Honorio II, papa

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.)

Honorio II, papa

Biografía
Nacemento	século XI San Martino in Pedriolo (Estados Pontificios)
Morte	20 de febreiro de 1130 Roma, Italia
Lugar de sepultura	Basílica de San Xoán de Latrán
163º Papa
28 de decembro de 1124 – 13 de febreiro de 1130 (Gregoriano) ← Calisto II – Inocencio II →
Cardeal bispo de Ostia list of bishops of Ostia (en)
1117 (Gregoriano) – 1124 (Gregoriano) ← Leão de Óstia (pt)
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Lugar de traballo	Roma Estados Pontificios
Ocupación	sacerdote católico, escritor
Orde relixiosa	Ordem de Santo Agostinho (pt)
Participou en
12 de decembro de 1124	1124 papal election (en)
29 de xaneiro de 1119	1119 papal election (en)
21 de xaneiro de 1118	1118 papal election (en)
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Honorio II, nado co nome de Lamberto Scannabecchi en Fagnano en data ignota, e finado en Roma o 13 de febreiro de 1130, foi o 163º papa da Igrexa católica de 1124 a 1130.

En 1117 foi nomeado cardeal de Ostia por Xelasio II. Converteuse nun dos seus colaboradores máis achegados, acompañándoo a Francia cando o papa foi exiliado. Xa durante o papado de Calisto II actuou como legado papal e participou activamente nas negociacións que levarían á sinatura, en 1122, do Concordato de Worms que puxo fin á querela das investiduras.

Trala morte de Calisto II, a tradicional intromisión imperial nas eleccións papais desaparecera debido á inmediata morte do emperador Henrique V.

Con todo, esta favorable oportunidade non foi aproveitada pola Igrexa debido a que os cardeais estaban divididos en dúas faccións, apoiadas respectivamente polas familias Pierleoni e Frangipani, que levaron á elección de dous papas: Honorio II e Celestino II. O previsible cisma quedou abortado coa renuncia de Celestino II, sendo consagrado Honorio o 21 de decembro de 1124.

A súa primeira decisión foi a sucesión de Henrique V no trono do imperio Xermánico, pretendido por tres candidatos: Lotario, duque de Saxonia; Frederico, duque de Suabia, e Conrado, duque de Franconia. A elección estaba en mans dunha asemblea composta por sete príncipes electores, tres eclesiásticos e catro nobres entre os que se encontraban os tres candidatos ao trono; pero ao estaren os electores eclesiásticos influenciados polo Papa, Honorio era quen tiña a clave da elección. Decantouse polo duque de Saxonia, que en 1125 se converteu no rei xermano Lotario III, ao ser o candidato máis propenso a respectar o concordato de Worms.

En 1127, trala morte do duque Guillerme de Calabria e Apulia, opúxose nun primeiro momento a que o conde Roxerio II de Sicilia fose o seu sucesor, aínda que posteriormente viuse na obriga de recoñecelo.

Durante o seu pontificado Bernaldo de Claraval redactou a regra pola que se debería rexer a recentemente fundada Orde do Temple, sendo recoñecida oficialmente por Honorio no concilio de Troyes.

Combateu a herexía dos albixenses, para o cal convocou o concilio de Tolousse.

Honorio II morreu no convento de San Gregorio, onde se retirara ao sentirse enfermo. O seu corpo foi inhumado na Basílica de San Xoán de Letrán.

Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.