1,1,1-τριφθοραιθάνιο
To 1,1,1-τριφθοραιθάνιο[1] είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και φθόριο, με χημικό τύπο C2H3F3, αλλά συχνά αποδίδεται με το σύντομο συντακτικό τύπο CH3CF3. Ανήκει στα τριαλαλκάνια. Το καθαρό 1,1,1-τριφθοραιθάνιο, στις «συνηθισμένες συνθήκες», δηλαδή θερμοκρασία 25 °C και πίεση 1 atm, είναι άχρωμο αέριο. Με βάση το χημικό τύπο του έχει ένα (1) ισομερές θέσης, το 1,1,2-τριφθοραιθάνιο. Χρησιμοποιήθηκε ως ψυκτικό, με τους κωδικούς R-143a ή HFC-143a, όταν είναι μόνο του, αλλά πιο συχνά χρησιμοποιήθηκε ως συστατικό σε μίγματα. Αντίθετα με τους φθοροχλωράνθρακες, το 1,1,1-τριφθοραιθάνιο δεν περιέχει άτομα χλωρίου και γι' αυτό δεν καταστρέφει το στρατοσφαιρικό όζον. Έχει, όμως, υψηλή χημική σταθερότητα και η ικανότητά του να απορροφά υπέρυθρη ακτινοβολία το καθιστά ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου. Το 1,1,1-τριφθοραιθάνιο χρησιμοποιήθηκε επίσης ως ένα προωθητικό, σε προϊόντα εμφυαλωμένων αερίων, για τον καθαρισμό ηλεκτρονικού εξοπλισμού.
| 1,1,1-τριφθοραιθάνιο | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Γενικά | |||
| Όνομα IUPAC | 1,1,1-τριφθοραιθάνιο | ||
| Άλλες ονομασίες | Μεθυλοφθοροφόρμιο, 1,1,1-τριφθοροφόρμιο | ||
| Χημικά αναγνωριστικά | |||
| Χημικός τύπος | C2H3F3 | ||
| Μοριακή μάζα | 84,04 amu | ||
| Σύντομος συντακτικός τύπος |
CH3CF3 | ||
| Συντομογραφίες | HFC-143a R-143a UN 2035 | ||
| Αριθμός CAS | 420-46-2 | ||
| SMILES | FC(F)(F)C | ||
| InChI | 1S/C2H3F3/c1-2(3,4)5/h1H3 | ||
| Αριθμός EINECS | 206-996-5 | ||
| PubChem CID | 9868 | ||
| ChemSpider ID | 9484 | ||
| Ισομέρεια | |||
| Ισομερή θέσης | 1 1,1,2-τριφθοραιθάνιο | ||
| Φυσικές ιδιότητες | |||
| Σημείο τήξης | -111°C | ||
| Σημείο βρασμού | -47,6 °C | ||
| Κρίσιμη θερμοκρασία | 73 °C | ||
| Πυκνότητα | 3,7 kg/m³ | ||
| Τάση ατμών | 11 200 hPa (20 °C) | ||
| Χημικές ιδιότητες | |||
| Επικινδυνότητα | |||
| |||
| πολύ εύφλεκτο (F+) | |||
| Φράσεις κινδύνου | 12 | ||
| Φράσεις ασφαλείας | 9, 16, 33 | ||
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |||
Πηγές
Επεξεργασία- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ», Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982
- Αναστάσιου Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- Καραγκιοζίδη Σ. Πολυχρόνη, «Ονοματολογία Οργανικών Ενώσεων στα Ελληνικά & Αγγλικά» Β΄ ΈκδοσηΘεσσαλονίκη 1991
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, «Γενική Οργανική Χημεία», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
- Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη, «Ειδικά Μαθήματα Οργανικής Χημείας», ΑΠΘ, θεσσαλονίκη 1983
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Φαίδωνα Χατζημηχαλάκη, «Εργαστηριακός Οδηγός», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1986
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
Σημειώσεις και παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Για εναλλακτικές ονομασίες και συμβολισμούς δείτε τον πίνακα πληροφοριών.