Ducatus Parmensis et Placentinus

(Redirectum de Ducatus Parmensis)

Ducatus Parmensis et Placentinus ^[1](Italiane: Ducato di Parma e Piacenza) fuit antiqua civitas in Italia septemtrionale, quae anno 1545 a Papa Paulo III condita est. Primus dux fuit filius papae Petrus Ludovicus Farnese, cuius domus regnatrix ducatum usque ad annum 1731 rexit.

Tabula Ducatus Parmensis et Placentini anno 1639

Ducatus, qui Napoleo ab anno 1808 usque ad annum 1814 Franciae coniunxit, anno 1815 a Consilio Vindobonum restitutus est.

Ducatus Parmae et Placentiae finem habuit anno 1860, cum ultimus dux expulsus esset et ambae urbes post plebiscitum ad Regnum Sardiniae, quod insequenti anno novum regnum Italiae factum est, adiunctae sunt.

Duces Parmae et Placentiae familiae Farnesiae, 1545–1731

Duces Parmae et Placentiae familiae Borboniorum, 1731–1735

Carolus I 1731–1735, qui postea Carolus rex Neapolis (1735–1759) et Carolus III Hispaniae (1759–1788) factus est

Duces Parmae et Placentiae familiae Habsburgorum, 1735–1748

Carolus VI 1735–1740
Maria Theresia 1740–1748

Duces Parmae et Placentiae familiae Borbonis, 1748–1802

Ab anno 1808 usque ad annum 1814, cum vere ducatus a Napoleone Franciae coniunctus est, titulus Dux Parmae ad Ioannem Iacobum Régis de Cambacérès et Dux Placentiae ad Carolum Franciscum Lebrun pertinuit.

Duces Parmae et Placentiae familiae Habsburgorum, 1814–1847

Maria Ludovica 1814–1847

Duces Parmae et Placentiae familiae Borbonis, 1847–1860

Nota

↑ Vide antiquam tabulam^{[nexus deficit]}

David's face

Haec stipula ad historiam spectat. Amplifica, si potes!

Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Ducatus_Parmensis_et_Placentinus&oldid=3715546"