Radek Štěpánek

Radek Štěpánek

Państwo	Czechy
Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1978 Karwina
Wzrost	185 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1996
Zakończenie kariery	listopad 2017
Trener	Petr Korda
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	5
Najwyżej w rankingu	8 (10 lipca 2006)
Australian Open	3R (2003, 2005, 2007, 2009, 2013)
Roland Garros	4R (2008)
Wimbledon	QF (2006)
US Open	4R (2009)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	18
Najwyżej w rankingu	4 (12 listopada 2012)
Australian Open	W (2012)
Roland Garros	SF (2007)
Wimbledon	SF (2013, 2014)
US Open	W (2013)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechy Igrzyska olimpijskie brąz Rio de Janeiro 2016 tenis ziemny (gra mieszana)
Multimedia w Wikimedia Commons

Radek Štěpánek (ur. 27 listopada 1978 w Karwinie) – czeski tenisista, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa w latach 2012–2013, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) w grze mieszanej.

Prywatnie w grudniu 2006 roku Štěpánek zaręczył się z Martiną Hingis, jednak 12 sierpnia 2007 roku para się rozstała. Obecnie jest mężem czeskiej tenisistki, Nicole Vaidišovej. Para pobrała się 17 lipca 2010 roku w Pradze^[1]. W 2013 małżeństwo rozpadło się, po czym w 2018 nastąpił ich ponowny ślub^[2].

Karierę tenisową Štěpánek rozpoczął w roku 1996. Pierwsze sukcesy szczebla ATP World Tour Czech zaczął odnosić od roku 1999, kiedy to dotarł do finału rozgrywek deblowych wspólnie z Martinem Dammem w Pradze. W finale czeski debel pokonał parę Mark Keil i Nicolás Lapentti. W 2000 roku nie odniósł większych sukcesów, dopiero w 2001 roku zanotował lepsze rezultaty; awansował do pięciu finałów w grze podwójnej, z których trzy wygrał, najpierw Estoril (w parze z Michalem Tabarą), potem w Monachium (z Petrem Luxą) i w Wiedniu (z Martinem Dammem).

W roku 2002 Štěpánek osiągnął kolejne finały turniejowe w deblu, wygrywając w Monachium z Petrem Luxą. Dodatkowo awansował do finału wielkoszlemowego US Open. Partnerem deblowym Czecha był Jiří Novák, jednak finałowe spotkanie przegrali z Maheshem Bhupathim i Maksem Mirnym.

Rok 2003 Czech zakończył mając w swoim dorobku zwycięstwo deblowe Petrem Luxą w Mediolanie. W finale pokonali innych Czechów, Tomáša Cibuleca oraz Pavela Víznera.

Sezon 2004 Štěpánek rozpoczął od finału gry podwójnej w Rotterdamie, gdzie razem z Paulem Hanleyem wygrali cały turniej. Następnie partnerując Jiříemu Novákowi odniósł zwycięstwo w Stuttgarcie. Trzeci w sezonie turniej Štěpánek wygrał w Delray Beach. Ponadto osiągnął również z Jonasem Björkmanem finał zawodów w Lyonie oraz awansował do pierwszego w karierze finału w grze pojedynczej, na kortach w Paryżu, podczas rozgrywek ATP Masters Series. Mecz finałowy Czech przegrał jednak z Maratem Safinem.

Kolejny rok, 2005, Štěpánek rozpoczął od wygranych w deblu w Marsylii i Dubaju. W obu turniejach grał w parze z Martinem Dammem. Do końca sezonu awansował również do finału singla w Ho Chi Minh, gdzie w finale nie sprostał Jonasowi Björkmanowi oraz Mediolanie, przegrywając decydującą rundę z Robinem Söderlingiem.

W 2006 roku, na początku sezonu, Štěpánek wygrał swój pierwszy turniej ATP World Tour w grze pojedynczej, w Rotterdamie, eliminując po drodze m.in. Novaka Đokovicia, Nikołaja Dawydienkę, a w finale Belga Christophe Rochusa. Wspólnie z Dammem triumfował też w rozgrywkach deblowych w Marsylii oraz awansował do finału singla w Hamburgu, gdzie przegrał z Tommym Robredo.

