przyprawa
przyprawa (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kulin. spoż. składnik dodawany do potrawy w celu poprawienia jej smaku lub zapachu; zob. też przyprawa w Wikipedii
- (1.2) st.pol. sprzęt, przybory, wyposażenie[1]
- (1.3) środ. przestępcze herbata[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przyprawa przyprawy dopełniacz przyprawy przypraw celownik przyprawie przyprawom biernik przyprawę przyprawy narzędnik przyprawą przyprawami miejscownik przyprawie przyprawach wołacz przyprawo przyprawy
- przykłady:
- (1.1) W mojej kuchni używam wielu orientalnych przypraw.
- (1.1) Sanepid wykrył w przyprawach dwukrotne przekroczenie dopuszczalnych norm substancji konserwujących.
- (1.1) Zupa ma ostry smak dzięki przyprawom.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) anyż, bazylia, chili, cukier, cukier wanilinowy, cukier waniliowy, cynamon, czarnuszka, czosnek, gałka muszkatołowa, goździki, imbir, kardamon, kmin, kminek, kolendra, kozieradka, kurkuma, laska wanilii, lubczyk, majeranek, mięta, oregano, pieprz, pieprz ziołowy, sól, szafran, tymianek, ziele angielskie
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przyprawianie n, przyprawnik m
- czas. przyprawiać ndk., przyprawić dk., doprawiać ndk., doprawić dk.
- przym. przyprawowy, przyprawny
- związki frazeologiczne:
- więcej przyprawy niż potrawy
- etymologia:
- (1.1) rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego pol. przyprawić[3]
- tłumaczenia:
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: herbata
- angielski: (1.1) spice, condiment
- arabski: (1.1) تابل، بهار
- baskijski: (1.1) espezia, ongailu
- białoruski: (1.1) прыправа ż
- bułgarski: (1.1) подправка ż
- chorwacki: (1.1) začin m
- czeski: (1.1) koření n
- duński: (1.1) krydderi n
- esperanto: (1.1) spico
- fiński: (1.1) mauste
- francuski: (1.1) épice ż, condiment m
- hiszpański: (1.1) condimento m, aderezo m, especia ż
- interlingua: (1.1) condimento
- islandzki: (1.1) krydd n
- japoński: (1.1) 調味料 (ちょうみりょう, chōmiryō)
- kaszubski: (1.1) przëprawa ż
- kataloński: (1.1) espècia ż
- kazachski: (1.1) дәмқосар
- koreański: (1.1) 조미료 (chomiryo)
- niemiecki: (1.1) Gewürz n, Würze ż
- nowogrecki: (1.1) άρτυμα n
- rosyjski: (1.1) припра́ва ż
- slovio: (1.1) pikant (пикант)
- szwedzki: (1.1) krydda w
- turecki: (1.1) baharat
- ukraiński: (1.1) припра́ва ż, спе́ція ż
- węgierski: (1.1) fűszer
- wietnamski: (1.1) gia vị
- włoski: (1.1) condimento m
- źródła:
- ↑ Aleksander Zajda, Analiza a synteza w rozwoju słownictwa polskiego, w: Historia języka, dialektologia, onomastyka w nowych kontekstach interpretacyjnych pod red. Renaty Przybylskiej, Macieja Raka, Agaty Kwaśnickiej-Janowicz, Wydawnictwo UJ, Kraków 2018, s. 131.
- ↑ Monika Bąk, Tatiana Kwiatkowska, System wartości i oceny na materiale odzieży i jedzenia w rosyjskim i polskim żargonie przestępczym, w: Лексика подстандарта, t. 2, Современные жаргоны и их описание, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2009, s. 114.
- ↑ Hasło „przyprawa” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.