Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Wikipedia

Rugbywêreldbeker 1987

Die Rugbywêreldbeker 1987 (Engels: 1987 Rugby World Cup; Maori: Ipu o te Ao Whutupōro 1987) is van 22 Mei tot 20 Junie 1987 in Australië en Nieu-Seeland beslis. Dit was die eerste rugbywêreldbekertoernooi van die vierjaarlikse rugbywêreldkampioenskap wat deur die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR; nou Wêreldrugby) aangebied word.

Rugbywêreldbeker 1987
Toernooibesonderhede
Gasheer Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland
Vlag van Australië Australië
Datums 22 Mei – 20 Junie
Aantal nasies 16
Finale posisies
Kampioen  Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland
Naaswenner  Vlag van Frankryk Frankryk
Derde plek  Vlag van Wallis Wallis
Toernooistatistiek
Wedstryde 32
Bywoning 604 500 (gem. 18 891 per wedstryd)
Drieë 224 (gemiddeld 7 per wedstryd)
Meeste punte Vlag van Nieu-Seeland Grant Fox (126)[1]
Meeste drieë Vlag van Nieu-Seeland Craig Green
Vlag van Nieu-Seeland John Kirwan (6 drieë elk)[2]
← Geen
1991 →
Die Webb Ellis-beker waarom meegeding is

16 nasionale rugbyspanne het aan die Rugbywêreldbeker 1987 deelgeneem: Die destydse sewe lede van die IRVR (Australië, Engeland, Frankryk, Ierland, Nieu-Seeland, Skotland en Wallis), saam met die voorste nielede wat deur die IRVR genooi is (Argentinië, Fidji, Italië, Japan, Kanada, Roemenië, Tonga, die Verenigde State en Zimbabwe). Vir Wes-Samoa is ondanks ’n beter speelkwaliteit in vergelyking met sommige van die genooide nasionale rugbyspanne nie ’n uitnodiging gestuur nie. Die Sowjetunie is wel genooi om aan die toernooi deel te neem, maar hulle het weens Suid-Afrika se lidmaatskap by die IRVR dié aanbod verwerp.[3] Suid-Afrika kon nie aan die rugbywêreldbeker deelneem nie as gevolg van ’n sportboikot teen dié land weens sy voortgesette apartheidsbeleid.

Tydens die Rugbywêreldbeker 1987 is 32 wedstryde gespeel, waaronder 24 tydens die groepfase en agt tydens die uitklopfase, insluitende die eindstryd. Die spanne is in vier groepe van vier elk verdeel, waarvan elke span een keer teen al die ander spanne in die groep gespeel het. Die twee beste spanne van elke groep het hierna vir die kwarteindrondte gekwalifiseer. Die spanne wat tot die kwarteindrondte gevorder het, het regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 1991 in die destydse Vyfnasies gekwalifiseer.

Nieu-Seeland het die eindstryd op Edenpark in Auckland teen Frankryk met 29–9 gewen en sodoende die eerste rugbywêreldkampioen geword.[4] Wallis het in die derde en Australië in die vierde plek geëindig; interessant genoeg het die vier groepwenners as die vier beste spanne van die toernooi geëindig. Die kwarteindstryd wat Frankryk teen Australië met 30–24 gewen het, word as een van die beste wedstryde in die rugbywêreldbekergeskiedenis beskou.[5]

Toewysing

wysig

Aan die begin van die 1980’s het die idee van ’n rugbywêreldbekertoernooi opgedaag, maar tydens ’n vergadering van die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR) is dié voorstel verwerp. Die Australiese en Nieu-Seelandse beheerliggame het vervolgens – onafhanklik van mekaar – ’n brief vir die IRVR geskryf, waarin hulle op die aanbieding van ’n rugbywêreldbekertoernooi aangedring het. 1985 is die voorstel, ten spyte van veral Britse en Ierse weerstand, goedgekeur. Vervolgens is aan Australië en Nieu-Seeland die Rugbywêreldbeker 1987 toegewys. Die beslissende stem was van Suid-Afrika wat die projek ten spyte van die voortgesette boikot teen die land weens apartheid ondersteun het.[6]