Rok 2007 Czech zainaugurował od finału debla w Adelaide (w parze z Novakiem Đokoviciem), lecz w finale przegrali z Wesleyem Moodiem i Toddem Perrym. W marcu zagrał w finale debla z Maheshem Bhupathim w Dubaju (porażka z parą Fabrice’a Santoro-Nenad Zimonjić) oraz w lipcu zwyciężył w grze pojedynczej, na twardych kortach w Los Angeles, eliminując po drodze m.in. Mardy'ego Fisha i w finale Jamesa Blake’a.

W 2008 roku Štěpánek osiągnął jeden turniejowy finał, w San José. Mecz o tytuł przegrał z Amerykaninem Andym Roddickiem. Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, z których odpadł w I rundach zawodów singlowych i deblowych.

Sezon 2009 Czech rozpoczął od wygranej w Brisbane w grze pojedynczej. W drodze po zwycięstwo wyeliminował m.in. Robina Söderlinga, Richarda Gasqueta oraz w finale Hiszpana Fernando Verdasco. W lutym, podczas zawodów w San José, Štěpánek zdobył tytuł mistrzowski zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. W singlu pokonał m.in. w półfinale Andy’ego Roddicka, a w finale Mardy'ego Fisha, natomiast w deblu razem z Tommym Haasem pokonali w finale parę Rohan Bopanna-Jarkko Nieminen. Ostatni finał jaki Czech rozegrał w sezonie miał miejsce w Memphis, jednak w finale tym razem przegrał z Roddickiem.

Rok 2010 Štěpánek rozpoczął od finału w Brisbane, gdzie w finale ponownie pokonał go Roddick. Na początku sierpnia awansował z Tomášem Berdychem do finału debla w Waszyngtonie, jednak w finale czeski duet nie sprostał Mardy'emu Fishowi oraz Markowi Knowlesowi.

Na początku sierpnia 2011 roku Czech wygrał swój piąty singlowy turniej, podczas rywalizacji w Waszyngtonie. W pojedynku finałowym pokonał 6:4, 6:4 Gaëla Monfilsa.

W sezonie 2012 Czech wygrał pierwszy finał wielkoszlemowego turnieju deblowego, którym był Australian Open. W finale, w parze z Leanderem Paesem pokonali Boba i Mike’a Bryanów wynikiem 7:6(1), 6:2^[3]. Kolejny tytuł para zdobyła w Miami zwyciężając w finale z Maksem Mirnym oraz Danielem Nestorem^[4]. We wrześniu Paes ze Štěpánkiem awansowali do finału gry podwójnej na US Open ponosząc jednak porażkę w finałowym pojedynku z braćmi Bryanami. W październiku debel wystąpił w finale turnieju w Tokio, gdzie zawodnicy przegrali z Alexanderem Peyą i Bruno Soaresem. W następnym tygodniu para zwyciężyła w rozgrywkach deblowych w Szanghaju, gdzie w finale zawodnicy pokonali Mahesha Bhupathiego i Rohana Bopannę. Štěpánek w sezonie 2012 wystąpił również na igrzyskach olimpijckich w Londynie. Wziął udział we wszystkich konkurencjach najdalej dochodząc do II rundy zawodów gry podwójnej.

Pierwszy finał do jakiego Czech awansował w sezonie 2013 miał miejsce na początku sierpnia, w Waszyngtonie w grze podwójnej. Startował w parze z Mardym Fishem, jednak finałowe spotkanie przegrali z Julienem Benneteau i Nenadem Zimonjiciem. Na początku września Štěpánek wspólnie z Leanderem Paesem triumfowali w US Open. Para czesko-hinduska wyeliminowała po drodze bliźniaków Boba i Mike’a Bryanów, a w finale Alexandera Peyę i Bruno Soaresa.

W lipcu 2015 roku Štěpánek osiągnął pierwszy deblowy finał od prawie dwóch lat. Razem z Édouardem Rogerem-Vasselinem pokonali w meczu mistrzowskim w Bogocie Mate Pavicia i Michaela Venusa wynikiem 7:5, 6:3.

W styczniu 2016 roku Czech został finalistą Australian Open, grając wspólnie z Danielem Nestorem. Para ta przegrała decydujący mecz z Jamiem Murrayem i Brunem Soaresem 6:2, 4:6, 5:7. W sierpniu zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w grze mieszanej partnerując Lucie Hradeckiej. Czeska para spotkanie o finał przegrała z duetem Bethanie Mattek-Sands–Jack Sock, natomiast pojedynek o brązowy medal wygrała 6:1, 7:5 z Sanią Mirzą i Rohanem Bopanną.

