| dbo:abstract
|
- František II. Rákóczi (maďarsky II. Rákóczi Ferenc; 27. března 1676, Borša, Uhersko – 8. dubna 1735, Tekirdağ, Osmanská říše) byl sedmihradský kníže, vůdce neúspěšného protihabsburského uherského povstání v letech 1703–1711. (cs)
- Ο Φραγκίσκος Β' Ράκοζι (ουγγρικά: II. Rákóczi Ferenc, 27 Μαρτίου 1676 - 8 Απριλίου 1735) ήταν Ούγγρος ευγενής και ηγέτης της Ουγγρικής εξέγερσης ενάντια στην Αυστρία που διήρκησε μεταξύ 1703 και 1711. Επίσης ήταν πρίγκηπας της Τρανσυλβανίας, αυτοκρατορικός πρίγκηπας και μέλος του τάγματος του Χρυσόμαλλου δέρατος. Σήμερα θεωρείται εθνικός ήρωας της Ουγγαρίας. (el)
- Franz II. Rákóczi von Felsővadász (ungarisch felsővadászi II. Rákóczi Ferenc, slowakisch František II. Rákoci, * 27. März 1676 auf Schloss Borsi (heute Borša), Komitat Semplin, Königreich Ungarn; † 8. April 1735 in Tekirdağ, Osmanisches Reich) gilt heute als ungarischer Nationalheld und war seinerzeit der reichste Adlige im Königlichen Ungarn. Er war Gespan des oberungarischen Komitats Sáros und Anführer des nach ihm benannten Aufstandes (1703 bis 1711), der letzten und größten Erhebung ungarischer Adliger gegen die Habsburger. Seine vollständigen Titel lauteten: „Franciscus II. Dei Gratia Sacri Romani Imperii & Transylvaniae princeps Rakoczi. Particum Regni Hungariae Dominus & Siculorum Comes, Regni Hungariae Pro Libertate Confoederatorum Statuum necnon Munkacsiensis & Makoviczensis Dux, Perpetuus Comes de Saros; Dominus in Patak, Tokaj, Regécz, Ecsed, Somlyó, Lednicze, Szerencs, Onod.“ (de)
- Francisko RÁKÓCZI la 2-a [rakoci], hungare II. Rákóczi Ferenc, slovake František II. Rákoci (naskiĝinta la 27-an de marto 1676 en Borsi, Hungario; mortinta la 8-an de aprilo 1735 en Rodosto, nune Tekirdağ, Turkio), estis regnestro de Hungario kaj Transilvanio. Li gvidis la libereclukton kontraŭ la Habsburgoj inter 1703 kaj 1711. Post la malvenko li kaj liaj adeptoj elmigris en Pollandon, Francion kaj fine en Turkion. Ankaŭ Kelemen Mikes estis inter liaj akompanantoj. En 1906 li estis reentombigita en Kassa, Hungario (hodiaŭ Košice, Slovakio). Krom politika agado, li estis verkisto en latina kaj franca lingvoj. Li estas hodiaŭ konsiderata kiel nacia heroo de Hungario. La plena titolo de Francisko Rákóczi la 2-a estis: Franciscus II. Dei Gratia Sacri Romani Imperii & Transylvaniae princeps Rakoczi. Particum Regni Hungariae Dominus & Siculorum Comes, Regni Hungariae Pro Libertate Confoederatorum Statuum necnon Munkacsiensis & Makoviczensis Dux, Perpetuus Comes de Saros; Dominus in Patak, Tokaj, Regécz, Ecsed, Somlyó, Lednicze, Szerencs, Onod. (eo)
- Francis II Rákóczi (Hungarian: II. Rákóczi Ferenc, Hungarian pronunciation: [ˈraːkoːt͡si ˈfɛrɛnt͡s]; 27 March 1676 – 8 April 1735) was a Hungarian nobleman and leader of Rákóczi's War of Independence against the Habsburgs in 1703–11 as the prince (Hungarian: fejedelem) of the Estates Confederated for Liberty of the Kingdom of Hungary. He was also Prince of Transylvania, an Imperial Prince, and a member of the Order of the Golden Fleece. Today he is considered a national hero