dbo:abstract
|
- Assó Visconti (en italià: Azzone Visconti) ( Ferrara, Senyoriu de Milà 1302 - Milà 1339 ) fou el senyor de Milà entre 1329 i 1339. És considerat com el fundador de l'Estat de Milà, que posteriorment va esdevenir el ducat de Milà. (ca)
- Ο Ατσόνε, ιταλ. Azzone (7 Δεκεμβρίου 1302 - 16 Αυγούστου 1339) από τον Οίκο των Βισκόντι ήταν κυβερνήτης του Μιλάνου (1329-39). (el)
- Azzone Visconti (1302-1339) (naskiĝis en Ferrara, en la 7-a de decembro 1302 - mortis en Milano, en la 16-a de aŭgusto 1339) estis Li estas konsiderita la fondinto de la ŝtato de Milano, kiu pli malfrue fariĝis duklando Milano. Li estis la sola legitima filo de Galeazzo la 1-a kaj Beatrica d'Este (1268-1334). (eo)
- Azzone Visconti (7 December 1302 – 16 August 1339) was lord of Milan from 1329 until his death. After the death of his uncle, Marco Visconti, he was threatened with excommunication and had to submit to Pope John XXII. Azzone reconstituted his family's land holdings, taking numerous cities. He died in 1339. (en)
- Azzo Visconti (* 7. Dezember 1302 in Ferrara; † 16. August 1339), der seinem Vater Galeazzo I. Visconti 1328 folgte, kaufte den Titel eines kaiserlichen Vikars für 25.000 Florin vom gleichen Kaiser Ludwig IV., der seinen Vater eingesperrt hatte. Er eroberte zehn Städte, ermordete seinen Onkel Marco (1329), unterdrückte einen Aufstand seines Vetters Lodrisio, reorganisierte die Verwaltung seiner Länder, baute den achteckigen Turm von San Gottardo. Azzo war seit dem 1. Oktober 1330 mit Katharina von Savoyen verheiratet († 18. Juni 1388). Die Ehe blieb ohne Erben. Mailand ging nach Azzos Tod an seine Onkel Luchino Visconti und Giovanni Visconti. (de)
- Azzone Visconti (n. 7 de diciembre de 1302, Ferrara, Milán - 16 de agosto de 1339) fue Señor de Milán desde 1329 hasta su muerte. Es considerado el fundador del Estado de Milán que con el tiempo se convertiría en el Ducado de Milán. Nació en Ferrara y fue el único hijo varón de Galeazzo I Visconti y Beatriz d'Este. En 1322 se convirtió en el señor de Piacenza, pero ese mismo año se vio obligado a huir junto con su padre. En 1325 tomó parte en la victoriosa contra los güelfos. Fue hecho prisionero en la infame prisión de la fortaleza de Monza. Para afianzar su posición como Señor de Milán, en 1329 compró el título de vicario imperial de Milán por 60.000 (o 125.000) florines al emperador Luis IV, en oposición a los dictados del Papa, quien reclamaba el derecho de realizar estos nombramientos. Azzone pagó solo 12.000 florines de la cantidad total prometida aprovechándose del carácter débil de Luis IV, quien fue incapaz de forzar a Azzone a pagar el resto. Por estas fechas comenzaron a correr rumores de que había sido uno de los asesinos de su tío , pero nunca se pudo probar nada. En 1330 expiró la amenaza de excomunión que había caído sobre toda la familia Visconti desde los tiempos de su abuelo Mateo, y el 15 de marzo Azzone fue nombrado Señor vitalicio de Milán. En 1331, el hijo de Juan I de Bohemia (y futuro emperador como Carlos IV) estuvo a punto de morir envenenado en un banquete en Pavía. De nuevo, Azzone fue el principal sospechoso. En agosto de ese mismo año se alió con Teodoro I, marqués de Montferrato, contra el rey Roberto I de Nápoles, con la intención de apoderarse de las posesiones de este en el noroeste de Italia. En 1332 también conquistó Bérgamo y Pizzighettone, continuando en 1335 con la toma de Lodi, Crema, Vercelli, Cremona y otros territorios de Lombardía que habían sido cedidos a los Estados Pontificios por sus anteriores dueños. Durante la guerra de Venecia contra Verona, Azzone apoyó a Venecia, lo que le hizo enemistarse profundamente con la familia della Scala, que gobernaba en Verona. Para vengarse, el señor de Verona incitó a un Visconti, a hacerse con el Señorío de Milán, y este acudió con un ejército mercenario a plantar cara a Azzone. Azzone no pudo acudir