Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2002

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
XIX Zimowe Igrzyska Olimpijskie
Ilustracja
IO 1998

IO 2006

Stolica igrzysk

Salt Lake City
 Stany Zjednoczone

Liczba ekip

77

Liczba sportowców

2399
(1513 mężczyzn i 886 kobiet)

Liczba konkurencji

78 w 9 dyscyplinach

Otwarcie

8 lutego 2002

Oficjalne otwarcie

Prezydent USA George W. Bush

Zamknięcie

24 lutego 2002

Przysięga olimpijska

Jim Shea jr.

Znicz olimpijski

Hokejowa reprezentacja USA, która w 1980 r. dokonała Cudu na lodzie, na czele z Mikiem Eruzionem

Stadion

Rice-Eccles Stadium

XIX Zimowe Igrzyska Olimpijskie odbyły się w amerykańskiej miejscowości Salt Lake City od 8 do 24 lutego 2002. Startowało 2527 zawodników z 78 krajów. Na zimowych igrzyskach zadebiutowali przedstawiciele 5 państw: Kamerunu, Hongkongu, Nepalu, Tadżykistanu i Tajlandii. Igrzyska otworzył prezydent USA George W. Bush.

Wybór gospodarza

[edytuj | edytuj kod]

Do organizacji zimowych igrzysk olimpijskich w 2002 roku kandydowało cztery miasta: Québec, Sion, Östersund oraz Salt Lake City. W czerwcu 1995 roku w Budapeszcie, Międzynarodowy Komitet Olimpijski wybrał z tego grona miasto organizatora igrzysk.

Miasta starające się o organizację XIX Zimowych Igrzyskach Olimpijskich
Wyniki głosowania na gospodarza Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002
Miasto Państwo Runda 1
Salt Lake City  Stany Zjednoczone 54
Östersund  Szwecja 14
Sion  Szwajcaria 14
Québec  Kanada 7

Ostatecznie gospodarza wyłoniono 16 czerwca 1995 roku, podczas 104. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Budapeszcie. Już w pierwszej turze głosowania, z liczbą 54 głosów, zwyciężyło amerykańskie Salt Lake City.

Dyscypliny olimpijskie

[edytuj | edytuj kod]

Państwa uczestniczące

[edytuj | edytuj kod]
Państwa uczestniczące

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Dyscypliny pokazowe

[edytuj | edytuj kod]

Hasło

[edytuj | edytuj kod]

Rozpal w sobie ogień (ang. Light The Fire Within).

Skandale

[edytuj | edytuj kod]

Podczas Igrzysk Olimpijskich w Salt Lake City ujawniono dwa poważne skandale, pierwszy z nich dotyczył Hiszpana urodzonego w Niemczech Johanna Mühlegga, któremu udowodniono stosowanie dopingu farmakologicznego, ale odebrano mu tylko jeden złoty medal. Drugi skandal dotyczył sędziego, który oszukiwał w konkurencjach łyżwiarstwa figurowego.

Konkurencje

[edytuj | edytuj kod]

Biathlon

[edytuj | edytuj kod]

Głównym sportowcem tych igrzysk był norweski mistrz biathlonu Ole Einar Bjørndalen, który zdobył cztery złote medale

Kombinacja norweska

[edytuj | edytuj kod]

Kombinację zdominował Fin Samppa Lajunen, który zdobył 3 złote medale.

Narciarstwo alpejskie

[edytuj | edytuj kod]

Chorwatka Janica Kostelić wygrała wszystkie konkurencje w kombinacji, slalomie i w gigancie i była druga w super gigancie. Norweski narciarz Kjetil André Aamodt zdobył 2 złote, 2 srebrne i 2 brązowe medale w kombinacji i super gigancie.

W konkurencjach hokejowych nowością było wprowadzenie hokeju kobiet. Wszystkie rywalizacje wygrała drużyna Kanady, zdobywając dwa złote medale.

Skoki narciarskie

[edytuj | edytuj kod]

Oba konkursy indywidualne wygrał Szwajcar Simon Ammann. Adam Małysz zdobył jeden srebrny i jeden brązowy medal.

Polacy na ZIO

[edytuj | edytuj kod]

Największym sukcesem Polaków były dwa medale Adama Małysza. Czwarte miejsce zdobyła jeszcze Jagna Marczułajtis w slalomie równoległym snowboardzistek. Był to najlepszy występ Polaków na zimowych igrzyskach między latami 1972, a 2010.

medal srebrny

[edytuj | edytuj kod]

medal brązowy

[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja medalowa

[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacja medalowa
Lp. Państwo złoto srebro brąz razem
1  Norwegia 13 5 7 25
2  Niemcy 12 16 8 36
3  Stany Zjednoczone 10 13 11 34
4  Kanada 7 3 7 17
5  Rosja 5 4 4 13
6  Francja 4 5 2 11
7  Włochy 4 4 5 13
8  Finlandia 4 2 1 7
9  Holandia 3 5 0 8
10  Austria 3 4 10 17
Zapalenie znicza olimpijskiego podczas otwarcia ZIO w Salt Lake City