Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Saltar ao contido

Patriarcado latino de Xerusalén

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:Xeografía políticaPatriarcado latino de Xerusalén
Patriarchatus Latinus Hierosolymitanus (la) Editar o valor en Wikidata
Imaxe
Localización
Mapa
 31°46′40″N 35°13′38″L / 31.77778, 35.22709
EstadoEstado de Palestina
Territorio ocupadoCisxordania
GobernaciónsGobernación de Xerusalén
CidadeXerusalén
Neighborhood of Jerusalem (en) TraducirBarrio cristián de Xerusalén Editar o valor en Wikidata
Poboación
Poboación5.935.350 (1970) Editar o valor en Wikidata
Lingua usadalingua árabe
lingua hebrea
lingua grega Editar o valor en Wikidata
RelixiónIgrexa católica latina Editar o valor en Wikidata
Xeografía
Comparte fronteira con
Vigairía apostólica católica latina de Anatolia, norte
Arquidiocese católica latina de Bagdad, leste
Vicariato Apostólico de Beirute (pt) Traducir, norte
Vigairía apostólica de Arabia setentrional, sueste Editar o valor en Wikidata
Creación1099 Editar o valor en Wikidata
CatedralSanto Sepulcro
Co-Cathedral of the Most Holy Name of Jesus (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
Heritage site in Israel (en) Traducir
Sitio weblpj.org Editar o valor en Wikidata
Facebook: Latin.patriarchate.of.jerusalem Editar o valor en Wikidata

O patriarcado de Xerusalén dos latinos (en latín: Patriarchatus Hierosolymitanus Latinorum) é unha sé católica latina inmediatamente suxeita á Santa Sé, con xurisdición sobre Israel, Chipre, Palestina e Xordania. O patriarca actual é o arcebispo Fuad Tual.

Historia

[editar | editar a fonte]

Cronoloxía

[editar | editar a fonte]
  • Século I: Fundación da diocese de Xerusalén.
  • 451: Elevación da sé a patriarcado de Xerusalén (rito bizantino).
  • 1099: Institución do patriarcado de Xerusalén (rito latino).
  • 1295: Redución a patriarcado titular de Xerusalén.
  • 1847: Restabelecemento do patriarcado latino de Xerusalén.

O patriarcado cruzado

[editar | editar a fonte]

O 15 de xullo de 1099 Xerusalén foi conquistada polos cruzados, que estabeleceron o Reino de Xerusalén que durou preto de 200 anos. Até ese momento a maioría dos cristiáns en Terra Santa estaban baixo a xurisdición do patriarca ortodoxo de Xerusalén, mais os cruzados non aceptaron someterse ao rito bizantino e a unha Igrexa independente de Roma dende o Gran Cisma de 1054 entre o Oriente e o Occidente cristiáns.

Así, o 1 de agosto de 1099 os relixiosos cruzados crearon o patriarcado de Xerusalén dos Latinos, e foi nomeado como primeiro titular Arnulf de Chocques. Simón II, o patriarca grego de Xerusalén, acabou refuxiándose en Constantinopla, cara a 1107, e os seus sucesores non voltarían a Xerusalén até 1187.

Foi estabelecida unha xerarquía latina, de rito romano, e durante a existencia do reino de Xerusalén, o patriarcado latino foi dividido en catro arquidioceses: Tiro, Cesarea, Nazaret e Petra;[1] e tiña como sufragáneas directas ás dioceses de Lida-Ramla, Belén, Hebrón e Gaza, e os abades do monte do Templo, monte Sión e monte das Oliveiras.

O patriarca latino tamén controlaba o barrio cristián da cidade de Xerusalén (a igrexa do Santo Sepulcro e inmediacións).

Logo da caída de Xerusalén, en 1187, a sé do patriarcado foi movida a Tiro e Acre en 1191. Os patriarcas volveron a Xerusalén en 1229, cando a cidade foi devolta aos cruzados, e novamente de volta a Acre en 1244. San Xoán de Acre xa tiña a súa diocese, mais as dúas foron unidas en 1261.

Cando, tras a caída de Acre en 1291, os últimos vestixios do Reino foron conquistados polos mamelucos, a historia do patriarcado cruzado rematou, aínda que permaneceu como sé titular.

