Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Wikisłownik

broń

Podobna pisownia Podobna pisownia: bron • bróń • brønn

broń (język polski)

edytuj
 
broń (1.1) palna
wymowa:
IPA: [brɔ̃ɲ], AS: [brõń], zjawiska fonetyczne: nazal. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wojsk. narzędzie walki, służące do obrony lub ataku na wroga; zob. też broń w Wikipedii
(1.2) środek lub sposób walki
(1.3) formacja wojskowa

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp, rozk. od bronić
odmiana:
(1.1,3)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbrońbronie
dopełniaczbronibroni
celownikbronibroniom
biernikbrońbronie
narzędnikbroniąbroniami
miejscownikbronibroniach
wołaczbroni[1]bronie
(1.2) [2]
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikbroń
dopełniaczbroni
celownikbroni
biernikbroń
narzędnikbronią
miejscownikbroni
wołaczbroni
przykłady:
(1.1) Ta broń ma dużą siłę rażenia.
(1.2) Najlepsza broń to nagłe natarcie.
(1.3) Dywizja czołgów to najskuteczniejsza broń.
(2.1) Piesku, broń pana.
składnia:
kolokacje:
(1.1) broń atomowa • broń biała • broń biologiczna • broń bakteryjna • broń chemiczna • broń ciężka • broń ciężkiego kalibru • broń długa • broń gazowa • broń gwintowana • broń gładkolufowa • broń jądrowa (nuklearna) • broń konwencjonalna (rzad. tradycyjna, klasyczna) • broń krótka • broń lekka • broń lekkiego kalibru • broń masowej zagłady • broń masowego rażenia • broń maszynowa • broń palna • broń rakietowa • broń sieczna • broń termojądrowa • broń neutronowa • broń pancerna • broń powtarzalna • broń ręczna • broń samopowtarzalna • broń skałkowa • rozładować broń • broń małokalibrowa • broń myśliwska • broń sportowa
synonimy:
(1.1) uzbrojenie, oręż, rynsztunek
antonimy:
(1.1) gołe ręce, bezbronność
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
(1.1) rzucić broń → poddać się w walce, złożyć broń → poddać się w walce, do broni → wezwanie do walki/ataku, na ramię broń → komenda wojskowa, zawieszenie broni → czasowe zaprzestanie walki — rozejm, prezentować broń → w wojsku dla oddania honorów stanąć w odpowiedniej postawie z bronią w rękach, stać pod bronią → być w gotowości do walki, stać z bronią u nogi → być w gotowości do walki, wytrącać broń z ręki → przen. uniemożliwiać komuś walkę i obronę, generał broni, towarzysz broni, z bronią w ręku → przen. lub dosłownie będąc uzbrojonym
(2.1) broń boże! → na pewno nie
etymologia:
uwagi:
zob. też broń w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Wołacz w: koalar, Formy potencjalne.
  2. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja  Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

broń (język dolnołużycki)

edytuj
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) broń
odmiana:
(1.1) lp bro|ń, ~ni, ~ni, ~ń, ~nju, ~ni; du ~ni, ~njowo, ~njoma, ~ni, ~njoma, ~njoma; lm ~ni, ~njow, ~njam, ~ni, ~njami, ~njach
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=broń&oldid=8284058”