Ford Mondeo

Ford Mondeo I

Ford Mondeo I
Producent	Ford
Zaprezentowany	Listopad 1992
Okres produkcji	1992 – 1996
Miejsce produkcji	Genk
Poprzednik	Ford Sierra
Następca	Ford Mondeo II
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowy liftback 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegów	4-biegowa automatyczna 5-biegowa manualna
Napęd	przedni AWD
Długość	4481 mm kombi: 4631 mm
Szerokość	1746 mm
Wysokość	1372 mm kombi: 1391 mm
Rozstaw osi	2704 mm
Masa własna	1215–1415 kg[1]
Liczba miejsc	5
Bagażnik	sedan: 460–900 l liftback: 460–965 l kombi: 540–965 l
Dane dodatkowe
Pokrewne	Ford Contour Mercury Mystique Ford Cougar Mercury Cougar
Konkurencja	Honda Accord Mazda 626 Opel Vectra Renault Laguna Toyota Carina Volkswagen Passat
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

 

Ford Mondeo I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1992 roku.

Nazwa Mondeo pochodzi od łacińskiego słowa mundus, które oznacza świat^[2]. Ford tworząc Mondeo podjął trzecią próbę stworzenia auta globalnego, dostępnego na wszystkich rynkach samochodowych świata. Projekt pod nazwą kodową CDW27 ruszył w 1986 roku i kosztował koncern 6 miliardów dolarów. Jest to jedna z najdroższych konstrukcji w historii motoryzacji. Po swoich poprzednich porażkach Ford do prac nad autem powołał jeden zespół inżynierów z europejskiego i amerykańskiego oddziału firmy. Mondeo zostało stworzone od nowa. Ponadto producent w czasie prac nad autem wdrażał nowe techniki produkcji. Aby zaprojektować Mondeo, koncern wykorzystywał najnowocześniejsze dostępne wówczas technologie komputerowe.

Pojazd otrzymał tytuł Car of the Year 1994^[3]. Samochód pod tą nazwą na rynki światowe produkowany był w Europie, natomiast na rynku północnoamerykańskim jego odpowiednikami były bliźniacze modele Ford Contour i Mercury Mystique.

Za napęd nowego modelu odpowiedzialne były całkiem nowe silniki benzynowe z serii Zetec oraz wysokoprężne Endura DE. Silnik umieszczono poprzecznie nad przednią osią. Napęd przenoszony na koła przednie z pomocą manualnej, pięciobiegowej skrzyni biegów bądź czterobiegowego, sterowanego elektronicznie automatu posiadającego dwa tryby pracy: sportowy i ekonomiczny.

Zawieszenie auta jest dużo nowocześniejsze niż w Sierze. W pełni niezależne, oparte na kolumnach MacPhersona. Z przodu dolne wahacze poprzeczne, z tyłu dolne wleczone. Obie osie wyposażone są w stabilizatory poprzeczne.

Komfort jazdy i bezpieczeństwo były głównymi priorytetami konstruktorów Forda. Dlatego we wszystkich seryjnych wersjach dostępna była poduszka powietrzna. Jest to pierwszy na świecie samochód w którym poduszka powietrzna była montowana z konieczności. Przyczyniło się to do zdobycia tytułu Auta Roku. Wzmocnione zostały także boczne słupki; pasy doposażono w samonapinacze, natomiast w bogatszych wersjach standardem był system ABS. W wersji kombi dokupić można było samopoziomujące się zawieszenie. W wersjach V6 i AWD kontrolę trakcji i system podgrzewania przedniej szyby. Na fotelach znalazła się welurowa tapicerka, w podłokietniku schowek na kasety i płyty, samochód wyposażono w centralny zamek, elektryczne szyby i lusterka oraz płasko składającą się tylną kanapę. Bogatsze wersje wyposażono w skórzaną tapicerkę, komputer podróżny, elektryczny szyberdach oraz zmieniarkę CD^[4].

Ford Mondeo I był również dostępny z pakietem RS oraz RS2. Pakiet RS (znany również jako RS1) składał się z dokładek do zderzaków oraz nakładek na progi. Dokładka przedniego zderzaka pozwalała na przełożenie przednich halogenów ze standardowego zderzaka. Pakiet RS2 to całe zderzaki oraz dokładki na progi. Zderzak przedni miał otwory przygotowane do montażu okrągłych lamp halogenowych. Stanowił również całość z grillem, na którym znajduje się emblemat „Ford”.

Wspólnymi elementami dla pakietów RS1 oraz RS2 są chlapacze, spojler montowany na klapie bagażnika, poszerzenia nadkoli oraz 16-calowe felgi aluminiowe. W wersji Ghia można było zauważyć grill z wykończeniem w chromie.

Spośród szerokiej gamy kolorów, jakie oferował Ford dla Mondeo I, najbardziej wyróżniającą się jest Citrine Geel. Jest to akrylowy lakier o jaskrawej barwie między żółtą a zieloną. Opcją były również lusterka lakierowane na kolor nadwozia.

• Base
• Aspen
• LX
• GLX
• Ghia
• Ghia X
• Si
• Festival
• Mirage
• CLX
• Verona
• Business Edition
• GT
• V6

Ford Mondeo II

Ford Mondeo II
Inne nazwy	Ford Contour
Producent	Ford
Zaprezentowany	Październik 1996
Okres produkcji	1996 – 2000
Miejsce produkcji	Genk
Poprzednik	Ford Mondeo I (Europa) Ford Telstar (Australia) Ford Versailles (Brazylia)
Następca	Ford Mondeo III
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowy liftback 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegów	4-biegowa automatyczna 5-biegowa manualna
Napęd	przedni
Długość	4556 mm kombi: 4671 mm
Szerokość	1749 mm
Wysokość	1372 mm kombi: 1391 mm
Rozstaw osi	2704 mm
Liczba miejsc	5
Test Euro NCAP
Bagażnik	sedan: 450 l liftback: 450–965 l[6] kombi: 540–1610 l
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	Ford Contour Mercury Mystique
Konkurencja	Honda Accord Nissan Primera Opel Vectra Peugeot 406 Renault Laguna Toyota Avensis Volkswagen Passat
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

 

 

Ford Mondeo II został zaprezentowany po raz pierwszy w październiku 1996 roku.

De facto nie jest to całkowicie nowy model, a jedynie rozległa modernizacja modelu pierwszej generacji. Choć nie zmieniono płyty podłogowej auta, to przeprojektowano jednak całą karoserię. Jedyne elementy bezpośrednie pochodzące z Mondeo I to przednie drzwi oraz dach. Z przodu pojawiły się duże światła, masywniejszy zderzak oraz chromowane obramowanie osłony chłodnicy.

Tylny zderzak zmieniono na masywniejszy. Wzmocniono konstrukcję nadwozia pod względem bezpieczeństwa i poprawiono strefy zgniotu. Wzmocniono słupki drzwiowe oraz boczne przedłużnice podłogi. W drzwiach dodano stalowe belki. W Mondeo II poprawiono także estetykę wnętrza, dodano m.in. sterowanie radiem z kierownicy, choć zasadnicza bryła deski rozdzielczej nie uległa zmianie.

W zmodernizowanym aucie pojawił się szereg usprawnień z dziedziny bezpieczeństwa. Wzmocniono konstrukcję aut, wprowadzono trzypunktowe pasy bezpieczeństwa na wszystkich siedzeniach. Dla kierowcy i pasażera wprowadzono gazową poduszkę powietrzną. Za dopłatą dokupić można było boczne poduszki powietrzne^[4].

• ST24 była dostępna od lutego 1997 roku z 2.5 litrowym benzynowym, 24-zaworowym silnikiem V6 o mocy 170 KM. Samochód wyposażono w usportowione zawieszenie, zmieniono stylistykę zewnętrzną. Wewnątrz zamontowano kubełkowe, półskórzane fotele^[4].
• ST200 wprowadzono w marcu 1999 roku. Napędzono ją wzmocnionym silnikiem V6 Duratec o mocy 205 KM^[4] z ST24. Przednie zawieszenie auta bazowało na zawieszeniu z Forda Cougara^[7].

