Beden Sosyolojsi

Öz
Postmodernitede benlik ile refleksif bir ilişkisi olan beden, kişisel
gelişimin ve benlik sunumunun önemli bir parçasıdır. Günümüzde beden
parçalanmakta, her parçası estetize edilmektedir. Güzel bedenler, postmodern
kültürün akışkan doğasına uygun olarak tüketime teşvik edecek ve değişime
açık biçimde inşa edilmektedir. Bireyler, güzelliği elde etmek adına gün geçtikçe
farklı yaş grupları arasında ve cinsiyet ayırt etmeksizin yaygın hale gelmeye
başlayan estetik cerrahiye başvurabilmektedir. Estetik cerrahi, yalnızca bir
güzellik pratiği olmakla kalmayıp, bir beden politikası, bireylerin benliği ve
bedeni arasında kurduğu bir köprü ve öteki olma durumu ile başa çıkma
mekanizmasıdır. Estetik cerrahi, hem metalaşmaya hem de bireyselleşmeye
katkıda bulunması bakımından son derece ikircikli bir konuma sahiptir. Estetik
cerrahinin yükselişinde bedenin dinsel boyunduruklardan özgürleşmesi;
teknolojik gelişmeler ile acısız müdahalelerin vadedilmesi; medyada sunulan
imajlar; küreselleşme ile güzellik ideallerinin tüm dünyaya yayılması;
müdahalelerin ekonomik açıdan daha uygun hale gelmesi gibi faktörler de etkili
olmuştur. Bu araştırmada, estetik cerrahi müdahale görmüş bireylerle
gerçekleştirilen derinlemesine görüşmeler ile güzelliğin inşasında estetik
cerrahinin rolünün ve ona atfedilen anlamlarının anlaşılması amaçlanmıştır.
Anlamlı ötekilerin (özellikle akranların) müdahale görme kararına etkileri ve
müdahaleye yönelik motivasyonların temelinde normallik ve topluma uyma
arzusunun bulunması, bu çalışmada değinilen konular arasındadır.
Anahtar Kelimeler: Postmodernite, Beden, Güzellik, Kozmetik, Estetik
cerrahi

Bu makale şişman kadınların yaşam deneyimleri ve duygu dünyaları hakkında feminist bir tartışma yürütmektedir. Makalede tartışılan veri, niteliksel yöntemle yürütülmüş bir alan araştırmasına dayanmaktadır. Araştırma kapsamında, yirmi şişman genç kadınla derinlemesine görüşme yapılmıştır. Onların şişmanlıkla biçimlenen yaşam öyküleri dinlenmiştir. Makale teorik olarak, feminist beden politikaları yazınından beslenmektedir. Bu yazın, özellikle 1970’lerden bu yana, kadınların ezilmesi ve ikincilleştirilmelerinin önemli bir veçhesinin ataerkil ilişkilerin kadınların bedenlerini kontrol etmesi, kısıtlaması, belli ölçütlere, imajlara, formlara göre yargılaması olduğunu tartışır. Şişmanlık, başkalarının bakışlarının nezaretinde kadınları bedenlerine hapseden bir deneyim olarak yaşanmaktadır. Ayrıca, başkalarının acımasız yargılarına konu olan şişmanlık, kadınların olumsuz duygular yaşamalarına yol açmaktadır. Makalenin dayandığı alan araştırmasının sonuçlarına göre, bir yandan zayıf beden idealinin kurduğu baskı yüzünden, diğer yandan başkalarının bedenleri hakkındaki bitmeyen eleştirileri ve nasihatleri yüzünden şişman kadınların bedenlerini ve kendilerini sevme kabiliyetleri yaralanmaktadır. Kadınlar şişmanlığı üzüntü kaynağı olan bir farklılık olarak yaşamaktadır. Ayna karşısında, kamusal alanda, toplu taşımada, aile sofralarında başkalarının bakışları ve sözlerinin etkisi altında biçimlenen şişmanlık öfke, pişmanlık, bıkkınlık, çaresizlik, neşesizlik gibi duygularla yaşanmaktadır.

Tarihin başlangıcından beri her çağ ve kültürde bedeni genç kılmak ve güzelleştirmek üzere belli tekniklerin uygulandığını görebiliriz. Gençlik ve güzellik arasında kurulan yakın ilişki, her döneme özgü bir ideal bir beden algısını gündeme getirmiştir. Beden, özellikle kadın bedeni, sosyokültürel gerçeklik bağlamında politik bir müdahale alanı olagelmiştir.
Günümüzde bedene dair güzellik algısı, fit (uygun) olma ve diyet yapma kavramları aracılığıyla beden üzerinde bir iktidar kurma eylemi olarak karşımıza çıkmaktadır. Güzel olma tekniklerinin ve güncel güzellik standartlarının popüler kültürün bir parçası olması, toplumdaki bireyselleşmenin yanı sıra kitle iletişim araçlarının, sinemanın ve özellikle internet ve sosyal medyanın kaçınılmaz biçimde yaygınlaşması ile mümkün olmuştur.
Yukarıda ortaya konan bağlamda seçilen güncel üç dünya sineması örneği, güzellik standartlarının ve norm beden algısının özellikle kadın bedeni üzerindeki tahakkümünü ortaya koymaktadır. Kadın yönetmenlerin elinden çıkan ve kadın başrol oyuncularına yer verilen bu filmler feminist sinemanın başarılı örnekleri olarak da görülebilir. Ele alınacak filmler sırasıyla Polonya yapımı Cialo/Body (Beden) (Malgorzata Szumowska, 2015), ABD yapımı To The Bone (Kemiklerine Kadar) (Marti Noxon, 2017) ve Meksika yapımı Paraíso (Cennet) (Mariana Chenillo, 2013) olarak belirlenmiştir. Film incelemesinde karakterlerin demografik beden temsilleri ve toplumsal statüleri, beden düzenlemesinin fiziksel ruhsal ve fiziksel dışavurumu ile mekân-iktidar-beden ilişkilerine değinilmiştir.

