Sad al-Hariri
Pełne imię i nazwisko |
Sad ad-Din Rafik al-Hariri |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
18 kwietnia 1970 |
Premier Republiki Libanu | |
Okres |
od 18 grudnia 2016 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Premier Republiki Libanu | |
Okres |
od 9 listopada 2009 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Sad ad-Din Rafik al-Hariri (arab. سعد الدين رفيق الحريري, ur. 18 kwietnia 1970 w Rijadzie w Arabii Saudyjskiej) – libański polityk, premier Libanu w latach 2009–2011 oraz 2016–2020[1] do 21 stycznia 2020.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Sad al-Hariri jest młodszym synem byłego premiera Rafika al-Haririego. Jego ugrupowanie Strumień Przyszłości zwyciężyło w wyborach parlamentarnych w 2005. W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2009, jego koalicja wyborcza Sojusz 14 Marca zdobyła 71 spośród 128 mandatów w Zgromadzeniu Narodowym.
Osobne artykuły:27 czerwca 2009 prezydent Michel Sulaiman desygnował Haririego na stanowisko premiera. Nominację zatwierdził w głosowaniu parlament[2]. Hariri podjął rozmowy z opozycją, mające na celu stworzenie wspólnego rządu. Po trzech miesiącach negocjacji, 7 września 2009 przedstawił prezydentowi skład swojego gabinetu. Proponowany skład odrzuciła opozycja, która ogłosiła wycofanie swoich przedstawicieli z rządu[3]. W tej sytuacji, 10 września 2009, Hariri zrezygnował z dalszej misji tworzenia rządu[4], jednakże już 16 września prezydent Sulaiman ponownie desygnował na stanowiska premiera[5]. 7 listopada 2009, po kolejnych rundach negocjacji i 5 miesiącach od czasu wyborów, koalicja Haririego zawarła porozumienie z opozycją, przewidujące podział władzy i wspólny rząd[6]. 9 listopada 2009 prezydent zatwierdził nowy gabinet, w skład którego weszło 30 ministrów, 15 z bloku premiera, 10 z opozycji i 5 mianowanych przez prezydenta[7][8][9].
12 stycznia 2011 po opuszczeniu 30-osobowego libańskiego gabinetu jedności narodowej 11 ministrów związanych z opozycyjnym Hezbollahem, rząd premiera Haririego rozpadł się[10]. 25 stycznia 2011 prezydent Michel Sulaiman na stanowisko nowego premiera desygnował Nadżiba Mikatiego[11]. Nowy rząd powołany został jednak dopiero po kilkumiesięcznych negocjacjach, 13 czerwca 2011[12].
3 listopada 2017 r. podał się do dymisji podczas podróży do Arabii Saudyjskiej[13], której też ma obywatelstwo. W telewizyjnym wystąpieniu winą za dymisję obciążył koalicjanta – Hezbollah, a także protektora tej organizacji – Iran. Po ogłoszeniu dymisji pozostał w swoim domu w Rijadzie, co wywołało w kraju falę demonstracji, jako że wśród Libańczyków popularna stała się pogłoska o jego rzekomym aresztowaniu przez Saudyjczyków. Ostatecznie po mediacji Emmanuela Macrona Hariri wycofał swoją rezygnację i wrócił do kraju[14] dwa tygodnie później[15].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Najpierw prezydent, teraz premier. Nowy rząd po politycznym pacie [online] [dostęp 2017-04-28] .
- ↑ Hariri named as Lebanon’s new PM. BBC News, 27 czerwca 2009. [dostęp 2009-06-28]. (ang.).
- ↑ Hariri’s proposed cabinet rejected by Hezbollah-led opposition. France24, 8 września 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-11)]. (ang.).
- ↑ Hariri to step down over cabinet deadlock. France24, 10 września 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-17)]. (ang.).
- ↑ Hariri given second chance to form government. France24, 16 września 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-30)]. (ang.).
- ↑ Opposition agree to join Hariri’s national unity government. France24, 7 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-11)]. (ang.).
- ↑ Lebanon’s national unity cabinet formed five months after election. People’s Daily Online, 10 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10]. (ang.).
- ↑ Lebanon finally forms government. BBC News, 10 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10]. (ang.).
- ↑ Prime Minister Hariri forms new unity government. France24, 9 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10]. (ang.).
- ↑ Lebanese Government Collapses After Hezbollah Ministers Resign. foxnews.com, 12 listopada 2009. [dostęp 2011-01-12]. (ang.).
- ↑ Rage follows Lebanon PM nomination. aljazeera.net, 25 stycznia 2011. [dostęp 2011-01-25]. (ang.).
- ↑ Lebanon gets Hezbollah-led cabinet after 5-month lag. Reuters, 13 czerwca 2011. [dostęp 2011-06-14]. (ang.).
- ↑ Marta Urzędowska , Ajatollahowie vs. Saudowie: wojna wisi w powietrzu [online], wyborcza.pl, 7 listopada 2017 [dostęp 2018-01-19] .
- ↑ Paweł Smoleński , Arabia Saudyjska kontra Iran. Bliski Wschód coraz bliżej dużej wojny, „wyborcza.pl”, 25 listopada 2017 [dostęp 2018-01-19] (pol.).
- ↑ Marta Urzędowska , Liban: premier wraca i zawiesza rezygnację [online], wyborcza.pl, 22 listopada 2017 [dostęp 2018-01-19] .