Dubiażyn (gmina)
gmina wiejska | |||||
1861–1934[1] | |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo |
1861–1915: gub. grodzieńska | ||||
Powiat | |||||
Data powstania |
1 stycznia 1861 | ||||
Data likwidacji |
1 października 1934 | ||||
Siedziba | |||||
Populacja (1921) • liczba ludności |
| ||||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||||
| |||||
Położenie na mapie Polski w 1939 | |||||
52°41′N 23°12′E/52,686389 23,193889 |
Dubiażyn (ros. Дубяжинская волость, lit. Dubiažyno valsčius) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1861–1934 na Białostocczyźnie. Siedzibą gminy był Dubiażyn[2][3].
Imperium Rosyjskie
[edytuj | edytuj kod]Gmina zbiorowa Dubiażyn powstała w wyniku reformy struktur administracyjnych państwa rosyjskiego w 1861 roku. Była częścią powiatu bielskiego należącego (od 1843) do guberni grodzieńskiej. W 1890 roku gmina Rajsk obejmowała 70 miejscowości i zamieszkiwało ją 6638 osób[2].
29 kwietnia 1875 prawa miejskie utraciły Boćki[4][5], które jako miasteczko podległo administracji gminy Dubiażyn[6].
11 czerwca 1892 wszedł w życie nowy statut miejski, który ograniczył samorządność miejską, a na mocy którego wiele miast guberni grodzieńskiej zamieniono w miasteczka[4]. Zdegradowane miasto Kleszczele[5] podległo w następstwie statutu z czasem administracji gminy Dubiażyn[6].
I wojna światowa
[edytuj | edytuj kod]Podczas I wojny światowej gmina wraz z powiatem bielskim należała do okupowanego przez Niemcy Ober-Ostu (w okręgu Białystok)[7], gdzie znacznie zmieniono granice oraz podział administracyjny powiatu bielskiego. Spośród jego 15 gmin, zachowano 9 i zniesiono 6, ponadto utworzono 10 nowych; zmieniły się też granice gmin[8][9][10]:
- z południowej części gminy Dubiażyn wydorębniono nową gminę Kleszczele (także z części gminy Orla),
- wschodnie pasmo gminy Dubiażyn weszło w skład gminy Orla,
- zachodni fragment gminy Dubiażyn wszedł w skład nowej gminy Łubin,
- południowy fragment gminy Dubiażyn wszedł skład nowej gminy Milejczyce.
Podział ten w dużej mierze zachowano, kiedy powiat bielski przeszedł w sierpniu 1919 pod administrację polską[11].
II Rzeczpospolita
[edytuj | edytuj kod]W okresie międzywojennym gmina Dubiażyn należała do powiatu bielskiego w nowo utworzonym województwie białostockim[3].
28 października 1919 z południowo-zachodniej części gminy Dubiażyn wyodrębniono miasteczko Boćki, któremu przywrócono status miasta (to samo zrobiono z Kleszczelami w gminie Kleszczele, które do 1915 znajdowały się w gminie Dubiażyn)[12].
Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gmina liczyła 33 miejscowości i 3499 mieszkańców (1804 kobiety i 1695 mężczyzn). Większość mieszkańców gminy w liczbie 1897 osób zadeklarowała narodowość białoruską (54% ogółu mieszkańców gminy). Pozostali podali kolejno narodowość: polską (1569 osób); żydowską (29 osób); rosyjską (3 osoby) oraz rusińską (1 osoba). Pod względem wyznaniowym dominowali prawosławni (3085 osób; 88% wszystkich mieszkańców); pozostali zadeklarowali kolejno wyznanie: rzymskokatolickie (344 osoby); mojżeszowe (53 osoby); adwentystyczne (11 osoba); ewangelickie (2 osoby); a pozostałe 4 osoby określone zostały w spisie jako „sektanci”[13].
16 października 1933 gminę Dubiażyn podzielono na 19 gromad[14]:
- Czechy (miejsc. Czechy),
- Dubiażyn (miejsc. Dubiażyn w., Bosianówka kol., Podbiele maj.),
- Dubno (miejsc. Dubno),
- Dydule (miejsc. Dydule, Oleksze),
- Dziecinne (miejsc. Dziecinne),
- Hredele (miejsc. Hredele),
- Gregorowce (miejsc. Gregorowce w., Gregorowce maj., Gregorowce st. kol. )
- Koszki (miejsc. Koszki),
- Kozły (miejsc. Kozły)
- Krasna Wieś (miejsc. Krasna Wieś, Krasna Wieś kol., Pasieka kol.)
- Lewki (miejsc. Lewki, Lewki kol., Lewki maj.),
- Mokre (miejsc. Mokre, Knorydy Podleśne maj., Dobromil maj, Dobromil kol.),
- Moskiewce (miejsc. Moskiewce, Kruhle),
- Nurzec (miejsc. Nurzec, Kalejczyce maj.),
- Pawlinowo (miejsc. Pawlinowo w., Pawlinowo maj.),
- Rajki (miejsc. Rajki w.),
- Studziwody (miejsc. Studziwody),
- Szeszyły (miejsc. Szeszyły),
- Wólka (miejsc. Wólka w., Wólka kol.).
Gminę Dubiażyn zniesiono z dniem 1 października 1934, a jej obszar wszedł w skład[15]:
- nowej gminy Bielsk – gromady Dubiażyn, Kozły, Lewki, Mokre, Rajki i Studziwody,
- nowej gminy Boćki– gromady Dubno, Dziecinne, Krasna Wieś, Nurzec i Szeszyły,
- gminy Kleszczele – gromady Czechy, Dydule, Gregorowce, Moskiewce, Pawlinowo i Wólka,
- gminy Orla – gromady Hredele i Koszki.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Od 1919 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. białostockiego; przed 1919 poza administracją polską.
- ↑ a b Volosts and communes of 1890. St. Petersburg: Central Statistical Committee of the Ministry of Internal Affairs, 1892. - (Statistics of the Russian Empire).
- ↑ a b Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
- ↑ a b Dymitrow, M. (2015). Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej.
- ↑ a b Najgrakowski, M. (2009). Miasta Polski do początku XXI wieku: podstawowe informacje o datach założenia i likwidacji. Dokumentacja geograficzna.
- ↑ a b Карта волостей Гродненской губернии
- ↑ Deutsche Arbeit in den Verwaltungsgebieten Kurland, Litauen und Bialystok-Grodno. Kowno (Verlag der Presseabteilung Ober Ost) 1917.
- ↑ Befehl- und Verordnungsblatt des Oberbefehlshabers Ost (Dziennik rozkazów i rozporządzeń Głównodowodzącego Wschodu) Nr 1-96
- ↑ Rocznik statystyki Rzeczypospolitej Polskiej. R. 1, 1920/21
- ↑ Jemielity W. (2002). Podziały administracyjne powiatów sokólskiego i dąbrowskiego w latach 1919-2000. "Studia Łomżyńskie", 13, 2002, s. 119-146.
- ↑ Dz.U. z 1919 r. nr 65, poz. 395
- ↑ M.P. z 1919 r. nr 234, poz. 0
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 30 (21).
- ↑ Białostocki Dziennik Wojewódzki. 1933, nr 11, poz. 49
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 70, poz. 675