lever

lever /lé:ver/

1. bie veurkeur, mit mieë wil of spas, guuef aan det m'n 't eint mieë wiltj es 't angert

   Nae, ich slók neet zoväöl; ich höb lever keukskes.

2. es 'n baeter keus

   Doe zóds lever nimmieë drinken en dien kinjer groeatbringe!

3. baeter gezag

   Ich höb de gemèndje nannoeatj gespraoke, lever gesjreve.

Aafbraeking

• le-ver

Net get anges gesjreve

• laever

Aafleijinge

• leverkeukske

Verwantje wäörd

• leef

[1]

lever /lé:ver/

1. (neet-lemma) vrouwelike vorm inne kómparatief van gaer
2. (neet-lemma) ónziejige vorm inne kómparatief van gaer
3. (neet-lemma) mieëveljige vorm inne kómparatief van gaer
4. (neet-lemma) geslechtelike vorm inne predikatieve kómparatief van gaer
5. (neet-lemma) vrouwelike vorm inne kómparatief van leef
6. (neet-lemma) ónziejige vorm inne kómparatief van leef
7. (neet-lemma) mieëveljige vorm inne kómparatief van leef
8. (neet-lemma) geslechtelike vorm inne predikatieve kómparatief van leef

Aafbraeking

• le-ver

lever /lé:ver/

1. (neet-lemma) kómparatief van gaer
2. (neet-lemma) kómparatief van leef

Aafbraeking

• le-ver

lever /lé:ver/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van levere
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van levere

Aafbraeking

• le-ver