Ülkemizde sağlık-hastalık alanı ve sosyal teori arasındaki boşluk her geçen biraz daha azalmaktadır. Bu eser genel olarak böyle bir katkı sunma çabasındadır. Çalışma içerisindeki farklı bölümlerde şu tartışmalar yer almaktadır.
Sağlık ve hastalığa ilişkin temel kavramlar izah edilmekte, sağlık sosyolojisinin Türkiye’deki gelişimi üzerinde durulmakta ve daha önce yapılmış çalışmalar ele alınmaktadır. Sosyal teorinin sağlık sosyolojisi alanına uygulanması temel teoriler ekseninde izah edilmekte, sağlık ve onun toplumsal temelleri, kültürel örüntüler dikkate alınarak tartışılmaktadır. Genel bir problem olan sağlık ve hasta iletişimi incelenmekte, Türkiye’de sağlık hizmetlerinin geldiği nokta ve sağlık hizmetlerinin sunumu ele alınmakta, Türkiye’deki sağlık hizmetleri istatistiki bulgular ile gözler önüne serilmektedir.  Genel olarak dünyada sergilenen ideolojilerin sağlık politikalarına yansımasına değinilmektedir. Sosyoloji literatüründeki temel tartışmalardan olan beden sosyoloji ve toplumsal cinsiyet konusu sağlık ve kültür ekseninde eleştirel bir tutumla ele alınmaktadır.
Diğer yandan literatürde pek tartışılmayan sağlık ve din-darlık konusu incelenmektedir. Oldukça popüler hale gelen yaşlılık tartışmaları da sağlık ve hastalık ekseninde ele alınmaktadır. Yoğun entelektüel tartışmalara kapı aralayan biyo-kültürel ve biyo-medikal sağlık perspektifleri üzerinden, sağlık-insan-toplum tartışmaları yürütülmektedir. Küreselleşme ve sağlık etkileşimi eleştirel bir bakış açısıyla, faydaları ve zararları bağlamında ele alınmaktadır. Hasta hakları kavramı üzerinde durulmakta, tıp etiği ekseninde hasta mahremiyeti yeniden tartışılmaktadır. 
Bu tartışma konuları dikkate alındığında elinizdeki eser, konuya ilgi duyan, kendisini bu alanda geliştirmek isteyen ve genel kültür düzeyini yükseltmek isteyen bireyler için rahatlıkla okunabilecek bir eser olmaktadır.

Mahremiyetin çözülüşü teşhirci toplumun zaferi değil; yitimidir; çünkü gizlenecek bir şey kalmadığında gösterilecek de bir şey kalmamış demektir. Bu şartlar altında çağdaş beden endüstrisinin önünde iki yol vardır: Ya kendi-sini ilga etmek ya da mahremiyeti yeniden değerlileştirip bedeni bezginlik verici pornografik teşhirin kollarından kurtarmak. Kendi bedeniyle kıyası-ya savaşan insanların dünyasının şayet sonu gelmediyse, yeniden riyazet ve mahremiyet çağının yaşanmasının gerekliliği aşikâr; gerçekleşebilirliği muhaldir. Bu, oto-kontrol mekanizması devre-dışı kalmış modern toplu-mun elinde kalan tek geçerli reçetedir. İşe koyulmadan evvel, yeniden en başa –yani insanlığın en kadim sorusuna dönülmelidir: " İnsan kimdir? "

Bir inceleme konusu olarak beden, bilimler tarihinde eski bir geçmişe uzanmaktadır. Bedene yönelik bilimsel çalışmalar, uzunca bir dönem boyunca bedeni akıl veya ruhtan ayrı olarak ele almıştır. Söz konusu bakış açısı, bilimler arasında geleneksel bir iş bölümünü de ortaya çıkarmıştır. Bu doğrultuda insanın akli ve soyut yönlerini daha çok sosyal bilimler araştırır iken, somut ve bedensel yanlarını da doğa bilimleri araştırmıştır. Çok uzun süre sosyoloji de bu ayrımı sürdürmüştür.

The body is not merely a physical and biological entity. As far as it is personal, it has also social, cultural, and political aspects. Thus, the body is at the core of social interaction. It, either temporally or permanently, can be altered and modified through variety of practices such as garments, piercing, tattoo etc. Tattoo as a body modification provide individuals a unique way to produce their own meanings within the process of social interaction. Resistance is one of the prominent meanings being produced actively by tattooed body of individuals not only by means of the image inscribed onto the body but organizing, managing, and performing of a tattooed body within a given social interaction as well.

Estetik anlayışlar, gündemine hem estetik hem de sağlık konuları olan obezite ve zayıflamayı aldıktan sonra modalaşarak sosyal ilişkilere ve ekonomiye yansıyan ve yaşam tarzları ve tüketim kalıpları üreten bir kapitalist toplumsal hareket halini almıştır. Bu hareketi doğuran moda, kozmetik ve medya endüstrileri insanların ruhsal ve mali durumlarını, sosyal ilişkilerini ve iş yaşamlarını etkileyebilecek estetik ve sağlık idealleri çizmektedir. Bu ideallerin kitle iletişim araçlarındaki iletilere ve sanatsal anlatılara yerleştirilmesi, doğal görünümlerinden ve beslenme düzenlerinden uzaklaşan, kimyasallarla ve neşter dokunuşlarıyla mutluluğu ve tatmini yaşayan bireyler ve bedenler üretmektedir. Güzelliği yorumlama algımız ise küresel post modern estetik kültürümüzün bir ürünüdür ve kitle iletişim araçlarında ve sosyal çevrelerimizde yüceltilen ideal beden tasavvurunun en çarpıcı göstergelerinden biridir. 

Estetik ve sağlık konusundaki etkilenim ve etkileşimlerimizi belirleyen “Beden İmajı”mızdır, bedensel görünümümüz, sağlık durumumuz ve benliğimiz hakkındaki algı, düşünce ve duygularımızdan oluşan beden imajımız. Çalışmamızda, beden imajımızın özel sektördeki üretim motivasyonlarından ne derecede etkilenerek estetik ve sağlık anlayışları
aracılığıyla toplumsal ilişkilerimize, kültürel anlamlandırmalarımıza, bedensel tutumlarımıza ve tüketim davranışlarımıza yansıdığını sosyolojik ve sosyal psikolojik açıdan inceleyeceğiz. Çalışma, yarı yapılandırılmış derinlemesine ikili görüşmelere dayanmaktadır. 

Anahtar Kelimeler: Beden İmajı – Beden Estetiği – Beden Sağlığı – Post-modern Kültür – Kitle
İletişim Araçları

Bu makale erkek cinsel organına uygulanan müdahaleleri mitolojiden başlayarak ilkel kabileler ve tek tanrılı dinler üzerinden incelemekte ve bu müdahaleleri günümüzdeki sünnet ritüeliyle ilişkilendirmektedir. Bu müdahalelerin geçmişten günümüze erkeklikle ilişkisinin değişik bağlantılarla da olsa sürekli varlığı söz konusudur. Sünnet ritüelini özellikle Türkiye odaklı ele aldığımızda erkeklerin cinsel organlarından kaybettikleri ufacık bir parçanın onların erkeklik inşasında sağlam bir temel oluşturduğu görülebilir. Çünkü sünnet ritüeli, Türkiye’de çoğunluğu oluşturan Müslüman Türkiyeli erkekler için hegemonik erkeklik yolunda bedene tezahür eden kalıcı bir işaret olarak görülür ve dini görev olarak yapılmasının yanı sıra erkek cemaati içinde yer edinebilmek için gerekli olan bir ihtiyaca da işaret eder. Erkek cinsel organına uygulanması sebebiyle zaten hali hazırda kaçınılmaz bir erkeklik ritüeli olan sünnet, karar mekanizmaları, ekonomik giderlerinin karşılanması, kirvelik gibi içinde barındırdığı pek çok boyutuyla da erkeklik tekelinde bulunur. Bu makalede erkeklik dayanışmasıyla da ilişkili olan sünnet ritüeli, üzerine yüklenen anlamlarla bir iletişim aracı olarak da görülebilen ve etkisini günden güne kaybediyor gibi görünse de hala varlığını ve erkeklikle olan ilişkisini devam ettiren bir ritüel olarak okunacaktır.

Geç modern/post-modern topluma geçiş ile birlikte toplumun temel dinamiklerinde önemli değişmeler baş göstermeye başlamıştır. Kapitalizmin ilk ortaya çıktığı dönemlerde üretim kavramı ön planda iken, geç modern/post-modern döneme geçiş ile birlikte üretim kavramı yerini tüketim kavramına bırakmıştır. Üretim toplumundan tüketim toplumuna geçiş ile birlikte bu yeni toplumda, yeni kavramlar da ortaya çıkmıştır. Tüketim toplumunun varlığını sürdürebilmesi için kitleleri üretilen ürünleri tüketmeye teşvik etmesi gerekir. Bunun için özellikle tüketim toplumunun baş aktörü sayılabilecek alışveriş merkezleri ile birlikte, kitle iletişim araçları, reklam, marka, moda, kredi kartı gibi yeni argümanlar ortaya çıkmıştır. Bu argümanlar aracılığıyla topluma üretilen ürünün tüketilmesi telkin edilmektedir. Tüketim toplumunda temel amaç tüketmek olduğu için salt maddi nesnelerin tüketimi değil, bir takım değerlerin de tüketime sunulduğu görülmektedir. Bu minvalde, tüketim toplumunda bedenin tüketilmesi, zamanın tüketilmesi ve mekânın tüketilmesi ön plana çıkmaktadır. Özellikle Jean Baudrillard’ın Tüketim Toplumu adlı çalışmasında bedenin tüketimine vurgu yapması, John Urry’nin Mekânları Tüketmek adlı eserinde mekânın değişen anlamına değinmesi ve David Harvey’in zaman-mekân sıkıştırılmasından bahsetmesi, tüketim toplumunda yaşanan değer dönüşümünün hangi boyutlarda olduğunu göstermektedir. Bu çalışmanın temel amacı, üretim toplumundan tüketim toplumuna geçiş sürecinde yaşanan değer dönüşümünü, tüketim toplumunun temel parametrelerini dikkate alarak ve belli ideal tiplerden hareketle ortaya koymaktır. Bu bağlamda, üretim toplumundan tüketim toplumuna geçiş, tüketim toplumunun temel parametreleri ve tüketim toplumunda tüketilen değerler başlıkları altında yaşanan toplumsal değişim ve beraberinde gelen değer
dönüşümüne vurgu yapılmaktadır.

Tezde beden ve iktidar arasındaki ilişki bağlamında medya söylemlerinin yeri ve anlamı değerlendirilmektedir. Tezin amacı insan bedeninin ve yaşamının yönetimini biyopolitika ve biyoiktidar kavramları üzerinden tartışarak medya söylemlerinin önemini ve işlevini saptamaktır. Bu nedenle tezde medyanın iktidar dinamikleri doğrultusunda kadın bedeni ve yaşamına yönelik söylem oluşturma biçimleri yorumlanmaktadır. Bu çerçevede 2011 yılında Türkiye Cumhuriyeti Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’nın kurulmasının biyopolitik boyutu ve kuruluşunun ana akım medya tarafından haberleştirilmesinde kullanılan söylemler incelenmektedir. Tezin araştırma evreni Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’nın kurulduğu dönem olan 2011 yılının Haziran, Temmuz ve Ağustos aylarında ana akım medyada yer alan haberlerdir. Habertürk ve Hürriyet gazetelerinin basılmış günlük sayılarındaki, Posta ve Sabah gazetelerinin internet sitelerindeki haberler araştırmanın evreni olarak seçilmiştir. İçerik çözümlemesi aracılığıyla Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı hakkındaki haber metinlerinin başlıkları, tarihleri, haber kategorileri ve sayfa sayıları listelenmiştir. Söz konusu metinlerin içerdiği anlamları ele almak amacıyla göstergebilimsel söylem çözümlemesine başvurulmuş ve metinlerde yer alan sözcükler taranarak ve anlambirimcikler ortaya konularak tekrar eden kavram alanları saptanmış, Algirdas Julien Greimas’ın yerdeşlik kavramı doğrultusunda haber söylemlerinin yüzey yapıları ve derin yapıları incelenmiştir. Bulgular sonucunda bir biyoiktidar odağı olarak Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’nın biyopolitik uygulamaları ve görevleri değerlendirilmiştir, medyanın kadına yönelik biyopolitik söylem üretme biçimlerine yönelik açıklamalar ve yorumlar sunulmuştur.

İçinde yaşadığımız dünyada her geçen gün daha fazla tüketmekte ve tüketimi hayat felsefesi haline getirmiş bireyler ve toplumlar ile yüzleşmekteyiz. Bu birey ve grupların bütünlüğü ise genellikle tüketim toplumu olarak adlandırılmaktadır. Sermaye sahiplerinin karlılığını artırabilmek ve tüketim zincirini sürekli kılabilmek için ürün ve hizmetlerin yanı sıra tüketicilerin de üretilmesi önem kazanmaktadır. Çünkü rekabetin artması ile birlikte ürün odaklı dönem, yerini tüketici merkezli anlayışa bırakmıştır. Bunu gerçekleştirebilmek için zorunlu ihtiyaçlara ek olarak tüketim nesnelerine yönelik arzuların yaratılması bir gereklilik olarak ortaya çıkmıştır. Bu kapsamda nesnelere sembolik anlamlar yüklenerek tüketicilerde bir üründen daha fazlasını satın alacakları algısı oluşturulmaktadır. Pazarlama faaliyetleri, kitle iletişim araçları, reklamlar, moda ve yeni medya araçları ise bu arzuların yaratılmasında önemli role sahip yeni kültür aracıları olarak karşımıza çıkmaktadır.. 

