W ogrodniczkach i na obcasach

Już wiosną, kiedy temparatury umożliwiają dłuższe spędzanie czasu na dworze, restauracyjki, kanjpki, kawiarnie rozwijają swoje podwoje na zewnątrz. Obsługa ustawia ławki, stoliki, parasolki, żeby klienci mogli pić i konsumować na świeżym powietrzu. Kiedyś w takich miejscach dbano tylko o niezbędne minimum sprzętów i nazywano je ogródkami piwnymi. Dziś w większych miastach na rynku restauratorzy prześcigają się w pomysłach na upiększenie i wyróżnienie swoich letnich ogródków, wykorzystując wiele różnych roślin, często je również wymieniając w zgodzie z następującymi sezonami.

Już od dłuższego czasu korciło mnie obfotografowanie wrocławskiego Rynku pod tym kątem. Już prawie październik, do tego deszczowo, więc roślinność swoje najlepsze czasy ma za sobą. Ale i tak warto się przyjrzeć kompozycjom. Stwierdzenie, że zdobienie roślinami letnich restauracji to nowa gałąź ogrodnistwa, nasuwa się samo.

Secesja jako nowy styl w sztuce powstała z buntu przeciwko akademizmowi i historycyzmowi. Artyści chcieli stworzyć coś nowego, pięknego i ozdobnego. Architekci nie rezygnowali więc z ornamentów, ale zamiast klasycystycznych geometrycznych zdobień, wykorzystywali motywy roślinne i zwierzęce, oddane wiernie lub stylizowane.

Wypatrywanie roślinnych detali architektonicznych to jedno z moich ulubionych zajęć podczas miejskich spacerów. Nie mogłam oprzeć się przyjemności uchwycenia kilku z nich podczas wizyty w Barcelonie rok temu.

Najbardziej znanym secesyjnym architektem Hiszpanii był związany z Barceloną Antoni Gaudi. Jako chłopiec dużo chorował, przez co jego świat był ograniczony do domu i jego otoczenia. To wtedy musiał rozwinąć swoją niesamowitą wyobraźnię, którą karmił oglądanym z bliska światem przyrody. Motywy roślinne wykorzystywał nie tylko do zdobień, ale u roślin podpatrywał również rozwiązania architektoniczne. Jego nowatorskie budynki o nieregularnych kształtach są uznawane za pierwowzór nurtu architektury organicznej, która się dzisiaj rozwija.

Oprócz Gaudiego w tamtym okresie w Barcelonie działało jeszcze kilku znanych architektów. Nie jestem teraz w stanie bezbłędnie przypisać nazwisk do detali, ale przecież nie o to chodzi.


























Mozaiki z potłuczonych kafli ze słynnych ławek w Parku Güell. Mimo, że siedziska zostały wykonane z tak twardego materiału, są niesamowicie wygodne. Dla Gaudiego oprócz pięknej formy ważna była również ergonomia

Wrześniowy poranek trwa dłużej niż ten sierpniowy. Słońce powoli podnosi się nad widnokrąg i leniwie suszy ziemię z nocnej rosy. Ziemia paruje ciepłem, jest duszno, wszystko pachnie, mgła podkreśla perspektywę. To 5 minut pajęczyn, jubilerski pokaz pereł nanizanych nocą przez pracowite pająki.


Łąka











Ogród ziołowo warzywny