Transnistrië

De Balkanlanden

Joegoslavië Slovenië Kroatië Bosnië of Herzegovina Servië Montenegro en Kosovo VJRntvmeGpoM Bordurië Hongarije Transnistrië Moldavië Roemenië Vulgarije Alsanië Griekenland Syldavië

	Dit artikel is geschreven door een кoммциіѕт.
	In Sovjet Яusland, sjabloon plaatst JOU!!

Transnistrië is een fictief land in Oost-Europa, bedacht door de striptekenaars Willy Vandersteen en Hergé, in een tijd dat Franstaligen en Nederlandstaligen nog gebroederlijk konden samenwerken^{[Bron: Chaudfontaine of Bru?]}. Het land speelt een rol in zowel de Kuifje- als de Suske en Wiske-strips en er is dan ook al menigmaal door fanatieke, doch slecht ingelezen fans van beide strips boos gebeld naar de redactie van de ander. Omdat Hergé en Vandersteen zelf ook ruzie kregen, ging ieder zijn eigen weg en zijn er zo ook twee versies van Transnistrië ontstaan.

Waar beide tekenaars het altijd over eens zijn geweest, is dat het land wordt geleid door een socialistische dictator, die schijnverkiezingen laat uitschrijven, tijdens die verkiezingen allerlei beloftes doet, maar tenslotte die beloftes keihard breekt. Ook is bij beide auteurs duidelijk dat er een verzetsleider is, die meer maant tot verzet dan dat verzet ook werkelijk uitvoert.

Waar ook beide tekenaars zich aan houden, is dat Transnistrië tot doel heeft zich aan te sluiten bij de Sovjet-Unie, maar daarbij wel wordt gehinderd door het feit dat dit land inmiddels al in duizend stukjes was uiteengevallen. Dit getuigde van de vooruitziende blik van de twee, maar daarover later meer. Het land wordt vaak gebruikt door pseudo-rechtse pamflettisten, zoals de schrijvers van het humoristische dagblad de Telegraaf.

Het Politburo en het standbeeld van Lenin, aanwezig in beide Transnistriën.

Misverstand[bewerken]

Een artikel in het humoristische blad de Telegraaf.

Door deze titel zou men kunnen denken dat schrijver dezes nu het misverstand tussen de twee geestelijk vaders van het land gaat uitleggen, maar nee! Want, lezer dezes, er is een nog ernstiger misverstand dat de wereld uit moet, of minstens het land. Doordat de grappenmakers van de Telegraaf zo vaak gebruik hebben gemaakt van het fictieve land, zijn sommige Nederlanders gaan denken dat het land bestaat. Er zijn zelfs praatprogramma's die avonden weten te vullen met hoe wij als West-Europeanen de situatie in Transnistrië moeten verbeteren.

Een gemiddelde Vlaming die zo een uitzending ontvangt zal meestal in lachen uitbarsten en nog eens afvragen wie nu over wie moppen zou moeten vertellen wat betreft het IQ. Bovendien berust het debat op de notie dat liberaal-democratisch beleid per definitie beter is, een notie die eerder stof tot debat zou moeten zijn dan de situatie in een niet-bestaand land. Maar laat ons niet in cynisme vervallen, laten wij doorgaan!

Achtergrond[bewerken]

Hergé en Vandersteen waren al voor de samenwerking bekende striptekenaars, maar ieder alleen in hun eigen gewest. Vandersteen stoorde zich daar niet aan, maar Hergé wilde graag doorbreken in Vlaanderen. Het vertalen van de Kuifje-strips alleen had geen effect, dus besloot Hergé Vandersteen uit te nodigen voor zijn weekblad te schrijven. Vandersteen moest hiervoor wel aan creatieve vrijheid inboeten, maar dat maakte fans toentertijd niet uit: zij noemen de reeks nog altijd liefkozend de Blauwe Reeks^[1].

Zowel Hergé als Vandersteen waren gek op politieke satire en het onderwerp bij uitstek na de Tweede Wereldoorlog was de nieuwe vijand: de Sovjet-Unie. Vandersteen en Hergé voelden zich verantwoordelijk om het publiek duidelijk te maken dat de nieuwe oorlog weliswaar een koude was, maar toch koste wat het kost gewonnen moest worden. De vijand als enorm gevaar neerzetten, zoals Hergé had geprobeerd met Bordurië en Vandersteen met Chocowakije, had echter niet gewerkt. Er werd dus gekozen voor een nieuwe tactiek: de vijand belachelijk maken.