Arzuların yaratılması ve tüketicilerin üretilmesi daha çok kadınlarda kendisini göstermektedir. Çünkü seyirlik birer nesne haline gelen kadınlar tüketim toplumunda kendisiyle serbest bırakılmayacak kadar büyük bir pazarı oluşturmaktadır. Tüm bunları gerçekleştirirken ise güzellik ve beden formlarından yararlanılmaktadır. Kadınlar ideal güzelliğe ve beden ölçülerine ulaşabilmek için bedenlerine müdahale etmekte ve doğrultuda; spor, estetik, kozmetik, diyet vb çeşitli tüketim faaliyetleri gerçekleştirmektedir. İdeal güzelliğin sunumunda, yaygınlaştırılmasında ve kadınların tüketim faaliyetlerine yönlendirilmesinde ise Instagram başta olmak üzere sosyal medya mecraları önemli rol oynamaktadır. Bu mecralar sahip olduğu özelliklerden dolayı küreselleştirici bir etkiye sahiptir ve bu sayede tek tip ideal güzelliğin nasıl olması gerektiğini kadınlara aktarabilmektedir.

İdeal güzelliğin sunumunda en dikkat çekici markaların başında ise, iç giyim üretimi yapan Victoria Secret yer almaktadır. Marka, kendisinin parlattığı süper modelleri ve geleneksel olarak her sene düzenlediği moda şovları ile tüm dünyanın dikkatini üstüne çekmektedir. Bu doğrultuda 2017 yılı için hazırlanan Moda Şovu ise 6 Aralık 2016 tarihinde Paris’te gerçekleştirilmiştir.


Kadın bedeninin tüketim toplumunda bir proje olarak nasıl ele alındığını, güzelliğinin yeni medya ortamlarında (Instagram özelinde) nasıl sunulduğunu ortaya koymayı amaçlayan bu çalışma kapsamında, markanın Instagram hesabından 6 Aralık 2016 tarihinde #VSFashionShow etiketiyle paylaşılan 26 fotoğraf göstergebilimsel analiz yöntemiyle incelenmiştir. 

Yapılan araştırma sonucunda Victoria Secret markası güzelliği zayıf, ince ve düzgün hatlara sahip olmak ile eş tuttuğu görülmektedir. Güzel olmak, cinsel bakımdan da cazip olma ile eş değerdir. VS markası, ürünlerinin sunumu aracılığıyla kadın bedeninin her bir bölgesini erojen hale getirebilmektedir. Böylelikle “kadın bedeni ve onun her bir bölgesi tüketim toplumunda bir yatırımdır” sözü doğrulanmaktadır. Marka aynı zamanda spor, diyet, perhiz, kozmetik gibi unsurlar ile de bedenin karlı kılınması gerektiği algısını yaratmaktadır. Tüm bunların ışığında kadın bedeninin bir tüketim nesnesine dönüştüğü sonucuna ulaşmak mümkündür.       


Anahtar kelimeler; Tüketim Toplumu, Yeni Medya, Kadın Bedeni ve Güzellik, Moda, Instagram, Victoria Secret.

Türk edebiyatının özgün isimlerinden olan Ahmet Haşim'in bu başarısının kaynaklarından biri, şairin hüznü ilhama çevirebilmesidir. Acının penceresinden bakılan dünya, şiirlere olduğu gibi değil; şairin onu gördüğü gibi aktarılır. İster empresyonist ister sembolist olarak adlandırılsın, şairin bu edebi akımları acıyla harmanlayarak şiir evrenini kurduğu görülmektedir. Şairin hayatında en derin izi bırakan acı, annesinin zamansız ölümüdür. Şair, pek de anlaşamadığı babasıyla bir başına kalır. Memleketten İstanbul'a yapılan göç, içine kapanık bir çocuk olan Haşim'in yeni ve farklı bir ortama alışma çabası, kendiyle bir türlü barışamama, kendini beğenmeme gibi sebepler şairin çektiği acıyı besleyen, büyüten ve derinleştiren damarlar olarak karşımıza çıkar. Şairin şiirlerindeki bedensel tasvirlere baktığımızda, çektiği acının bedene bakışını da değiştirdiğini görürüz. Kendi bedeninden hoşnutsuzdur. Nerede güzel bir kadın görse bu güzellik onun canını acıtır, bu nedenle ondan kaçar. Bunun yerine kendi hayal dünyasının güzellerini sevmeyi tercih eder. Onun şiirlerindeki "güzel" algısına da acının gölgesi düşmüştür. Çünkü tüm güzellerin tasvirlerine baktığımızda görürüz ki "güzel"e giden tüm yollar hasta annesine çıkar.

Öz Günümüzde sağlıklı beden, tıbbi-biyolojik faktörlerden çok kültürel ve sosyal unsurlara dayanmaktadır. Beden imgesi hem fizyolojik hem kültürel bir kendilik olup, bedenin göstergesel bir nitelik sergilemesidir. Sağlıklı beden imgesi ise giyimden beslenme alışkanlıklarına, günlük hijyen kurallarından egzersize, genel sağlıktan estetik-kozmetiğe, çevresel korumadan vücut bakımına ve hastalığın tıbbi boyutlarına uzanan ve bunların birey tarafından algılanışa dair faktörleri kapsamaktadır. Çalışma bu unsurlar bağlamında Muğla örnekleminde sağlıklı beden imgesini betimlemeye çalışmaktadır. Çalışmada erkek katılımcıların beden algısı daha yüksek olduğu ve yaş grupları arasında beden algısı farkı olmadığı tespit edilmiştir. Kronik hastalığın varlığı ya da diğer deyişle bireyin tıbbi olarak hasta olması olumlu beden algısını azaltmaktadır (F(1,132)= 6,80, p<.05). Genel sağlık algısının yükselmesi olumlu beden algısına neden olurken (r=.31, p<.05), düşük sağlık sorumluluğu olumlu beden algısını desteklemektedir (=-.36, p<.05). BKİ'nin artması (r=-.315, p<.01) olumsuz beden algısına neden olmakta ve bireyler beden görünümü nedeniyle sosyal ortamlardan kaçınmaktadır(r=.43, p<.05). Olumlu beden algısı düzenli spor (F(1.132)=6.23, p<.05) ile birlikte artmaktadır. Diyet ve vücut bakımı yapanlarda beden algısı düşmektedir. Abstract * Bu makale " Fizyolojik, Sosyal ve Kültürel Açıdan Sağlıklı Beden İmgesi " adında doktora tezinden esinlenerek hazırlanmıştır.

GİRİŞ Felsefenin ruh-beden, akıl-beden ikileminde bedene görünmez bir rol biçtiği aşikardır. Klasik felsefe düşünürlerinin bedeni ötekileştirdiği felsefenin temeline metafiziği yerleştirerek kimi zaman aklı kimi zaman ise idealar dünyasına yaklaşa bilen ruhu koyduğu bilinmektedir. Platonun ideaları, Descartes in "düşünüyorum öyleyse varım " söylemi etrafında klasik felsefe ruhtan yana bir tavır almış, bedeni ruhun taşıyıcısı olarak görmüştür. Bu anlayış yeniçağ felsefesinin kurucusu olan Descartes ile sistematik bir hale gelip pekişmiştir. Klasik sosyoloji felsefe gibi beden üzerinde durmamasına karşın bedeni yokta saymamıştır. Klasik sosyolojinin Toplumsal bağlamda beden üzerinde bir değerlendirme yapmamasının sebebini, sosyolojiyi özerk bir bilim dalı olarak oluşturma çabasına girmiş olmalarına ve bu sebeple bedene dair sosyoloji yapmamayı, sosyolojinin biyoloji ve antropoloji gibi bilim dallarının tahakkümü altına alınmasına karşı duydukları tereddüt ile açıklayabiliriz. örneğin Durkheim'ın bu bağlam yapmış olduğu sosyolojinin ne olduğuyla ilgili bir tanım yaparken sosyolojinin ne olmadığına dair yaptığı tanımı da göz ardı edemeyiz. Kant la beraber aydınlanma sürecinde beden tekrar görünmezliğine akıl ise yeniden kutsal merkezine kavuşmuştur. Aydınlanmanın Kartezyen düşüncesinde beden ötekileştirilmiştir. Post modern düşünürlerle birlikte beden; aklın, muktedirliğin, iktidarın ve hatta tanrı düşüncesinin zeminine gömülen, asırlardır faili meçhul bir ölüme mahküm edilen, ilk günah sebebi olarak tahakkümü benimseyen kaderinden kurtulmuştur. Bu kurtuluş ilahi bir mucize ile değil değişen iktidar, ekonomi, ve kapitalizmin yarattığı kaos sonucu oluşmuştur. Horkheimer ve özellikle Foucault'un beden sosyolojisine katkıları bu perspektifte hayati önemdedir. Beden toplumsal yaşamın en kaotik ve üzerinde ideolojilerin hüküm sürdüğü iktidarlar tarafından sürekli kontrol altında tutulan çizgileri belirlenen aynı zamanda kutuplaşmış-ayrışmış dinlerin hükümleri altında biçimlenmiştir. Bununla birlikte hakim ideoloji ile sürekli biçim değiştirmek zorunda kalan beden elbet de sosyoloji alanında yeni bir alt dal oluşturma zorunluluğunu getirecektir. Günümüzde beden üzerinde yapılan cinsiyetçi-ırkçı politikalar ve dinler tarafından dikta edilen bedensel görünümler, kapitalizmin beden üzerinden çevirdiği yadsınamaz ekonomik rant ve en önemlisi günümüzün bedenselleşen eylemler sistemi ile eril zihniyetin geçmişte 'kadın aklını yok sayması temelinden beslenen kadın bedeni üzerindeki iktidar ve eril tahakküm beden sosyolojisinin oluşma zorunluluğunu getirmiştir. 1. FELSEFEDE BEDEN:

Sosyolojinin birer alt dalı olarak beden sosyolojisi ile tıp sosyolojisi belki de diğer tüm sosyoloji dalları arasında sadece ilgi alanlarının yakınlığı açısından değil aynı zamanda düzenleme, denetleme ve yeniden üretim açısından da birbirine en yakın olanlardır. Beden sosyolojisi, bedeni sosyal, kültürel, bireysel-kolektif kimlik, toplumsal cinsiyet, inanç, ideoloji, sembol/imaj, iktidar, üretim-tüketim ilişkileri ve daha birçok yönden ele aldığı gibi sağlık-hastalık veya tıbbi müdahale açısından da araştırma konusu olarak incelemektedir

Bu yazı, sanatçı İnci Eviner’in Ulusal Zindelik isimli tek kanallı video yerleştirmesinde  (2013), bedeni bir norma indirgeyen modernizme, ürettiği mekanlara ve ulusal kimlik inşasına yaptığı eleştiriyi odağına alıyor . Eviner, bu video işinde, öteki bedenleri, bir başka deyişle normun dışına itilmiş olanları harekete geçiriyor. İdeal mekanların çatlaklarından açığa çıkan ve mekanların ihtişamını bozan bu hayaletler, Batı sanatının da mimarlığının da görmek istemediği bedenlerdir. Bu bedenlerin tekinsiz var oluşları sayesinde, kurgulanmış steril ortamın kutsallığı bozguna uğratılıyor; bir başka deyişle dünyevi alana çekiliyor. İş bu anlamda, mimarlığı her seferinde krize uğratan sakatlık meselesinin de tartışılmasına olanak sağlıyor. Buradan hareketle eldeki metin , mimarlık düşüncesini ve pratiklerini, sakatlığın algılanışı ve ele alınışı bakımından sorunsallaştırıyor.

Beden ve medya, toplumsal iktidar ilişkilerinin hem belirleyeni hem de belirlenenleri olarak, bu ilişkilerin bilimsel bir disiplin içerisinde incelenmesi ve daha derinlikli bir biçimde kavranması için birer fırsat sunarlar. Bu fırsat, özellikle de medya ve beden kavramları çalışmalara senkronik bir biçimde dahil edildiğinde bize yeni ufuklar açarak, günümüz toplumlarının yapılaşma tarzlarını ve içerdikleri dönüşüm potansiyellerini daha tutarlı bir biçimde kavrayıp değerlendirme imkanı sağlar. Siyasal iktidarların beden olgusuna bakışı da, din, ideoloji vb. pek çok anlayışa göre farklılık göstermiştir. Bu çalışmada, pek çok farklı akademisyen tarafından tüm bu ilişkilerin detaylı incelemeleri yer almaktadır.