ST250 to koncepcyjna wersja Mondeo. Nie wprowadzono jej do produkcji. Moc silnika miała wynosić 250 KM.

• ST200
• Aspen
• LX
• Verona
• GLX 1.8td
• Si
• Zetec
• Zetec S
• Ghia
• Ghia X
• ST 24
• CLX
• Festival
• Futura
• Clipper

Opcjonalnie pojazd wyposażyć można było m.in. elektryczne sterowanie szyb, elektryczne sterowanie lusterek, elektryczne sterowanie foteli, klimatyzację oraz regulowaną w dwóch płaszczyznach kierownicę^[4].

Ford Mondeo III

Ford Mondeo III przed liftingiem
Inne nazwy	Ford Metrostar
Producent	Ford
Zaprezentowany	Październik 2000
Okres produkcji	2000 – 2007
Miejsce produkcji	Genk   Zhongli   Chongqing   Hải Dương
Poprzednik	Ford Mondeo II
Następca	Ford Mondeo IV
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowy liftback 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegów	5 i 6-biegowa manualna 4 i 5-biegowa automatyczna
Napęd	przedni
Długość	sedan, liftback: 4731 mm kombi: 4804 mm
Szerokość	1812–1958 mm
Wysokość	sedan, liftback: 1429 mm kombi: 1441 mm
Rozstaw osi	2754 mm
Masa własna	1364–1578 kg
Zbiornik paliwa	58 l
Liczba miejsc	5
Test Euro NCAP
Bagażnik	sedan: 500 l liftback: 500–1370 l kombi: 540–1700 l
Dane dodatkowe
Pokrewne	Jaguar X-Type Ford Five Hundred Mercury Milan
Konkurencja	Honda Accord Opel Vectra Peugeot 407 Renault Laguna Toyota Avensis Volkswagen Passat
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

 

 

 

 

Ford Mondeo III został zaprezentowany po raz pierwszy w 2000 roku.

Trzecia generacja Mondeo została zbudowana od podstaw jako zupełnie nowa konstrukcja, opracowana na nowej platformie. Stylistyka została utrzymana zgodnie z nowym językiem stylistycznym marki New Edge, przez co nadwozie charakteryzowało się licznymi ostrymi liniami i motywem trójkąta, który wykorzystano szczególnie w przypadku tylnych lamp^[8].

Oferta nadwoziowa składała się ponownie zarówno z 5-drzwiowego liftbacka, jak i 4-drzwiowego sedana i 5-drzwiowego kombi. W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 2001 model zajął 2. pozycję (za Alfą Romeo 147)^[9].

W 2003 roku auto przeszło delikatny lifting. Zmieniono m.in. kształt reflektorów przeciwmgielnych, przedni zderzak, chromowaną atrapę chłodnicy, a także zmieniono kolor kloszy tylnych kierunkowskazów z różowego na biały oraz zastosowano nowe materiały wykończenia wnętrza pojazdu. W 2005 roku auto przeszło kolejne drobne zmiany stylistyczne. Zmieniono m.in. tylne lampy zastępując białe kierunkowskazy przezroczystymi^[10].

Podobnie jak w przypadku poprzednika, oferta Forda Mondeo trzeciej generacji została poszerzona o sportowy wariant ST 220. Charakteryzował się on dodatkowym ospojlerowaniem nadwozia, większymi alufelgami i sportowym ogumieniem, a także obniżonym zawieszeniem i standardowymi, ksenonowymi reflektorami. Samochód napędzał 3-litrowy silnik benzynowy V6 o mocy 226 KM^[11].

Na rynku chińskim i tajwańskim samochód był sprzedawany jako Ford Metrostar, charakteryzując się innym wyglądem pasa przedniego i innym wypełnieniem lamp tylnych. Pojazd charakteryzował się też bogatszym wyposażeniem standardowym^[12].