in Hungary. His full title was:Franciscus II. Dei Gratia Sacri Romani Imperii & Transylvaniae princeps Rakoczi. Particum Regni Hungariae Dominus & Siculorum Comes, Regni Hungariae Pro Libertate Confoederatorum Statuum necnon Munkacsiensis & Makoviczensis Dux, Perpetuus Comes de Saros; Dominus in Patak, Tokaj, Regécz, Ecsed, Somlyó, Lednicze, Szerencs, Onod. His name is historically also spelled Rákóczy, in Hungarian: II. Rákóczi Ferenc, in Slovak: František II. Rákoci, in German: Franz II. Rákóczi, in Croatian: Franjo II. Rákóczy (Rakoci, Rakoczy), in Romanian: Francisc Rákóczi al II-lea, in Serbian Ференц II Ракоци. Although the Hungarian parliament offered Rákóczi the royal crown, he refused it, choosing instead the temporary title of the "Ruling Prince of Hungary". Rákóczi intended to bear this military-sounding title only during the anti-Habsburg war of independence. By refusing the royal crown, he proclaimed to Hungary that it was not his personal ambition that drove the war of liberation against the Habsburg dynasty. (en)
- Ferenc II.a Rákóczi (Borsi, Hungariako Erresuma, gaur egun Eslovakia, 1676ko martxoaren 27a - , Otomandar Inperioa, 1735ko apirilaren 8a), 1704 eta 1711 artean Transilvaniako printzea izan zen. Gaur egun, Hungariako heroi nazionala da. hilondoko semea zen. 1688an Austriara eta, ondoren, Bohemiara eraman zuten, giro magyarretatik urruntzeagatik, baina 1694an Hungariara itzuli eta austriarren aurkako borrokara bultzatu zuten hango nobleek. Espainiako Ondorengotza Gerraren garaian (1700), Habsburgotarrei eraso zien Frantziak lagunduta, baina preso hartu zuten (1701). Ihes egin eta Polonian babestu zen bi urtez. 1703an Hungariara itzuli eta gidatu zuen austriarren aurka. Garaipen batzuk lortu zituen hasieran, baina, frantsesen aldetik laguntzarik jasotzen ez baitzuen, hitzartu behar izan zuen Leopoldo I.a enperadorearekin 1711n. Erbestera jo behar izan zuen ondoren. Polonian eta Frantzian egon ondoren, 1717an Konstantinoplara jo eta austriarren aurkako armada antolatzeko agindua jaso zuen sultanarengandik. Austriarren eta frantsesen arteko bakea hitzartua zen dagoeneko, eta sultanak gerrarako asmorik ez zuela eta, atzera jo zuen Ferenc II.ak. Turkian eman zituen azken urteak. (eu)
- François II Rákóczi de Felsővadász (en hongrois : felsővadászi II. Rákóczi Ferenc), né le 27 mars 1676 à Borsi et mort le 8 avril 1735 à Tekirdağ dans l'Empire ottoman, est un aristocrate hongrois qui régna sur la Transylvanie de 1704 à 1711 et s'opposa à la mainmise des Habsbourg sur ce pays. (fr)
- Francisco Rákóczi II de Felsővadász (en húngaro: felsővadászi II. Rákóczi Ferenc) (27 de marzo de 1676–8 de abril de 1735) fue el líder de la guerra de independencia húngara de 1703-1711 contra el dominio de los Habsburgo, como Príncipe de los Estados Confederados por la Libertad del Reino de Hungría. Fue Príncipe de Transilvania, Príncipe Imperial y miembro de la Orden del Toisón de Oro. Actualmente se lo considera un héroe nacional en Hungría. Nació en Borsi, en la Hungría Real controlada por los Habsburgo y murió en