Transnistrië werd dus een ministaatje dat een belachelijke droom najoeg, het toetreden tot de al verscheurde USSR. Verscheurd, omdat Vandersteen en Hergé tevens orakels waren en dus wisten hoe het rijk zou eindigen. Een paar jaar later was deze alziendheid ook de nekslag voor de samenwerking. Vandersteen had namelijk een zwart visioen van wat er zou gebeuren met de Nederlandstaligen in Brussel en toen Hergé hier onverschillig op reageerde, terwijl het Brussels Nederlands toch altijd een grote inspiratie voor hem was geweest, scheidden de wegen van de twee heren.

Transnisztrika Socialisztika Respublika Tpaнcништpикa Coциaлиштикa Pecпубликa
Vlag
Basisgegevens
Talen	Transnistrisch
Hoofdstad	Dnechaga (Днeхaгa)
Regeringsvorm	Socialistische heilstaat
Inwoners	167.500
Staatshoofd	Marx Rutte
Overige
Volkslied	De Lofzang
Motto	Nivelleren is een feest!
Munteenheid	Roemel
Nationale feestdag	30 april (Presidentendag)
Traditioneel eten	Rookborscht
Portaal  Land

Hergés Transnistrië[bewerken]

Hergés Transnistrië, dat door Franstaligen maar al te graag als het origineel wordt beschouwd, is een langgerekte, afvallige provincie van Hergés eerdere vinding, Syldavië. Het is het Transnistrië dat wordt bestuurd door de boosaardige communist Marx Rutte. De verzetsheld, voor zover van een held te spreken valt, is Gert Vildzersz.

De ligging van Transnistrië volgens Hergé.

Ligging[bewerken]

Hergé heeft Transnistrië geplaatst tussen Syldavië en Bordurië, die hij eerder al had gebruikt. Syldavië is een democratische, maar verschrikkelijk onstabiele monarchie, terwijl Bordurië al jaren in de greep van een fascistische regering is die probeert Syldavië te annexeren.

Transnistrië ligt vlakbij de zee, maar heeft nochtans geen kustlijn. Transnistrië is behoorlijk lang, maar niet breed. Zo schieten de Bordurische soldaten soms nog wel eens over Transnistrië heen richting Syldavië. Omdat vanuit Syldavisch oogpunt Bordurië voorbij Transnistrië ligt en vice versa, noemt de één de ander soms ook wel Trans-Transnistrië.

Andere landen in de regio zijn Chocowakije, het landje dat Vandersteen oorspronkelijk had bedacht, en België, eveneens een fictief, onstabiel land.

Indeling[bewerken]

De rayons van Transnistrië en hun hoofdsteden.

Transnistrië heeft in de werken van Hergé zes rayons, die als provincies gelden. Met bestuur hebben de rayons weinig te maken, aangezien al het bestuur toch centraal geregeld is en dus in de hoofdstad, Dnechaga^[2], wordt bepaald.

Marx Rutte, leider van Transnistrië.

Politiek[bewerken]

Transnistrië wordt met ijzeren vuist geregeerd door de Transnistrische Communistische Partij (Transnisztrika Kommunistika Partê - Tpaнcништpикa Кoммуниcтикa Пapтeы), geleid door Marx Rutte, die zijn kans schoon zag na de oorlog tussen Syldavië en Bordurië om zijn socialistische heilstaat op te zetten. Hij zoekt tevens aansluiting bij de Sovjet-Unie, terwijl dat land allang niet meer bestaat.

Marx Rutte houdt zijn onderdanen onder de duim door hen elk jaar armer te maken via nivellerende maatregelen, zoals een inkomensafhankelijke zorgpremie. Tijdens de verkiezing belooft hij vervolgens deze maatregelen terug te draaien, eerlijker te maken en zelfs de werkende Transnistriër een aanzienlijk belastingvoordeel te geven.

