Allah

Allah (Arabisch: الل, saementrekking van al-ilāh, de god, diegene die anbeden wodt) is een Aramees woord veur God, veural bruukt in de islam, mar ok deur joden en kristenen uut Arabisch-praotende lanen.

In de islamitische theologie is God uniek, almachtig, rondomme tegenwoordig, onzichtber. Liekas in et kristendom wodt Hi’j beschouwd as de Schepper van al wat leeft. Hi’j beschikt liekewel over levengevende as vernietigende eigenschoppen. Disse God wodt beschouwd as dezelde te wezen as de God van et jodendom en kristendom, omreden moslims de God anbidden van Adam, Noach, Aobraham, Mozes, David en Jezus. De zienswieze en invulling van de geloofsbeleving om disse God te berieken verschilt bi’j de drie godsdiensten. Omreden men God binnen de islam as alomvaemend zicht, komt liekewel et goeie as et slechte van Him, mar niks zonder reden. Moslims meugen heur niet een veurstelling van God maeken, aanders as deur et anhaelen van Zien eigenschoppen of manifestaosies, verwoord in de 99 Schone Naemen van God die ofleided binnen uut de Koran. Et is dan ok niet toestaon om ofbelings te maeken die God veurstellen moeten zollen. God kan niet as mannelik of as vrouwelik beschouwd wodden, hoewel et Arabisch gien onziedige woorden kent. Een moslim zal vaeke Allah volgen laoten deur ta'ala, wat de Verhevene betekent, en him deurgaons uutgebreider Allah soebhanoehoe wata'ala numen, meerstal ofkot tot: Allah (swt), wat vertaeld wodden kan as: God, geprezen en verheven is hi’j.

In westerse taelen zoas et Nederlaans wodt de term bruukt om specifiek de God van de islam an te geven. In moslimlanen mit een kristelike minderhied bruken kristenen et woord Allah of cenab-i-allah ok veur God. Ok Arabisch praotende joden bruken et woord 'Allah'. In Malta bruken de kattelieken ok Allah. Etymologisch is cenab-i-allah femilie van et Hebreeuwse Elōhîm, (God), en et Aramese en Syrische Alāhā. Elōhîm komt van elôh (Hebreeuws veur 'god') en Alāhā is een starkere vorm van alāh (Aramees/Syrisch veur 'god'), wiels cenab-i-allah femilie is vanilāh (een aander Arabisch woord veur God). We hebben dan ok te maeken mit drie etymologisch verwaante semitische geliekheden veur 'god'. De verschillen in uutspraoke bin te verklaoren deur morfologische ontwikkelings in de drie taelen, vergeliekber mit bi’jglieks de verschillen tussen Deus, Dios en Dio in respektievelik et Latien, Spaans en Italiaans.