klauzula

wymowa:

IPA: [klawˈzula], AS: [klau̯zula], zjawiska fonetyczne: u → ł 

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. zastrzeżenie lub warunek w dokumencie prawnym^[1]; zob. też klauzula (prawo) w Wikipedii

(1.2) liter. końcowy odcinek wersu o stałej budowie określanej przez reguły danego systemu wersyfikacyjnego^[1]; zob. też klauzula (poezja) w Wikipedii

(1.3) w retoryce antycznej: zakończenie zdania lub jego części określonym układem sylab długich i krótkich^[1]

(1.4) muz. zwrot melodyczny głosu w kadencji^[1]; zob. też klauzula (muzyka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klauzula	klauzule
dopełniacz	klauzuli	klauzul
celownik	klauzuli	klauzulom
biernik	klauzulę	klauzule
narzędnik	klauzulą	klauzulami
miejscownik	klauzuli	klauzulach
wołacz	klauzulo	klauzule

przykłady:

(1.1) Do czarterpartii mogą być dołączane kartki zawierające klauzule ustalone już po zawarciu umowy czarteru, niekiedy są one dopisywane nawet odręcznie^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. klauzulowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. clausula → formuła zamykająca < łac. claudere → zamykać, kończyć

uwagi:

• zob. też klauzula w Wikipedii
• nie mylić z: klauzura

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clause
• bułgarski: (1.1) клауза ż
• duński: (1.1) klausul w
• francuski: (1.1) clause ż
• hiszpański: (1.1) cláusula ż
• interlingua: (1.1) clausula
• niemiecki: (1.1) Klausel ż
• norweski (bokmål): (1.1) klausul m
• norweski (nynorsk): (1.1) klausul m
• portugalski: (1.1) cláusula ż
• szwedzki: (1.1) klausul w

źródła:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) klauzula

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: