Kenji Ogiwara

Kenji Ogiwara
荻原健司
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1969 ; Kusatsu
Klub	Kitano Construction Ski Club
Wzrost	169 cm
Debiut w PŚ	18.03 1989, Lake Placid ; (28. miejsce – Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	23.03 1991, Sankt Moritz (10. miejsce – Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	5.12 1992, Vuokatti ; (1. miejsce – Gundersen)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Japonia
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Uniwersjada
	Puchar Świata
Kryształowa kula ;	1992/1993
Kryształowa kula ;	1993/1994
Kryształowa kula ;	1994/1995
2. miejsce ;	1995/1996
Inne nagrody
Medal Holmenkollen ;	1995

Kenji Ogiwara (jap. 荻原健司 Ogiwara Kenji; ur. 20 grudnia 1969 w Kusatsu) – japoński kombinator norweski, dwukrotny złoty medalista olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata oraz trzykrotny zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

W Pucharze Świata Kenji Ogiwara zadebiutował 18 marca 1989 roku w Lake Placid, gdzie zajął 28. miejsce w zawodach metodą Gundersena. W sezonie 1988/1989 wystąpił jeszcze jeden raz, zajmując 17. miejsce w kanadyjskim Thunder Bay. Wobec braku zdobytych punktów (w sezonach 1993/1994-2001/2002 obowiązywała inna punktacja Pucharu Świata) nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. Pierwsze pucharowe punkty zdobył ponad dwa lata po swoim debiucie - 23 marca 1991 roku w Sankt Moritz, gdzie był dziesiąty w Gundersenie. W sezonie 1990/1991 startował jeszcze dwukrotnie, ale punktów już nie zdobył i w klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 27. miejsce.

Pierwszy sukces w swojej karierze Japończyk osiągnął już w sezonie 1991/1992. Wystąpił wtedy na igrzyskach olimpijskich w Albertville, rozgrywanych w lutym 1992 roku. W zawodach indywidualnych po skokach plasował się na szóstym miejscu i przed biegiem tracił do lidera - Klausa Ofnera z Austrii blisko półtorej minuty. Na metę biegu przybiegł jednak jako siódmy. W zawodach drużynowych wspólnie z Rei'ichim Mikatą i Takanorim Kōno sięgnął po złoty medal. Japończycy byli zdecydowanie najlepsi na skoczni, wyprzedzając drugich po skokach Austriaków o 29.5 pkt, co przełożyło się na blisko dwie i pół minuty przewagi. Na trasie biegu Japończycy nie należeli do najszybszych, jednak przewaga wywalczona w skokach wystarczyła, by z bezpieczną przewagą dobiec do mety na pierwszym miejscu. Drugie miejsce zajęli ostatecznie Norwegowie, który stracili 1:26 min, a Austriacy, którzy zdobyli brązowy medal stracili 1:40 min. Był to pierwszy złoty medal olimpijski wywalczony przez reprezentantów Japonii w kombinacji norweskiej. W rywalizacji pucharowej Kenji pojawił się tylko cztery razy, jednak 11 stycznia 1992 roku w Breitenwang zajął czwarte miejsce w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 22. pozycji.

Przełom w karierze Japończyka nastąpił w sezonie 1992/1993. Z ośmiu pucharowych zawodów Ogiwara wygrał aż sześć, a w pozostałych dwóch zajął drugie i trzecie miejsce. Został tym samym pierwszym Japończykiem, który zdobył Puchar Świata i drugim zawodnikiem w historii, który zwyciężył w klasyfikacji generalnej stając w każdym z konkursów na podium. Pierwszym, który tego dokonał był reprezentujący RFN Hermann Weinbuch w sezonie 1985/1986. W klasyfikacji generalnej Ogiwara wyraźnie zwyciężył, wyprzedzając bezpośrednio Freda Børre Lundberga z Norwegii oraz swego rodaka Takanoriego Kōno. W lutym 1993 roku wystartował na mistrzostwach świata w Falun, gdzie zdobył złote medale zarówno indywidualnie jak i w sztafecie. Podobnie jak w Albertville Japończycy zapewnili sobie drużynowe zwycięstwo już na skoczni. Indywidualnie Kenji wygrał konkurs skoków i prowadzenia nie oddał aż do mety.