Deelnemers

wysig

Die sewe lede van die IRVR het regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 1987 gekwalifiseer: Die twee gashere Australië en Nieu-Seeland, die vier tuisnasies Engeland, Ierland, Skotland en Wallis asook Frankryk. Die IRVR-lid Suid-Afrika is in 1984 weens sy apartheidsbeleid van die beplande toernooi geskors; nasionale rugbyspanne van ander deelnemende lande het egter ook ná die Rugbywêreldbeker 1987 wedstryde teen die Springbokke gespeel. Vir die oorblywende nege plekke is nie ’n kwalifisering gehou nie. Die nasionale rugbyspanne van Argentinië, Fidji, Italië, Japan, Kanada, Tonga, die Verenigde State en Zimbabwe is deur die IRVR genooi om deel te neem. Wes-Samoa is egter nie genooi nie, ten spyte van sy beter plasing op die destydse nieamptelike wêreldranglys bo Tonga. Die Sowjetse nasionale rugbyspan is ook vir die toernooi genooi, maar hulle het die aanbod uit protes teen die Suid-Afrikaanse IRVR-lidmaatskap verwerp. Vervolgens het Roemenië die Sowjetunie vervang.

 
Spanne wat genooi is; altesaam 16 spanne het deelgeneem.

   Afrika

   Amerikas

   Asië

   Europa

   Oseanië

   Nie deelgeneem nie

 
Uitslag van die kwalifisering:

   Gashere

   Lid van die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR)

   Uitgenooi deur die IRVR

   Plaasvervanger ná die Sowjetunie se weiering

   Nie deelgeneem nie

Span Kwalifiseringmetode Vorige beste prestasie Groep
Vlag van Australië  Australië Gashere Debuut 1
Vlag van Nieu-Seeland  Nieu-Seeland 3
Vlag van Engeland  Engeland Volle lede 1
Vlag van Frankryk  Frankryk 4
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag   Ierland 2
Vlag van Skotland  Skotland 4
Vlag van Wallis  Wallis 2
Vlag van Argentinië  Argentinië Uitgenooi 3
Vlag van Kanada  Kanada 2
Vlag van Fidji  Fidji 3
Vlag van Italië  Italië 3
Vlag van Japan  Japan 1
Vlag van Roemenië  Roemenië 4
Vlag van Tonga  Tonga 2
Vlag van Verenigde State van Amerika  Verenigde State 1
Vlag van Zimbabwe  Zimbabwe 4

Stadions

wysig

Australië het elf wedstryde op twee verskeie plekke gehuisves, terwyl Nieu-Seeland 21 wedstryde op nege plekke aangebied het.

Auckland, Noordeiland Wellington, Noordeiland Christchurch, Suideiland Dunedin, Suideiland
Edenpark Athletic Park Lancasterpark Carisbrook
36°52′30″S 174°44′41″O / 36.87500°S 174.74472°O / -36.87500; 174.74472 (Edenpark) 41°19′2″S 174°46′37″O / 41.31722°S 174.77694°O / -41.31722; 174.77694 (Athletic Park) 43°32′31″S 172°39′15″O / 43.54194°S 172.65417°O / -43.54194; 172.65417 (Lancasterpark) 45°53′37″S 170°29′26″O / 45.89361°S 170.49056°O / -45.89361; 170.49056 (Carisbrook)
Kapasiteit: 48 000 Kapasiteit: 39 000 Kapasiteit: 36 500 Kapasiteit: 35 000
       
Rotorua, Noordeiland
Rugbywêreldbeker 1987 (Australië)
 Napier, Noordeiland
Rotorua Int’l Stadion McLeanpark
38°9′21″S 176°13′27″O / 38.15583°S 176.22417°O / -38.15583; 176.22417 (Rotorua Internasionale Stadion) 39°30′7″S 176°54′46″O / 39.50194°S 176.91278°O / -39.50194; 176.91278 (McLeanpark)
Kapasiteit: 35 000 Kapasiteit: 30 000
 
Hamilton, Noordeiland Brisbane, Queensland
Waikato Ballymore
37°46′52″S 175°16′6″O / 37.78111°S 175.26833°O / -37.78111; 175.26833 (Waikatostadion) 27°26′31″S 153°1′4″O / 27.44194°S 153.01778°O / -27.44194; 153.01778 (Ballymorestadion)
Kapasiteit: 30 000 Kapasiteit: 24 000
 
Sydney, Nieu-Suid-Wallis Invercargill, Suideiland Palmerston North, Noordeiland
Concord-ovaal Rugby Park Showgrounds-ovaal
33°52′6″S 151°6′34″O / 33.86833°S 151.10944°O / -33.86833; 151.10944 (Concord-ovaal) 46°25′1″S 168°21′46″O / 46.41694°S 168.36278°O / -46.41694; 168.36278 (Rugby Park-stadion) 40°21′24″S 175°36′4″O / 40.35667°S 175.60111°O / -40.35667; 175.60111 (Showgrounds-ovaal)
Kapasiteit: 20 000 Kapasiteit: 30 000 Kapasiteit: 20 000
     

Formaat

wysig

Die Rugbywêreldbeker 1987 is oor 29 dae tussen 16 verskillende spanne oor 32 wedstryde beslis. Dit het op 22 Mei 1987 op Edenpark in Auckland met die openingswedstrydwedstryd tussen die medegasheer Nieu-Seeland en Italië afgeskop. Die toernooi het geëindig by dieselfde stadion op 20 Junie met die eindstryd tussen Nieu-Seeland en Frankryk, waartydens die All Blacks die Webb Ellis-beker ingepalm het.

Kalender

wysig

Die volgende tabel dui die Rugbywêreldbeker 1987 se daaglikse program aan. ’n Rooi blokkie dui op beide die openings- en sluitingseremonie, ’n pers blokkie op wedstryde tydens die groepfase, ’n groen blokkie op wedstryde tydens die uitklopfase, ’n blou blokkie op die bronseindstryd en ’n geel blokkie op die eindstryd.

Aantal daaglikse wedstryde tydens die toernooi
Groepfase
Mei/Junie 		Vr
22 		Sa
23 		So
24 		Ma
25 		Di
26 		Wo
27 		Do
28 		Vr
29 		Sa
30 		So
31 		Ma
1 		Di
2 		Wo
3 		Do
4 		Vr
5
Seremonies OS
Groep 1 1 1 1 1 2
Groep 2 1 1 1 1 2
Groep 3 1 1 1 1 1 1
Groep 4 2 1 1 2
Uitklopfase
Junie 		Sa
6 		So
7 		Ma
8 		Di
9 		Wo
10 		Do
11 		Vr
12 		Sa
13 		So
14 		Ma
15 		Di
16 		Wo
17 		Do
18 		Vr
19 		Sa
20
Seremonies SS
Uitklopfase 1 2 1 1 1 1 1
Verklaring

   Seremonies

   Groepfase

   Uitklopfase

   Bronseindstryd

   Eindstryd

Groepe

wysig
Groep 1 Groep 2 Groep 3 Groep 4

Vlag van Australië  Australië
Vlag van Engeland  Engeland
Vlag van Japan  Japan
Vlag van Verenigde State van Amerika  Verenigde State

Vlag van Kanada  Kanada
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag   Ierland
Vlag van Tonga  Tonga
Vlag van Wallis  Wallis

Vlag van Argentinië  Argentinië
Vlag van Fidji  Fidji
Vlag van Italië  Italië
Vlag van Nieu-Seeland  Nieu-Seeland

Vlag van Frankryk  Frankryk
Vlag van Roemenië  Roemenië
Vlag van Skotland  Skotland
Vlag van Zimbabwe  Zimbabwe

Die groepwedstryde is onder die twee gashere soos volg verdeel:

  • Groep 1 is in Australië aangebied
  • Van Groep 2 is vyf wedstryde in Nieu-Seeland en een wedstryd in Australië aangebied
  • Groep 3 is in Nieu-Seeland aangebied
  • Groep 4 is in Nieu-Seeland aangebied

Groepfase

wysig

Die eerste Rugbywêreldbekertoernooi is deur 16 nasionale rugbyspanne beslis. Daar is geen kwalifisering gehou om die deelnemende spanne te bepaal nie, die deelnemende spanne is egter deur die Internasionale Rugbyvoetbalraad genooi. Vir die groepfase is die 16 deelnemende spanne in vier groepe van vier elk verdeel; elke span het een wedstryd teen elk van die ander spanne in dieselfde groep gespeel, dus het elke span drie wedstryde in die groepfase gespeel. Twee punte is vir ’n oorwinning toegeken, een vir ’n gelykop en geen punte vir ’n nederlaag: spanne wat met dieselfde aantal punte geëindig het, is volgens gedrukte drieë gerangskik, in plaas van die punte wat total aangeteken is (sou dit anders gewees het, sou Argentinië in Groep C tweede geëindig het, bo Fidji; Frankryk sou steeds Groep D eerste afgesluit het).

Klassifisering binne elke groep was gegrond op die volgende puntestelsel:

  • Twee wedstrydpunte vir ’n oorwinning;
  • Een vir ’n gelykop;
  • geen vir ’n nederlaag.

Aan die einde van die groepfase is die spanne gerangskik van die eerste na die vierde posisie, gegrond op versamelde wedstrydpunte, met die twee beste spanne wat na die kwarteindrondte deurgedring het. As twee spanne gelyk op punte was, is die rangorde deur hul aantal gedrukte drieë bepaal.

Uitklopfase

wysig

Van die begin van dié fase af het die toernooi ’n uitklopformaat aangeneem wat uit agt wedstryde bestaan het: vier kwarteindstryde, twee halfeindstryde, ’n derdeplekwedstryd en die eindstryd.

Die wenner en naaswenner van elk van die groepe het na die uitklopfase deurgedring. Groepwenners het teen naaswenners in ander groepe in die kwarteindstryde gespeel, byvoorbeeld: die wenner van Groep 1 het teen die naaswenner van Groep 2 en die wenner van Groep 2 teen die naaswenner van Groep 1 gespeel. Spanne van dieselfde groep sou dus eers weer in óf die bronseindstryd óf die eindstryd kon ontmoet het.

Elke wedstryd in die uitklopfase moes met ’n oorwinning vir een van die spanne eindig. As daar ná tagtig minute van gewone spel ’n gelykopuitslag was, is daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik is daar twee periodes van ekstra tyd gespeel, tien minute in elke rigting: as daar dan steeds geen wenner was nie, is daar vir tien minute gespeel in ’n uitklopformaat, waar die eerste span wat daarin geslaag het om punte aan te teken, gewen het. As daar steeds nie ’n wenner was ná 110 minute nie is die wenner bepaal deur ’n stelskopkompetisie.

1987-effek op 1991-kwalifisering

wysig

Die agt spanne wat tot die kwarteindrondte gevorder het, het regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 1991 in Engeland gekwalifiseer. Hulle was Australië, Engeland, Fidji, Frankryk, Ierland, Nieu-Seeland, Skotland en Wallis.

Wedstrydbeamptes

wysig

’n Paneel van 14 skeidsregters is vir die toernooi ingespan.

Wedstryde

wysig
Kwalifiseer vir die kwarteindrondte én regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 1991.
Uit die toernooi geskakel én loop regstreekse kwalifisering vir die Rugbywêreldbeker 1991 mis.

Die wedstryde is in twee fases opgedeel, naamlik die groep- en die uitklopfase.

Groepfase

wysig

16 spanne het aan die groepfase deelgeneem. Die twee beste spanne in elke groep het na die uitklopfase deurgedring.

Groep 1

wysig
Span S W G V P v P t +/− D v P
Vlag van Australië  Australië 3 3 0 0 108 41 +67 18 6
Vlag van Engeland  Engeland 3 2 0 1 100 32 +68 15 4
Vlag van Verenigde State van Amerika  Verenigde State 3 1 0 2 39 99 –60 5 2
Vlag van Japan  Japan 3 0 0 3 48 123 –75 7 0

Groep 2

wysig
 
Die Kanadese nasionale rugbyspan tydens die Rugbywêreldbeker 1987
Span S W G V P v P t +/− D v P
Vlag van Wallis  Wallis 3 3 0 0 82 31 +51 13 6
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag   Ierland 3 2 0 1 84 41 +43 11 4
Vlag van Kanada  Kanada 3 1 0 2 65 90 –25 7 2
Vlag van Tonga  Tonga 3 0 0 3 29 98 –69 3 0

Groep 3

wysig
Span S W G V P v P t +/− D v P
Vlag van Nieu-Seeland  Nieu-Seeland 3 3 0 0 190 34 +156 30 6
Vlag van Fidji  Fidji 3 1 0 2 56 101 –45 6 2
Vlag van Italië  Italië 3 1 0 2 40 110 –70 4 2
Vlag van Argentinië  Argentinië 3 1 0 2 49 90 –41 5 2
  • Fidji het gekwalifiseer op grond van die meeste drieë (Fidji 6, Italië 5, Argentinië 4)