Koronavirüse dair çeşitli analizlerin yapıldığı ve söylemlerin geliştirildiği
günümüzde, sosyolojinin temel işlevinin topluma dair olan olduğu bir kez daha gün
yüzüne çıkmıştır. Sosyoloji, topluma dair olan ile ilgilenir ve toplum değiştikçe
sosyolojinin de değişik teoriler ile değişen toplumu analiz etme ihtiyacı doğar.
Bütün dünyayı etkisi altına alan pandemi süreci de sosyolojiyi göreve
çağırmaktadır. Toplumsal değişimin hızını arttırdığı ve buna bağlı olarak yeni
kavramların üretilmesine dair ihtiyaçların gün yüzüne çıktığı zaman aralığında,
sosyoloji çeşitli yöntemlerle bu ihtiyaçlara cevap vermek zorundadır. Emek,
mekân, beden, devlet, risk ve sanal alan kavramlarının pandemi süreciyle birlikte
yeniden ele alınması gerekmektedir. Sosyolojinin belki de en büyük görevi bu
olacaktır. Pandemi zamanları sonrasında ortaya çıkabilecek toplumsal eksiklikler
ve sorunlara ancak sosyoloji çare bulabilir. Temel sorun ve eksiklikler, sosyolojinin
belirlediği analizler ile birlikte çözüme kavuşturulacaktır.
Bu bağlamda sosyolojiye düşen görev yapılan analizlerin başarılı bir şekilde
topluma nasıl entegre edilebileceğini sağlamak ve kendisine verilen büyük
sorumluluktan kaçmamak olacaktır. Bizde sosyolojinin üzerine düşen görev
itibariyle bu makalede pandemi zamanlarına dair nelerin değişebileceğini ifade
etmeye çalıştık. Bu değişimleri kategorik olarak gündelik hayat, emek, sınıf, beden
ve mekân kavramları üzerinden analiz etmeye çalıştık.

During a time when various analyses and discourses are produced on Coronavirus,
it became apparent once again that the main subject of sociology is social matters.
Sociology is concerned with social subjects, and as society changes, sociology is
expected to analyze these changes with different theories. The recent pandemic,
which has been affecting the entire world, also requires the use of sociology.
During this period, in which social changes have accelerated and the need to
produce new concepts in relation to the said changes has emerged, sociology has to
fulfill this need with various methods. With the pandemic, it has become necessary
to reevaluate the concepts of labor, space, body, state, risk and virtual field. This
will perhaps be the biggest responsibility of sociology. Only sociology can find
solutions to the social shortcomings and problems that may arise following the
pandemic. The main problems and deficiencies can be resolved with the analyses
provided by sociology.
In this context, sociology is tasked with undertaking this great responsibility and
ensuring that sociological analyses are successfully integrated into society. In the
present study, it was aimed to discuss the potential changes related to the pandemic
in terms of the responsibilities of sociology and categorically analyze these
changes based on the concepts of daily life, labor, class, body and space.

İslâm Tarihi’nin başlangıcı ve en önemli dönemlerinden biri olarak kabul edilen Hz. Muhammed dönemi pek çok yönüyle araştırmalara konu ol-muştur. Son ilâhi din İslâm ve Hz. Muhammed’in hakkında yapılan bu ça-lışmalarda iki önemli şehir ön plana çıkmıştır. Bu şehirlerden biri olan Mekke hazırlık aşamasını ifade ederken; Medine yeniden yapılanmanın merkezi olmuştur. Biz de bu çalışmamızda Medine gündelik hayatının sa-deliği ve rutinliği içerisinde hem psikolojik hem de fiziksel yönden bedene müdahale örneklerini ele almaya çalıştık. Bu bağlamda çalışmamızda sözlüklerde genellikle‚ boyu, eni ve derinliği olan şey‛ olarak tarif edilen, mekânsallaştırılan ve şekilleştirilen bedeni, sosyolojik yönden değerlen-dirdik. Ayrıca tarihin her döneminde karşılığı bulunabilecek tarzda canlı örnekler ile Medine şehrinin gündelik hayatına dair çeşitli yansımalarını incelemeye gayret gösterdik.

Bireylerin cisimleşmiş birer toplumsal özne olarak çözümlenmesi, literatürde bedene ilişkin yürütülen araştırmaların çıkış noktasını oluşturmuştur. Bedeni toplumsal bir öğe olarak kavramak, bedende birleşen her tür kültürel anlamın denetlenmesini, düzenlenmesini ve/veya yeniden üretilmesini ele almayı ve irdelemeyi gerekli kılmaktadır. Bedenin ahlâken ve tecimsel yollarla toplumsal olarak üretildiği savunusu, moda felsefesinin sosyal bir anlam taşıyan dış-beden üzerindeki normatif etkisine dair malûmat toplanabilecek ve üzerinde çalışılabilecek bir rutinin varlığını haber vermektedir. Buradan hareketle, yürütülen çalışmada anılan bu rutinin terzilik rutiniyle kesiştiği noktada doğduğu varsayılan taklit mekanizmasının mahiyeti etnometodolojik bir yordamla irdelenmiştir. Sahada ulaşılan temalar, kapitalist ekonomik işleyiş içerisinde toplumsal tasarım araçlarından biri olan kültürel melezleşmenin her bireyi eşit şartlarda değerlendiren, buradan hareketle de soğurucu bir öze sahip olan yapısının bireyler ve beden üzerindeki izdüşümü gözetilerek anahtar kavramlar ekseninde tartışılmıştır. Sonuç olarak, taklit mekanizmasının bireylerin giyinmeye ilişkin tasarruflarındaki tercihleri açısından etki sahibi olduğu görülmüştür. Bu noktada, modanın ve onun taklit mekanizmasıyla izini süren bireylerin kurduğu kamusallıkların dış-bedende cisimleşmesinde terzilik rutininin önemi serimlenmiştir. Ortak bir düşünme ve eyleme biçimi olan ve o ortaklıklardan sıyrılmaya izin veren bir itki barındıran modanın, dış-bedenin sınıfsal olarak şekillendirilmesi bağlamındaki üretiminde, döngüsel bir fenomen olmasının ve bu yüzden öngörülemez bir manevra alanı içinde bulunmasının altı çizilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Dış-beden, moda felsefesi, taklit mekanizması, terzilik rutini.

The analysis of individuals as embodied social subjects constitutes the starting point of the researches carried out on the body in the related literature. To grasp the body as a social element necessitates the consideration and examination of the control, regulation and/or reproduction of any cultural meaning that is united in the body. The advocacy that the body is socially produced through moral and commercial means informs the existence of a routine that can be collected and studied on the normative effect of fashion philosophy on the external-body with a social meaning. In this study, the nature of the mechanism of imitation that was supposed to be born at the point where this routine coincides with the tailoring routine, is examined by an ethnomethodological way. The themes reached in the field are discussed in the axis of key concepts by considering the projection of cultural hybridization, which is one of the social design tools in the capitalist eco- nomic process, on the individuals and body and evaluates each individual under equal conditions and thus has an absorbing essence. As a result, it is seen that mechanism of imitation has an effect on the individuals preferences of dressing. At this point, it has been shown that the embodiment on the external body of the publicness formed by the fashion and individuals who follow the fashion via mechanism of imitation have a certain importance in tailoring routine. It is underlined that fashion, which has a mutual form about thinking and action, and which contains a motivation that allows to be released from this mutualisation, is a cyclical phenomenon in the context of shaping mediated social class of the external-body and therefore is in an unpredictable room for manoeuvre.
Keywords: External-body, fashion philosophy, mechanism of imitation, tailoring routine.

