Sheldon Lee Glashow

Sheldon Lee Glashow

Biografía
Nacemento	5 de decembro de 1932 (91 anos) Nova York, Estados Unidos de América
Relixión	Ateísmo
Educación	Universidade Harvard The Bronx High School of Science (en) Universidade Cornell Universidade de Boston
Director de tese	Julian Schwinger
Actividade
Campo de traballo	Física teórica, força eletrofraca (pt) , física de partículas e teoria de campo (pt)
Ocupación	físico, físico teórico, científico, profesor universitario
Empregador	Universidade Harvard Universidade de Boston Universidade de California, Berkeley
Membro de	Academia de Ciencias de Rusia (1994–) Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (1977–) Sociedade Filosófica Estadounidense Asociación Americana para o Avance das Ciencias Accademia Nazionale dei Lincei Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Sociedade Estadounidense de Física
Profesores	Julian Schwinger
Obra
Obras destacables teoría de cordas
Doutorando	Elizabeth Ellen Jenkins (en) e Uri Sarid (en)
Premios
(2011)  Prêmio Física de Alta Energia e Partículas (pt) (1994)  Premio Memorial Richtmyer (1979)  Premio Nobel de Física (1977)  Prêmio Memorial J. Robert Oppenheimer (pt)  doutor honoris causa pola Universidade Bar-Ilan  honorary doctor of Yeshiva University (en)
Descrito pola fonte	Physicists: Biographical Dictionary (en) , (p.87)

Sheldon Lee Glashow, nado en Nova York en 1932, é un físico e catedrático norteamericano galardoado co Premio Nobel de Física no ano 1979.

Naceu o 5 de decembro de 1932 na vila de Nova York, fillo de inmigrantes rusos de tradición xudía^[1]. Estudou no Bronx High School of Science, onde coñeceu a Steven Weinberg, e posteriormente licenciouse en Física no ano 1954 na Universidade Cornell. En 1959 conseguiu o doutoramento na Universidade Harvard baixo a supervisión de Julian Schwinger, e ampliou os seus estudos no Instituto Niels Bohr de Copenhague, o CERN e no Instituto Tecnolóxico de California.

Entre 1982 e 1984 Glashow foi profesor de física na Universidade de Houston, e desde aquel ano é o da Universidade de Boston.

Xunto a Steven Weinberg e Abdus Salam desenvolveu a teoría da interacción electrodébil pola cal o electromagnetismo e a Interacción nuclear débil son, baixo certas condicións, unha mesma e única interacción. Grazas a estes traballos púidose comprobar como esta teoría era aplicable a todas as partículas e non tanto só aos leptóns.

En 1979 Glashow, xunto con Steven Weinberg e Abdus Salam, serían galardoados co Premio Nobel de Física polos seus traballos sobre a Interacción electrodébil.

Posteriormente estudou a relación materia/antimateria, os neutrinos e realizou tamén varios tests de comprobación da relatividade especial descrita por Albert Einstein. Así mesmo destaca por ser un dos científicos máis escépticos da teoría das supercordas, que intenta explicar á vez todas as partículas subatómicas existentes e unificar todas as forzas da natureza.

• Interactions. A Journey through the Mind of a Particle Physicist and the Matter of this World.^[2]
• The Charm of Physics.^[3]

• Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Física 1979 (en inglés)