektifle tahlil
edilmiştir. Bunlardan KKTC’yi ilgilendirenlerin ilki, kuvvete
başvurmanın yasaklanması ilkesidir. Buna göre uluslararası hukuka
aykırı bir biçimde kuvvet kullanılarak meydana getirilen devletler ve bu
yolla elde edilen toprak kazanımları tanınmamalıdır. Bu bakımdan BM
Güvenlik Konseyi tarafından Türkiye’nin Kıbrıs’a ikinci müdahalesi
işaret edilerek KKTC’nin uluslararası hukuka aykırı bir kuvvet
kullanılarak kurulduğu beyan edilmiştir. Oysa Türkiye’nin, KKTC’nin
bağımsız bir devlet hâline gelmesini mümkün kılan müdahaleleri
uluslararası hukuka uymaz değildir. Bilakis bu müdahalelerin
meşruiyeti, Kıbrıs sorununa taraf olan devletlerin üzerinde uzlaşma
sağladığı uluslararası antlaşmalardan kaynaklanmaktadır. Devletlerin
tanınması konusunda uluslararası hukukun getirdiği sınırlamalardan
KKTC’yi ilgilendiren diğer bir ilke de kendi kaderini tayin etme
ilkesidir. Bu ilke, BM Genel Kurulu tarafından insan haklarına
dayandırılmıştır. Bu bakımdan KKTC’nin ilanının tamamen meşru ve
haklı bir sürecin sonucu olduğu düşünülmektedir.

Eserin tamamına ücretsiz erişim için tıklayınız: https://yarininkulturu.org/wp-content/uploads/2023/12/cumhuriyetinyuzuncuyilindaturkiyecumhuriyetiuzerinemakaleler.pdf

Considering the evolution of Turkish-Greek relations dating back to approximately 1,000 years, there were historical breaking moments and these breaks substantially formed the basis of the problems that still stand. Essentially, both states were established despite one another, and this reciprocal negative raison d'être poisoned the relations. The long standing reciprocal problems in Turkish-Greek relations over the territorial waters, airspace, continental shelf and status of the islands in both Cyprus and the Aegean Sea will likely to shape the future of the region in the upcoming years. We analyzed the international support and reactions that both countries received in solving these problems and reconciled them with history. Why is Greece so anti-Turkish? What does Türkiye actually aim for in the region? We tried to address the answers to these questions in the context of cause and effect, starting from their historical roots. We compared one by one the theses and bases defended by the parties on the Aegean Sea and on Cyprus.

Cumhuriyet Turkiye’sinde Kartografya adli bu calismada; Osmanli Devleti’nin son 80-90 yillik doneminde henuz genc bir bilim dali olan kartografyanin genel durumu, Osmanlinin cokusu, yerine kurulan Turkiye Cumhuriyeti’nde kartografya adina gelismeler, kurumsal yapilar, ortaya konan eserler hakkinda genel maksatli bilgilerin sunulmasi amaclanmaktadir. Zira Cumhuriyet Turkiye’sindeki kartografik gelismeleri anlayabilmek icin Osmanlinin son donemlerinde yapilan calismalarin ve gelismelerin cumhuriyete gecisle birlikte gosterdigi seyri gozler onune sermek bir zorunluluktur. Bu anlamda Osmanli Devleti’nin kurulus, gelisme ve yukselmesinde, bilim ve bilim insanina verilen onem etkili olurken, cokusu ve dagilmasinda da bilim ve sanattaki gerilik ayni sekilde etkili olmustur. Ozellikle cografi ve kartografik gerilik; Osmanlinin cokus ve dagilisinda ayri bir yere sahiptir. Osmanlinin farkli cephelerde girdigi savaslar, yenilgiler, toprak kayiplari, I. Dunya Savasi ve Kurtulus Savasi’nda gerek...