W styczniu 2017 roku czeski tenisista został wspólnie z Vaskiem Pospisilem finalistą zawodów deblowych w Doha. W listopadzie ogłosił zakończenie kariery tenisowej.

Od roku 2003 Štěpánek reprezentował Czechy w Pucharze Davisa. W 2009 awansował wraz z drużyną do finału rozgrywek, eliminując po drodze Francję, Argentynę i Chorwację. W ćwierćfinale przeciwko Argentynie zdobył decydujący punkt przy stanie 2:2 w rywalizacji, pokonując Juana Mónaco. W finale jednak Czesi przegrali 0:5 z Hiszpanią. W 2012 roku razem z reprezentacją zwyciężył w rozgrywkach, pokonując we wcześniejszych rundach Włochy, Serbię, Argentynę oraz Hiszpanię wynikiem 3:2 w finale.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów Štěpánek był na 8. miejscu w połowie lipca 2006 roku, z kolei w zestawieniu deblistów w listopadzie 2012 roku zajmował 4. pozycję.

1 grudnia 2017 dołączył do sztabu szkoleniowego serbskiego tenisisty Novaka Đokovicia^[5]. Ich współpraca zakończyła się w kwietniu 2018^[6].

Od maja 2019 razem z Andre Agassim trenuje bułgarskiego zawodnika, Grigora Dimitrowa^[7].

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	7 listopada 2004	Paryż	Dywanowa (hala)	Marat Safin	3:6, 6:7, 3:6
Finalista	2.	6 lutego 2005	Mediolan	Dywanowa (hala)	Robin Söderling	3:6, 7:6(2), 6:7(5)
Finalista	3.	2 października 2005	Ho Chi Minh	Dywanowa (hala)	Jonas Björkman	3:6, 6:7(4)
Zwycięzca	1.	26 lutego 2006	Rotterdam	Twarda (hala)	Christophe Rochus	6:0, 6:3
Finalista	4.	21 maja 2006	Hamburg	Ceglana	Tommy Robredo	1:6, 3:6, 3:6
Zwycięzca	2.	22 lipca 2007	Los Angeles	Twarda	James Blake	7:6(7), 5:7, 6:2
Finalista	5.	24 lutego 2008	San Jose	Twarda (hala)	Andy Roddick	4:6, 5:7
Zwycięzca	3.	11 stycznia 2009	Brisbane	Twarda	Fernando Verdasco	3:6, 6:3, 6:4
Zwycięzca	4.	15 lutego 2009	San Jose	Twarda (hala)	Mardy Fish	3:6, 6:4, 6:2
Finalista	6.	22 lutego 2009	Memphis	Twarda (hala)	Andy Roddick	5:7, 5:7
Finalista	7.	10 stycznia 2010	Brisbane	Twarda	Andy Roddick	6:7(2), 6:7(7)
Zwycięzca	5.	7 sierpnia 2011	Waszyngton	Twarda	Gaël Monfils	6:4, 6:4