Najważniejszym punktem sezonu 1993/1994 były igrzyska olimpijskie w Lillehammer. W konkursie indywidualnym Ogiwara był szósty w konkursie skoków i do biegu przystąpił ze stratą 1:46 min do prowadzącego Lundberga. Na trasie biegu zdołał awansować na czwartą pozycję, przegrywając walkę o brązowy medal z Norwegiem Bjarte Engenem Vikiem o ponad 50 sekund. W zawodach drużynowych walka o złoto zakończyła się już na skoczni - Ogiwara, Masashi Abe i Kōno wyprzedzili Norwegów o ponad 60 punktów, co dało im przewagę ponad pięciu minut przed biegiem. Na trasie biegu Norwegowie odrobili zaledwie 18 sekund i tym samym Japończycy obronili tytuł zdobyty w Albertville dwa lata wcześniej. Trzecie miejsce przypadło Szwajcarom. W Pucharze Świata Kenji ponownie okazał się najlepszy. Wygrał sześć z dziewięciu konkursów i tylko raz nie stanął na podium - 15 stycznia 1994 roku w Oslo był szósty. W klasyfikacji generalnej wyprzedził Kōno o 234 punkty i o 295 punktów Lundberga.

Zwycięską passę kontynuował w sezonie 1994/1995. W zawodach pucharowych wygrał sześć z dziesięciu konkursów, ponadto dwa razy zajmując drugie miejsce i raz trzecie. Jego najsłabszym wynikiem było piąte miejsce w pierwszym konkursie cyklu - 29 listopada 1994 roku w Steamboat Springs. Wygrał między innymi zawody w Holmenkollen za co został nagrodzony medalem Holmenkollen. Jest pierwszym zawodnikiem spoza Europy i jednocześnie pierwszym Azjatą, który otrzymał to wyróżnienie. W klasyfikacji generalnej wyprzedził o ponad 300 punktów dwóch Norwegów: Bjarte Engena Vika i Knuta Tore Apelanda. Na przełomie lutego i marca 1995 roku brał udział w mistrzostwach świata w Thunder Bay. W konkursie indywidualnym nie zdobył medalu, na mecie biegu stawił się jako piąty, tracąc do brązowego medalisty Sylvaina Guillaume’a z Francji 27.2 sekundy. W sztafecie ponownie wywalczył złoty medal. Tym razem obok niego w drużynie japońskiej wystąpili: jego brat bliźniak Tsugiharu Ogiwara, Masashi Abe i Takanori Kōno. Po raz kolejny reprezentanci Japonii byli najlepsi w skokach, co dało im dużą przewagę przed biegiem. Na mecie wyprzedzili Norwegów o blisko dwie minuty, a trzecich Szwajcarów o ponad pięć.

Sezon 1995/1996 ukończył na drugiej pozycji w klasyfikacji generalnej. Siedmiokrotnie stawał na podium, w tym 13 stycznia w Štrbskim Plesie i 10 lutego 1996 roku w Chaux-Neuve zwyciężał. Ostatecznie jednak lepszy okazał się Apeland, który zgromadził 200 punktów więcej. Zwycięstwo w Chaux-Neuve było ostatnim pucharowym triumfem Ogiwary w zawodach pucharowych. W Kolejnym sezonie ośmiokrotnie plasował się czołowej dziesiątce zawodów, jednak na podium stanął tylko raz - 22 marca 1997 roku w Štrbskim Plesie był drugi w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej pozwoliło mu to zająć szóstą pozycję. W lutym 1997 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Trondheim, gdzie w zawodach indywidualnych wywalczył złoty medal. Po skokach zajmował dopiero dwunaste miejsce, jednak dobra postawa na trasie biegu pozwoliła mu wyprzedzić wszystkich rywali. Na tych samych mistrzostwach wspólnie z kolegami zajął dopiero dziewiąte miejsce w sztafecie. Były to pierwsze mistrzostwa świata od 1989 roku, na których sztafeta Japonii nie zdobyła medalu.