Rodosto, en el Imperio otomano. Su título completo era: Franciscus II. Dei Gratia Sacri Romani Imperii & Transylvaniae princeps Rakoczi. Particum Regni Hungariae Dominus & Siculorum Comes, Regni Hungariae Pro Libertate Confoederatorum Statuum necnon Munkacsiensis & Makoviczensis Dux, Perpetuus Comes de Saros; Dominus in Patak, Tokaj, Regécz, Ecsed, Somlyó, Lednicze, Szerencs, Onod. Históricamente se lo conoce como Rákóczy, y en húngaro se le denomina II. Rákóczi Ferenc y en eslovaco František II. Rákoci . (es)
- Ferenc II Rákóczi (bahasa Hongaria: II. Rákóczi Ferenc, pengucapan bahasa Hongaria: ; 27 Maret 1676 di , Kerajaan Hongaria (kini , Slowakia) – 8 April 1735 di , Kesultanan Utsmaniyah) adalah seorang bangsawan Hongaria dan pemimpin pemberontakan melawan Habsburg dari tahun 1703-11. Namun, pemberontakan ini berhasil ditumpas dan ia terpaksa melarikan diri ke negara lain. Saat ini ia dianggap sebagai pahlawan nasional Hongaria. (in)
- ラーコーツィ・フェレンツ2世（II. Rákóczi Ferenc, 1676年3月27日 - 1735年4月8日）は、ハンガリーの大貴族で、反ハプスブルク独立戦争の指導者。ハンガリー王国等族連盟の統治首長（fejedelem、在位：1705年 - 1711年）、独立国家トランシルヴァニア公国の君主を務めた。ハンガリー王国では最も富裕な領主であり、1694年以後は伯爵の称号を帯びた。金羊毛騎士団の騎士でもあった。現在、ハンガリーの国民的英雄とされている。 (ja)
- 이 사람의 이름은 헝가리 이름으로, 성이 앞에 오고 이름이 뒤에 옵니다. 따라서 성은 ‘라코치’입니다. 라코치 페렌츠 2세(헝가리어: II. Rákóczi Ferenc, 1676년 3월 27일 ~ 1735년 4월 8일)는 헝가리의 귀족이자 트란실바니아의 공작(재위: 1704년 ~ 1711년)이다. 1703년부터 1711년까지 오스트리아 합스부르크가에 저항하는 무장 반란을 일으켰으며 황금양모 기사단의 일원이었다. 헝가리의 국가적인 영웅으로 칭송받고 있으며 헝가리의 수도인 부다페스트를 비롯한 헝가리 전역에 그의 동상이 세워져 있다. 헝가리의 500 포린트 지폐에는 그의 초상화가 그려져 있다. (ko)
- Frans II Rákóczi, of Ferenc II Rákóczi (Borsi, 27 maart 1676 – Rodosto 8 april 1735) was een Hongaars aristocraat en vorst van Transsylvanië. Door zijn rol als leider van de opstand tegen de Habsburgers (1703-1711) wordt hij in Hongarije gezien als nationale held. (nl)
- Francesco II Rákóczi (in ungherese: II. Rákóczi Ferenc; Borša, 27 marzo 1676 – Tekirdağ, 8 aprile 1735) è stato un militare, condottiero e patriota ungherese. Principe di Transilvania, guidò dal 1703 al 1711, una ribellione nazionale ungherese contro gli Asburgo divenuta nota per essere insorta con lo scoppio della Guerra di successione spagnola e resa possibile grazie all'appoggio ricevuto da altre potenze internazionali intenzionate a piegare la potenza degli Asburgo in Europa, prima tra tutte il Regno di Francia di Luigi XIV. L'insurrezione nel corso degli anni portò il parlamento ungherese a proclamare Francesco II quale principe reggente d'Ungheria, ma il suo "regno" ebbe vita breve: nel 1711 i ribelli vennero schiacciati dalle preponderanti forze asburgiche e l'ordine venne ristabilito in Ungheria.Rákóczi, pur condannato all'esilio in Polonia, continuò nei secoli successivi a rappresentare un punto importante nella storia ungherese e divenne il simbolo del nazionalismo magiaro. Ancora oggi ricordato come un "eroe nazionale", la sua figura risulta molto popolare presso il popolo. (it)
- Franciszek II Rakoczy (węg. II. Rákóczi Ferenc) (ur. 27 marca 1676 roku w Boršy, zm. 8 kwietnia 1735 roku w Redestos) – największy węgierski magnat początku XVIII w., w latach 1703–1711 przywódca wielkiego powstania antyhabsburskiego na Węgrzech (tzw. powstanie Rakoczego), od 1704 do 1711 r. książę Siedmiogrodu. Urodził się w ówczesnym komitacie zemplińskim (dziś powiat Trebišov w południowo-wschodniej Słowacji, przy granicy węgierskiej). Po przodkach przejął tradycje walki o niepodległość Węgier. Był synem Franciszka I Rakoczego i hrabianki Heleny (Ilony) Zrińskiej. Dziadkami ze strony ojca byli Jerzy II Rakoczy i Zofia Batory (wnuczka Zofii Kostczanki i Stefana Batorego, bratanka króla polskiego). Dziadkami ze strony matki byłi (Petar Zrinski) ban Chorwacji, Slawonii i Dalmacji oraz Katarzyna Zrinska z domu . Po upadku powstania Thökölyego i zdobyciu przez cesarskie wojska twierdzy Munkacz dostał się wraz z matką i rodzeństwem do niewoli austriackiej. Oddany pod opiekę jezuitów, został wychowany w duchu katolickim. W 1700 r., po powrocie na Węgry, wspólnie z rozpoczął przygotowywanie spisku antyhabsburskiego. Jednakże próba nawiązania kontaktu z królem Francji nie powiodła się, a listy spiskowców do niego przejęli austriaccy agenci i w 1701 r. Rakoczy został uwięziony. Przed wyrokiem śmierci uratowała go żona, księżniczka Karolina heska, organizując mu ucieczkę z więzienia w Wiener Neustadt. W ślad za Bercsényim zbiegł do Polski, gdzie podjął rozmowy z polskimi magnatami i posłami francuskimi. Po wybuchu powstania chłopskiego na północy Węgier, w 1703 zgodził się stanąć na jego czele. Jeszcze z terenu Polski Rakoczy wydał odezwę „do wszystkich prawdziwych Węgrów (…) szlachciców i nieszlachciców”, wzywając ich do walki „Cum Deo pro Patria et Libertate”. 14 czerwca 1703 r., witany przez rebelianckich chłopów, przekroczył granicę w Karpatach. W krótkim czasie jego wojska opanowały niemal cały Siedmiogród i Górne Węgry. W 1704 r. stany siedmiogrodzkie obwołały go księciem Siedmiogrodu, a w 1705 r. przez sejm zwołany w Szécsény został ogłoszony księciem Węgier. Podjąwszy tworzenie regularnej armii, w 1707 r. na sejmie w Ónod wystąpił z wnioskiem o detronizację Habsburgów w Królestwie Węgierskim i ogłosił proklamację niepodległości Węgier. We wrześniu tego samego roku doprowadził do podpisania w Warszawie sojuszu węgiersko-rosyjskiego, chociaż ostatecznie nie przyjął rosyjskiej propozycji objęcia tronu polskiego po Stanisławie Leszczyńskim. Rok 1707 był okresem szczytowym powstania Rakoczego. Klęska w (1708), w której osobiście dowodził, i kolejne przegrane bitwy doprowadziły do upadku powstania. Rakoczy musiał ponownie uchodzić do Polski. Jego pertraktacje z carem Piotrem Wielkim nie przyniosły pozytywnych rezultatów. Po klęsce powstania i odmowie uznania pokoju szatmarskiego z 1711, zmuszony udać się na emigrację, choć wcześniej cesarz obiecywał mu amnestię i zwrot skonfiskowanych dóbr rodowych. Przebywał w Polsce, Francji i wreszcie w Turcji, gdzie zmarł. Pozostawił obszerne pamiętniki i szereg rozpraw publicystycznych, w których komentował węgierskie dzieje. Tytuły zachował aż do śmierci. Jego prochy sprowadzono do ojczyzny w 1906 roku i złożono w katedrze św. Elżbiety w Koszycach. Współcześnie uważany jest za jednego z węgierskich bohaterów narodowych. (pl)
