Do dzieci z pasją

... czyli o tym, jak na naszym podwórku powstał zegar słoneczny:)

Bardzo lubimy zabawy cieniem.
Takie:

I takie też:



A pewnego wieczora zrobiliśmy sobie model naszego doświadczenia: przykleiliśmy laleczkę do globusa za pomocą plasteliny (czyt. grawitacji), postawiliśmy obok lampę i kręciliśmy globusem obserwując cień lalki. Wszystko się zgadzało!:)

czyli o tym, jak puzzle mapa świata od Dziadka, zainspirowały do nowych teorii na temat formowania się lądów;)

Nasza półka zwana "tematyczną" - na niej są zabawy związane z tematami, które aktualnie interesują dzieci.


Nasza półka zwana "artystyczną", na której leżą farby, kredki, flamastry, plastelina, bibuła, kolorowy papier, a także kartki, na których dzieci tworzą, kiedy akurat przyjdzie wena.


I jeszcze nasza półka z materiałem sensorycznym, nad nią - nasz wielki  (dla młodszych) i mniejszy (dla starszych) kalendarz, obok - kosz na dywaniki.

Piosenka sprowokowała do przeróżnych pytań, dlatego wyjęliśmy z naszych pudełek zdjęcia dzieci z różnych kontynentów (z super-genialnego boxa!).


Ale piosenka prowokowała też do zabaw ruchowych:) Wyjęliśmy więc mapę od Babci, ułożyliśmy woreczki tak samo jak puzzle od Dziadka a ze sznurka zrobiłam pseudo-okrąg na podłodze. Włączyliśmy piosenkę, a kolejne wymieniane w piosence kontynenty wkładaliśmy na głowę i chodziliśmy z nimi po tym pseudo-okręgu:)


Woreczki świetnie nadają się też do rzucania:) Dlatego kolejna zabawa polegała na rzucaniu woreczkiem z kontynentem wymienionym w piosence w odpowiedni kontynent na dużej mapie.

 Nauka rysowania gwiazdki (aktualny hit:)). Wersja z buzią i dzidziusiem:


Fazy księżyca wygryzane z biszkoptów.


Kratery na księżycu (czyt. mąka z kakaem w blasze do pieczenia) robione przez meteoryty (czyt. orzechy rzucane przez dzieci).

Mieliśmy też kartki z opisem różnych form lądów i wód,
a także zdjęcia z Internetu.

A nasze śniadanie tego dnia wyglądało tak:

Fajnie byłoby móc bawić się na dnie oceanu - usłyszałam pewnego dnia na wakacjach. Nie ma problemu: w pokoju były koce, poduszki, łożko i duuuuużo wyobraźni, więc było i dno oceanu:
- szelf kontynentalny na łóżku,
- stok kontynentalny na jego krawędzi,
- równina abisalna na podłodze na kocu,
- rów oceaniczny na złączeniu kocy,
- wzgórza (a wśród nich aktywne wulkany!) z poduszek (nie widać ich na zdjęciu, bo właśnie odbywał się spektakularny skok na wulkan!).


Jak widzicie na zdjęciu, my również z wycieczki do Oceanarium wynieśliśmy "gumowe foki"!;)

Dzisiaj chciałam się z Wami podzielić pewną refleksją, jaką wyniosłam po wizycie w oceanarium. Jestem ciekawa Waszych opinii na ten temat:)
Obserwowałam duże zorganizowane grupy szkolne, jakie nas omijały. Postanowiłam przyjrzeć się jednej z takich grup - dwie panie, pani przewodnik i dwadzieścia nakręconych dzieciaków:) W gdyńskim oceanarium jest świetna makieta Morza Bałtyckiego, dotarliśmy do niej a z nami wycieczka. Grupa spędziła przy makiecie jakieś 3 minuty! Pani przewodnik na szybko kazała naciskać dzieciakom różne przyciski, powiedziała im gdzie jest Gdynia, Oslo, ze dwie zatoki i gdzie Wisła uchodzi do Bałtyku. Wszystko to odbywało się przy akompaniamencie pań, które musiały co chwilę uciszać i upominać dzieci, które rozbiegały się we wszystkich możliwych kierunkach, przekrzykując się oczywiście i przepychając do przycisków. Po trzech minutach była komenda: w pary przy schodach! I dzieci z paniami ruszyły dalej...
My przy makiecie spędziliśmy jakieś pół godziny, oglądając dokładnie wszystko to, co interesowało dzieci - powtórzyliśmy kierunki świata, dowiedzieliśmy się, czym są fiordy, bawiliśmy się w ludziki podróżujące różnymi środkami lokomocji wokół i po bałtyku, dotknęliśmy każdej formy terenu, jaką znaliśmy z naszych zabaw na plaży (co być może nie było do końca dozwolone...), itp. itd. A gdy po odpoczynku na tarasie widokowym, moje dziecko zachciało jeszcze raz obejrzeć tę "fajną mapę Morza Bałtyckiego", wróciliśmy tam i spędziliśmy kolejne pół godziny.


