Stanisław Wroński (polityk)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 czerwca 1916 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 listopada 2003 |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres |
od 26 czerwca 1974 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister bez teki | |
| Okres |
od 16 lutego 1974 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister kultury i sztuki | |
| Okres |
od 22 grudnia 1971 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Czesław Wiśniewski (p.o.) |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
         
| |
Stanisław Wroński (ur. 17 czerwca 1916 w Sielcu, zm. 13 listopada 2003 w Warszawie) – polski historyk, działacz komunistyczny i państwowy, minister kultury i sztuki w latach 1971–1974, minister bez teki w 1974. Poseł na Sejm PRL V, VI, VII i VIII kadencji, członek Rady Państwa (1974–1985). Przewodniczący Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w latach 1980–1987[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia w Szkole Partyjnej przy KC PZPR (1951), w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR (1953) oraz na Uniwersytecie Warszawskim (1957). Od 1944 członek Polskiej Partii Robotniczej, następnie (od 1948) członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
W latach 30. działacz ruchu młodzieży komunistycznej, podczas II wojny światowej uczestnik ruchu oporu na terenie Polski, Białorusi, Ukrainy i Słowacji (Brygada Partyzancka im. A. Newskiego, którą dowodził Wiktor Karasiow – jednostka frontowa Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych ZSRR (NKWD)). W latach 1946–1949 sekretarz generalny Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W latach 1951–1956 był wykładowcą w Szkole Partyjnej przy KC PZPR i w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR. W latach 1957–1963 pracownik naukowy Polskiej Akademii Nauk oraz Wojskowego Instytutu Historycznego. W latach 1963–1971 prezes i redaktor naczelny Spółdzielni Wydawniczej „Książka i Wiedza”.
W latach 1964–1968 zastępca członka Komitetu Centralnego PZPR, w latach 1968–1980 członek KC. W latach 1971–1974 minister kultury i sztuki, w 1974 minister bez teki (od lutego do czerwca). W latach 1974–1987 redaktor naczelny i członek Rady Redakcyjnej organu teoretycznego i politycznego KC PZPR „Nowe Drogi”. W latach 1974–1985 członek Rady Państwa. W latach 1969–1985 poseł na Sejm PRL V, VI, VII i VIII kadencji.
Od 1969 członek prezydium[2], a w latach 1972–1980 prezes Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Od 1974 członek prezydium ZG, a w latach 1980–1987 przewodniczący ZG Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Członek Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego[3]. W latach 1986–1988 członek Społecznego Komitetu Odnowy Starego Miasta Zamościa[4]. Od 1987 przedstawiciel PZPR w redakcji miesięcznika „Problemy Pokoju i Socjalizmu” (w Pradze).
Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D 4 rz. 1 m. 1/2)[5]. W pogrzebie udział wzięła delegacja Ambasady Słowacji w Polsce, a także m.in. Wojciech Siemion, gen. broni w st. spocz. Tadeusz Szaciłło, gen. dyw. w st. spocz. Teodor Kufel, prof. Andrzej Werblan[6].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Budowniczych Polski Ludowej (1979)[7]
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)[8].
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)[9]
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaka „Za zasługi dla województwa tarnobrzeskiego” (1984)[10]
- Order Przyjaźni Narodów (ZSRR, 1984)[11]
- wiele innych odznaczeń
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Mieszkał w Warszawie. Był żonaty z Anną Wrońską (1915–2002)[5]. Jego bratem był Józef Wroński (1904–1944), działacz komunistyczny, upamiętniony na monumencie na Hali Koniecznej[12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ ks. Dominik Zamiatała, Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, w: Encyklopedia Białych Plam, t. XVII, Radom 2006, s. 179.
- ↑ Nowe władze ZBoWiD, „Głos Słupski”, nr 251, 22 września 1969, s. 1–2.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 109, 10 maja 1983, s. 6.
- ↑ Andrzej Kędziora, Społeczny Komitet Odnowy Starego Miasta, Zamościopedia, 26 października 2014.
- ↑ a b Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ Informacje Zarządu Głównego Związku Żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego.
- ↑ Stefan Oberleitner, Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705–1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944–1990, Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 26.
- ↑ Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
- ↑ Medale „Za Zasługi dla Obronności Kraju” dla członków rządu, „Trybuna Robotnicza”, nr 241, 11 października 1973, s. 2.
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódziej Rady Narodowej w Tarnobrzegu, nr 6, 15 czerwca 1984, s. 2.
- ↑ Wysokie odznaczenia ZSRR dla działaczy TPPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 182, 1 sierpnia 1984, s. 1.
- ↑ Partyzantom polskim i radzieckim – ziemia sądecka.... „Dziennik Polski”, s. 1, Nr 224 z 21 września 1971.
- Absolwenci Uniwersytetu Warszawskiego
- Członkowie Komitetu Centralnego PZPR
- Członkowie Rady Krajowej PRON
- Członkowie Rady Państwa PRL
- Członkowie ZBoWiD
- Działacze Komunistycznego Związku Młodzieży Polski
- Ministrowie kultury PRL
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Medalem 30-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Orderem Budowniczych Polski Ludowej
- Odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy I klasy
- Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy II klasy
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polacy odznaczeni Orderem Przyjaźni Narodów
- Politycy PPR
- Polscy historycy ruchu robotniczego
- Polscy redaktorzy naczelni
- Polscy żołnierze partyzantki radzieckiej
- Posłowie z okręgu Krosno (PRL)
- Posłowie z okręgu Rzeszów (PRL)
- Posłowie z okręgu Zamość (PRL)
- Pracownicy Instytutu Nauk Społecznych przy KC PZPR
- Pracownicy Wojskowego Instytutu Historycznego
- Przewodniczący Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej
- Urodzeni w 1916
- Zastępcy członków Komitetu Centralnego PZPR
- Zmarli w 2003