Columnisten

Oplichters die zich voordoen als agent: in Nederland komt het steeds vaker voor. Het is Frits Abrahams nog niet overkomen, een beetje tot zijn spijt, want hij zou graag zo’n nepagent aan de voordeur willen begroeten met een welgemeend: ‘Dat pak staat je verrekt goed.’

Ben ik een dromer als ik hoop putte uit het vijfentwintig uur durende betoog van Democratische senator Cory Booker?, vraagt columnist Karin Amatmoekrim. „Toegegeven, ik heb het niet volledig bekeken, maar in de verschillende clips verloor Booker nergens de rode draad. Hij hield het betoog met vuur in zijn ogen en bleef overeind omdat, zoals hij zei, er écht iets op het spel staat.”

We zoeken sinds kort ons droomhuis. In Amsterdam, in een overspannen huizenmarkt. Aan het begrip droomhuis hebben we dus al behoorlijk wat concessies moeten doen.

Een tijdje geleden hoorde ik op een borrel iemand over een man met wie ze ooit scharrelde: hij zat in de fintech, had knalrood haar en was de slechtste Wordfeuder ooit, dus ik dacht meteen van hé, dat klinkt als K., een van mijn favoriete mensen!

Hoe kijken we aan tegen mensen die dingen geloven die zo raar en fantastisch zijn, dat het niet eens meer in ons denkraam past, vraagt Beatrice de Graaf zich af.

Amerika is een maffiastaat geworden, die universiteiten, media en rechtbanken knecht en afperst. Het is volgens Caroline de Gruyter nu aan de EU om de liberale wereldorde op de rails te houden.

Op een conferentie van natuurkundigen in Californië vraagt Margriet van der Heijden zich af wat de regering-Trump wil. ‘Nuttige’ wetenschappers voor het karretje spannen en anderen het zwijgen opleggen?

Youp van ’t Hek wil een deskundige babbelaar aan een van de Nederlandse keuvelshowtafels worden. „Of ik deskundig genoeg ben? Absoluut. Gewoon lekker met grote overtuiging meepraten. Niet haperen, niet stilvallen, niet twijfelen, vooral heel zeker kijken en net doen of je naar de andere gasten luistert.”

De ziekte van mijn moeder kreeg steeds meer grip op haar. Als ze opstond sloot ze haar ogen en pufte hoorbaar de pijn weg. Het was moeilijk om naar te kijken. Intussen kreeg ik de zoveelste update van een vriend die een appgroep had aangemaakt over zijn lijdensweg.

Ik ben beroofd door tech-tuig. De schade kan worden becijferd op 10.000 dollar, en waarschijnlijk meer. En ik ben de enige niet.

Per decreet liet Trump weten dat het Smithsonian Instituut, de daaraan gerelateerde prestigieuze onderzoeks-, onderwijsinstellingen en musea, en de National Zoo verschoond moeten blijven van anti-Amerikaanse ideologie. Wacht even, de dierentuin?

Bij een etentje gaf Raoul de Jong advies aan de dochter van een vriendin van zijn moeder. Terwijl hij dat advies gaf, bedacht hij: eigenlijk ben ik degene die dit moet horen.

Niks geen ‘hen / hun’ of ‘die / diens’ -– en ook ‘hij / hem’ en ‘zij / haar’ zijn niet meer welkom in het Witte Huis. Journalisten die zulke voornaamwoorden gebruiken om zichzelf aan te duiden in hun e-mails krijgen geen antwoord meer, maakte Trumps bijtgrage woordvoerder Karoline Leavitt pas bekend.

Op de roeivereniging van haar vader viel het columnist Sheila Kamerman op: iedereen is wit. Hoe kan dat, als wel iedereen welkom is op de vereniging?

