E.Hilal

Beni de mi özlemeyeceksin diyorum. Özleyeceğim ama bu yeni düzenime alışacağız, ben çok iyiyim ve mutluyum diyor.

Garip bir şekilde içimi bir mutluluk kaplıyor. Babamdan ayrı kalmaya dayanamayacağımı zannederken garip bir şekilde onu anlamış gibi hissediyorum ve uyanıyorum.

Hayatımın en büyük korkusu başıma geleli bugün tam 19 gün oldu. Sesini duymadan, dertleşmeden, gülüşmeden geçirdiğim 19 koca gün. Ölümü anlıyorum biraz ama bu özlem bazen dayanılması güç oluyor. Günün hangi saati olduğunu anlamadığım, hiç belli olmayan bir vakitte ona sarılma, onunla konuşma isteğim öyle bir büyüyor ki.. Acı azalır biliyorum ama özlem.. Birbirinden dolu geçen yıllarımız ve hatıralarımıza sıkı sıkı tutunuyorum. Hayatımda en sevdiğim insan, hayatımda kaybetmekten en korktuğum insan.. Şimdi çok uzaklarda. Umuyorum rüyamdaki gibi beni hissediyordur ve umuyorum güzel yerlerdedir.

Film Ankara'da en sevdiğim sinemada üstüne üstlük. Hemen kabul ettim bu güzel teklifi. Filmden önce buluşup sohbet ettik. Bana öyle tatlı bir hediye kutusu hazırlamış ki.. Defterler, kalemler bir de üzerinde 'anne' ve annelik üzerine güzel şeyler yazan bir kupa. Hepsine ayrı ayrı bayıldım. Ama kupayı görünce sanki bilmediğim bir şeyle yüzleşmişim gibi şok oldum. Anne olacağımı bilsem de hiç böyle pat diye.. Ne bileyim. Çok garip bir şaşkınlık ve mutluluktu. Hızlı hızlı sohbet ettik. Yetti mi desen pek değil ama olsun.

Film saatimiz gelince sinemaya geçtik. Film beklentimin de üzerindeydi. Aslında ağır şekilde duygusal ve gerçekçi bir filmken içine hafif komedi öğeleri de serpiştirilmişti. Ağlamadım ama boğazım düğümlendi. Filmin çekim tekniklerine, görsel şölenine, konusuna, aynı zamanda filmde geçen birçok diyaloğa bayıldım. Bir daha olsa izlerim, net.

Bu platformda yaklaşık 10 yıldır çok güldüm, daha çok ağlak yaptım, tüm mutlu ve kötü günlerimi yazdım da yazdım. Kimi zaman uzun süreler sustum, yeri geldi her gün bir şeyler söylesim tuttu. Buralardan pek tatlı dostlarım oldu, kimi zaman sessiz takipçilerim oldu. Velhasıl burası benim için bir günlüğe dönüştü. Yıllar yılları kovaladı böylece. Şimdi hayatımın en heyecanlı, en garip dönemindeyim. Bunu da kendi tarihime bir not olarak yazmadan rahat edemeyeceğim.

Ben hamileyim! Söylerken hala kendime yabancılaşıyorum, her sabah bu gerçek mi içimde bir insan mı büyüyor diye şaşkınlıkla uyanıyorum. Bir yanım mutluluktan havalara uçarken, bir yanım şimdi bizi neler bekliyor diye şaşkınken diğer bir yanım Allahım nolur sağlık diye haykırıyor. Anne olmak ve ben.. Ne olacak nasıl olacak asla kestiremiyorum.

Çok istediğim, çok zaman hayalini kurduğum bir şeyin gerçek olmasının sarhoşluğu içinde gibiyim. Duygularımı ne kadar ifade etsem eksik geliyor. Kendi kaygılarıma çok alışıktım. Ama bana bağlı, benim içimde bir insanın büyümesi, ona sağlıkla kavuşmak için yaşadığım kaygı ve heyecanın hiç bir şeyle kıyaslaması yok.

Süreç heyecanla devam ediyor. Daha uzun bir yolumuz var. Bir yandan zaman su gibi aksın istiyorum, diğer yandan şu anın tadını çıkarmak istiyorum.