Marx Ruttes tegenhanger is de voorman van de Partê Vürdzem Vrêched Transnisztrias (Пapтeы Вÿpдзeм Вpeыхeд Tpaнcнишtpиac), Gert Vildzersz. Hij wil zo snel mogelijk van het communistische regime af, net als van het streven naar een unie met “eender welk land dan ook”^[3]. Vildzersz is echter vooral een schreeuwlelijk, want als puntje bij paaltje komt laat hij verstek gaan, zoals wanneer hij Kuifje laat zoeken naar de Cijferfetisjist in het Catshuis^[4].

Vildzersz loopt piekerend van het Catshuis weg.

Taal[bewerken]

De taal van Transnistrië is het Transnistrisch (Transnisztrisz - Tpaнcнишtpиш). Deze taal lijkt veel op het Syldavisch, zoveel dat Syldaviërs en Transnistriërs elkaar moeiteloos kunnen verstaan. Transnistrisch wordt door Syldaviërs dan ook vaak een noordelijk dialect genoemd. De woorden die wel van noord tot zuid verschillen zijn bekend bij de bevolking, zoals gûszting (Syldavisch) en zsin (Transnistrisch), waardoor ook deze woorden geen belemmering vormen voor de verstaanbaarheid.

Ook in spreekwoorden liggen de talen maar weinig uit elkaar, soms tot verbazing van de bevolking zelf. Zo is er een passage in het Kuifje-avontuur De Tiende Penning waarin een Syldavische journalist het heeft over wat wij noemen, het kaf van het koren scheiden, waarop Kuifjes Transnistrische gids antwoord dat wij dat ook zo noemen, hoor.

Het belangrijkste verschil zit in het schrijfsysteem. Transnistrisch wordt officieel in het Cyrillisch geschreven, al wilde Hergé de tekstballonnen nog vaak vullen met Latijnse tekens, waarschijnlijk om de gemiddelde lezer niet al te erg te verwarren.

Een voorbeeld van het Transnistrisch in het Latijnse schrift is deze uitspraak van Marx Rutte richting Gert Vildzersz:

Transnistriki Sosialistiki Republiki Τρανσνηστρηκη Σοσιαληστηκη Ρεπυβληκη
Vlag
Basisgegevens
Talen	Transnistrisch
Hoofdstad	Amfidam (Αμφιδαμ)
Regeringsvorm	Socialistische heilstaat
Inwoners	Onbekend
Staatshoofd	Markos Ruttos
Overige
Volkslied	Hymne voor de Heilstaat
Motto	Al het geld naar de Kieken!
Munteenheid	Eypo
Nationale feestdag	5 mei (Onafhankelijkheidsdag)
Traditioneel eten	Gyros en frikandel
Portaal  Land

Vandersteens Transnistrië[bewerken]

Vandersteens Transnistrië, dat door Nederlandstaligen maar al te graag als het origineel wordt beschouwd, is een warm land met veel eilanden en een lachwekkende belastingmoraal. Het is het Transnistrië dat wordt bestuurd door de geld verbrassende communist Markos Ruttos. De voorman van de oppositie, voor zover van een voorman te spreken valt, is Gerthos Wilderos.

De ligging van Transnistrië volgens Vandersteen.

Ligging[bewerken]

Vandersteen heeft Transnistrië een plek gegeven aan het einde van een onrustig schiereiland, met buren als Alsanië, Macadamië, Vulgarije en Kurkije, eerdere Vandersteense vindingen. Het schiereiland wordt vaak gebruikt in de Suske en Wiske-reeks, en heeft ook zijn eigen naam gekregen, de Kanbal.

Een ander belangrijke plek is Kiekenland, waaraan Transnistrië jaarlijks miljarden Eypos overmaakt. Het is een soort autonome regio binnen Transnistrië, die zich weinig wonderwel weinig aantrekt van het communistische bewind. Hierdoor bestaat het idee dat Kiekenland een eind buiten het Transnistrische vasteland moet liggen.

Indeling[bewerken]

De twaalf provincies van Transnistrië en Kiekenland.

Transnistrië is opgedeeld in 12 provincies en de autonome regio Kiekenland. Met het bestuur hebben de provincies niets te maken, aangezien al het bestuur toch centraal geregeld is en dus in de hoofdstad, Amfidam, wordt bepaald.

Alleen Kiekenland is hier een uitzondering op. Deze provincie, arm als het is, krijgt jaarlijks miljarden Eypo's toegestopt vanuit Amfidam. Kiekenland heeft bovendien zijn eigen corrupte ambtenarenapparaat en een nog slechter belastingmoraal.

Markos Ruttos, leider van Transnistrië.

Politiek[bewerken]

Transnistrië wordt tegen wil en dank geregeerd door de Transnistrische Communistische Partij (Transnistriki Kommunistiki Partía - Τρανσνηστρηκη Κομμυνηστηκη Παρτία), geleid door Markos Ruttos, die zijn kans schoon zag na de bloedige Kanbaloorlogen om zijn socialistische heilstaat op poten te zetten. Tevens streeft Ruttos naar een muntunie, terwijl iedere econoom om hem heen waarschuwt dat dit onhaalbaar is.

Markos Ruttos houdt zijn onderdanen stil door hen elk jaar armer te maken, ondanks een groeiende economie, door het geld door te sluizen naar het armere Kiekenland alwaar het verdwijnt in de geoliede corruptie- en fraudemachine^[6]. Tijdens de verkiezing belooft hij vervolgens deze maatregelen te verzachten, te stoppen en zelfs geen cent meer naar Kiekenland te sturen.

Markos Ruttos' tegenhanger is de leider van de Partía vori Vreycheydi Transnistriki (Παρτία βορη βρευχευδη Τρανσνηστρηκη), Gerthos Wilderos. Hij wil zo snel mogelijk van het communistische regime af, net als van de nieuwe munt, de Eypo. Vilderos is echter vooral een blaaskaak, want als het erop aankomt verzuimt hij, zoals in het album De Eypocrisis, wanneer hij tijdens een oproer op het strand terug de stad in vlucht^[7].

Wilderos maakt zich klaar voor de Slag op het Strand.

Taal[bewerken]

Over de taal van Vandersteens Transnistrië is minder bekend, omdat hij in tekstballonnen nooit onbegrijpbare teksten opnam, behalve woordjes of uitdrukkingen die dan later weer uitgelegd werden. Wel is duidelijk dat het Transnistrisch wordt geschreven in weer een ander alfabet dan het Latijnse of het Cyrillische. Het wordt wel het Kiekse alfabet genoemd, om het niet te verwarren met het alfabet van het Hergé-Transnistrisch.

Een voorbeeld van het Transnistrisch in het Latijnse schrift is deze uitspraak van Gerthos Wilderos richting Markos Ruttos:

Bijrollen[bewerken]

Hieronder volgen meer personen die men in Transnistrië zou kunnen vinden. Althans, als het bestond. Want hoewel de volgende personages in veel verhalen over Transnistrië terugkomen, het blijven werken van fictie.

Smirnov Smirnoff[bewerken]

Een belangrijke figuur in Transnistrië is Igor Jakov Pjotr Smirnov Smirnoff, multitalent pur sang. Zijn naam wordt ook wel eens in een andere volgorde geschreven, omdat altijd maar één voornaam en één achternaam worden genoemd en zodoende niet duidelijk welke naam er eerst komt.

Zo wordt de man die samen met de huidige leider de heilstaat opzette steevast Igor Smirnov genoemd. Hij is een geboren Rus en toen hij het land der Sovjets ineen zag tuimelen, besloot hij te helpen de nieuwe republiek op te zetten. Hij stapte een decennium later uit de politiek, maar hij wordt nog altijd als één van de grote Transnistrische helden beschouwd.

Hij werd een graag geziene gast in cafés en restaurants, zoveel zelfs, dat hij, om iedereen tegemoet te komen, het theater in moest om aan de vraag te voldoen. Transnistriërs gaan regelmatig naar het theater van Jakov Smirnov, ook wel Jakov Smirnoff, en zo vervult hij dus ook nog de rol van volksvermaker.

Bij een avondje uit hoort een versnapering, en ook daarvoor zorgde Pjotr Smirnoff door de hem bekende wodka naar Transnistrië te halen. Het drankje werd naar hem vernoemd, opdat iedere Transnistriër voortaan zou toosten op deze volksheld annex cabaretier annex wodkastoker.

Ook de beeltenissen van communisten van weleer, zoals Mario, ziet men veel in Transnistrië.

Michel Daerden[bewerken]

Zie Michel Daerden voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Iemand die behoorlijk van de Smirnoff moet houden is de Waalse socialist Michel Daerden. Hij hield altijd al van het leven, alsook van het socialer maken van een land, en dacht lang dat dit in zijn eigen land zou lukken.

Maar toen deze illusie in een kater veranderde die niet meer weggedronken kon worden, besloot hij “naar het Utopia voor de linkse mens” te verhuizen. Hij simuleerde een hartaanval en liet in het geheim de kist naar Transnistrië verschepen. Daar dook hij op en werd lid van de Communistische Partij om er daarna eens flink op te drinken.

Moszkowicz[bewerken]

Eén van de meest invloedrijke families in heel Oost-Europa is de familie Moszkowicz, aangevoerd door vader Max. Hoe deze familie rijk is geworden en rijk blijft, ondanks het communistische regime, blijft in nevelen gehuld, al worden er wel hints gegeven dat de Moszkowicz regelrechte maffiosi zijn. Zo moeten de familieleden zo vaak in de rechtbank verschijnen, dat ze meer ervaring met het wetboek hebben dan menig advocaat en dus maar zichzelf verdedigen.

Sterker nog, één van de broers, Abraham, staat erom bekend regelmatig zijn collega-schurken te verdedigen. Ook dit gaat niet volgens het boekje en het duurt dan ook niet lang voor een dappere rechter besluit hem uit het ambt te ontzetten. Nochtans is Abraham een geliefde mediapersoonlijkheid en wordt hij vaak uitgenodigd voor actualiteitenprogramma's.

François van Holland[bewerken]

Zie François van Holland voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De enige edelman die zich graag in Transnistrië begeeft is Graaf François van Holland, want waar de meeste andere graven, hertogen, keurvorsten en andere blauwbloedige menssoorten^[9] krampachtig vasthouden aan de absolutistische monarchie, is François een modern man, en heeft hij gekozen voor een absolutistische republiek, van de socialistische variant wel te verstaan.

Hij probeerde dat in Holland te bewerkstelligen, maar in een land waar gedogen schering en inslag is en handhaven een zeldzaamheid, was dat onbegonnen werk. Dus koos hij ervoor Frankrijk over te nemen. Geen gemakkelijk taak, zult u denken, maar met een morrend Parijs kan alles en zo kwam het dat ook Frankrijk met de dag meer richting een socialistische staat gaat.

Tot slot[bewerken]

Tot slot, waarde lezer, een belangrijke waarschuwing. Vele reisgierige landgenoten die graag nog eens een Sovjetrepubliek wilden zien, zijn al afgereisd naar Transnistrië, hoe vaak hen ook verteld was dat het helemaal niet bestond. De meeste kwamen terug, gedesillusioneerd maar vaak wel goed gebruind, maar anderen waren minder gelukkig. Zij werden overvallen of aangevallen en dachten bescherming te vinden in het consulaat of de ambassade. Maar geen enkel land heeft ambassades in fictieve landen, en het uwe is geen uitzondering. Dus mocht u ooit de reis willen maken, weet dat u op steun niet hoeft te rekenen.

Voetnoten[bewerken]

Zie ook[bewerken]

• Communisme
• Telegraaf
• Suske en Wiske
• Kuifje

Aan de schandpaal genageld!	Vastgenagelde versie: 20 januari 2013
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.

Российская Федерация

лицо (Personen): Apreski · Che Guevara · Jozef Stalin · Leonid Brezjnev · Monica Lewinsky
Nadezja Visjkopaya · Smurfen · Vladimir Lenin · Vladimir Poetin

народ (Locaties): Sovjet-Unie · Rusland · Jakoetsk · Krim · Moskou-Stad
Kazachstan · Oss · Transnistrië · Toeva · Vladivostok

музыка (Muziek): Boat of Justice · Hammer 'n Sickle Boogie-Woogie · Moscow Revisited
Rain Of Communism · Red Rock Rules · Red Rock · The New Red

остаток (Overig): De situatie in Sovjet Rusland · Rood · Russisch · Spoetnik
Socialistische Partij · Urawa Red Diamonds · Wojtek

Dit sjabloon gebruikt vage Russische tekens.
Om deze weer te geven dien je nog vagere taalpakketten te installeren.

}

Derde Winterpeen 2013