ÖZET Bu çalışmada, evde bakım hizmetleri açısından engelli ve aile ilişkisinin sosyolojik boyutunun İzmir örneği üzerinden incelenmesi hedeflenmektedir. Çalışma, sosyolojide yaygın olarak kullanılan nitel araştırma yöntemi kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın evrenini İzmir ili, örneklemini ise Gaziemir ilçesinde faaliyet gösteren Engelsiz Yaşam Derneği'ne üye engelli bireyler oluşturmaktadır. Bu açıdan örneklem tekniği olarak amaçlı örneklem tekniği uygun görülmüştür. Toplamda 12 kişi olmak üzere 8 kadın ve 4 erkek katılımcı ile derinlemesine yapılandırılmamış görüşmeler yapılmıştır. Görüşmelerden elde edilen verilerin analizinde betimsel yöntem kullanılmıştır. Verilerden elde edilen bulgular, psikolojik, ekonomik ve sosyal bakım temaları açısından değerlendirilmektedir. Sonuç olarak, evde bakım hizmetleri engelli ve yaşlı bireyler için özellikle de yaşlı engelliler için öncelikli bir konu haline gelmektedir. Toplumda engellilerin bakımı sorumluluğunun çoğunlukla ailenin üzerine yüklenmesi sosyal devlet anlayışının çelişkili bir durumunu yansıtmaktadır. Bu açıdan evde bakım hizmetlerinin yaygınlaşması ve kurumsallaşması önem taşımaktadır. ABSTRACT In this study, it is aimed to examine the sociological dimension of the relationship between the disabled and the family in terms of home care services through the İzmir example. The study was carried out using the qualitative research method which is widely used in sociology. The population of the study is composed of individuals with disabilities who are members of the Engelsiz Yaşam Derneği, which operates in Izmir and Gaziemir. In this respect, purposeful sampling technique has been considered suitable as sampling technique. In-depth interviews were conducted with 8 female and 4 male participants, 12 in total. Descriptive method was used in the analysis of the data obtained from the interviews. The findings obtained from the data are evaluated in terms of psychological, economic and social care themes. As a result, home care services are becoming a priority issue for disabled and elderly people, especially for elderly people with disabilities. The fact that the responsibility of caring for the disabled in society is mostly placed on the family reflects a contradictory state of social state. In this respect, it is important that home care services become widespread and institutionalized.

Sanat, cinsellik ve toplum arasındaki ilişkilerin sıklıkla sorgulandığı günümüz sanat anlayışında imgenin yeniden tanımlanma şekli farklı biçimlerde inşa edilebilmektedir. Sanatçıların kendi bedenleri üzerinden ortaya koyduğu performanslar yeni düşüncelerden faydalanmaktadır. Bu düşüncelerin gelişmesinde önemli bir yeri bulunan fotoğraf temelli sanat çalışmalarının oluşturduğu deneysel alan hem sanatçıların işlerini hem de yeniden tanımlanan imge üretimini kapsamaktadır. Sanatçıların bedensel varlığı mekânsal ve zamansal süreklilik içerisinde şekillenirken bedenin makine ile ilişkisi tuhaf bir deneyimin ortaya çıkmasına sebep olmaktadır. Bu kapsamda Amerikalı fotoğrafçı Dani Lessnau, kendi bedenini bir kameraya dönüştürmektedir. Sanatçının hem Lacan’ın ‘extimité’ tanımına hem de Freud’un ‘uncanny’ kavramına atıfta bulunması bu çalışma adına önemlidir. Sanatçı, iç ve dış
alan arasındaki sınırları tuhaf ve alışılmadık bir şekilde fotoğraflarken, özel alanın kamusallaşmasını meşrulaştırmakta ve erkek/kadın arasındaki gözleyen/gözlenen ilişkisini tersine çevirmektedir. Bu açıdan bakıldığında da, sanatçının çalışmalarının önemi açıkça karşımıza çıkmaktadır. Bedenin fotoğraf makinesi aracılığıyla bir makine gibi kullanılması, egemen bakış açısından bağımsız olarak katılımcı bir yön sunmaktadır. Bu çalışma bedenin bir fotoğraf makinesi gibi işleyişi sonucunda ortaya
çıkan bakışının etkinlik/edilginlik, bakma/bakılma, özne/nesne, gözleyen/gözlenen ve kadın/erkekkarşıtlıkları üzerinde durmaktadır. Aynı zamanda sanatçının çalışmalarına odaklanırken, bu araştırma yöntem olarak göstergebilimsel öğelerden ve bazı önemli düşünürlerin felsefelerinden yola çıkılmıştır.