• Ambiente
• Ambiente X
• Trend, Trend X
• Ghia
• Ghia X
• Ghia Executive
• Titanium
• Titanium X
• Viva
• Trendline

Standardowe wyposażenie pojazdu obejmuje m.in. elektryczne sterowanie szyb przednich oraz system ABS. Opcjonalnie auto wyposażyć można m.in. w podgrzewaną przednią szybę, elektryczne sterowanie szyb tylnych, elektryczne sterowanie lusterek, tempomat, system nawigacji satelitarnej, system audio firmy Sony, skórzaną tapicerkę, klimatyzację automatyczną, elektryczne sterowanie foteli, a także system ESP^[4], czujniki parkowania, deszczu i zmierzchu oraz wentylowane i podgrzewane przednie fotele.

Ford Mondeo IV

Ford Mondeo IV przed liftingiem
Inne nazwy	Ford Zhisheng
Producent	Ford
Zaprezentowany	Paris Motor Show 2006
Okres produkcji	2007 – 2014
Miejsce produkcji	Genk   Wsiewołożsk   Chongqing   Taoyuan
Poprzednik	Ford Mondeo III
Następca	Ford Mondeo V
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowy liftback 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegów	5 i 6-biegowa manualna 6-biegowa półautomatyczna 6-biegowa automatyczna
Napęd	przedni
Długość	sedan: 4844 mm liftback: 4778 mm kombi: 4830 mm
Szerokość	1886–2078 mm
Wysokość	sedan, liftback: 1500 mm kombi: 1512 mm
Rozstaw osi	2850 mm
Masa własna	1435–1715 kg[14]
Zbiornik paliwa	70 l
Liczba miejsc	5
Test Euro NCAP
Bagażnik	sedan: 550 l liftback: 540–1460 l kombi: 554–1745 l
Dane dodatkowe
Pokrewne	Ford Galaxy Ford S-Max
Konkurencja	Honda Accord Opel Insignia Peugeot 508 Renault Laguna Toyota Avensis Volkswagen Passat
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

 

 

 

Ford Mondeo IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 2006 roku.

Auto zbudowane zostało według nowego języka stylistycznego marki – kinetic design, poprzedzonego konceptem Iosis. Zbudowane zostało na bazie płyty podłogowej szwedzkiego koncernu motoryzacyjnego Volvo Car Corporation, która użyta została do stworzenia m.in. S-Maxa II oraz Galaxy II^[4]. W 2007 roku wprowadzono do produkcji wersję kombi pojazdu. W tej generacji zastosowano silniki Diesla Koncernu PSA (2.0 Hdi 140–210 KM i 2.2 Hdi 175–200 KM) oraz benzynowe (2.5 T Volvo). Mondeo MK IV przed premierą zostało pokazane w 2006 roku w filmie o Jamesie Bondzie; była to odmiana 2.5 T^[15].

W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 2008 model zajął 3. pozycję (za Fiatem 500 i Mazdą 2)^[16].

25 sierpnia 2010 roku w Moskwie zaprezentowana została wersja po face liftingu^[17][18]. Zmieniono m.in. przedni zderzak, w którym zamontowano światła do jazdy dziennej wykonane w technologii LED oraz wykonane w tej samej technologii tylne lampy. Przy okazji zmieniono pokrywę bagażnika, odświeżono konsolę środkową pojazdu oraz przeprojektowano podświetlenie wnętrza. Przy okazji liftingu wprowadzono na rynek trzy nowe jednostki napędowe: benzynowy, turbodoładowany motor o pojemności 2 l i mocy 203 i 240 KM oraz wysokoprężny, 2.2 l silnik o mocy 200 KM^[19].

• Ambiente
• Trend
• Ghia
• Ghia X
• Business Edition
• Titanium
• Titanium X
• Titanium LXS
• Titanium S – Platinium
• Edge
• Zetec
• S Titanium
• EcoNetic
• Titanium ECO
• Titanium X Sport
• LX
• XR5 Turbo
• Champions Edition

Standardowe wyposażenie pojazdu obejmuje m.in. system ABS, elektryczne sterowanie szyb, elektryczne sterowanie lusterek. Opcjonalnie pojazd wyposażyć można m.in. w 5-calowy wyświetlacz LCD wyświetlający informacje z komputera pokładowego oraz system nawigacji satelitarnej, a także bezkluczykowy system uruchamiania pojazdu, podgrzewane oraz elektryczne przednie fotele z pamięcią, webasto, podgrzewaną przednią szybę oraz zawieszenie o regulowanej twardości^[4].