Kıbrıs’ta adil, gerçekçi, pratik ve sürdürülebilir bir çözüme Kıbrıs Rum liderliğine uluslararası camia tarafından bunca yıldır otoritesini, egemenliğini ve gücünü aşarak verilen sanal statüyle değil, adadaki mevcut gerçekliklerle, yani iki egemen devlet arasında yapılandırılmış bir işbirliği ilişkisinin kurulmasıyla ulaşılabilir. Bu “kazan-kazan” durumu, sadece Ada’nın Türk ve Rum kesimlerine birçok siyasi ve ekonomik kazanım sağlamakla kalmayacak aynı zamanda Doğu Akdeniz ve ötesindeki sorunların çözümünde katalizör görevi görecektir. KKTC, tüm kurum ve kuruluşları ile Türk Devletleri Teşkilatı’nın faaliyet gösterdiği her alanda yer almak ve ilişkileri geliştirmek arzusundadır. KKTC’nin Ercan Havalimanı, Gemikonağı Limanı ile uluslararası alanda tanınan Gazimağusa Limanı’nın Türk Devletleri Teşkilatı açısından çeşitli fırsatlar yarattığına inanmaktayız. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nin Türk Devletleri Teşkilatı’na üyeliğiyle Türk dünyası ve Akdeniz arasındaki bağlantı kurulmuştur. Orta Koridorun geliştirilmesine yönelik çalışmalarda Türk Devletleri Teşkilatı’nın da aktif bir rol alması bizim açımızdan da büyük önem taşımaktadır.

KUZEY KIBRIS TÜRK CUMHURİYETİ BELLEĞİNDE ÇANAKKALE SAVAŞI ESİRLERİ (Bildiri Özeti)

Çanakkale Savaşları, Türk kahramanlık anlatıları içerisinde özel bir yere sahiptir. Çanakkale Savaşları sırasında İngilizler tarafından esir alınan Osmanlı askerlerinin bir kısmı, 1916 sonbaharında Kıbrıs Gazimağusa’da oluşturulan esir kampında tutulmuştur. Karakol Usera Kampı’na 1916 sonbaharından getirilmeye başlanan esirler 1920’ye dek ağır şartlarda tutulmuşlardır. Esir kampında tutulan 6.732 Osmanlı askerinin yaklaşık 250’si sağlıksız koşullar, kötü beslenme, kaçma girişimleri sırasında öldürülme gibi nedenlerle şehit olmuştur. Günümüzde Gazimağusa’da bir Çanakkale Şehitliği mevcuttur. Bölgede kalmayı tercih ederek Kıbrıs’a yerleşmiş bazı esirlerin çocukları ve torunları arasında KKTC’nin kurulmasına giden yola önemli katkı sunmuş mücahitler bulunmaktadır. Günümüzde KKTC belleğinde Çanakkale esirlerine dair kalan bilgi kırıntıları, ölüm ve hapis cezalarına rağmen esirleri kaçırma girişiminde bulunan aile fertlerinin hafızalarında yaşatılmaya çalışılmaktadır. Ancak dedelerinden hikâyeleri dinleyen ve belirli bir yaşa erişmiş bu kişilerin önemli şahitliklerin son aktarıcısı olması gibi riskler mevcuttur.

PRISONERS OF THE WAR OF ÇANAKKALE IN THE MEMORY OF THE TURKISH REPUBLIC OF NORTHERN CYPRUS

The Gallipoli Warshave a special place inTurkish heroic narratives. Some of the Ottoman soldiers captured by the British during the Gallipoli Wars were kept in the prison camp established in Famagusta, Cyprus, in the autumn of 1916. The prisoners, who started to be brought to Karakol Usera Camp in the autumn of 1916, were kept under harsh conditions until 1920. Approximately 250 of the 6,732 Ottoman soldiers held in the prison camp were martyred due to reasons such as unhealthy conditions, malnutrition, and being killed during their escape attempts. Today, there is a Çanakkale Martyrs’ Cemetery in Famagusta. Among the children and grandchildren of some prisoners who chose to stay in the region and settled in Cyprus,there are mujahideen who made a significant contribution to the path to the establishment of the TRNC. Today, efforts are being made to keep alive the scraps of information about the Çanakkale prisoners in the memory of the TRNC, in the memories of the family members who attempted to kidnap the prisoners despite the death and prison sentences. However, there are risks such as these persons, who has heard the stories from the grandfathers and has reached a certain age, becoming the last transmitter of important story.