Toplumsal normlara uyum; sapmanın kontrolü, yani sosyal kontrol mekanizmaları çerçevesinde gerçekleşmektedir. Günümüzde bu mekanizmanın temel kaynaklarından biri tıp alanı ve tıp bilgisi haline gelmiştir. Sosyal kontrolün tıbbileştirilmesi kapsamında tıbbileştirilen alanlardan biri Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğudur (DEHB). Sağlık alanında uzman kişiler dışındaki bireyler, farklı kanallar aracılığıyla tıbbi bilgiye erişmekte ve bu bilginin üretim süreçlerine müdahil olmaktadır. Bu bilginin yeniden üretildiği alanlardan biri medyadır. Bu çerçevede çalışma kapsamında, 1997-2020 yılları arasında Hürriyet Gazetesinin internet sayfasında yer alan 135 DEHB haberi analiz edilmiştir. Başlıklar, yayın yılı ve haber kaynağı temelinde gerçekleştirilen nicel analizde SPSS 25 programı; haber içerikleri ve içerik frekansları temelinde gerçekleştirilen nitel ve nicel analizde ise MAXQDA 20 programı kullanılmıştır. DEHB haberi sayısı, en fazla haberin yayınlandığı 2013 yılına kadar artış, sonrasında düşüş eğilimi göstermiştir. Kaynak kullanımı açısından, haberlerin büyük çoğunluğu (%75,6) Türkiye, dış kaynakların büyük çoğunluğu (%88,2) ise ABD kaynaklıdır. Haber başlığı ve genel içerikler temelinde değerlendirildiğinde en fazla görülen kategori, DEHB’ye ve onun yaratabileceği tehlikelere dikkat çeken ‘tehlike / uyarı / hastalık’ kategorisidir. Haber içeriklerinde DEHB, daha çok biyomedikal bir perspektiften ele alınmaktadır. İçerik kategorilerinde en fazla tekrarlanan kategorinin ‘risk’ olduğu görülmektedir. Risk Toplumu kuramı bağlamında değerlendirildiğinde, bir hastalığın ‘öngörülebilir’ sonuçlarının öne çıkarılması kapsamında, riskin inşası söz konusu olmaktadır. Haber içeriklerinde yer alan, hastalık konusunda bireylerin, ailelerin suçlanmamasının gerekliliğine ilişkin ifadeler çerçevesinde ortaya çıkan, ‘hastalığın onaylanması’ kategorisi ile birlikte değerlendirildiğinde, risk inşasının, sosyal kontrol mekanizmasının bir parçası olduğu görülmektedir. Haberler aracılığıyla DEHB olan kişileri bekleyen riskler tanımlanmakta, kişinin kendi durumundan dolayı suçlu olmadığı, teşhisi ve tedaviyi yani ‘hasta rolünü’ kabul etmesinin zararın engellenmesi yolunda gerekli olduğu ortaya konmaktadır. Bu çerçevede sosyal kontrol tıbbileştirilmektedir.

Özet: Bu çalışma Pierre Bourdieu’nün sosyolojinde beden, cinsiyet ve cinsellik kavramlarının yerini tartışmaktadır. Bourdieu’nün sosyolojisinde bedenin yeri, sınıfsal konumların bedensel algı ve pratiklere işlenmesi olarak çerçevelendirilebilir. Bireylerin gündelik hayatta başvurduğu zihinsel şemalar, sınıf kültürünün eylemleri yapılandırmasıyla oluşan yatkınlıklar, tercihler ve beğeniler bedenlerde cisimleşirler. Bu bağlamda Bourdieu’nün sosyolojisinde beden, toplumsal yapıları okuyabileceğimiz en önemli yüzeydir. Beden sosyolojisine Bourdieu’nün bir başka teorik katkısı bu literatürdeki kültür ve iktidar odaklı teorik hatları birleştirmiş olmasından gelmektedir. Sınıf kültürü ile bireysel yatkınlıklar arasındaki ilişkileri çözümleyen Bourdieu, bedenin kültürel kodlarının oluşmasında sınıf temelli tahakkümün rolüne dikkat çekmiştir. Onun teorisi sınıf eşitsizliklerini beden üzerinden sosyolojinin gündemine tekrar getirme perspektifine yaslanmaktadır. Nitekim Bourdieu, sosyoloji tarihine özgün katkıları olarak değerlendirilen habitus, eril tahakküm, kültürel sermaye ve sembolik şiddet gibi kavramlarını kültür ve iktidar arasındaki ilişki üzerinden teorileştirmiştir. Bu üç teorik kavramın en önemli ortak özelliği beden üzerinde işleyen tahakkümü göstermeleridir. Bedene işleyen sınıf temelli tahakküm, cinsiyet ve cinsellik alanını da yapılandırır. Bu bağlamda cinsiyet normlarının ve cinsel farkın inşası ve cinsellik alanı, bedenselleşmiş toplumsal ayrımların izlerini taşırlar.
Anahtar Kelimeler: Pierre Bourdieu, Habitus, Beden, Cinsiyet, Cinsellik, Eril Tahakküm, Sembolik Şiddet.

Body, Gender and Sexuality in Pierre Bourdieu’s Sociology
Abstract
This study discusses the place of body, gender and sexuality concepts in Pierre Bourdieu's sociology. The place of body in Bourdieu's sociology can be framed as the processing of class positions into bodily perceptions and practices. The mental schemes that individuals refer  in daily life, the tendencies, preferences and tastes that are formed by class culture's configuring actions, materialize in the bodies. In this context, body is the most important surface on which we can read social structures in Bourdieu's sociology. Another theoretical contribution of Bourdieu to body sociology comes from the fact that he combines culture and power oriented theoretical lines in this literature. Bourdieu, analyzing the relationships between class culture and individual tendencies, drew attention to the role of class-based dominance in the formation of cultural codes of body. His theory bases on the perspective of making class inequalities a current issue for sociology through body. As a matter of fact, Bourdieu theorized the concepts of habitus, masculine domination, cultural capital and symbolic violence which are considered as his original contributions to the history of sociology, through the relationship between culture and power. The most important common feature of these three theoretical concepts is that they show the dominance working on the body. Class-based dominance that works on the body also configures the area of gender and sexuality. In this context, the construction of gender norms and sex difference and the area of sexuality bear the traces of somatized social differentiations.
Keywords: Pierre Bourdieu, Habitus, Body, Gender, Sexuality, Masculine Domination, Symbolic Violence.

this study ethnographic method is used to search groups' inner dynamics and body presentations and findings that created using ethnographic method have been examined. Factors that built concept of "other", people's talks and visual shares in groups to create their own "others" and the motivations that led them to these sharing have been searched.

Özet: Bu çalışma Michel Foucault'nun toplumsal tarihe olan katkılarını biyopolitika ve biyotarih kavramları üzerinden tartışmaktadır. Foucault tıbbı, bedenleri ve nüfusu tarihsel kategoriler olarak ele almış ve bu alanları bilgi-iktidar ilişkileri çerçevesinde analiz etmiştir. Tıbbi stratejileri kullanan biyopolitika bedenlerin ve nüfusun siyasal hedeflerin nesneleri haline gelmelerini ifade etmektedir. Bunun anlamı, yaşam hareketlerinin iktidar ilişkilerinin odağına yerleşmesidir. Yaşam hareketleri ile tarihsel süreçlerin çakıştığı bu toplumsal dönüşüm biyotarihin araştırma alanını oluşturmaktadır.

Foucault, Biopolitics and Biohistory: Historical Research Topics as Medicine, Body and Population
Abstract: This study discusses Michel Foucault's contributions to social history through the concept of biopolitics and biohistory. Foucault has taken medicine, bodies and population as historical categories and analyzed these areas in the context of knowledge-power relations. Biopolitics turns bodies and population into the objects of political aims through medical strategies. The meaning of this is that life movements become the focus of power relations. This social transformation whereby life movements and historical processes overlap forms the research area of biohistory.