a la batalla porque se lo impedía un terrible ataque de gota, pero en su lugar fue su tío Luchino. Luchino acabó vencedor de la importante batalla de Parabiago (20 de febrero de 1339). Esta batalla supuso una importante victoria y el final del problema sucesorio que representaba Lodrisio, que fue capturado y encarcelado en el castillo de San Colombano al Lambro. Murió en 1339 por un ataque de gota, siendo enterrado en la iglesia de San Gotardo de Milán, que él mismo había mandado construir años antes. No tuvo ningún descendiente varón, y siguiendo los usos de la época, su única heredera, una mujer, ni siquiera fue tenida en cuenta en el orden sucesorio. Azzone fue recordado por sus importantes obras arquitectónicas para embellecer Milán y otras ciudades lombardas. Fue legalmente sucedido por sus tíos paternos Luís Visconti y Juan Visconti como co-señores de Milán, al mismo tiempo hijos de Mateo I Visconti. (es)
- Azzone Visconti (1302ko abenduak 7, Ferrara-Milan, 1339ko abuztuak 16) Milango jauna izan zen 1329tik hil zen arte. Milango Estatuaren sortzailetzat hartzen da, denborarekin Milango Dukerria bihurtuko zena. Ferraran jaio zen, eta Galeazzo I.a Viscontiren eta seme legitimo bakarra izan zen. 1322an Piacenzako jaun bihurtu zen, baina urte horretan bertan bere aitarekin batera ihes egin behar izan zuen. 1325ean guelfoen aurkako arrakastatsuan parte hartu zuen. Preso hartu zuten Monzako gotorlekuko presondegi zitalean. Milango jaun bezala bere postua sendotzeko, 1329an Milango bikario inperial titulua 60.000 (edo 125.000) floringatik erosi zion Luis IV.a Bavariakoa enperadoreari, Aita Santuak esandakoaren aurka, izendapen hauek egiteko eskubidea aldarrikatzen zuena. Azzonek, agindutako kopuru osotik soilik 12.000 florin ordaindu zituen, Luis IV.aren izaera ahula probestuz, nor Azzone gainontzekoa ordaintzera behartzeko gai ez zen izan. Garai hauetan bere osaba Marcoren hiltzaileetako bat zela zioten zurrumurruak zabaldu ziren, baina sekula ez zen ezer frogatzea lortu. 1330ean amaitu zen Visconti familia osoarengan bere aitona garaitik erori zen eskumikatze mehatxua amaitu zen, eta martxoak 15ean Azzone Milango "Biziarteko Jaun" izendatua izan zen. 1331n, Joan I.a Bohemiakoaren semea (beranduago Karlos IV.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoa enperadorea izango zena), Pavian eginiko oturuntza batean pozoituta hiltzeko zorian egon zen. Berriz ere, Azzone izan zen susmagarri nagusia. Urte horretako abuztuan aliatu zen Roberto I.a Napolikoa erregearen aurka, honek Italia ipar-mendebaldean zituen jabetzak eskuratzeko. 1332an Bergamo eta Pizzighettone ere konkistatu zituen, 1335ean jarraituz Lodi, Crema, Vercelli, Cremona eta euren aurreko jabeek Aita Santuen Lurraldeari eman zizkieten Lonbardiako beste lurralde batzuk hartuz. Veneziak Veronaren aurka izan zuen gerran, Azzonek Veneziaren alde egin zuen, Verona gobernatzen zuen della Scala familiaren etsai porrokatua bihurtzea eragin ziona. Mendekatzeko, Veronako jaunak Viscontitar bat, izenekoa, Milango Jaurerria beregana zezan xaxatu zuen, eta hau armada mertzenario batekin joan zen Azzoneri aurre egitera. Azzonek ezin izan zuen gudura joan, hezueria atake latz batek eragozten baitzion, baina bere ordez bere osaba joan zen. Luchinok irabazi zuen 1339ko otsailak 20an. Gudu hau garaipen garrantzitsu bat izan zen, baita Lodrisiok ordezkatzen zuen oinordekotza arazoaren amaiera ere, harrapatua eta San Colombano al Lambroko gatzeluan gartzelaratua izan zena. 1339an hil zen hezueri atake baten ondorioz, Milango elizan lurperatua izan zelarik, berak propio eraikitzea agindu zuena urte batzuk lehenago. Ez zuen gizonezko ondorengorik izan, eta garaiko ohiturak jarraituz, bere oinordeko bakarra, emakume bat, oinordekotza ordenan kontutan ere ez zen hartua izan. Azzone Milan eta beste lombardiar hiri batzuk edertzeko egin zituen arkitektura lanengatik oroitua izan zen.