Z igrzysk olimpijskich w Nagano w 1998 roku nie przywiózł medalu. Najbliżej trofeum był w konkursie indywidualnym, w którym awansował z dziewiątego miejsca po skokach na czwarte na mecie biegu. Mimo to do brązowego medalisty, Walerija Stolarowa z Rosji stracił ponad 50 sekund. W zawodach drużynowych Japończycy zajmowali po skokach piąte miejsce i do biegu przystąpili ze stratą 21 sekund. Na trasie biegu nie zdołali awansować, kończąc bieg na piątej pozycji ze stratą ponad dwóch minut. Podczas ceremonii otwarcia tych igrzysk Kenji złożył ślubowanie olimpijskie. W rywalizacji pucharowej sezonu 1997/1998 czterokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce, ale na podium nie stanął ani razu. W klasyfikacji generalnej zajął 13. miejsce.

Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata w Ramsau w 1999 roku. W sprincie stanął na trzecim stopniu podium po tym, jak awansował w biegu z 17. pozycji, którą zajmował po skokach. Wyprzedzili go tylko Bjarte Engen Vik oraz Austriak Mario Stecher, do którego Japończyk stracił zaledwie 0,8 sekundy. Na tych samych mistrzostwach Ogiwara był szósty w Gundersenie oraz piąty w sztafecie. W Pucharze Świata dwukrotnie stanął na podium: 11 marca w Falun i 12 marca 1999 roku w Oslo był odpowiednio drugi i trzeci w Gundersenie. Sezon 1998/1999 zakończył na siódmym miejscu.

Jedenaście razy plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów pucharowych sezonu 1999/2000, w tym trzykrotnie stanął na podium. Pierwsze podium wywalczył 12 stycznia 2000 roku w Predazzo zajmując drugie miejsce, a następne 23 stycznia w Libercu i 18 marca 2000 roku w Sankt Moritz, odpowiednio zajmując trzecie i drugie miejsce. Drugie miejsce w Sankt Moritz było ostatnim podium Ogiwary w Pucharze Świata. W klasyfikacji generalnej zajął szóstą pozycję. Japończyk startował w zawodach do zakończenia sezonu 2001/2002, ale osiągał coraz słabsze wyniki. W tym czasie wystąpił jeszcze na mistrzostwach świata w Lahti w 2001 roku, gdzie był piąty w sztafecie i sprincie oraz siódmy w Gundersenie. Rok później wziął także udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, jednak indywidualnie plasował się poza czołową dziesiątką, a w sztafecie wraz z kolegami był ósmy. Ostatni oficjalny występ zanotował 16 marca 2002 roku w Oslo, gdzie zajął 41. miejsce w sprincie.

Po zakończeniu kariery sportowej w 2002 roku Kenji Ogiwara zajął się polityką. Został między innymi wybrany do Izby Radców z ramienia Partii Liberalno-Demokratycznej. Ogiwara jest także działaczem sportowym, pracował między innymi w Japońskim Komitecie Olimpijskim i Japońskim Związku Narciarskim.

Osiągnięcia

Igrzyska Olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
7.	12 lutego	1992	Albertville	Gundersen K-90/15 km	44:28,1	+1:57,4	Fabrice Guy
1.	24 lutego	1992	Albertville	Sztafeta K-90/3x10 km^[1]	1:23:36,6	-	-
4.	19 lutego	1994	Lillehammer	Gundersen K-90/15 km	39:07,9	+2:08,8	Fred Børre Lundberg
1.	24 lutego	1994	Lillehammer	Sztafeta K-90/3x10 km^[2]	1:22:51,8	-	-
4.	14 lutego	1998	Nagano	Gundersen K-90/15 km	41:21,1	+1:21,1	Bjarte Engen Vik
5.	20 lutego	1998	Nagano	Sztafeta K-90/4x5 km^[3]	54:11,5	+2:07,3	Norwegia
11.	9 lutego	2002	Salt Lake City	Gundersen K-90/15 km	39:11,7	+2:33,9	Samppa Lajunen
8.	17 lutego	2002	Salt Lake City	Sztafeta K-90/4x5 km^[4]	48:42,2	+3:44,3	Finlandia
33.	21 lutego	2002	Salt Lake City	Sprint K-120/7,5 km	16:40,1	+1:59,0	Samppa Lajunen