Durk Tuinier (72) parkeert zijn auto in de berm van de Harichsterdyk en wijst naar een rood bakstenen huisje verderop in het land. „Daarnaast ben ik geboren”, zegt hij. „En op die boerderij daar” – zijn vinger gaat naar links – „ben ik gaan werken toen ik negentien was. Machtig mooi vond ik het.

Geert Wilders vermijdt journalisten, maar op dinsdag loopt hij door de hal naar de zaal, en wordt hij opgewacht. Er is dan nauwelijks aandacht voor andere politici. „Dat voelt wel lullig ja”, zegt Henri Bontenbal.

Mariska Kret probeert twee populaire theorieën over de herkomst van emoties met elkaar te verenigen. Dat leidt tot emotionele reacties.

Ineens was mijn beste vriend dood. „Kanker achter het hart,” zeiden de artsen in het Moskouse ziekenhuis, waar hij werd verpleegd.

Het verbranden van biomassa is een belangrijke pijler onder klimaatbeleid. Maar kan de aarde dat aan? Nee, schrijft Peter Kuipers Munneke.

Politieke crises zijn op de eigenzinnige Waddeneilanden geen uitzondering. Het besef van de eilanders dat ze zelfredzaam moeten zijn, is diepgeworteld. Zo ook op Terschelling. „We kennen een sterk rechtvaardigheidsgevoel en reageren vanuit het hart. Dat kan ertoe leiden dat we ons indringend en met temperament met veel zaken bemoeien.”

Als er al iets leuks is aan D66, dan is het volgens Marcel van Roosmalen dat ze regelmatig de grootste tegenstander van hun eigen ideeën worden. Het beste voorbeeld is volgens hem ‘voormalig kroonjuweel’, het referendum. Ze focussen nu meer op tanks en drones. Je zou kunnen spreken van voortschrijdend inzicht.

Sommige rechtse, en in het bijzonder conservatieve, intellectuelen hebben het zelfbeeld dat zij prudente, nuchtere mensen zijn die zich geen illusies maken, en altijd kiezen voor stapsgewijze verandering, ziet Floor Rusman. „Hoe ontluisterend moet het voor hen zijn dat in Amerika juist de conservatieve partij nu revolutionair gedrag vertoont.”

Lego, Pokémonkaarten en een Game Boy doen het goed op de veiling. Wat het niet goed doet: antiek. Op een gratis taxatiedag van een veilinghuis ziet Freek Schravesande bezoekers met grootse verwachtingen hun rugzak legen: „En dan nu iets héél bijzonders”. Maar voor verzamelaars is antiek dat niet.

Principes hebben is volledig verdwenen uit ons raamwerk van goede eigenschappen. In plaats daarvan zijn we collectief aan het ‘hustlen’ geslagen, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat.

Dat Faber het talent mist om haar laatdunkendheid jegens de Kamer een beetje intelligent te verwoorden, zegt iets over het intellectuele peil van de PVV.

Voorafgaand aan de afgelopen maand verheugde ik me op wat maart mij dit jaar zou brengen.

Zodra het er niet bepaald de tijden voor zijn, beginnen mensen vaak over hoop en optimisme. De afgelopen maanden was het verschillende keren raak.

Vorige week sprong het stoplicht van de Viswijzer voor makreel van oranje op rood. Dat de blauwvintonijn een precair bestaan leidt, weten we. Maar dat zelfs stapelvoedsel als makreel door overbevissing niet langer als duurzaam geldt, is wennen.

Vandaag wilde ik eigenlijk populistenproza schrijven, lekker leedvermaak rond een willekeurige prutser. Helaas gingen Nederlandse media weer bijklussen als pr-machines voor de veehouderij en kon ik dat niet negeren.

Het moet afgelopen zijn met de ‘Messiaspoliticus’. Het debat over de Belangrijke Staatskwestie van de koninklijke lintjes was nog gaande, toen CDA-leider Henri Bontenbal elders een praatje hield over een frivole bijzaak, de toekomst van ons land en onze democratie.