Türkiye’de demokratik rejimin ikinci defa kesintiye uğradığı 12 Mart döneminde Kıbrıs sorunu Türk dış
politikasının baş gündem maddeleri arasındaydı. 1974 Kıbrıs Barış Harekâtı öncesinde adadaki gelişmeler
sorunun ilgili taraflarını olduğu kadar Batı ve Doğu ittifakı liderlerini de ilgilendirmekteydi. Dolayısıyla bu
süreçteki Kıbrıs sorunu 1974’ün hemen öncesinde uluslararası ortamın anlaşılması bakımından önemlidir.
12 Mart ara rejim döneminde iki kez hükûmet kuranNihat Erim 1950 ve 1960’lardaKıbrıs’a ilişkin yürütülen
diplomasi sürecinde faal rol aldığı için Kıbrıs sorununa vâkıf bir siyasetçiydi. Türkiye’de demokratik sürecin
kesintiye uğradığı bu dönemde adada Rumların Enosis söylemleri artmış, hatta Rum tarafı Çekoslovakya’dan
silahithal etmiştir.Rumların1959antlaşmalarınakarşıolumsuz söylemleri, statükoyugerekirse silahyoluyla
değiştirebilecekleri mesajına karşılık Erim hükûmetleri mevcut antlaşmaların geçerliliğini savunmuş ve
gerekirse bu antlaşmalardan doğan silahlı müdahale hakkının kullanılacağı mesajı uluslararası kamuoyuna
verilmiştir. Bu çalışmada BaşbakanNihat Erim’in özel arşivindeki belgeler başta olmak üzere birinci ve ikinci
el kaynaklar, arşiv belgeleri, hatıratlar ve süreli yayınlar eşliğinde 12 Mart döneminde Kıbrıs sorunu ve
çözüm arayışları ele alınacak ve 1974 öncesi Kıbrıs meselesinin hangi aşamada olduğu ortaya konulacaktır

Kitap yabancı kaynaklara dayanarak şunları açıklıyor: Kıbrıs Anadolu'nun bir parçasıdır. Anavatan Türkiye'nin Yavruvatan'ıdır. Kıbrıslılar Anadolu kökenlidir. Osmanlılar 1571'de adayı fethettiler. Halkın etnik kökenine, dinine, mezhebine karışmadılar. Barış içinde yaşamalarını sağladılar. 1878'de İngilizler geldikten sonra İngilizlerin ünlü "böl ve yönet" siyasetiyle sorunlar başladı. Çoğunlukta olan Haksızlıklar ve baskılar sonucu Türkler ve toprakları azalmaya başladı.  1960'ta bağımsız Kıbrıs Cumhuriyeti kurulduktan sonra Kıbrıslı Rumların Kıbrıs'ı Yunanistan'a katma çabaları arttı, kasıtlı ve sistemli bir soykırım başladı. 15 Temuz 1974'te Nikos Samson Kıbrıs'ta bir darbe yaparak cumhurbaşkanlığını ilan etti. Bunun üzerine Türkiye 20 Temmuz 1974'te Barış harekatını yaptı. O günden bu yana adada barış hüküm sürüyor. BİR DAHA ASLA o acı günlere geri dönülmeyecek. Türkler şimdiye dek soykırım davası açmadılar. Bir an önce açmalılar. Ve yaşamakta olan suçlular cezalarını çekmeliler.

Kıbrıs Türk siyasi  tarihi içeresinde  önemli isimlerden olan Necati Özkan Kıbrıs Türk halkı için çok uğraşmıştır. Bu uğurda ağır bedellerde ödemek zorunda kalmıştır. 1930 yılında yapılan Kavanin meclis seçimin kazanması Kıbrıs Türk halkına umut olmuştur. Kavanin Meclisi kapatıldıktan sonra Kıbrıs Türk halkının hakların korumak ve yaşanan sıkıntıları anlatmak  adına Türkiye Cumhuriyetine farklı tarihlerde raporlar yazmıştır. İngiliz sömürge yönetiminin  seçimlere tekrardan izin vermesinin ardından Kıbrıs Türk halkının yeniden desteğini olarak Lefkoşa belediye meclis azalığına seçilmiştir. 1943 yılında Kıbrıs Türklerinin haklarını korumak için kurulan KATAK’ın  kurucu üyeliğini yaptı. 1948 yılında Kıbrıs Türk halkının sesini duyurmak için İstiklal gazetesini yayımladı. 1950 yılında Kıbrıs Türk Kültür Derneği Başkan vekili Mehmet Ali Pamir’in kardeşi Enver Pamir’in saldırısına maruz kaldı. Necati Özkan 9 Mart 1950 tarihinde Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı Şemsettin Günaltay’a bir mektup yazarak İstiklal gazetesinin yayımlanması için Türkiye’den maddi destek talep etti. Kıbrıs Türk Kurumları Federasyon Başkanı Faiz Kaymak’ın Kıbrıs Kültür Derneği Başkan Vekili Mehmet Ali Pamir’e 1952 tarihinde yazdığı mektupta Necati Özkan’ın Türkiye yetkileri tarafından Kıbrıs Türklerini temsil etmediğine yönelik girişimler yaparak Necati Özkan’ın önü kesilmeye çalışıldı. 1953 yılında çıkan yangın sonrasında Necati Özkan’ın evi ve işletmeleri yanmış ve çok büyük maddi zarara uğramıştı. Necati Özkan bu tarihten sonra Kıbrıs Türk siyasi sahnesinden çekilmek zorunda kalmıştı.
Bu çalışma Necati Özkan’ın yayımladığı İstiklal gazetesiyle ilgili Türkiye Başbakanına yazdığı mektubu ve Kıbrıs Türk Kültür Derneği As başkanı Mehmet Ali Pamir ile Kıbrıs Türk Kurumları Federasyonu Başkanı Faiz Kaymak ile arasında yapılan yazışmalarda Necati Özkan’ı konu etmelerini literatüre kazandırma hedefindedir.

Kıbrıs meselesi sadece Kıbrıs Türkleri için değil, Türkiye ve Türk Dünyası için de hayati bir meseledir. Kıbrıs Türk halkının yüzyıllardır verdiği onurlu mücadeleyi sadece bir var olma mücadelesi olarak görmek yeterli olmayacaktır. Kıbrıs meselesi aynı zamanda Ada’daki Türklüğü unutturmaya çalışanlara karşı verilen tarihi bir kimlik mücadelesi, Kıbrıs Türklerinin Anavatan Türkiye ile bağlarını ve köklerini koruma mücadelesi ve yüzyıllardır değişik boyutlarda devam eden Doğu Akdeniz’deki jeopolitik güç ve hakimiyet mücadelesi ile doğrudan ilgilidir.[i] Bu noktalardan hareketle bu makalemde kısaca Kıbrıs’ta Türkiye’nin garantörlük hakkının önemi ve iki devletli çözüm vizyonu anlatılmıştır.