Ford Mondeo V

Ford Mondeo V przed liftingiem
Inne nazwy	Ford Fusion
Producent	Ford
Zaprezentowany	Wrzesień 2012
Okres produkcji	2014 – 2022 (Świat) 2015 – 2020 (Australia)
Miejsce produkcji	Walencja   Wsiewołożsk[21]   Chongqing
Poprzednik	Ford Mondeo IV (Europa) Ford Falcon (Australia)
Następca	Ford Mondeo VI Ford Evos
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 5-drzwiowy liftback 5-drzwiowe kombi
Skrzynia biegów	6-biegowa manualna 6-biegowa automatyczna e-CVT
Napęd	przedni AWD
Długość	4869 mm
Szerokość	1852 mm
Wysokość	1476 mm
Rozstaw osi	2850 mm
Masa własna	1454–1685 kg
Zbiornik paliwa	63 l
Liczba miejsc	5
Test Euro NCAP
Bagażnik	458–1437 l (Liftback) 488–1605 l (Kombi) 383 l (Hybrid)
Dane dodatkowe
Pokrewne	Ford Galaxy Ford S-Max
Konkurencja	Kia Optima Mazda 6 Opel Insignia Peugeot 508 Renault Talisman Škoda Superb Volkswagen Passat
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

 

 

 

 

Ford Mondeo V został zaprezentowany po raz pierwszy w 2012 roku.

Samochód zbudowany został na nowej płycie podłogowej CD, a także otrzymał zupełnie nową konstrukcję tylnego zawieszenia. Pojazd był tym razem samochodem światowym, identycznym z drugą generacją przeznaczonego na rynek Ameryki Północnej modelu Fusion.

Bliźniacza odmiana na rynek USA o nazwie Fusion została zaprezentowana już w styczniu 2012 roku na Detroit Auto Show^[22]. 9 miesięcy później, we wrześniu 2012 roku podczas Paris Motor Show odbyła się prapremiera europejskiego wariantu jako piąta generacja linii modelowej Mondeo^[23].

Samochód miał pierwotnie trafić na rynek europejski z mniejszym opóźnieniem, wiosną 2013 roku^[24]. Jednakże zamknięcie fabryki w Belgii i przeniesienie mocy produkcyjnych do zakładów Forda w Hiszpanii, a także trudna sytuacja ekonomiczna Forda^[25], opóźniły debiut samochodu aż o półtora roku – do jesieni 2014 roku^[26]. Ostatecznie, europejska premiera piątej generacji Mondeo miała miejsce w październiku 2014 roku podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie^[27].

Wtedy też zaprezentowana została także odmiana Vignale. Model charakteryzował się przede wszystkim zmienionymi zderzakami, które łączą w sobie elementy sportowe i luksusowe. Zastosowano także nowy chromowany grill oraz kilka elementów w takim samym wykończeniu: klamki, obudowy lusterek oraz 20-calowe obręcze kół stworzone specjalnie na potrzeby tego konceptu. Wnętrze Mondeo Vignale wykończono przy użyciu skóry, dodatkowo zastosowano chromowane listwy przypodłogowe, skórzane podłokietniki oraz fotele z miękkiej skóry naturalnej z oznaczeniami serii Vignale. Oprócz tego skórą obszyto również koło kierownicy, panel instrumentów, konsolę środkową oraz środkowy podłokietnik^[28].

W kwietniu 2015 roku Ford zaprezentował topową odmianę Vignale Mondeo będącą zapowiedzią nowej linii ekskluzywnych pojazdów amerykańskiej marki. Auto oferowane jest wyłącznie z najmocniejszymi jednostkami napędowymi (w tym w wersji hybrydowej) i wykańczane ręcznie w specjalnym Vignale Centre w hiszpańskiej Valencii. Po raz pierwszy w Mondeo standardem stał się m.in. system aktywnej redukcji hałasu. Auto wyposażone jest w szytą ręcznie skórzaną tapicerkę^[29]. Z zewnątrz Mondeo Vignale wyróżnia się chromowanymi listwami oraz emblematami Vignale na nadkolach oraz listwie bagażnika. Vignale to również szereg bezpłatnych usług klasy premium, które oferowane są właścicielom auta^[30].