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
1.	18 lutego	1993	Falun	Gundersen K-90/15 km	46:47,5	-	-
1.	19 lutego	1993	Falun	Sztafeta K-90/3x5 km^[5]	1:19:25,7	-	-
5.	22 lutego	1995	Thunder Bay	Gundersen K-90/15 km	41:16,9	+1:06,9	Fred Børre Lundberg
1.	10 marca	1995	Thunder Bay	Sztafeta K-90/4x5 km^[6]	56:20,2	-	-
1.	22 lutego	1997	Trondheim	Gundersen K-90/15 km	43:43,1	-	-
9.	23 lutego	1997	Trondheim	Sztafeta K-90/4x5 km^[7]	52:18,0	+4:41,3	Norwegia
6.	20 lutego	1999	Ramsau	Gundersen K-90/15 km	37:04,8	+2:35,0	Bjarte Engen Vik
5.	25 lutego	1999	Ramsau	Sztafeta K-90/4x5 km^[8]	49:34,2	+2:30,5	Finlandia
3.	27 lutego	1999	Ramsau	Sprint K-90/7,5 km	17:48,4	+31,0	Bjarte Engen Vik
7.	15 lutego	2001	Lahti	Gundersen K-90/15 km	39:26,7	+2:35,8	Bjarte Engen Vik
5.	20 lutego	2001	Lahti	Sztafeta K-90/4x5 km^[9]	48:54,1	+1:04,8	Norwegia
5.	24 lutego	2001	Lahti	Sprint K-116/7,5 km	19:40,3	+42,6	Marko Baacke

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Miejsca na podium chronologicznie