Vücudum asla anlayamayacağım şekilde bana oyunlar oynuyor. Hormonlar ve yine hormonlar. Bazen çok iyi, enerjik, coşkuluyken, bir anda duygulanıp, elden ayaktan düşmüş, yorgun bulabiliyorum kendimi. Bir de fil hafızam eskisi gibi değil. (Some folik asitsel problems) Midem ne istediğini bilmeyen, şımarık bir organa dönüştü. Hepsinin normal olduğunu kabul edip ya sabır diyerek devam ediyorum günlerime. Anaların seni 9 ay karnımda taşıdım feryadını hayatımda ilk kez çok haklı buluyorum.

Ve Gökhan.. Hayalimden daha güzel bir insan. Kimi zaman ona kızsam da, bazen problemler yaşamış olsak da olağanüstü durumlardaki haline aşığım. Mutluluğu dolu dizgin yaşamaktan tutun da heyecanı, benim gelgitlerime dayanması, beni her halükarda sakinleştirip dinginleştirmesi, bazen bana bakması, baba olmaya hazır hali.. O olmasa diyemiyorum. Sanki hayatımın en başından beri olması gerekenmiş gibi geliyor.

Fakat hayatımın en büyük kaygısını yaşıyorum şimdilerde. Tam sakinleştim, akıştayım derken deli divane fikirler aklımı yokluyor. Dostlarım ve Gökhan sağolsun anlıyorlar, hatta taş duvarlarımı çoğu zaman indirip beni sakinleştiriyorlar. Ne tuhaf günlerden geçiyorum. Bir yandan bu günler hiç bitmesin bir yandan da hızlıca geçip gitsin istiyorum. Yine hayatımda ilk kez beynimin büyük bir bölümü tek konuya odaklanmış gibi. Yatıyorum kalkıyorum aynı mevzu. Genelde duygulu olsam da bazen yeter yahu bir aklını topla başka bir şeyler düşün derken buluyorum kendimi. Düşünemiyorum.

Beynimin büyük kısmı tek konuya odaklanmış diğer küçük bir kısmıyla hayatımı idame etmeye çalışıyorum gibi hissediyorum. Kendi kendimi tanımakta güçlük çekiyor. Bazen hayatı geri sayım üzerine yaşıyorum gibi geliyor. Gelecekte kayboluyorum. Gökhan'ın da gözleri ışıl ışıl olunca 'abartmıyorum bunu böyle yaşamak makbul' diye kendimi yatıştırıyorum. Bazen de o kadar anı yaşıyorum ki.. Günüm günümü tutmuyor.

Yarın haftanın yeni günü. Tertemiz bir başlangıç yapacağım. Not defterimi daha ciddi şekilde kullanacağın. Önümüzdeki hafta annemle babam gelecekler. O kısmı planlayacağım. Kitap, müzik ve biraz hobilerle kendimi eyleyeceğim. Bu hafta gerçek bir kar daha görsek çok sevineceğim.

Sabah full motivasyon uyandım. Kısa bir güne merhaba ardından bir süredir keyifle yapmadığım bir şey yapıp mutfağa girdim. Oh be, kafamı rahatlatan, kendimi iyi hissettiren bu etkinliği ben nasıl unutmuşum. Yemek yaptıkça rahatladım, rahatladıkça daha çok yemek yaptım. Mis gibi oldu.

Öğle arası Gökhan'ın zoruyla yürüyüşe gittim. Zorlanmaya ihtiyacım olduğu için kendime kızdım. Sonbaharda Ankara'nın ne kadar güzel olduğunu hatırladım. Öğle güneşi içimi ısıttı. Günlük rutinime bunu eklemeye karar verdim.

Kitaplarımla arama mesafe girmişti. Hiçbir şey düşünecek halde hissetmiyordum kendimi. Bugün biraz kitap okudum. Bitiremediğim, ilerlemekte zorlandığım ama bana epey faydalı olacak bir kitap var elimde. Sevgili dostum bu kitaba dair aldığı notları benle paylaşmak istedi. Normal şartlar altında kınayacağım, kendime uygun bulmayacağım bu durumu kabul ettim. Esneklik güzel şey, şimdi güzelce okuyup sindireceğim.

Akşam yakın arkadaşımla buluştum. Pek keyifli bol sohbetli bir akşamdı. Kendimi iyi hissettim.