Telewizōr

Ślabikŏrzowe abecadło Tyn artikel je narychtowany we ślabikŏrzowym zŏpisie ślōnskij gŏdki. Coby sie przewiedzieć wiyncyj, wejzdrzij do artikla ô nim.

Telewizōr, telewizyjny ôdbiornik (ôd gr. tele „daleko” a łac. visio „widziany ôbrŏz”) – maszina elektrōnicznŏ przeznaczōnŏ do zdŏlnego ôdbiōru ruchōmego ôbrazu, kery je nadŏwany bez telewizyjõ a skłŏdŏ sie z dalszo wyświytlanych niyruchōmych ôbrazōw, ze frekwyncyjōm 25 abo 30 ôbrazōw na sekundã abo inkszõ. Pojedynczy ôbrŏz (nazywany tyż „klŏtkōm” – dlŏ frekwyncyje 25 wynosi 50, za to dlŏ 30 wynosi 60 klŏtek) potajlowany je z bany na sznōrze poziōme a piōnowe. Ajnfachowe wartości piski to 2160, 1080, 720, 625 abo 525 piski.

Ôbrŏz je transmitowany we formie analogowyj piska po pisce – elymynt analizujōncy cŏfŏ sie po ôbrazie wzduż piski, a wartość sygnału w danyj chwili ôdpadŏ jasności tego pōnktu w tyj samyj chwile. W ajnfachowych warōnkach pasmo telewizyjnego sygnału wynosi 6.5 abo 5.5 MHz, co dŏwŏ kole 800 pōnktōw we pisce. Ku cylu unikniyńciŏ herskigo migotaniŏ ôbrŏz tajluje sie na dwa pōłôbrazy (piyrszy mŏ ino sznōrze tuplowane, a drugi – ino niytuplowane), nadŏwane dalszo po sie.

W skłŏd połnego sygnału telewizyjnego ôkrōm informacyje ô jasności (luminancyje) wchodzi tyż informacyjŏ ô farbie (chrōminancyjŏ), sygnały synchrōnizujōnce (wyznaczajōnce zaczōntek nowyj piski i nowego ôbrazu) jak tyż klang.