- Ференц II Ракоци (венг. II. Rákóczi Ferenc; 27 марта 1676, Борши, Трансильвания, ныне Борша, Словакия — 8 апреля 1735, Родосто, ныне Текирдаг, Турция) — князь Трансильвании (c 1704) и верховный князь конфедерации (c 1705); руководитель антигабсбургской национально-освободительной войны венгерского народа 1703—1711 годов. (ru)
- Frans II Rákóczy (Rákóczi), född 27 mars 1676 i , död 8 april 1735 i Tekirdag i den nuvarande europeiska delen av Turkiet, var en ungersk adelsman som var folkledare och anförare i kampen mot den habsburgska monarkin 1703–1711. Han var son till (död 1676, regerade aldrig som furste) och Helena Zrinyi, sonson till Georg II Rákóczy, och furste av Transsylvanien. Frans var den ende arvingen till de stora oligarkerna Rákóczy, Báthory, , Frankopan, och, efter att hans mor gift om sig med Emerich Tökölyi, även till denne kände furste. Han räknades som ett lovande barn och efter att hans föräldrar förvisats till hovet i Wien ställdes han under förmyndarskap av kardinal Kollonitcs, som gjorde allt för att hans myndling skulle bli främmande för Ungern och en nitisk katolik. Efter utbildning av böhmiska jesuiter tycktes han också vara helt vunnen för Österrike och ha blivit fientligt inställd till magyarerna. Detta var dock enbart spelat från hans sida, men han lyckades på detta sätt bli förklarad myndig vid 17 års ålder och återfick största delen av sina konfiskerade gods. Efter sitt giftermål med Charlotte Amalie av Hessen-Wanfried fick han av den österrikiske kejsaren även titeln "hertig av det heliga romerska riket". Vid Spanska tronföljdskrigets utbrott ansåg han att tiden var inne för att gripa till vapen för att återupprätta Ungerns nationella författning och religionsfrihet. Ett brev till Ludvig XIV av 1 november 1700 gällande denna sak blev känt för österrikiska regeringen, och natten till 18 april 1701 blev Frans med tvång förd från sitt slott till Wiener-Neustadt där han sattes i fängelse. Han räddades ur fängelset av en dragonryttmästare och flydde till Polen, där han tillsammans med den landsflyktige greven rekryterade en armé som 16 juni 1703 ryckte in i övre Ungern. Adeln i hela landet anslöt sig till hans sida, och hans trupper stod redan i början av 1704 i trakten af Wien. Siebenbürgens ständer valde honom 6 juli 1704 i Gyulafehérvár till furste, och 1705 bildade de ungerska ständerna på riksdagen i Szécsény en konfederation samt utsåg Frans till "kommenderande furste" och Bercsényi till hans ställföreträdare. Under ledning av dem pågick kriget med växlande lycka och utan avbrott till 1711. Detta år ansåg sig Frans tvungen att lyssna till fredsanbud och 1 maj 1711 slöt den ungerska nationen fred med den österrikiska dynastien i . Frans tillförsäkrades sina gods (om han antog freden inom tre veckor), hans partivänner försäkrades amnesti, nationen fullkomlig religionsfrihet och dess konstitutionella rättigheter. Men Frans antog inte fredsvillkoren, utan gick i frivillig landsflykt först till Polen, därefter till Frankrike och slutligen, efter inbjudan från Höga porten, till Turkiet, där han från 1720 till sin död 1735 vistades som internerad i vid Marmarasjön. Frans begravdes i de franske lasaristernas kyrka i Galata i Konstantinopel, men 1906 överfördes hans kvarlevor högtidligt till hemlandet och bisattes i , sedan kung Frans Josef 1904 gett sitt samtycke till denna hedersbevisning åt det habsburgska väldets mest energiske bekämpare i Ungern. Hans son Josef Rákóczy (död 1738), försökte 1737-1738 med Turkiets hjälp åstadkomma ett uppror i södra Ungern. Dennes yngre bror, Georg Rákóczy, fick en pension vid franska hovet och dog 1756 i St Denis. Med Josefs enda dotter, nunnan Josefa Charlotta Rákóczy, död 1780 i Paris, utslocknade fursteätten Rákóczy. Frans Rákóczys namn fungerade i början av 1900-talet fortfarande som en symbol för självständighetssträvanden från dubbelmonarkin i Ungern. Kompositören Franz Liszt har tillägnat honom en egen marsch, Rákóczi-marsch. (sv)
- 拉科齐·费伦茨二世（匈牙利語：II. Rákóczi Ferenc，1676年3月27日－1735年4月8日）是一名特兰西瓦尼亚马扎尔贵族、18世纪马扎尔民族独立运动的领导者、金羊毛騎士團骑士、匈牙利民族英雄。1704年至1711年，哈布斯堡王朝治下爆发了由他领导的拉科齐独立战争。期间，他自1704年起获选任独立的特兰西瓦尼亚大公，并以此名义展开外交活动。1711年起事失败，拉科齐流亡他国，随后受奥斯曼帝国苏丹艾哈迈德三世的政治庇护而定居色雷斯。1735年去世于罗多斯托。拉科齐的起事可以被看做是匈牙利自立的最后一次尝试。接下来的时代中，德意志人逐渐同化了马扎尔贵族阶层。 1998年之后的500福林纸币上出现。 (zh)
- Фе́ренц II Ра́коці (угор. II. Rákóczi Ferenc; 27 березня 1676 — 8 квітня 1735) — князь Трансільванії (Семигороддя), керівник антигабсбурзької національно-визвольної війни угорського народу 1703—1711 років. Останній старший представник династії Ракоці. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- František II. Rákóczi (maďarsky II. Rákóczi Ferenc; 27. března 1676, Borša, Uhersko – 8. dubna 1735, Tekirdağ, Osmanská říše) byl sedmihradský kníže, vůdce neúspěšného protihabsburského uherského povstání v letech 1703–1711. (cs)
- Ο Φραγκίσκος Β' Ράκοζι (ουγγρικά: II. Rákóczi Ferenc, 27 Μαρτίου 1676 - 8 Απριλίου 1735) ήταν Ούγγρος ευγενής και ηγέτης της Ουγγρικής εξέγερσης ενάντια στην Αυστρία που διήρκησε μεταξύ 1703 και 1711. Επίσης ήταν πρίγκηπας της Τρανσυλβανίας, αυτοκρατορικός πρίγκηπας και μέλος του τάγματος του Χρυσόμαλλου δέρατος. Σήμερα θεωρείται εθνικός ήρωας της Ουγγαρίας. (el)
- François II Rákóczi de Felsővadász (en hongrois : felsővadászi II. Rákóczi Ferenc), né le 27 mars 1676 à Borsi et mort le 8 avril 1735 à Tekirdağ dans l'Empire ottoman, est un aristocrate hongrois qui régna sur la Transylvanie de 1704 à 1711 et s'opposa à la mainmise des Habsbourg sur ce pays. (fr)
- Ferenc II Rákóczi (bahasa Hongaria: II. Rákóczi Ferenc, pengucapan bahasa Hongaria: ; 27 Maret 1676 di , Kerajaan Hongaria (kini , Slowakia) – 8 April 1735 di , Kesultanan Utsmaniyah) adalah seorang bangsawan Hongaria dan pemimpin pemberontakan melawan Habsburg dari tahun 1703-11. Namun, pemberontakan ini berhasil ditumpas dan ia terpaksa melarikan diri ke negara lain. Saat ini ia dianggap sebagai pahlawan nasional Hongaria. (in)
- ラーコーツィ・フェレンツ2世（II. Rákóczi Ferenc, 1676年3月27日 - 1735年4月8日）は、ハンガリーの大貴族で、反ハプスブルク独立戦争の指導者。ハンガリー王国等族連盟の統治首長（fejedelem、在位：1705年 - 1711年）、独立国家トランシルヴァニア公国の君主を務めた。ハンガリー王国では最も富裕な領主であり、1694年以後は伯爵の称号を帯びた。金羊毛騎士団の騎士でもあった。現在、ハンガリーの国民的英雄とされている。 (ja)
- 이 사람의 이름은 헝가리 이름으로, 성이 앞에 오고 이름이 뒤에 옵니다. 따라서 성은 ‘라코치’입니다. 라코치 페렌츠 2세(헝가리어: II. Rákóczi Ferenc, 1676년 3월 27일 ~ 1735년 4월 8일)는 헝가리의 귀족이자 트란실바니아의 공작(재위: 1704년 ~ 1711년)이다. 1703년부터 1711년까지 오스트리아 합스부르크가에 저항하는 무장 반란을 일으켰으며 황금양모 기사단의 일원이었다. 헝가리의 국가적인 영웅으로 칭송받고 있으며 헝가리의 수도인 부다페스트를 비롯한 헝가리 전역에 그의 동상이 세워져 있다. 헝가리의 500 포린트 지폐에는 그의 초상화가 그려져 있다. (ko)
- Frans II Rákóczi, of Ferenc II Rákóczi (Borsi, 27 maart 1676 – Rodosto 8 april 1735) was een Hongaars aristocraat en vorst van Transsylvanië. Door zijn rol als leider van de opstand tegen de Habsburgers (1703-1711) wordt hij in Hongarije gezien als nationale held. (nl)
- Ференц II Ракоци (венг. II. Rákóczi Ferenc; 27 марта 1676, Борши, Трансильвания, ныне Борша, Словакия — 8 апреля 1735, Родосто, ныне Текирдаг, Турция) — князь Трансильвании (c 1704) и верховный князь конфедерации (c 1705); руководитель антигабсбургской национально-освободительной войны венгерского народа 1703—1711 годов. (ru)
- 拉科齐·费伦茨二世（匈牙利語：II. Rákóczi Ferenc，1676年3月27日－1735年4月8日）是一名特兰西瓦尼亚马扎尔贵族、18世纪马扎尔民族独立运动的领导者、金羊毛騎士團骑士、匈牙利民族英雄。1704年至1711年，哈布斯堡王朝治下爆发了由他领导的拉科齐独立战争。期间，他自1704年起获选任独立的特兰西瓦尼亚大公，并以此名义展开外交活动。1711年起事失败，拉科齐流亡他国，随后受奥斯曼帝国苏丹艾哈迈德三世的政治庇护而定居色雷斯。1735年去世于罗多斯托。拉科齐的起事可以被看做是匈牙利自立的最后一次尝试。接下来的时代中，德意志人逐渐同化了马扎尔贵族阶层。 1998年之后的500福林纸币上出现。 (zh)
- Фе́ренц II Ра́коці (угор. II. Rákóczi Ferenc; 27 березня 1676 — 8 квітня 1735) — князь Трансільванії (Семигороддя), керівник антигабсбурзької національно-визвольної війни угорського народу 1703—1711 років. Останній старший представник династії Ракоці. (uk)
- Francisko RÁKÓCZI la 2-a [rakoci], hungare II. Rákóczi Ferenc, slovake František II. Rákoci (naskiĝinta la 27-an de marto 1676 en Borsi, Hungario; mortinta la 8-an de aprilo 1735 en Rodosto, nune Tekirdağ, Turkio), estis regnestro de Hungario kaj Transilvanio. Li gvidis la libereclukton kontraŭ la Habsburgoj inter 1703 kaj 1711. Post la malvenko li kaj liaj adeptoj elmigris en Pollandon, Francion kaj fine en Turkion. Ankaŭ Kelemen Mikes estis inter liaj akompanantoj. En 1906 li estis reentombigita en Kassa, Hungario (hodiaŭ Košice, Slovakio). Krom politika agado, li estis verkisto en latina kaj franca lingvoj. Li estas hodiaŭ konsiderata kiel nacia heroo de Hungario. (eo)
- Franz II. Rákóczi von Felsővadász (ungarisch felsővadászi II. Rákóczi Ferenc, slowakisch František II. Rákoci, * 27. März 1676 auf Schloss Borsi (heute Borša), Komitat Semplin, Königreich Ungarn; † 8. April 1735 in Tekirdağ, Osmanisches Reich) gilt heute als ungarischer Nationalheld und war seinerzeit der reichste Adlige im Königlichen Ungarn. Er war Gespan des oberungarischen Komitats Sáros und Anführer des nach ihm benannten Aufstandes (1703 bis 1711), der letzten und größten Erhebung ungarischer Adliger gegen die Habsburger. (de)
- Francisco Rákóczi II de Felsővadász (en húngaro: felsővadászi II. Rákóczi Ferenc) (27 de marzo de 1676–8 de abril de 1735) fue el líder de la guerra de independencia húngara de 1703-1711 contra el dominio de los Habsburgo, como Príncipe de los Estados Confederados por la Libertad del Reino de Hungría. Fue Príncipe de Transilvania, Príncipe Imperial y miembro de la Orden del Toisón de Oro. Actualmente se lo considera un héroe nacional en Hungría. Nació en Borsi, en la Hungría Real controlada por los Habsburgo y murió en Rodosto, en el Imperio otomano. Su título completo era: (es)
- Francis II Rákóczi (Hungarian: II. Rákóczi Ferenc, Hungarian pronunciation: [ˈraːkoːt͡si ˈfɛrɛnt͡s]; 27 March 1676 – 8 April 1735) was a Hungarian nobleman and leader of Rákóczi's War of Independence against the Habsburgs in 1703–11 as the prince (Hungarian: fejedelem) of the Estates Confederated for Liberty of the Kingdom of Hungary. He was also Prince of Transylvania, an Imperial Prince, and a member of the Order of the Golden Fleece. Today he is considered a national hero in Hungary. (en)
- Ferenc II.a Rákóczi (Borsi, Hungariako Erresuma, gaur egun Eslovakia, 1676ko martxoaren 27a - , Otomandar Inperioa, 1735ko apirilaren 8a), 1704 eta 1711 artean Transilvaniako printzea izan zen. Gaur egun, Hungariako heroi nazionala da. (eu)
- Francesco II Rákóczi (in ungherese: II. Rákóczi Ferenc; Borša, 27 marzo 1676 – Tekirdağ, 8 aprile 1735) è stato un militare, condottiero e patriota ungherese. Principe di Transilvania, guidò dal 1703 al 1711, una ribellione nazionale ungherese contro gli Asburgo divenuta nota per essere insorta con lo scoppio della Guerra di successione spagnola e resa possibile grazie all'appoggio ricevuto da altre potenze internazionali intenzionate a piegare la potenza degli Asburgo in Europa, prima tra tutte il Regno di Francia di Luigi XIV. L'insurrezione nel corso degli anni portò il parlamento ungherese a proclamare Francesco II quale principe reggente d'Ungheria, ma il suo "regno" ebbe vita breve: nel 1711 i ribelli vennero schiacciati dalle preponderanti forze asburgiche e l'ordine venne ristabili (it)
- Franciszek II Rakoczy (węg. II. Rákóczi Ferenc) (ur. 27 marca 1676 roku w Boršy, zm. 8 kwietnia 1735 roku w Redestos) – największy węgierski magnat początku XVIII w., w latach 1703–1711 przywódca wielkiego powstania antyhabsburskiego na Węgrzech (tzw. powstanie Rakoczego), od 1704 do 1711 r. książę Siedmiogrodu. Pozostawił obszerne pamiętniki i szereg rozpraw publicystycznych, w których komentował węgierskie dzieje. Tytuły zachował aż do śmierci. Jego prochy sprowadzono do ojczyzny w 1906 roku i złożono w katedrze św. Elżbiety w Koszycach. (pl)
- Frans II Rákóczy (Rákóczi), född 27 mars 1676 i , död 8 april 1735 i Tekirdag i den nuvarande europeiska delen av Turkiet, var en ungersk adelsman som var folkledare och anförare i kampen mot den habsburgska monarkin 1703–1711. Han var son till (död 1676, regerade aldrig som furste) och Helena Zrinyi, sonson till Georg II Rákóczy, och furste av Transsylvanien. Frans Rákóczys namn fungerade i början av 1900-talet fortfarande som en symbol för självständighetssträvanden från dubbelmonarkin i Ungern. Kompositören Franz Liszt har tillägnat honom en egen marsch, Rákóczi-marsch. (sv)
|