Kıbrıs adasında tutulan tereke kayıtları, normal özelliklerinin yanı sıra, adanın sosyo-ekonomik kimliğine dair çok önemli bilgiler de sunmaktadır. Bu bilgiler ışığında çalışılan yıllarda adada gündelik hayatın birçok önemli unsuru aile yapısı, miras paylaşımı, kullanılan eşyaların türü, çeşidi ve fiyatları hakkında bilgiler edinilebilmektedir. Osmanlı İdaresi sırasında Kıbrıs adasında tutulmuş olan evlenme kayıtları günümüze ulaşmadığından dolayı adadaki aile yapıları ile ilgili en önemli bilgiler yine tereke kayıtlarından elde edilebilmektedir. Kıbrıs’ta yaşayan insanların kullandığı çeşitli dokuma türü giyeceklerden ve eşyaların bazılarından, tereke kayıtları sayesinde öğrenilmektedir. Bu eşyalar hayatını kaybedenlerin varislerine bıraktığı taşınır taşınmaz her şeyi içerdiğinden dolayı içlerinde köleler, zirai ürünler, çeşitli tür ağaçlar, çeşitli emlak türleri, küçükbaş ve büyükbaş hayvanlar gibi mülkler de bulunabilmektedir. Doğu Akdeniz ticaretinin önemli noktalarından birisi olan Kıbrıs’ta, ölen bir ticaret adamına ait bir tereke kaydı içerisinde birçok ticari ürünü de barındırabilmektedir. Bu özelliğinden dolayı da normal terekelerden ayrılabilmektedir. Ayrıca adada yaşayan bazı gayrimüslimlerin tereke kayıtları sicillere yansıdığından dolayı gayrimüslimler ile Müslümanların kullandıkları eşyalar ve mal varlıkları arasında karşılaştırma yapma şansına sahip oluna bilinmektedir. Bu arada terekelerde Kıbrıs adasında meydana gelen miras tartışmalarının da yansımaları görülmektedir. Osmanlı idaresinde adada tutulmuş müstakil tereke kayıtları tam olarak bulunmadığından dolayı Kıbrıs’ta tereke kayıtları ilgili bilgiler, adanın merkezinde tutulan Lefkoşa Şer’i Sicil Defterlerindeki kayıtlardan öğrenilmektedir. Dolayısıyla çalışmada ana kaynak olarak ilgili yıllardaki Lefkoşa Şeri Sicil kayıtları kullanılmıştır. Sonuç olarak Lefkoşa sicillerinde geçen tereke kayıtlarından Kıbrıs’ta gündelik hayatta kullanılan eşyalar öğrenilmekle birlikte, adadaki ailelerin nüfusu ve ekonomik güçleri hakkında da bilgi sahibi olunmaktadır
Summary
The estate records kept on the Cyprus provide important information about the socio-economic identity of the island. In the light of these, information can be obtained about many important elements of daily life on the island, family structure, inheritance sharing, variety and prices of the goods used. Since the marriage records kept on the Cyprus during the Ottoman Administration have not survived, the information about the family structures on the island can be obtained from the estate records. In Cyprus, which is one of the important points of the Eastern Mediterranean trade, a estate record belonging to a deceased trader can contain many commercial products. In the meantime, the reflections of the inheritance debates that took place on the Cyprus can be seen in the estates. In addition, the estate records of non-Muslims living on the island are also reflected in the registry, and it is known to have the chance to compare the assets used by non-Muslims and Muslims. Since the individual estate records kept on the island under the Ottoman period are not fully available, information about the estate records on the Cyprus is learned from the records in the Nicosia Shari's Registry Books. Therefore, Sharia Registry records will be used as the main source in the study. As a result, the goods used in daily life in Cyprus are learned from the estate records in the registers, as well as information about the population and economic power of the families on the island.

Cyprus was conquered by the Ottoman Empire in 1571. After the Ottoman period in Cyprus lasted 307 years, the administration of the island was temporarily given to England in 1878. Turkish Cypriot people started to Struggle for Existence after 1878, when the island was given to England. While Turkish Cypriots were the main element in social duties during the Ottoman period, they remained in a secondary level under the British rule and began to lose the political, social and economic rights they previously had. The attempts of the Turkish Cypriots to take back their social rights and prevent the island from being annexed to Greece began in the late 19th century, but they were not successful due to the impact of both the Balkan Wars and the First World War. This process started again after the War of Independence, and the attempts of the Turkish Cypriots to obtain social rights have continued until today under the guidance of Gazi Mustafa Kemal Atatürk. In this article, the process of the Turkish Cypriot people protecting their national identity, having a say in the future of the Island, and taking the principles and revolutions of Gazi Mustafa Kemal Atatürk as their guide in the process of nationalization in their Struggle for Existence, which has lasted over 100 years, will be discussed chronologically. Document analysis technique, which is one of the qualitative research methods, was used in the study, and the sensitivities of the Turkish Cypriot people regarding Gazi Mustafa Kemal Atatürk and his principles were supported by oral history and on-site interviews.

Uluslararası Kıbrıs Üniversitesi, Güzel Sanatlar Tasarım ve Mimarlık Fakültesi, 2015-2016 Bahar Dönemi’nde, Restorasyon ve Koruma isimli ders kapsamında Kıbrıs Alaniçi köyündeki üç tane Rum Ortodoks kilisesi ve bir tane şapel yapısının tarihsel geçmişleri ve mevcut durumları araştırılmış, belgelenmiş; rölöve ve restorasyon projeleri hazırlanmış, hasar tespit raporları ve bina kayıt formları oluşturulmuştur. Çalışmanın kalıcı olabilmesi, bilginin paylaşımı ile sağlanacaktır. Bu hedefler doğrultusunda, çalışma süresince elde edilmiş olan bilgiler, dönem sonunda derlenerek kitap haline getirilmiştir.

