Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Sad al-Hariri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sad al-Hariri
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Sad ad-Din Rafik al-Hariri

Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1970
Rijad

Premier Republiki Libanu
Okres

od 18 grudnia 2016
do 21 stycznia 2020

Przynależność polityczna

Strumień Przyszłości

Poprzednik

Tammam Salam

Następca

Hasan Dijab

Premier Republiki Libanu
Okres

od 9 listopada 2009
do 13 czerwca 2011

Przynależność polityczna

Strumień Przyszłości

Poprzednik

Fouad Siniora

Następca

Nadżib Mikati

Sad ad-Din Rafik al-Hariri (arab. سعد الدين رفيق الحريري, ur. 18 kwietnia 1970 w Rijadzie w Arabii Saudyjskiej) – libański polityk, premier Libanu w latach 2009–2011 oraz 2016–2020[1] do 21 stycznia 2020.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Sad al-Hariri jest młodszym synem byłego premiera Rafika al-Haririego. Jego ugrupowanie Strumień Przyszłości zwyciężyło w wyborach parlamentarnych w 2005. W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2009, jego koalicja wyborcza Sojusz 14 Marca zdobyła 71 spośród 128 mandatów w Zgromadzeniu Narodowym.

27 czerwca 2009 prezydent Michel Sulaiman desygnował Haririego na stanowisko premiera. Nominację zatwierdził w głosowaniu parlament[2]. Hariri podjął rozmowy z opozycją, mające na celu stworzenie wspólnego rządu. Po trzech miesiącach negocjacji, 7 września 2009 przedstawił prezydentowi skład swojego gabinetu. Proponowany skład odrzuciła opozycja, która ogłosiła wycofanie swoich przedstawicieli z rządu[3]. W tej sytuacji, 10 września 2009, Hariri zrezygnował z dalszej misji tworzenia rządu[4], jednakże już 16 września prezydent Sulaiman ponownie desygnował na stanowiska premiera[5]. 7 listopada 2009, po kolejnych rundach negocjacji i 5 miesiącach od czasu wyborów, koalicja Haririego zawarła porozumienie z opozycją, przewidujące podział władzy i wspólny rząd[6]. 9 listopada 2009 prezydent zatwierdził nowy gabinet, w skład którego weszło 30 ministrów, 15 z bloku premiera, 10 z opozycji i 5 mianowanych przez prezydenta[7][8][9].

12 stycznia 2011 po opuszczeniu 30-osobowego libańskiego gabinetu jedności narodowej 11 ministrów związanych z opozycyjnym Hezbollahem, rząd premiera Haririego rozpadł się[10]. 25 stycznia 2011 prezydent Michel Sulaiman na stanowisko nowego premiera desygnował Nadżiba Mikatiego[11]. Nowy rząd powołany został jednak dopiero po kilkumiesięcznych negocjacjach, 13 czerwca 2011[12].

3 listopada 2017 r. podał się do dymisji podczas podróży do Arabii Saudyjskiej[13], której też ma obywatelstwo. W telewizyjnym wystąpieniu winą za dymisję obciążył koalicjanta – Hezbollah, a także protektora tej organizacji – Iran. Po ogłoszeniu dymisji pozostał w swoim domu w Rijadzie, co wywołało w kraju falę demonstracji, jako że wśród Libańczyków popularna stała się pogłoska o jego rzekomym aresztowaniu przez Saudyjczyków. Ostatecznie po mediacji Emmanuela Macrona Hariri wycofał swoją rezygnację i wrócił do kraju[14] dwa tygodnie później[15].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Najpierw prezydent, teraz premier. Nowy rząd po politycznym pacie [online] [dostęp 2017-04-28].
  2. Hariri named as Lebanon’s new PM. BBC News, 27 czerwca 2009. [dostęp 2009-06-28]. (ang.).
  3. Hariri’s proposed cabinet rejected by Hezbollah-led opposition. France24, 8 września 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-11)]. (ang.).
  4. Hariri to step down over cabinet deadlock. France24, 10 września 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-17)]. (ang.).
  5. Hariri given second chance to form government. France24, 16 września 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-30)]. (ang.).
  6. Opposition agree to join Hariri’s national unity government. France24, 7 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-11)]. (ang.).
  7. Lebanon’s national unity cabinet formed five months after election. People’s Daily Online, 10 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10]. (ang.).
  8. Lebanon finally forms government. BBC News, 10 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10]. (ang.).
  9. Prime Minister Hariri forms new unity government. France24, 9 listopada 2009. [dostęp 2009-11-10]. (ang.).
  10. Lebanese Government Collapses After Hezbollah Ministers Resign. foxnews.com, 12 listopada 2009. [dostęp 2011-01-12]. (ang.).
  11. Rage follows Lebanon PM nomination. aljazeera.net, 25 stycznia 2011. [dostęp 2011-01-25]. (ang.).
  12. Lebanon gets Hezbollah-led cabinet after 5-month lag. Reuters, 13 czerwca 2011. [dostęp 2011-06-14]. (ang.).
  13. Marta Urzędowska, Ajatollahowie vs. Saudowie: wojna wisi w powietrzu [online], wyborcza.pl, 7 listopada 2017 [dostęp 2018-01-19].
  14. Paweł Smoleński, Arabia Saudyjska kontra Iran. Bliski Wschód coraz bliżej dużej wojny, „wyborcza.pl”, 25 listopada 2017 [dostęp 2018-01-19] (pol.).
  15. Marta Urzędowska, Liban: premier wraca i zawiesza rezygnację [online], wyborcza.pl, 22 listopada 2017 [dostęp 2018-01-19].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]