 Potem zeszliśmy na dół, za nami wycieczka - nie jedna, ale ze trzy na raz:) I tam, wśród wielkich akwariów z bardzo ciekawymi okazami najróżniejszych zwierząt morskich zrobił się taki hałas, że pani przewodnik po kilku próbach przekrzyczenia dzieci, zrezygnowała a słychać było jedynie napominania wychowawczyń: nie krzyczcie, nie biegajcie, nie wkładajcie rąk do akwariów... Dzieci biegały więc to tu to tam, pstrykając zdjęcia z komórek...
Nie musieliśmy długo czekać, żeby wokół akwariów znów zrobiło się cicho, bo panie szybko straciły cierpliwość (i nie dziwię się im wcale!) i zaprowadziły dzieciaki do sklepiku. A my w końcu zaczeliśmy przyglądać się morskiej faunie i florze! Dokładnie, każdy zgodnie z zainteresowaniami i stosownie do wieku:) Znów spędziliśmy tam dobrą godzinę, dowiadując się naprawdę ciekawych rzeczy.




W sklepiku spędziliśmy jakieś 3 minuty:)

To co mnie zastanawia: jaki był sens tej szkolnej wycieczki? Jak wiele (poza gumowymi fokami ze sklepiku) dzieciaki z niej wyniosły? Pewnie trochę zapamiętały, coś je zachwyciło - ale nie miały czasu, żeby się tym nacieszyć, a spędziły w oceanarium tyle samo czasu, co my...
Dla mnie nasza wizyta w oceanarium to kolejny głos na TAK dla ED!:)

 i wody,



albo "na leniucha" wykorzystać materiał którego mamy pod dostatkiem ostatnio - piach

i gotowe.

Przeprowadziliśmy ten prosty eksperyment pokazujący, jak działa siła magnetyczna, która nas otacza. W naszym wykonaniu wyglądał trochę mniej spektakularnie, ale też było fajnie (powtarzaliśmy to doświadczenie wielokrotnie:)).


U nas był to zwykły magnes podkowiasty, w środku leżała piłeczka ping-pongowa i rzucaliśmy pinezki.

I dzieło: słońce z talerzyka oklejonego folią aluminiową, pomalowane żółtą farbą; Ziemia z plasteliny; wiatr słoneczny z plasteliny i farby (odciski palców); linie pola magnetycznego rysowane kredką.


I tym sposobem przekonaliśmy się, że jesteśmy bezpieczni na Ziemi, bo (póki co!:)) chroni nas niewidzialna siła!

Babcia uszyła nam mapę - dwie półkule i osiem woreczków:) Pomysł stąd.
Dzisiaj dzieciaki wysypały zwierzaki, wyciągneły książkę i układały...

Dziękujemy Ci Babciu za ten prezent!

Mało nas tu, ale dzieje się dużo. Ostatnio na przykład, dzięki wspaniałej zabawie zorganizowanej przez Melissę z chasingcheerios, byliśmy w Meksyku. Poniżej skrótowy zapis (głównie fotograficzny) z tego co, między innymi, tam robiliśmy.

Najpierw przygotwaliśmy sobie teczkę, w której teraz trzymamy nasze meksykańskie skarby. A mamy ich naprawdę dużo!


Flaga i naklejki, które były w paczce - prosto z Meksyku:)


Potem kilka wstępnych faktów na temat Meksyku - o wszystkim dowiedzieliśmy się z listu, jaki napisała do nas JJ!


Meksykański chłopiec malowany rękami.


Jedni naklejali sylabki

inni pisali.
Motyl wędrowny -Młodsi słuchają Starszych, gdy ci układają obrazki we właściwej kolejności, a potem dopasowują małe obrazki do dużych i sami opowiadają to, czego nauczyli się od Starszych:)

I szacowanie trasy motyla Monarch - 3218 km i nasz niezastąpiony złoty czerwony materiał:)



Piramidy budowane z ciastoliny i ciepłych kamieni, które stygły w słońcu (czyt. w piekarniku).

Jedynie kuchnia meksykańska nie przypadła nam do gustu...:)