Kaderi halkının kaderi gibi facialı olmuş bir Kırım Tatar siyaset ama aynı zamanda kültür adamı Ahmet Özenbaşlı. Döneminin Kırım Tatarlarının tarihinde önemli duraklar olarak sayılabilecek bütün olayların içerisinde onun adının anılmadığı çok az olay var. Faal hayatının akışı Kırım’daki millî mücadele tarihiyle at başı gider. Dolayısıyla gerek siyasî faaliyeti gerekse yazdığı kimi öncü ve örnek eserlerin daha yakından tetkiki ve şahsiyetinin tanıtılmasını fazlasıyla hak ediyor. İzleyen satırlar onun bütün varlığıyla (corps et âme) faaliyette bulunduğu çağın nirengi noktalarına vurduğu fırça darbeleri üzerine bir başlangıç denemesi olarak görülmelidir.

Clay obtained from nature began to be shaped and made permanent by
firing by people since the pottery neolithic age. In the beginning, mostly
bowls, pottery, cult and votive objects were made using only the hand
shaping method. When these hand-shaped forms are examined in terms of surface properties, it is understood that the print decoration method has been used since the beginning of ceramic history. Thanks to the high
plasticity of ceramic clays, the ability to easily take traces of every object
it comes into contact with has affected this situation positively. The fact
that ceramic clay effectively reflects the handprint during hand shaping
created the idea of decorating the form surfaces by printing. Printing
decor methods; It has survived to the present day with the hand printing
of the ceramicist, the use of natural objects and specially shaped units as
seals, the painting of plaster molds used in ceramic shaping, and
photocopy, screen printing and inkjet printing developed thanks to
industrial and technological advances.
Sponge printing method; Although it is a method that can be used in low
and high print content, it includes natural sponges with an amorphous
perforated structure and artificial sponge seals created by cutting or
burning for design In addition to being used on wet, biscuit and glazed
surfaces, sponge prints are also used for both texture creation and
coloring purposes. Within the scope of the research, the origin of the
sponge printing method was examined by scanning the written and visual
literature, and the possibilities of the method were evaluated through
ceramic artists who used sponge prints in their production processes. As a result of the research, the contribution of the sponge printing method to
the form-surface combination was evaluated from the perspective of
contemporary ceramic art.
Keywords: Ceramic, print, decor, ornament, stamp, sponge.

Doğadan elde edilen kil, Neolitik Çağ’dan bu yana insanlar tarafından
şekillendirilmekte ve pişirilmektedir. Başlangıçta çanak, çömlek, kült ve
adak objeleri gibi günlük kullanım eşyaları elle şekillendirme yöntemi
kullanılarak üretilmiştir. Elle şekillendirilen bu formlar yüzey özellikleri
açısından incelendiğinde baskı dekor yönteminin seramik tarihinin
başlangıcından itibaren kullanıldığı görülmektedir. Seramik çamurlarının
yüksek plastisitesi sayesinde kolay şekil alan yapısı, baskı uygulamalarının gelişmesinde önemli bir kaynak olmuştur. Ayrıca elle
şekillendirme esnasında seramik çamurunun el izini efektif bir şekilde
yansıtması, form yüzeylerini baskı yoluyla süsleme fikrini doğurmuştur.
El ile yapılan baskı dekorlarından sonra doğal objelerin ve özel olarak
şekillendirilen birimlerin mühür olarak kullanımı ile seramik baskı
yöntemleri gelişimini sürdürmüştür. Sonraki dönemlerde ise teknolojik
gelişmelere bağlı fotokopi, serigrafi ve inkjet baskılar seramik alanında
kullanılmaya başlanmıştır.
Sünger baskı yöntemi; alçak ve yüksek baskı içeriğinde
değerlendirilebilen bir yöntem olmakla birlikte amorf delikli bir yapıya
sahip doğal süngerleri ve tasarıma yönelik kesilerek ya da yakılarak
oluşturulan yapay sünger mühürleri kapsamaktadır. Sünger baskılar yaş,
bisküvi ve sırlı yüzeylerde kullanılmalarının yanı sıra hem doku
oluşturma hem de renklendirme amaçlı kullanılmaktadır. Araştırma
kapsamında yazılı ve görsel literatür taraması yapılarak sünger baskı
yönteminin kökeni incelenmiş olup, üretim süreçlerinde sünger baskıları
kullanan seramik sanatçıları üzerinden yöntemin olanakları ve sünger
baskı yönteminin biçim-yüzey kombinasyonuna katkısı
değerlendirilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Seramik, baskı, dekor, süs, mühür, sünger.