Groep 4

wysig
Span S W G V P v P t +/− D v P
Vlag van Frankryk  Frankryk 3 2 1 0 145 44 +101 25 5
Vlag van Skotland  Skotland 3 2 1 0 135 69 +66 22 5
Vlag van Roemenië  Roemenië 3 1 0 2 61 130 –69 5 2
Vlag van Zimbabwe  Zimbabwe 3 0 0 3 53 151 –98 5 0
  • Frankryk het gekwalifiseer as groepwenner nadat hulle drie drieë en Skotland twee drie tydens die gelykop met 20 elk gedruk het.

Uitklopfase

wysig
Kwarteindrondte Halfeindrondte Eindstryd
                   
6 Junie – Christchurch        
 Vlag van Nieu-Seeland  Nieu-Seeland  30
14 Junie – Brisbane
 Vlag van Skotland  Skotland  3  
 Vlag van Nieu-Seeland  Nieu-Seeland  49
8 Junie – Brisbane
   Vlag van Wallis  Wallis  6  
 Vlag van Wallis  Wallis  16
20 Junie – Auckland
 Vlag van Engeland  Engeland  3  
 Vlag van Nieu-Seeland  Nieu-Seeland  29
7 Junie – Auckland
   Vlag van Frankryk  Frankryk  9
 Vlag van Frankryk  Frankryk  31
13 Junie – Sydney
 Vlag van Fidji  Fidji  16  
 Vlag van Frankryk  Frankryk  30 Uitspeel om derde plek
7 Junie – Sydney
   Vlag van Australië  Australië  24   18 Junie – Rotorua
 Vlag van Australië  Australië  33
   Vlag van Wallis  Wallis  22
 Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag   Ierland  15  
 Vlag van Australië  Australië  21

Kwarteindrondte

wysig

Halfeindrondte

wysig

Bronseindstryd

wysig

Eindstryd

wysig


Rugbywêreldkampioen 1987
Vlag van Nieu-Seeland  Nieu-Seeland

Statistiek

wysig

Finale puntestand

wysig

Hierdie tabel toon die finale puntestand van al 16 deelnemende nasionale rugbyspanne in die Rugbywêreldbeker 1987.[10]

 
Uitslag van die Rugbywêreldbeker 1987:

   Kampioen

   Naaswenner

   Derde Plek

   Vierde plek

   Kwarteindrondte

   Groepfase

   Nie deelgeneem nie

Rang Span Groep S W G V P Drieë Doelskoppe Strafdoele Skepdoele
1 Vlag van Nieu-Seeland  Nieu-Seeland 3 6 6 0 0 298 43 30 21 1
2 Vlag van Frankryk  Frankryk 4 6 4 1 1 215 34 26 8 1
3 Vlag van Wallis  Wallis 2 6 5 0 1 126 20 11 5 3
4 Vlag van Australië  Australië 1 6 4 0 2 186 26 20 12 2
In die kwarteindrondte uitgeskakel
5 Vlag van Skotland  Skotland 4 4 2 1 1 138 22 16 6 0
6 Vlag van Engeland  Engeland 1 4 2 0 2 103 15 11 7 0
7 Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag   Ierland 2 4 2 0 2 99 13 10 7 2
8 Vlag van Fidji  Fidji 3 4 1 0 3 72 8 5 9 1
In die groepfase uitgeskakel
9 Vlag van Kanada  Kanada 2 3 1 0 2 65 8 3 8 1
10 Vlag van Roemenië  Roemenië 4 3 1 0 2 61 6 2 11 0
11 Vlag van Argentinië  Argentinië 3 3 1 0 2 49 4 3 9 0
12 Vlag van Italië  Italië 3 3 1 0 2 40 5 1 4 2
13 Vlag van Verenigde State van Amerika  Verenigde State 1 3 1 0 2 39 5 5 2 1
14 Vlag van Zimbabwe  Zimbabwe 4 3 0 0 3 53 5 3 9 0
15 Vlag van Japan  Japan 1 3 0 0 3 48 7 1 5 1
16 Vlag van Tonga  Tonga 2 3 0 0 3 29 3 1 5 0
Algeheel 32 1621 224 148 128 15