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	5 grudnia 1992	Vuokatti	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
2.	12 grudnia 1992	Courchevel	Gundersen K120/15 km	?	1.	-	-
3.	19 grudnia 1992	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
4.	8 stycznia 1993	Schonach	Gundersen K90/15 km	?	3.	+1.0 s	Fred Børre Lundberg
5.	23 stycznia 1993	Saalfelden	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
6.	5 marca 1993	Lahti	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
7.	12 marca 1993	Oslo	Gundersen K115/15 km	?	2.	+0.1 s	Takanori Kōno
8.	20 marca 1993	Szczyrbskie Jezioro	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
9.	4 grudnia 1993	Saalfelden	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
10.	11 grudnia 1993	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
11.	15 grudnia 1993	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
12.	8 stycznia 1994	Schonach	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
13.	22 stycznia 1994	Trondheim	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
14.	4 marca 1994	Vuokatti	Gundersen K90/15 km	?	3.	+42.9 s	Fred Børre Lundberg
15.	12 marca 1994	Sapporo	Gundersen K90/15 km	?	2.	+10.1 s	Fred Børre Lundberg
16.	19 marca 1994	Thunder Bay	Gundersen K90/15 km	?	2.	+1.5 s	Hippolyt Kempf
17.	10 grudnia 1994	Szczyrbskie Jezioro	Gundersen K88/15 km	?	2.	+12.6 s	Fred Børre Lundberg
18.	7 stycznia 1995	Schonach	Gundersen K90/15 km	?	2.	+4.3 s	Fred Børre Lundberg
19.	10 stycznia 1995	Predazzo	Gundersen K120/15 km	42:03.5 min	1.	-	-
20.	14 stycznia 1995	Liberec	Gundersen K120/15 km	?	1.	-	-
21.	28 stycznia 1995	Vuokatti	Gundersen K90/15 km	?	3.	+4.2 s	Knut Tore Apeland
22.	3 lutego 1995	Falun	Gundersen K120/15 km	?	1.	-	-
23.	9 lutego 1995	Oslo	Gundersen K115/15 km	39:42.2 min	1.	-	-
24.	18 lutego 1995	Bad Goisern	Gundersen K90/15 km	40:32.5 min	1.	-	-
25.	25 marca 1995	Sapporo	Gundersen K120/15 km	41:02.8 min	1.	-	-
26.	16 grudnia 1995	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	2.	+30.2 s	Knut Tore Apeland
27.	6 stycznia 1996	Schonach	Gundersen K90/15 km	?	2.	+5.7 s	Fred Børre Lundberg
28.	13 stycznia 1996	Szczyrbskie Jezioro	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
29.	20 stycznia 1996	Liberec	Gundersen K90/15 km	?	2.	+4.4 s	Sylvain Guillaume
30.	10 lutego 1996	Chaux-Neuve	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
31.	23 lutego 1996	Trondheim	Gundersen K120/15 km	?	3.	+7.6 s	Knut Tore Apeland
32.	8 marca 1996	Falun	Gundersen K115/15 km	?	2.	+1.5 s	Hannu Manninen
33.	22 marca 1997	Szczyrbskie Jezioro	Gundersen K115/15 km	?	2.	+30.3 s	Bjarte Engen Vik
34.	11 marca 1999	Falun	Gundersen K115/15 km	?	2.	+0.5 s	Ladislav Rygl
35.	12 marca 1999	Oslo	Gundersen K115/15 km	?	2.	+14.6 s	Bjarte Engen Vik
36.	12 stycznia 2000	Val di Fiemme	Gundersen K120/15 km	?	2.	+10.9 s	Samppa Lajunen
37.	23 stycznia 2000	Liberec	Gundersen K120/15 km	?	3.	+11.0 s	Ladislav Rygl
38.	17 marca 2000	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	2.	+34.3 s	Samppa Lajunen

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

2001: 22.

Miejsca na podium chronologicznie

Ogiwara nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów LGP.

Linki zewnętrzne

Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-29)]. (ang.)

Przypisy

↑ Skład drużyny: Rei'ichi Mikata, Takanori Kōno, Kenji Ogiwara
↑ Skład drużyny: Takanori Kōno, Kenji Ogiwara, Masashi Abe
↑ Skład drużyny: Tsugiharu Ogiwara, Satoshi Mori, Gen Tomii, Kenji Ogiwara
↑ Skład drużyny: Gen Tomii, Kenji Ogiwara, Satoshi Mori, Daito Takahashi
↑ Skład drużyny: Takanori Kōno, Masashi Abe, Kenji Ogiwara
↑ Skład drużyny: Masashi Abe, Tsugiharu Ogiwara, Kenji Ogiwara, Takanori Kōno
↑ Skład drużyny: Tsugiharu Ogiwara, Takashi Ueno, Futoshi Ōtake, Kenji Ogiwara
↑ Skład drużyny: Eiji Masaki, Satoshi Mori, Gen Tomii, Kenji Ogiwara
↑ Skład drużyny: Satoshi Mori, Daito Takahashi, Gen Tomii, Kenji Ogiwara

