Wesley Moodie

Wesley Moodie

Państwo	Południowa Afryka
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1979 Durban
Wzrost	196 cm
Gra	praworęczny, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	2000
Zakończenie kariery	lipiec 2011
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	1
Najwyżej w rankingu	57 (10 października 2005)
Australian Open	2R (2006)
Roland Garros	1R (2006)
Wimbledon	3R (2003)
US Open	3R (2006)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	6
Najwyżej w rankingu	8 (3 sierpnia 2009)
Australian Open	SF (2008)
Roland Garros	F (2009)
Wimbledon	W (2005)
US Open	QF (2009, 2010)
Multimedia w Wikimedia Commons

Wesley Arthur Moodie (ur. 14 lutego 1979 w Durbanie) – południowoafrykański tenisista, zwycięzca Wimbledonu 2005 w grze podwójnej, reprezentant swego kraju w Pucharze Davisa.

Karierę tenisową rozpoczął w 2000 roku, natomiast zakończył w lipcu 2011 roku^[1].

W grze pojedynczej pierwsze sukcesy zaczął odnosić w roku 2001 wygrywając turnieje z serii ITF Men's Circuit. W zawodach kategorii ATP Challenger Tour pierwsze zwycięstwo odniósł w lutym 2003 roku w walijskim Wrexham, a drugi triumf w czerwcu w Surbiton. W roku 2005 doszedł do półfinału rozgrywek rangi ATP World Tour w Delray Beach, eliminując po drodze obrońcę tytułu z 2004 roku, Ricardo Mello; przegrał z Jiřím Novákiem. W lipcu tegoż samego sezonu awansował do półfinału rozgrywek w Newport, gdzie pokonał m.in. Taylora Denta. Pojedynek o finał przegrał z Gregiem Rusedskim. Na początku października wystartował w turnieju w Tokio, gdzie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo singlowe w turniejach ATP World Tour. Moodie pokonał m.in. Radka Štěpánka, a w finale wynikiem 1:6, 7:6(7), 6:4 Mario Ančicia. W roku 2007 ponownie dotarł do półfinału w Newport, jednak tym razem został wyeliminowany przez Fabrice'a Santoro.

W grze podwójnej Moodie wygrał sześć turniejów rangi ATP World Tour, w tym wielkoszlemowy Wimbledon 2005. Partnerem deblowym Moodiego był wówczas Stephen Huss. Debel Moodie–Huss wyeliminował po drodze trzy najwyżej rozstawione pary, w ćwierćfinale debel nr 3. Mark Knowles–Michaël Llodra, w półfinale duet nr 1. Jonas Björkman–Maks Mirny, a w finale parę Boba i Mike'a Bryanów grających z nr 2. Ponadto jest uczestnikiem siedmiu finałów turniejów ATP World Tour. Jednym z nich jest m.in. wielkoszlemowy French Open 2009, kiedy to grał wspólnie z Dickiem Normanem. Mecz finałowy przegrali z parą Lukáš Dlouhý–Leander Paes.

Od roku 2002 Moodie był regularnym reprezentantem kraju w Pucharze Davisa. Rozegrał łącznie dla reprezentacji 24 pojedynki (głównie w singlu) wygrywając z nich 18 spotkań.

W rankingu gry pojedynczej Moodie najwyżej był na 57. miejscu (10 października 2005), a w klasyfikacji gry podwójnej na 8. pozycji (3 sierpnia 2009).

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	9 października 2005	Tokio	Twarda	Mario Ančić	1:6, 7:6(7), 6:4

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	2 lipca 2005	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Stephen Huss	Bob Bryan Mike Bryan	7:6(4), 6:3, 6:7(2), 6:3
Finalista	1.	30 października 2005	Bazylea	Dywanowa (hala)	Stephen Huss	Agustín Calleri Fernando González	5:7, 5:7
Finalista	2.	5 lutego 2006	Delray Beach	Twarda	Chris Haggard	Mark Knowles Daniel Nestor	2:6, 3:6
Zwycięzca	2.	7 stycznia 2007	Adelaide	Twarda	Todd Perry	Novak Đoković Radek Štěpánek	6:4, 3:6, 15–13
Zwycięzca	3.	15 kwietnia 2007	Walencja	Ceglana	Todd Perry	Yves Allegro Sebastián Prieto	7:5, 7:5
Finalista	3.	5 stycznia 2008	Ad-Dauha	Twarda	Jeff Coetzee	Philipp Kohlschreiber David Škoch	4:6, 6:4, 9–11
Zwycięzca	4.	20 kwietnia 2008	Estoril	Ceglana	Jeff Coetzee	Jamie Murray Kevin Ullyett	6:2, 4:6, 10–8
Finalista	4.	2 listopada 2008	Paryż	Twarda (hala)	Jeff Coetzee	Jonas Björkman Kevin Ullyett	2:6, 2:6
Finalista	5.	17 maja 2009	Madryt	Ceglana	Simon Aspelin	Daniel Nestor Nenad Zimonjić	4:6, 4:6
Finalista	6.	6 czerwca 2009	French Open, Paryż	Ceglana	Dick Norman	Lukáš Dlouhý Leander Paes	6:3, 3:6, 2:6
Zwycięzca	5.	14 czerwca 2009	Londyn	Trawiasta	Michaił Jużny	Marcelo Melo André Sá	6:4, 4:6, 10–6
Zwycięzca	6.	21 czerwca 2009	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Dick Norman	Johan Brunström Jean-Julien Rojer	7:6(3), 6:7(8), 10–5
Finalista	7.	11 kwietnia 2010	Houston	Ceglana	Stephen Huss	Bob Bryan Mike Bryan	3:6, 5:7

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-08-03]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-08-03]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-08-03]  (ang.).