Meeste punte en drieë

wysig
Meeste punte aangeteken:[1]
Naam Punte
1 Vlag van Nieu-Seeland  Grant Fox 126
2 Vlag van Australië  Michael Lynagh 82
3 Vlag van Skotland  Gavin Hastings 62
4 Vlag van Frankryk  Didier Camberabero 53
5 Vlag van Engeland  Jonathan Webb 43
6 Vlag van Frankryk  Guy Laporte 42
7 Vlag van Wallis  Paul Thorburn 37
8 Vlag van Ierland  Michael Kiernan 36
9 Vlag van Fidji  Severo Koroduadua 35
10 Vlag van Argentinië  Hugo Porta 33
Meeste drieë gedruk:[2]
Naam Drieë
1 Vlag van Nieu-Seeland  Craig Green 6
Vlag van Nieu-Seeland  John Kirwan
3 Vlag van Engeland  Mike Harrison 5
Vlag van Australië  Matthew Burke
Vlag van Nieu-Seeland  John Gallagher
Vlag van Nieu-Seeland  David Kirk
Vlag van Nieu-Seeland  Alan Whetton
8 Vlag van Skotland  John Jeffrey 4
Vlag van Skotland  Matt Duncan
Vlag van Ierland  Hugo MacNeill
Vlag van Skotland  Alan Tait
Vlag van Frankryk  Didier Camberabero
Vlag van Wallis  Ieuan Evans
Vlag van Frankryk  Patrice Lagisquet
Vlag van Frankryk  Laurent Rodriguez
Vlag van Australië  David Campese
Vlag van Frankryk  Denis Charvet

Sien ook

wysig
  Rugbyportaal

Verwysings

wysig
  1. ↑ 1,0 1,1 (en) "Rugby World Cup 1987: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 28 Oktober 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 (en) "Rugby World Cup 1987: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 28 Oktober 2024.
  3. ↑ (en) Alexander Fedorets (31 Julie 2007). "Russians target 2011 World Cup". Mail & Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019. Besoek op 9 Oktober 2019.
  4. ↑ (en) "1987: Kiwis see off France in final". BBC. 24 September 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  5. ↑ (en) "1987: France 30–24 Australia". BBC. 24 September 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  6. ↑ (en) Steven Pye (11 September 2015). "We take the Rugby World Cup for granted but it nearly didn't exist". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 (en) "Statsguru / Test matches / Player records / Rugby World Cup / Tries scored: greater than or equal to 3". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 November 2018. Besoek op 3 November 2018.
  8. ↑ (en) "New Zealand 49 Wales 6". Walliese Rugbyunie. 14 Junie 1987. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Maart 2016. Besoek op 3 Maart 2016.
  9. ↑ (en) Winston Aldworth (14 Augustus 2011). "1987: A sending off that made Wallaby history". The New Zealand Herald. Besoek op 28 Oktober 2024.
  10. ↑ (en) "Rugby Union – Statsguru – Test matches – Team records". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Junie 2020. Besoek op 23 Junie 2020.

Verdere leesstof

wysig
  • (en) Gerald Davies (2004). The History of the Rugby World Cup. Sanctuary Publishing Ltd. ISBN 1-86074-602-0.
  • (en) Nick Farr-Jones (2003). Story of the Rugby World Cup. Australian Post Corporation. ISBN 0-642-36811-2.
  • (en) Grant Harding; David Williams (2000). The Toughest of Them All: New Zealand and South Africa: The Struggle for Rugby Supremacy. Auckland, Nieu-Seeland: Penguin Books. ISBN 978-0-14-029577-1.{{cite book}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  • (en) Lance Peatey (2011). In Pursuit of Bill: A Complete History of the Rugby World Cup. New Holland Publishers. ISBN 978-1-74257-191-1.

Eksterne skakels

wysig


Rugbywêreldbeker  

Australië / Nieu-Seeland 1987 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1991 • Suid-Afrika 1995 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1999 • Australië 2003 • Frankryk 2007 • Nieu-Seeland 2011 • Engeland / Wallis 2015 • Japan 2019 • Frankryk 2023 • Australië 2027 • Verenigde State 2031

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Rugbywêreldbeker_1987&oldid=2710019"