* Datuak: Q511928
* Multimedia: Azzone Visconti (eu)
- Azzon Visconti (en italien Azzone Visconti) (né le 7 décembre 1302 à Ferrare et mort le 16 août 1339 à Milan) est un noble italien qui fut seigneur général de Milan de 1327 à 1339. (fr)
- Azzo Visconti (7 december 1302 - 16 augustus 1339) was heer van Milaan van 1329 tot zijn dood. (nl)
- 아초네 비스콘티(이탈리아어: Azzone Visconti, 1302년 12월 7일 - 1339년 8월 16일)는 밀라노의 군주이다. 그는 후에 공국이 되는 밀라노 국가의 토대를 세운 인물로 평가되고 있다. (ko)
- Azzone Visconti (Ferrara, 7 dicembre 1302 – Milano, 16 agosto 1339), figlio di Galeazzo I e Beatrice d'Este, fu signore di Milano dal 1329 al 1339. (it)
- Azão Visconti (em italiano: Azzone Visconti; 7 de dezembro de 1302 (720 anos) - 16 de agosto de 1339) foi Senhor de Milão desde 1329 até sua morte. É considerado o fundador do Estado de Milão, que mais tarde transformou-se num ducado. Nascido em Ferrara, era o filho legítimo de e de (r. 1328–1347). Em 1322, foi nomeado senhor de Placência, mas no mesmo ano, junto com o seu pai, foi forçado a fugir. Em 1325, fez parte da vitoriosa contra os guelfos. Foi preso na infame Forni de Monza. Em 1329, comprou por 60 000 (ou 125 000[1]) florins o título de vigário imperial de Milão do imperador Luis IV, contra a vontade do Papa, quem se considerava o único no direito de conceder esses títulos. No mesmo ano foi acusado de ser um dos assassinos do seu tio Marco, mas nunca foi condenado. No dia 15 de março, 1330 Azão foi nomeado o senhor perpétuo de Milão. (pt)
- Azzone Visconti (ur. 7 grudnia 1302, zm. 16 sierpnia 1339) – władca Mediolanu od roku 1329 do swojej śmierci. Urodził się w miejscowości Ferrara. Jego rodzicami byli i Beatrice d'Este, był ich jedynym synem. W 1322 został władcą Piacenzy. Jeszcze w tym samym roku został zmuszony do ucieczki. W 1325 roku wziął udział w , w której został uwięziony i osadzony w więzieniu. 1 października 1333 ożenił się z Katarzyną Sabaudzką-Vaud (zm. 1388), córką Ludwika I Sabaudzkiego, barona Vaud, ale nie miał z nią potomstwa. W 1329 roku Azzone kupił tytuł seniora Mediolanu za 60 tysięcy florenów. Zmarł w 1339 roku na atak dny. Został pochowany w kościele w Mediolanie. (pl)
- Аццоне Висконти (итал. Azzone Visconti; 7 декабря 1302, Феррара — 16 августа 1339, Милан) — представитель дома Висконти, правитель Милана с 1329 по 1339 годы. (ru)
- Аццо або Аццоне Вісконті (*Azzone Visconti, 7 грудня 1302, Мілан — 16 серпня 1339, там же) — сеньйор Мілану в 1329—1339 роках. (uk)
|
rdfs:comment
|
- Assó Visconti (en italià: Azzone Visconti) ( Ferrara, Senyoriu de Milà 1302 - Milà 1339 ) fou el senyor de Milà entre 1329 i 1339. És considerat com el fundador de l'Estat de Milà, que posteriorment va esdevenir el ducat de Milà. (ca)
- Ο Ατσόνε, ιταλ. Azzone (7 Δεκεμβρίου 1302 - 16 Αυγούστου 1339) από τον Οίκο των Βισκόντι ήταν κυβερνήτης του Μιλάνου (1329-39). (el)
- Azzone Visconti (1302-1339) (naskiĝis en Ferrara, en la 7-a de decembro 1302 - mortis en Milano, en la 16-a de aŭgusto 1339) estis Li estas konsiderita la fondinto de la ŝtato de Milano, kiu pli malfrue fariĝis duklando Milano. Li estis la sola legitima filo de Galeazzo la 1-a kaj Beatrica d'Este (1268-1334). (eo)
- Azzone Visconti (7 December 1302 – 16 August 1339) was lord of Milan from 1329 until his death. After the death of his uncle, Marco Visconti, he was threatened with excommunication and had to submit to Pope John XXII. Azzone reconstituted his family's land holdings, taking numerous cities. He died in 1339. (en)