W styczniu 2019 roku Ford zaprezentował Mondeo po obszernej modernizacji. Samochód otrzymał zmodyfikowany przedni zderzak, który oprócz nowego układu diod LED wzbogaciła większa atrapa chłodnicy^[31]. Ponadto, zmodyfikowano też tylną część nadwozia, dodając chromowaną poprzeczkę biegnącą przez klapę bagażnika, a gamę wzbogaciła odmiana o napędzie hybrydowym^[32].

W lipcu 2019 roku pojawiły się informacje, że z końcem produkcji piątej generacji Mondeo, nazwa ta zniknie z oferty marki, a producent wycofa się tym samym z produkcji samochodów osobowych klasy średniej^[33]. Następcą miało zostać podwyższone kombi w stylu crossovera, które ponadto docelowo miało zastąpić także duże minivany Galaxy oraz S-Max^[34].

W 2020 roku pojawiły się doniesienia rzekomo zaprzeczające wcześniejszym o końcu produkcji i planach przedstawienia szóstej generacji^[35], jednak plotki te zostały ostatecznie zdementowane oficjalnym oświadczeniem Forda z końca marca 2021 roku. Producent potwierdził wówczas, że koniec produkcji ostateczne wyznaczono na marzec 2022^[36].

W kwietniu 2021 roku przedstawiono na chińskiej wystawie Shanghai Auto Show jednego z dwóch następców Mondeo, który zgodnie ze spekulacjami otrzymał nazwę Ford Evos^[37] i przyjął postać podwyższonego fastbacka. Samochód powstał z myślą o sprzedaży wyłącznie na rynku chińskim^[38], podobnie jak przedstawione w styczniu 2022 zupełnie nowe Mondeo szóstej generacji. W ten sam sposób, samochód nie otrzymał następcy nigdzie poza Chinami.

• Ambiente Plus
• Trend
• Edition
• Gold Edition
• Luxe
• ST Line
• Titanium
• Titanium Hybrid
• Vignale
• Pakiety
• Silver X
• Gold X

Standardowe wyposażenie pojazdu obejmuje m.in. 16-calowe aluminiowe obręcze kół, klimatyzację manualną, elektryczne sterowanie szyb, elektryczne sterowanie lusterek, radioodtwarzacz CD/MP3 z 6-głośnikami i kolorowym wyświetlaczem oraz wejściem USB, czołowe, boczne oraz kurtynowe poduszki powietrzne, elektroniczny układ stabilizacji toru jazdy, system ABS z ESP, system ułatwiający ruszanie na wzniesieniu, system monitorowania ciśnienia w oponach (TMPS), elektryczny hamulec postojowy oraz światła do jazdy dziennej i tylne lampy wykonane w technologii LED.

Opcjonalnie auto wyposażyć można w zależności od wersji wyposażeni m.in. w dwustrefową klimatyzację automatyczną, reflektory adaptacyjne wykonane w technologii LED, radioodtwarzacz CD/MP3 z systemem Ford SYNC i AppLink oraz 8 głośników i gniazda USB/AUX-IN, nadmuchiwane pasy bezpieczeństwa dla pasażerów dwóch tylnych skrajnych siedzeń, rozbudowane systemy audio, komunikacji oraz nawigacji, otwierany panoramiczny dach, ogrzewanie postojowe, elektrycznie otwieraną klapę bagażnika, czujniki parkowania, kamerę cofania, podgrzewaną kierownicę oraz przednią szybę, aktywne oraz samopoziomujące się zawieszenie, skórzaną kierownicę i gałkę zmiany biegów, 17-calowe alufelgi, oświetlenie wnętrza w technologii LED, przednie, sportowe, podgrzewane fotele, tempomat, 10,1-calowy kolorowy wyświetlacz, system utrzymywania na danym pasie ruchu, system rozpoznawania znaków drogowych oraz układ monitorowania koncentracji kierowcy, układ wspomagania parkowania równoległego oraz prostopadłego, elektrycznie regulowaną kolumnę kierownicy z pamięcią ustawień, Bluetooth oraz światła przeciwmgłowe.

