1,1,1-τριφθοραιθάνιο

1,1,1-τριφθοραιθάνιο
Γενικά
Όνομα IUPAC	1,1,1-τριφθοραιθάνιο
Άλλες ονομασίες	Μεθυλοφθοροφόρμιο, 1,1,1-τριφθοροφόρμιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	C2H3F3
Μοριακή μάζα	84,04 amu
Σύντομος συντακτικός τύπος	CH3CF3
Συντομογραφίες	HFC-143a R-143a UN 2035
Αριθμός CAS	420-46-2
SMILES	FC(F)(F)C
InChI	1S/C2H3F3/c1-2(3,4)5/h1H3
Αριθμός EINECS	206-996-5
PubChem CID	9868
ChemSpider ID	9484
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης	1 1,1,2-τριφθοραιθάνιο
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης	-111°C
Σημείο βρασμού	-47,6 °C
Κρίσιμη θερμοκρασία	73 °C
Πυκνότητα	3,7 kg/m³
Τάση ατμών	11 200 hPa (20 °C)
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
πολύ εύφλεκτο (F+)
Φράσεις κινδύνου	12
Φράσεις ασφαλείας	9, 16, 33
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

To 1,1,1-τριφθοραιθάνιο^[1] είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και φθόριο, με χημικό τύπο C₂H₃F₃, αλλά συχνά αποδίδεται με το σύντομο συντακτικό τύπο CH₃CF₃. Ανήκει στα τριαλαλκάνια. Το καθαρό 1,1,1-τριφθοραιθάνιο, στις «συνηθισμένες συνθήκες», δηλαδή θερμοκρασία 25 °C και πίεση 1 atm, είναι άχρωμο αέριο. Με βάση το χημικό τύπο του έχει ένα (1) ισομερές θέσης, το 1,1,2-τριφθοραιθάνιο. Χρησιμοποιήθηκε ως ψυκτικό, με τους κωδικούς R-143a ή HFC-143a, όταν είναι μόνο του, αλλά πιο συχνά χρησιμοποιήθηκε ως συστατικό σε μίγματα. Αντίθετα με τους φθοροχλωράνθρακες, το 1,1,1-τριφθοραιθάνιο δεν περιέχει άτομα χλωρίου και γι' αυτό δεν καταστρέφει το στρατοσφαιρικό όζον. Έχει, όμως, υψηλή χημική σταθερότητα και η ικανότητά του να απορροφά υπέρυθρη ακτινοβολία το καθιστά ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου. Το 1,1,1-τριφθοραιθάνιο χρησιμοποιήθηκε επίσης ως ένα προωθητικό, σε προϊόντα εμφυαλωμένων αερίων, για τον καθαρισμό ηλεκτρονικού εξοπλισμού.

1. SCHAUM'S OUTLINE SERIES, «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ», Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
2. «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982
3. Αναστάσιου Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
4. Καραγκιοζίδη Σ. Πολυχρόνη, «Ονοματολογία Οργανικών Ενώσεων στα Ελληνικά & Αγγλικά» Β΄ ΈκδοσηΘεσσαλονίκη 1991
5. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, «Γενική Οργανική Χημεία», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
6. Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη, «Ειδικά Μαθήματα Οργανικής Χημείας», ΑΠΘ, θεσσαλονίκη 1983
7. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Φαίδωνα Χατζημηχαλάκη, «Εργαστηριακός Οδηγός», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1986
8. Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985