Xoán II Orsini
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1300 (Gregoriano) Cefalonia - Κεφαλονιά, Grecia |
| Morte | 1337 (36/37 anos) Despotado de Epiro |
| Causa da morte | veleno |
| Conde palatino de Cefalonia e Zante | |
| 1323 – 1325 ← Nicolao Orsini – João de Gravina (pt)  → | |
| Déspota de Epiro | |
| 1323 – 1335 ← Nicolao Orsini – Nicéforo II Orsini → | |
| Actividade | |
| Ocupación | aristócrata |
| Outro | |
| Título | Conde palatino |
| Familia | Casa de Orsini e disputado |
| Cónxuxe | Anna Palaiologina |
| Fillos | Nicéforo II Orsini, Thomais Orsini |
| Pais | John I Orsini e Maria Komnene Doukaina |
| Irmáns | Nicolao Orsini Guy Orsini Margaret Orsini |
 | |
Xoán II Orsini, tamén Xoán Comneno Ducas (en grego: Ἰωάννης Κομνηνὸς Δούκας, Iōánnēs Komnēnós Dúkas, italiano: Giovanni II Orsini), nado en Cefalonia en 1300 e finado en 1335, foi conde palatino de Cefalonia e Zante desde 1323 até 1324 e déspota de Epiro desde 1323 até 1335.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Xoán foi o fillo do conde Xoán I Orsini de Cefalonia con María, a filla de Nicéforo I Comneno Ducas de Epiro con Ana Paleóloga Cantacucena. O seu irmán máis vello, Nicolao Orsini fora feito gobernante de Epiro en 1318 por asasinar ao seu tío materno Tomé I Comneno Ducas. En 1323 Xoán asasinou o seu irmán e sucedeuno tanto en Cefalonia como en Epiro.
En 1324 o señor anxevino de Xoán, Xoán de Gravina, detívose en Cefalonia no seu camiño para loitar contra os bizantinos no Peloponeso e depuxo a Xoán Orsini como conde de Cefalonia, anexando a illa aos seus propios dominios. Privado da súa base familiar, Xoán tivo que asinar a paz con Andrónico II Paleólogo do Imperio bizantino e permitíuselle establecer o seu control sobre todo de Epiro a cambio de recoñecer a soberanía bizantina. Casou con Ana Paleóloga, a neta de Demetrio (Miguel) Ducas, un fillo de Miguel II Comneno Ducas de Epiro, que entrara ao servizo bizantino. Do mesmo xeito que o seu irmán, Xoán uniuse á Igrexa ortodoxa oriental, e outorgóuselle o título de déspota polo emperador bizantino.
En 1331 Xoán foi atacado por Gutierre VI de Brienne, o duque titular de Atenas, e un xenro do anxevino Filipe I de Tarento e Tamar Anxelina Comnena. Cando Gutierre cercou Arta, Xoán viuse obrigado a aceptar a soberanía anxevina. Esta situación reverteuse cando Gutierre volveu á península italiana, e en 1332 Xoán sentiuse o suficientemente forte como para invadir e anexar Tesalia, que caera na anarquía despois do falecemento de Estevo Gabrielopulos. Os éxitos de Xoán provocaron a reacción inmediata do emperador Andrónico III Paleólogo, quen afirmou o seu control sobre polo menos a parte oriental da rexión. De regreso en Epiro Xoán estaba dividido entre as faccións pro-bizantina e pro-anxevina entre a nobreza. Morreu repentinamente en 1335, quizais envelenado pola súa esposa Ana.
Matrimonio
[editar | editar a fonte]Coa súa esposa Ana Paleóloga Anxelina, Xoán II Orsini tivo dous fillos:
- Nicéforo II Orsini, quen o sucedeu como gobernante de Epiro.
- Tomaida Orsini, quen casou con Simeón Uroš Paleólogo, emperador (tsar) dos serbios e os gregos, que ascendeu como gobernante de Epiro en 1359. A súa filla María casou cos posteriores gobernantes de Epiro Tomé Preljubović e Esaú de' Buondelmonti.
Devanceiros
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Cheetham, Nicholas (1981), Mediaeval Greece, Yale University Press
- Fine, John Van Antwerp (1987), The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest, University of Michigan Press, ISBN 0472100793
- Kazhdan, Alexander, ed. (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-504652-6
- Miller, William (1908), The Latins in the Levant, a History of Frankish Greece (1204–1566), Nova York: E.P. Dutton and Company
- Nicol, Donald MacGillivray (2010), The Despotate of Epiros 1267–1479: A Contribution to the History of Greece in the Middle Ages, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-13089-9 [1]