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	2 maja 1999	Praga	Ceglana	Martin Damm	Mark Keil Nicolás Lapentti	6:0, 6:2
Zwycięzca	2.	15 kwietnia 2001	Estoril	Ceglana	Michal Tabara	Donald Johnson Nenad Zimonjić	6:4, 6:1
Zwycięzca	3.	6 maja 2001	Monachium	Ceglana	Petr Luxa	Jaime Oncins Daniel Orsanic	5:7, 6:2, 7:6(5)
Finalista	1.	6 sierpnia 2001	Long Island	Twarda	Leoš Friedl	Jonathan Stark Kevin Ullyett	1:6, 4:6
Finalista	2.	30 września 2001	Hongkong	Twarda	Petr Luxa	Karsten Braasch André Sá	0:6, 5:7
Zwycięzca	4.	14 października 2001	Wiedeń	Twarda (hala)	Martin Damm	Jiří Novák David Rikl	6:3, 6:2
Finalista	3.	17 lutego 2002	Kopenhaga	Twarda (hala)	Jiří Novák	Julian Knowle Michael Kohlmann	6:7(8), 5:7
Zwycięzca	5.	5 maja 2002	Monachium	Ceglana	Petr Luxa	Petr Pála Pavel Vízner	6:0, 6:7(4), 11–9
Finalista	4.	7 września 2002	US Open, Nowy Jork	Twarda	Jiří Novák	Mahesh Bhupathi Maks Mirny	3:6, 6:3, 4:6
Finalista	5.	13 października 2002	Wiedeń	Twarda (hala)	Jiří Novák	Joshua Eagle Sandon Stolle	4:6, 3:6
Zwycięzca	6.	2 lutego 2003	Mediolan	Dywanowa (hala)	Petr Luxa	Tomáš Cibulec Pavel Vízner	6:4, 7:6(4)
Finalista	6.	17 stycznia 2004	Auckland	Twarda	Jiří Novák	Mahesh Bhupathi Fabrice Santoro	6:4, 5:7, 3:6
Zwycięzca	7.	22 lutego 2004	Rotterdam	Twarda (hala)	Paul Hanley	Jonatan Erlich Andy Ram	5:7, 7:6(5), 7:5
Zwycięzca	8.	18 lipca 2004	Stuttgart	Ceglana	Jiří Novák	Simon Aspelin Todd Perry	6:2, 6:4
Zwycięzca	9.	19 września 2004	Delray Beach	Twarda	Leander Paes	Gastón Etlis Martín Rodríguez	6:0, 6:3
Finalista	7.	10 października 2004	Lyon	Dywanowa (hala)	Jonas Björkman	Jonatan Erlich Andy Ram	6:7(2), 2:6
Zwycięzca	10.	13 lutego 2005	Marsylia	Twarda (hala)	Martin Damm	Mark Knowles Daniel Nestor	7:6(4), 7:6(5)
Zwycięzca	11.	27 lutego 2005	Dubaj	Twarda	Martin Damm	Jonas Björkman Fabrice Santoro	6:2, 6:4
Zwycięzca	12.	19 lutego 2006	Marsylia	Twarda (hala)	Martin Damm	Mark Knowles Daniel Nestor	6:2, 6:7(4), 10–3
Finalista	8.	7 stycznia 2007	Adelaide	Twarda	Novak Đoković	Wesley Moodie Todd Perry	4:6, 6:3, 13–15
Finalista	9.	3 marca 2007	Dubaj	Twarda	Mahesh Bhupathi	Fabrice Santoro Nenad Zimonjić	5:7, 7:6(3), 7–10
Zwycięzca	13.	15 lutego 2009	San Jose	Twarda (hala)	Tommy Haas	Rohan Bopanna Jarkko Nieminen	6:2, 6:3
Finalista	10.	8 sierpnia 2010	Waszyngton	Twarda	Tomáš Berdych	Mardy Fish Mark Knowles	6:4, 6:7(7), 7–10
Zwycięzca	14.	28 stycznia 2012	Australian Open, Melbourne	Twarda	Leander Paes	Bob Bryan Mike Bryan	7:6(1), 6:2
Zwycięzca	15.	31 marca 2012	Miami	Twarda	Leander Paes	Maks Mirny Daniel Nestor	3:6, 6:1, 10–8
Finalista	11.	7 września 2012	US Open, Nowy Jork	Twarda	Leander Paes	Bob Bryan Mike Bryan	3:6, 4:6
Finalista	12.	7 października 2012	Tokio	Twarda	Leander Paes	Alexander Peya Bruno Soares	3:6, 6:7(5)
Zwycięzca	16.	14 października 2012	Szanghaj	Twarda	Leander Paes	Mahesh Bhupathi Rohan Bopanna	6:7(7), 6:3, 10–5
Finalista	13.	4 sierpnia 2013	Waszyngton	Twarda	Mardy Fish	Julien Benneteau Nenad Zimonjić	6:7(5), 5:7
Zwycięzca	17.	8 września 2013	US Open, Nowy Jork	Twarda	Leander Paes	Alexander Peya Bruno Soares	6:1, 6:3
Zwycięzca	18.	26 lipca 2015	Bogota	Twarda	Édouard Roger-Vasselin	Mate Pavić Michael Venus	7:5, 6:3
Finalista	14.	30 stycznia 2016	Australian Open, Melbourne	Twarda	Daniel Nestor	Jamie Murray Bruno Soares	6:2, 4:6, 5:7
Finalista	15.	6 stycznia 2017	Doha	Twarda	Vasek Pospisil	Jérémy Chardy Fabrice Martin	4:6, 6:7(3)

• W latach 1996–2001 nie grał w turnieju wielkoszlemowym.

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-29]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-29]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-29]  (ang.).