- Azzon Visconti (en italien Azzone Visconti) (né le 7 décembre 1302 à Ferrare et mort le 16 août 1339 à Milan) est un noble italien qui fut seigneur général de Milan de 1327 à 1339. (fr)
- Azzo Visconti (7 december 1302 - 16 augustus 1339) was heer van Milaan van 1329 tot zijn dood. (nl)
- 아초네 비스콘티(이탈리아어: Azzone Visconti, 1302년 12월 7일 - 1339년 8월 16일)는 밀라노의 군주이다. 그는 후에 공국이 되는 밀라노 국가의 토대를 세운 인물로 평가되고 있다. (ko)
- Azzone Visconti (Ferrara, 7 dicembre 1302 – Milano, 16 agosto 1339), figlio di Galeazzo I e Beatrice d'Este, fu signore di Milano dal 1329 al 1339. (it)
- Аццоне Висконти (итал. Azzone Visconti; 7 декабря 1302, Феррара — 16 августа 1339, Милан) — представитель дома Висконти, правитель Милана с 1329 по 1339 годы. (ru)
- Аццо або Аццоне Вісконті (*Azzone Visconti, 7 грудня 1302, Мілан — 16 серпня 1339, там же) — сеньйор Мілану в 1329—1339 роках. (uk)
- Azzo Visconti (* 7. Dezember 1302 in Ferrara; † 16. August 1339), der seinem Vater Galeazzo I. Visconti 1328 folgte, kaufte den Titel eines kaiserlichen Vikars für 25.000 Florin vom gleichen Kaiser Ludwig IV., der seinen Vater eingesperrt hatte. Er eroberte zehn Städte, ermordete seinen Onkel Marco (1329), unterdrückte einen Aufstand seines Vetters Lodrisio, reorganisierte die Verwaltung seiner Länder, baute den achteckigen Turm von San Gottardo. (de)
- Azzone Visconti (n. 7 de diciembre de 1302, Ferrara, Milán - 16 de agosto de 1339) fue Señor de Milán desde 1329 hasta su muerte. Es considerado el fundador del Estado de Milán que con el tiempo se convertiría en el Ducado de Milán. Nació en Ferrara y fue el único hijo varón de Galeazzo I Visconti y Beatriz d'Este. En 1322 se convirtió en el señor de Piacenza, pero ese mismo año se vio obligado a huir junto con su padre. En 1325 tomó parte en la victoriosa contra los güelfos. Fue hecho prisionero en la infame prisión de la fortaleza de Monza. (es)
- Azzone Visconti (1302ko abenduak 7, Ferrara-Milan, 1339ko abuztuak 16) Milango jauna izan zen 1329tik hil zen arte. Milango Estatuaren sortzailetzat hartzen da, denborarekin Milango Dukerria bihurtuko zena. Ferraran jaio zen, eta Galeazzo I.a Viscontiren eta seme legitimo bakarra izan zen. 1322an Piacenzako jaun bihurtu zen, baina urte horretan bertan bere aitarekin batera ihes egin behar izan zuen. 1325ean guelfoen aurkako arrakastatsuan parte hartu zuen. Preso hartu zuten Monzako gotorlekuko presondegi zitalean.
* Datuak: Q511928
* Multimedia: Azzone Visconti (eu)
- Azzone Visconti (ur. 7 grudnia 1302, zm. 16 sierpnia 1339) – władca Mediolanu od roku 1329 do swojej śmierci. Urodził się w miejscowości Ferrara. Jego rodzicami byli i Beatrice d'Este, był ich jedynym synem. W 1322 został władcą Piacenzy. Jeszcze w tym samym roku został zmuszony do ucieczki. W 1325 roku wziął udział w , w której został uwięziony i osadzony w więzieniu. 1 października 1333 ożenił się z Katarzyną Sabaudzką-Vaud (zm. 1388), córką Ludwika I Sabaudzkiego, barona Vaud, ale nie miał z nią potomstwa. (pl)
- Azão Visconti (em italiano: Azzone Visconti; 7 de dezembro de 1302 (720 anos) - 16 de agosto de 1339) foi Senhor de Milão desde 1329 até sua morte. É considerado o fundador do Estado de Milão, que mais tarde transformou-se num ducado. Nascido em Ferrara, era o filho legítimo de e de (r. 1328–1347). Em 1322, foi nomeado senhor de Placência, mas no mesmo ano, junto com o seu pai, foi forçado a fugir. Em 1325, fez parte da vitoriosa contra os guelfos. Foi preso na infame Forni de Monza. (pt)
|