tendencja

wymowa:

IPA: [tɛ̃nˈdɛ̃nt͡sʲja], AS: [tẽndẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) skłonność do czegoś^[1]

(1.2) trend, moda

(1.3) stat. trend, jednostajność wzrostu lub spadku

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tendencja	tendencje
dopełniacz	tendencji	tendencji / tendencyj
celownik	tendencji	tendencjom
biernik	tendencję	tendencje
narzędnik	tendencją	tendencjami
miejscownik	tendencji	tendencjach
wołacz	tendencjo	tendencje

przykłady:

(1.1) On ma tendencję do wygłaszania długich tyrad.

składnia:

kolokacje:

(1.3) tendencja zwyżkowa / spadkowa

synonimy:

(1.1) dążność, inklinacja, skłonność^[2]

(1.2) kierunek, pot. moda, trend^[2]

(1.3) trend

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tendencyjność ż

przym. tendencyjny

przysł. tendencyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) proclivity, propensity; (1.2) trend, tendency; (1.3) trend
• bułgarski: (1.1) тенденция ż; (1.2) тенденция ż
• duński: (1.1) tendens w; (1.3) tendens w
• esperanto: (1.1) tendenco, inklino, emo; (1.2) tendenco
• norweski (bokmål): (1.1) tendens m
• norweski (nynorsk): (1.1) tendens m
• szwedzki: (1.1) tendens w
• ukraiński: (1.1) схильність ż, тенденція ż

źródła: