Neyzen Tevfik, ciğercinin önünden geçerken,

parası olmadığı halde içeri dalar ve iki porsiyon

ciğeri götürür, sonra garsonu çağırarak

parasının olmadığını, sonra vereceğini söyler.

Şef garson kabul etmez. "Ya parayı verirsiniz

ya da bu gün bulaşıkları siz yıkarsınız" der.

Neyzen : “Öyleyse arka sokakta bir dostum

var, bir pusula yazayım ona götürün parasını o

verir” der. Şef garson : “Tamam ben giderim”

Şef garson : “Efendim, bu pusulayı size

Neyzen Bey gönderdiler” der.

Neyzenin

dostu, pusulayı okuyunca tebessüm eder ve

kaç porsiyon ciğer yediğini sorar.

Garson : “İki porsiyon efendim” der

Dost : Üç porsiyon parası vererek “Bir

porsiyon daha yesin” der.

Şef garson meraklanmıştır, “Efendim para

önemli değil bizde karşılarız yeter ki pusulada

ne yazdığını söyleyin" Dost pusulayı uzatır.

İki satır yazı vardır... “Dağladı ciğerci ciğerimin yarasını, ciğerparem veriver ciğercinin parasını"..

Kaynak; İnsancıl Sanat Dergisi.

Böyle dostluklar kaldı mı acaba!

Hz. Muhammed (s.a.v.), Medine'ye hicret ettiği zaman eshabı arasında kardeşlik te'sis etmiştir. Resulullah(s.a.v.):

«Saf ve temiz kardeşler edininiz. Onlar geniş zamanınızda süs, bela zamanında sığınaktır; insanlar kardeşleri ile çoğalır; kendi nefsi için gördüğü hakkı sana tanımayanın sohbetinde hayır yoktur. » buyurmuştur.

-Görüyorum efendim,sırtınızda izleri var...