• R3 1.0 EcoBoost 125 KM
• R4 1.5 EcoBoost 160 KM
• R4 1.5 EcoBoost 165 KM
• R4 2.0 EcoBoost 203 KM
• R4 2.0 EcoBoost 240 KM

• R4 1.5 TDCi 120 KM
• R4 1.6 TDCi 115 KM
• R4 2.0 TDCi 150 KM
• R4 2.0 TDCi 150 KM AWD
• R4 2.0 TDCi 180 KM
• R4 2.0 TDCi 180KM AWD
• R4 2.0 Twin-Turbo TDCi 210 KM

• R4 2.0 Hybrid 187 KM

Ford Mondeo VI

Ford Mondeo VI
Inne nazwy	Ford Taurus
Producent	Ford
Zaprezentowany	Styczeń 2022
Okres produkcji	od 2022
Miejsce produkcji	Chongqing
Poprzednik	Ford Mondeo V Ford Taurus
Dane techniczne
Segment	E
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan
Skrzynia biegów	8-biegowa automatyczna
Napęd	przedni AWD
Długość	4935 mm
Szerokość	1875 mm
Wysokość	1500 mm
Rozstaw osi	2945 mm
Masa własna	1976 kg
Liczba miejsc	5
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	Lincoln Z
Pokrewne	Ford Evos Ford Edge L Lincoln Nautilus
Konkurencja	Buick LaCrosse GAC Trumpchi GA8 Geely Borui GE Toyota Avalon Volkswagen Passat
Multimedia w Wikimedia Commons

 

 

Ford Mondeo VI został zaprezentowany po raz pierwszy w 2022 roku.

Nieco ponad pół roku po premierze dużego fastbacka Evos, który był pierwszym elementem kompleksowej modernizacji klasycznych samochodów klasy średniej w gamie Ford, zaprezentowana została jego druga odmiana nadwoziowa w formie klasycznego, 4-drzwiowego sedana. Wobec niej producent zdecydował się zastosować inną, tradycyjną nazwę Mondeo, zapewniając kontynuację tej linii modelowej w formie szóstej generacji^[40]. Samochód powstał jako bliźniacza konstrukcja wobec równolegle debiutującego, nowego chińskiego Lincolna Zephyr^[41], stając się przy okazji znacznie większym samochodem większej, wyższej klasy.

Wzorem pokrewnego Evosa, Ford Mondeo w nowym wcieleniu utrzymany został we wdrożonym w 2021 roku języku stylistycznym Progressive Energy in Strength opracowanym przez chińskie studio Forda specjalnie z myślą o wewnętrznym rynku^[42]. W efekcie, podobnie jak w pierwszym z tej linii modelu Equator, Mondeo VI wyróżniło się dwurzędowymi reflektorami rozdzielonymi dużym wlotem powietrza, a także pasami świetlnymi z diod LED biegnącym zarówno przez pas przedni, jak i tylny. Samochód jest znacznie większy od poprzednika, zyskując większy rozstaw osi i szersze nadwozie^[43].

W zależności od wariantu wyposażenia, Mondeo malowane jest w tonacji jednobarwnej lub dwubarwnej, z dachem o kolorze czarnym kontrastującym względem pozostałych paneli. Podobne różnice obecne są w kabinie pasażerskiej - podstawowy model oferowany jest z wyświetlaczem wskaźników i systemu multimedialnego zintegrowanymi pod jedną taflą. Topowa odmiana posiada większy, pociągnięty także na szerokość fotelu pasażera ekran o długości 1,1 metra^[44].

Podobnie jak model Evos, wbrew wcześniejszym spekulacjom Ford Mondeo szóstej generacji został skonstruowany wyłącznie z myślą o rynku chińskim^[45], uwzględniając jednakże także eksport na Bliski Wschód pod nazwą Ford Taurus^[46]. Produkcja samochodu w zakładach w mieście Chongqing należących do joint-venture Changan Ford rozpoczęła się w pierwszym kwartale 2022 roku, tuż po premierze w styczniu tego roku^[47].

• R4 2.0l EcoBoost 235 KM^[48].