Türk diplomasi ve dış politika tarihi içerisinde Fatin Rüştü Zorlu'nun seçkin ve önemli bir rolü vardır. Zorlu Türk dış politika ve diplomasi okulunun da önde gelen kurucu isimleri arasındadır. 2.Dünya savaşından sonra kurulan dünya düzeninde Türkiye'nin yerini alması ve NATO üyeliği, BANDUG toplantısında bağlantısız veya üçüncü dünya ülkeleriyle kurulan ilişkilerin ön planında hep Fatin Rüştü  Zorlu görülmektedir. Zorlu hem planlayan ve stratejiyi çizen hem de uygulayan kişidir. Ayrıca Kıbrıs konusunda da Fatin Rüştü Zorlu  öncü bir misyonu yüklenmiştir. 1959 Zürih ve Londra antlaşmaları ve Kıbrıs'ın kurucu statüsü Fatin Rüştü Zorlu'nun sadece Türk diplomasi ve dış politika tarihine değil, dünya barışına da verdiği büyük bir hizmettir.  Bu makale Fatin Rüştü Zorlu'nun bir diplomat ve dış politika yapıcısı olduğu kadar özel yaşam öyküsünü de anlatmaktadır.

Yaşam şeklinin değişmesi beslenme alışkanlıklarını ve yemek kültürünü de etkilemeye başlamıştır. Yüzyıllardır çeşitli medeniyetlere ev sahipliği yapan Kıbrıs, yöresel yemek kültürü bakımından da oldukça gelişmiştir. Bu araştırmanın amacı Kıbrıs yemek kültürünün araştırılması, kültürel bir miras olarak yöresel yemek yapımı, mutfak araç gereçlerinin ve yemek pişirme tekniklerinin belirlenmesi, özel gün yemeklerinin tespit edilmesi ve yaşatılması ile gelecek nesillere aktarılması konusunda farkındalığın oluşturulmasıdır. Bu amaçla nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme formu ile Kıbrıs Türkleri ile yüz yüze görüşmeler yapılmış ve elde edilen veriler değerlendirilmiştir. Çalışma sonucunda ulaşılan verilere göre Kıbrıs Türk Mutfak Kültürüne ait somut olmayan kültürel mirası korumak ve kayıt altına alarak gelecek nesillere aktarma ve sahip çıkma konusunda katılımcıların bilgili olduğu görülmüştür.

ÖZETOsmanlı merkez teşkilâtının en önemli kurumu olan divân-ı hümâyun, sadrazamın, yani bugünkü deyimiyle başbakanın başkanlık ettiği, devletin en önemli kararlarının alındığı bir kurumdur. Bu kurumda alınan kararlar çeşitli defterlere kaydedilirdi. Bu defterler arasında sayı ve muhteva olarak ilk göze çarpan defterler mühim meselelerin kaleme alındığı mühimme defterleridir. XVI. yüzyılın ortalarından XX. yüzyılın ilk yarılarına kadar devletin mekanizmasını ve işleyişini ortaya koyan, iç ve dış meselelerin yer aldığı, kültür ve tarih bakımından oldukça zengin, siyasî, iktisadî, sosyal konuları ve harp tarihine ait önemli kararları içeren bu defterler, arşiv vesikaları içinde en önemli yeri oluşturan birer kaynaktırlar.Divân kalemlerinde kaleme alınan bu defterler, 1553-1905 tarihleri arasında tutulmuş olup, 266 defteri ihtiva eder. Bunlar ordu, rikâb, mühimme-i mektum ve kaymakamlık mühimmesi adlarını taşırlar. Divân toplantılarında alınan kararların padişah onayından geçtikten sonr...