Ryszard Brzozowski

Ryszard Stefan Brzozowski

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1925 Warszawa
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 2019 Warszawa
prof. dr hab. nauk medycznych
Specjalność: choroby wewnętrzne, organizacja ochrony zdrowia
Alma Mater	Akademia Medyczna w Warszawie
Doktorat	1963 – nauki medyczne Akademia Medyczna w Warszawie
Habilitacja	1976 – nauki medyczne Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego
Profesura	1986
Dyrektor
Uczelnia	Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego
Okres spraw.	1984–1990
Poprzednik	Jan Doroszewski
Następca	Jan Kuś
Odznaczenia

Ryszard Stefan Brzozowski ps. Krak (ur. 19 sierpnia 1925 w Warszawie, zm. 11 kwietnia 2019^[1] tamże^[2]) – polski lekarz, profesor nauk medycznych, Główny Inspektor Sanitarny (1968–1984), podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia, prezes Polskiego Czerwonego Krzyża (1974–1983), dyrektor Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego (1984–1990), powstaniec warszawski.

Urodzony 19 sierpnia 1925 r. w Warszawie, syn Antoniego i Stanisławy z domu Laskowskiej. Od czerwca 1944 r. należał do Armii Krajowej (pułk „Baszta”, batalion „Bałtyk”). W czasie powstania warszawskiego walczył na Mokotowie, ciężko ranny 2 sierpnia w brzuch i nogę, do końca powstania pracował jako robotnik przymusowy. Po kapitulacji otrzymał przepustkę do Skolimowa^[3].

Na kierunku lekarskim studiował w latach 1946–1951, początkowo na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie na Akademii Medycznej w Warszawie. Po studiach pracował jako wolontariusz w Szpitalu Miejskim Nr 2 oraz jako tłumacz i redaktor w Państwowym Zakładzie Wydawnictw Lekarskich.

Zdał lekarskie egzaminy specjalizacyjne z zakresu chorób wewnętrznych I° w roku 1956, a II° w roku 1961. Oprócz tego w roku 1966 uzyskał specjalizację II° z organizacji ochrony zdrowia^[4]. W 1960 roku objął stanowisko ordynatora Oddziału Wewnętrznego. W kolejnych latach pełnił też m.in. funkcje dyrektora Wojewódzkiej Przychodni Specjalistycznej w Warszawie^[5], dyrektora Szpitala Wojewódzkiego w Warszawie (1960–1968), lekarza wojewódzkiego województwa warszawskiego (1968–1973^[6]), kierownika Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie, podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia^[5]. Od 1968 do 1984 roku był Głównym Inspektorem Sanitarnym, od 1974 do 1983 r. prezesem Polskiego Czerwonego Krzyża^[6], a od 1984 do 1990 r. dyrektorem Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego^[5].

Doktoryzował się 22 lutego 1963 roku^[7] z zagadnień metabolizmu żelaza i miedzi w chorobie wrzodowej żołądka u prof. Witolda Orłowskiego, w 1976 roku habilitował się pracą pt. „Czynność nerek w marskości wątroby i wpływ na nie zespolenia żyły wrotnej z żyłą główną dolną”. Był promotorem rozpraw na stopień doktora oraz jednej na stopień doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1986 roku^[8].

Prowadził badania naukowe w różnych obszarach medycyny, w tym niektóre o charakterze pionierskim. Autor 199 publikacji naukowych, badał m.in. zagadnienia gospodarki wodno-elektrolitowej, kardiologii, geriatrii i gerontologii, zdrowia publicznego, gastroenterologii, hepatologii, metabolizmu witaminy D, gospodarki wapniowo-fosforanowej^[5].

Był współautorem podręczników: Gastroenterologia kliniczna pod red. St. Konturka (1974), Choroby nerek pod red. T. Orłowskiego (1976), Nauka o chorobach wewnętrznych z W. Orłowskim, a pod red. T. Orłowskiego (1978), Choroby wewnętrzne A. Wojtczaka (1982)^[4]. Jako współautor i redaktor współtworzył podręczniki „Vademecum Lekarza Ogólnego” (od 1974) i Choroby wątroby i dróg żółciowych (1983)^[5].

Aktywny społecznie, m.in. pisał artykuły publicystyczne^[5], redagował czasopismo „Postępy Nauk Medycznych” (od utworzenia w 1988 r.)^[6].

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2004)^[9]
• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Warszawski Krzyż Powstańczy^[3]

• Prof. dr hab. Ryszard Brzozowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2017-08-22] .