[1] Skład drużyny: Rei'ichi Mikata, Takanori Kōno, Kenji Ogiwara

[2] Skład drużyny: Takanori Kōno, Kenji Ogiwara, Masashi Abe

[3] Skład drużyny: Tsugiharu Ogiwara, Satoshi Mori, Gen Tomii, Kenji Ogiwara

[4] Skład drużyny: Gen Tomii, Kenji Ogiwara, Satoshi Mori, Daito Takahashi

[5] Skład drużyny: Takanori Kōno, Masashi Abe, Kenji Ogiwara

[6] Skład drużyny: Masashi Abe, Tsugiharu Ogiwara, Kenji Ogiwara, Takanori Kōno

[7] Skład drużyny: Tsugiharu Ogiwara, Takashi Ueno, Futoshi Ōtake, Kenji Ogiwara

[8] Skład drużyny: Eiji Masaki, Satoshi Mori, Gen Tomii, Kenji Ogiwara

[9] Skład drużyny: Satoshi Mori, Daito Takahashi, Gen Tomii, Kenji Ogiwara

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Start masowy	2009: Todd Lodwick
Sprint	1999: Bjarte Engen Vik 2001: Marko Baacke 2003: Johnny Spillane 2005: Ronny Ackermann 2007: Hannu Manninen
Skocznia duża/10 km	2009: Bill Demong 2011: Jason Lamy Chappuis 2013: Eric Frenzel 2015: Bernhard Gruber 2017: Johannes Rydzek 2019: Eric Frenzel 2021: Johannes Lamparter
Skocznia normalna/10 km	2009: Todd Lodwick 2011: Eric Frenzel 2013: Jason Lamy Chappuis 2015: Johannes Rydzek 2017: Johannes Rydzek 2019: Jarl Magnus Riiber 2021: Jarl Magnus Riiber
Skocznia duża/15 km (18 km)	1925: Otakar Německý 1926: Johan Grøttumsbråten 1927: Rudolf Burkert 1929: Hans Vinjarengen 1930: Hans Vinjarengen 1931: Johan Grøttumsbråten 1933: Sven Eriksson 1934: Oddbjørn Hagen 1935: Oddbjørn Hagen 1937: Sigurd Røen 1938: Olaf Hoffsbakken 1939: Gustl Berauer 1950: Heikki Hasu 1954: Sverre Stenersen 1958: Paavo Korhonen 1962: Arne Larsen 1966: Georg Thoma 1970: Ladislav Rygl 1974: Ulrich Wehling 1978: Konrad Winkler 1982: Tom Sandberg 1985: Hermann Weinbuch 1987: Torbjørn Løkken 1989: Trond Einar Elden 1991: Fred Børre Lundberg 1993: Kenji Ogiwara 1995: Fred Børre Lundberg 1997: Kenji Ogiwara 1999: Bjarte Engen Vik 2001: Bjarte Engen Vik 2003: Ronny Ackermann 2005: Ronny Ackermann 2007: Ronny Ackermann

Sztafeta 3 x 10 km/4 x 5 km (skocznia duża)	1982: Dotzauer Schmieder Winkler 1984: G. Andersen Bøgseth Sandberg 1985: Müller Schwarz Weinbuch 1987: Weinbuch Pohl Müller 1989: T. Elden Bredesen B. Elden 1991: Csar Ofner Sulzenbacher 1993: Kōno Abe Ogiwara 1995: Abe T. Ogiwara K. Ogiwara Kōno 1997: Skard Vik Apeland Lundberg 1999: Manninen Nurmela Mantila Lajunen 2001: Braaten Rotevatn Vik Hammer 2003: Gruber Denifl Bieler Gottwald 2005: Tande Klemetsen Moan Hammer 2007: Koivuranta Ryynänen Tallus Manninen 2009: Minato Katō Watabe Kobayashi 2011: Kreiner Gruber Gottwald Stecher
Sztafeta 4 x 5 km (skocznia normalna)	2011: (Kreiner, Gruber, Gottwald, Stecher) 2013: (Braud, Laheurte, Lacroix, Lamy Chappuis) 2015: (Edelmann, Frenzel, Rießle, Rydzek) 2017: (Kircheisen, Frenzel, Rießle, Rydzek) 2019: (Bjørnstad, Schmid, Graabak, Riiber) 2021: (Bjørnstad, Graabak, Oftebro, Riiber)
Sprint drużynowy (skocznia duża)	2013: (Lacroix, Lamy Chappuis) 2015: (Braud, Lamy Chappuis) 2017: (Frenzel, Rydzek) 2019: (Frenzel, Rießle) 2021: (Lamparter, Greiderer)