systematyka
systematyka (język polski)
edytuj- wymowa:
- IPA: [ˌsɨstɛ̃ˈmatɨka], AS: [systẽmatyka], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. na 3 syl.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) dziedzina/poddziedzina jakiejś nauki zajmująca się klasyfikowaniem jej przedmiotów i pojęć
- (1.2) układ (system) przedmiotów lub pojęć danej nauki
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik systematyka systematyki dopełniacz systematyki systematyk celownik systematyce systematykom biernik systematykę systematyki narzędnik systematyką systematykami miejscownik systematyce systematykach wołacz systematyko systematyki
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- systematyka organizmów • systematyka języków • systematyka związków chemicznych
- synonimy:
- (1.1-2) taksonomia
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. system m, systematyk m, systematyzacja ż, systematyzowanie n, usystematyzowanie n
- czas. systematyzować ndk., usystematyzować dk.
- przym. systematyczny
- przysł. systematycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) systematics; (1.2) systematics
- francuski: (1.1) systématique ż
- kaszubski: (1.1) systematika ż
- niemiecki: (1.1) Systematik ż
- ukraiński: (1.1) систематика ż; (1.2) систематика ż
- włoski: (1.1) sistematica ż
- źródła: