Langobardia

Nomen e Langobardis gente Germana immigrata trahitur, qui ab anno 568 regnum usque in 774 tenuerunt. A Romanis eadem regio, ab ipsis sed iam antea a Gallis obsessa, Gallia Transpadana nuncupata erat undecimamque Italiae Romanae regionem constituit.

"Langobardia" seu regnum Langobardorum saeculis VII et VIII florens ad omnem fere Italiam extendit. Post annum 754, dominio Paparum per donationem Pepini creato, id regnum in duas partes separatum est quarum borealior, agnomine Langobardia maior, ex Italia septentrionali una cum Tuscia, altera autem, minor nuncupata, e ducatubus Beneventano et Spoletano constetit. In his australioribus locis thema Langobardiae a Byzantinis breviter erectum est.

Aevo recentiori nuncupatio "Longobardiae" seu "Lombardiae" ad regionem intra limites strictiores, quam Langobardia maior, retractam attribuebatur, sed terris nonnullis comprehensis quae hodie in aliis regionibus includuntur. Longobardiae hoc sensu pars Cispadana appellata ducatus Mutinensem, Parmensem, Ferrariensem, ditionem Bononiensem et Montem Ferratum, at pars Transpadana ducatus Mantuanum et Mediolanensem cum ditionibus Veronensi et Vicentinae terrisque Pedemontii orientalibus comprehendit.

E quibus Longobardia superior ducatum Mediolanensem ad Montem Ferratum et Pedemontii partem coniunxit, sed Longobardia inferior alias terras omnes includit.^[2] Langobardia aevi nostri, ex omnibus his terris haud plures quam Mediolanensem Mantuanumque ducatus retinens, anno 1815 creata est, nomine gubernium Mediolanense,^[3] sub forma occidentalis partis regni Langobardiae et Venetiae. Langobardia ex isto gubernio in "compartimentum" regni Italici anno 1861, denuo in "regionem" rei publicae Italicae anno 1948 constituta est.

 

Langobardia ergo hodierna in duodecim provincias dividitur, scilicet Mediolanensem (cui status metropolitanus anno 2015 attributus est), Bergomatem, Brixianam, Cremonensem, Laudensem, Leucensem, Mantuanam, Modiciensem et Brigantinam, Novocomensem, Papiensem vel Ticinensem, Sundriensem, Varisiensem. Circumiacent Helvetiae pagi Ticinum ac Grisonia, Italiae regiones Tridentinum et Tirolis Athesina, Venetia, Aemilia et Romania, Pedemontium.

Langobardia sub climate paene mediterraneo iacet. Media planitie Padana sita vicinos Alpium montes et Ludovici montem etiam comprehendit et Resegone sive montem Serrada. Terras includit Brigantiam (vocabulum ductum e Celtico sermone), Insubriam, Laumellinam, Ultrapadanum Papiensem, Franciam Curtam. Sunt Brembiana vallis, Camunnica vallis, Clavenna vallis, Sabia vallis, Sariana vallis, vallis Ascina, Telina vallis, Trumplina vallis.

Flumina sunt Padus, Abdua, Brembius, Clesis, Olonna, Mincius, Ollius, Sarius, Sesites, Ticinus, Tretia, Sevexum. Lacus sunt potiores Benacus, Verbanus, Larius, Sebinus, minores Varisii lacus, Ceresius lacus, Comabii lacus, Eridius lacus, Eupilus lacus, Leucensis lacus, Monati lacus.

Urbi maximae principalique Mediolano, cui sunt fere 1 350 000 incolarum, proxime accedunt Brixia et Modicia necnon urbs Bergomensis, quarum una quisque plures quam centum milia incolarum protegit. Deinde Bustum Arsitium, Novum Comum, Baretium, Papia vel Ticinum, Cremona, Viglebanum, plures quam quinquaginta milia incolarum vindicant. Cum his suburbia Mediolanensia Sextus Lapis, Cinixellum, Ledegnanum, Galleratum, Rhaudum eadem lege contendunt. Addenda sunt provinciarum capita cui sunt minus quam 50 000 incolarum, videlicet Laus Nova, Leucum, Sundrium.

• Lacus Gerundus^[4]
• Insula Fulcheria

Illa aetate, quae ante hominum memoriam acta est, Langobardia iam incolebatur, sed quinto saeculo a.C.n. a Gallis et postea anno 222 a Romanis occupata est. Romano imperio iam deleto Langobardi VII saeculo p.C.n. advenerunt. Quibus saeculo IX a Francis, duce Carolo Magno, profligatis, "Langobardia maior" seu borealis Sacri Romani imperii pars facta est. Saeculo XII civitates Langobardae imperatori obsteterunt, ut suis legibus uterentur. Mox Mediolanum in dominorum potestatem cecidit. Mediolanensis ducatus saeculo XIV in Italiam septentrionalem pervasit et paene totam Langobardiam continebat.

Quinto decimo et sexto decimo saeculis Mediolani ager minor factus est et inter 1535 et 1700 annos a Hispanis rectus est. Langobardia in manus Austriae duodevicesimo saeculo et Francogalliae ineunte undevicesimo saeculo devenit; inter 1815 et 1859 annos Austria rediit, sed postea Langobardia Pedemontio inclusa est et Italiae coniunctae regio fieri potuit. A die 2 Iunii 1946, cum, suffragio populari indicto, Itali pro Re Publica contra Monarchiam suffragati essent, Italia Res Publica facta est.

Langobardia in Italia incolis frequentissima et ditissima regio est. Frumentum, zea, oryza et pabulum coluntur, quia haec regio magnis fossis inrigatur; boves et sues aluntur; caseus et vinum effunduntur. Alpina opera in electricam vim aquae motus vim mutant, ergo divitiae fabricis gignuntur: opificii textilibus, machinis, ferro, chemicae, medicamentis, sucis infectoribus, purgando oleo vivo, alimentis, ephemeridibus, libris, calceamentis et supelectilibus student. Mercatura et divitiarum administratio cum subvectionibus et cautionibus excoluntur; itinera et ambulationes in lacuum et montanas oppida fiant.

Viae

• Lacuum "automobilis" via strata, via curribus motoriis pervia, Italice Autostrada dei Laghi
• Serenissima "automobilis" via strata, via curribus motoriis pervia, Italice Autostrada Serenissima
• Solis "automobilis" via strata, via curribus motoriis pervia, Italice Autostrada del Sole

Transitus

• Cunus Aureus
• Transitus Apricae
• Transitus Thonalis

Navicula

Navicula^[5] (alia nomina:^[5] Navicla, Navigia) in Langobardia sunt canales artificiales pro agricultura et navigatione.

• Canalis Magnus^(it)
• Naviculum Papiense
• Naviculum Martesanae, Italiane: Naviglio Martesana,
• Naviculum Belriguardi, Italiane: Naviglio di Bereguardo,
• Naviculum Paderni, Italiane: Naviglio di Paderno,
• Canalis Muzzae, Italiane: Canale della Muzza.
• Naviculum Cremonense, Italiane: Naviglio di Cremona,
• Naviculum Pallavicinum, Italiane: Naviglio Pallavicino,
• Naviculum Novum Pallavicinum, Italiane: Naviglio Nuovo Pallavicino,
• Naviculum Melottae, Italiane: Naviglio della Melotta,
• Canalis Navarolus, Italiane: Canale Navarolo,
• Canalis Boginae, Italiane: Canale Bogina,
• Naviculum Brixianum, Italiane: Naviglio di Brescia,
• Fossum Bergomense, Italiane: Fosso bergamasco,
• Fossa Villorensis, Italice canale Villoresi

Aeroportus

• Bergomi: Aeroportus Bergomi-Orii ad Sarium seu Aeroportus Internationalis "Caravagius"
• Linati: Aeroportus Mediolani-Linati seu Aeroportus Internationalis "Henricus Forlanini"

Editiones fontium

• 'Codex diplomaticus Langobardiae. Augustae Taurinorum, 1873 (Textus apud Google Books)

Aliae encyclopaediae

• "Longobardia, vulgo Lombardia" in Iohannes Iacobus Hofmannus, Lexicon universale (1698) ~

• Dialectos Langobarda
• Municipia in Langobardia

Vicimedia Communia plura habent quae ad Langobardia spectant.

Situs geographici et historici: Locus: 45°39′0″N 9°57′0″E • OpenStreetMap • GeoNames • Thesaurus Getty • Commentatio Theodisce, Francogallice, Italice apud Lexicon historicum Helveticum • Store norske Lexikon • Treccani • Большая российская энциклопедия

• Situs publicus

Regiones Italiae

Aemilia et Romania • Aprutium • Apulia • Basilicata • Bruttium • Campania • Forum Iulium et Venetia Iulia • Langobardia • Latium • Liguria • Marchia • Molisium • Pedemontium • Sardinia • Sicilia • Tridentinum et Tirolis Athesina • Tuscia • Umbria • Vallis Augustana • Venetia Abruzzo • Basilicata • Calabria • Campania • Emilia-Romagna • Friuli-Venetia Giulia • Lazio • Liguria • Lombardia • Marche • Molise • Piemonte • Puglia • Sardegna • Sicilia • Toscana • Trentino-Alto Adige • Umbria • Valle d'Aosta • Veneto Opus geopoliticum • Regio Italiae Capsae cognatae: Capita regionum Italicarum • Metropoles Italiae • Provinciae Italiae