A sé titular

[editar | editar a fonte]

Logo da caída de San Xoán de Acre en 1291, a Igrexa Católica continuou a nomear patriarcas titulares de Xerusalén que, a partir de 1374, tiveron a súa sé na Basílica de San Lourenzo fóra dos Muros.

No século XIV, ademais desta basílica, o patriarca mantivo xurisdición sobre moitos territorios orientais que seguían en mans latinas (Chipre, Lesbos, Quíos, Creta, Rodas, Naxos e outras), mais estas posesións foron diminuíndo coas conquistas turcas.

O patriarcado actual

[editar | editar a fonte]

O 23 de xullo de 1847 o papa Pío IX, co breve Nulla celebrior, decidiu restaurar o patriarcado de Xerusalén dos Latinos. O 4 de outubro foi anunciado que o Imperio Otomán autorizaba o restabelecemento da sé, con xurisdición sobre Palestina e Chipre.

Coa fin de evitar a implicación en temas políticos foron nomeados só patriarcas italianos até 1987, cando o cambio desta política veu co nomeamento de Michel Sabbah, o primeiro árabe palestino en ostentar o título.

A basílica do Santo Sepulcro foi designada como catedral do patriarcado latino. Porén, o patriarca latino só pode celebrar nela nos momentos e nos espazos asignados á comunidade franciscana da Custodia de Terra Santa polo Statu Quo, e en acordó con esta. O Statu Quo é un firmán otomán de 1852, aínda en vigor por efecto do Acordo Fundamental entre a Santa Sé e o Estado de Israel de 1993,[2] que asigna dereitos sobre o Santo Sepulcro ás diferentes Igrexas cristiás entón presentes: ademais dos católicos, estaban os apostólicos armenios, os ortodoxos coptos, os ortodoxos siríacos e os ortodoxos gregos, cuxo patriarca ten no centro da mesma basílica a súa propia cátedra e o Katholikon.

A cátedra do patriarca está situada na concatedral do Santísimo Nome de Xesús, igrexa nai da diocese, onde celebra normalmente; e a súa residencia está xunto á concatedral. O patriarca latino é membro de dereito do Consello dos Patriarcas católicos de Oriente e da Conferencia dos Bispos Latinos nas Rexións Árabes.

Territorio

[editar | editar a fonte]

O patriarcado ten xurisdición sobre todos os fieis latinos de Israel, Xordania, Chipre e dos territorios gobernados pola Autoridade Nacional Palestina. A arquidiocese está organizada en cinco vigarías:

O territorio está dividido en 66 parroquias.

Episcopoloxio

[editar | editar a fonte]

Patriarcas de Xerusalén

[editar | editar a fonte]

Patriarcas en San Xoán de Acre

[editar | editar a fonte]

Logo da caída de Xerusalén en 1187 a sé patriarcal foi transferida a Tiro, e posteriormente, en 1191, a San Xoán de Acre. O patriarca volveu a Xerusalén en 1229, e novamente de volta a Acre en 1244. San Xoán de Acre xa tiña a súa propia diocese, mais as dúas sés foron unidas en 1261. Os patriarcas deste período foron os seguintes:

Patriarcas titulares

[editar | editar a fonte]

Os patriarcas titulares logo da perda de San Xoán de Acre foron os seguintes:

Entre 1379 e 1418, co Gran Cisma de Occidente, houbo ao mesmo tempo varios patriarcas de Xerusalén.

Logo do Cisma, a liña sucesoria é a seguinte:

Patriarcas latinos de Xerusalén

[editar | editar a fonte]
O vicario patriarcal para Israel, o bispo franciscano Pier Giorgio Chiappero, e o Presidente de Israel Yitzhak Ben-Zvi, en 1959.

Notas e referencias

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ Adrian J. Boas (2001). Routledge, ed. Jerusalem in the Time of the Crusades: Society, Landscape and Art in the Holy City Under Frankish Rule. p. 24. ISBN 9781134582723. 
  2. ↑ Fundamental Agreement between the Holy See and the State of Israel, (en inglés)
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Patriarcado_latino_de_Xerusalén&oldid=6711673»