Tarnów Opolski

Tarnów Opolski

wieś
Kościół pw. św. Marcina
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Powiat	opolski
Gmina	Tarnów Opolski
Sołectwo	Tarnów Opolski
Część miejscowości	-
Wysokość	151–187 m n.p.m.
Liczba ludności (2021)	3269[2]
Strefa numeracyjna	77
Kod pocztowy	46-050[3]
Tablice rejestracyjne	OPO
SIMC	0504025
Położenie na mapie gminy Tarnów Opolski Tarnów Opolski
Położenie na mapie Polski Tarnów Opolski
Położenie na mapie województwa opolskiego Tarnów Opolski
Położenie na mapie powiatu opolskiego Tarnów Opolski
50°34′35″N 18°04′59″E/50,576389 18,083056[1]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Tarnów Opolski (dodatkowa nazwa w niem. Tarnau Oppeln) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Tarnów Opolski. Historycznie Tarnów Opolski leży na Górnym Śląsku^[4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Miejscowość jest siedzibą gminy Tarnów Opolski. Regionalne dzielnice Tarnowa Opolskiego to: Niwy, Jeziorka, Korbania, Tkocz Aleja, Sulik, Bażanciarnia, Bauergasa, Ogórek, Kissgruby.

Nazwa Tarnów pochodzi od polskiej nazwy dzikiego gatunku śliwy – „tarniny”, lub tarni określających miejsca gdzie ta roślina rośnie^[6]. Dawniej tarniną obsadzano granice posiadłości dla oznaczenia własności gruntu^[7]. Pierwotnie nazywała się Tarnów Wielki dla odróżnienia od pobliskiej miejscowości Tarnowiec.

Niemiecki geograf oraz językoznawca Heinrich Adamy zalicza wieś do grupy miejscowości, których nazwy wywodzą się od tego krzewu – „von Tarn = Schwarzdorn, Schlehdorn (purnus spinosa)”. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia on formę Tornow podając jej znaczenie Dorndorf – Cierniowa wieś^[6]. Topograficzny podręcznik Górnego Śląska z 1865 roku notuje dwie nazwy niemiecką Tarnau oraz polską Tarnów we fragmencie „Der Name Tarnau, polnisch Tarnów, soll von dem polnischen Worte Tarnówki (Torki), Schlehenstrauche, abstammen und darin seinen Grund haben, das auf der hiesigen Feldmark fruher viele grosfruchtige Schlesenstrauche standen.”^[7]. Niemiecka nazwa Tarnau jest więc zgermanizowaną formą pierwotnej polskiej nazwy Tarnów wywodzącej się od tarniny^[6][7] w wyniku czego utraciła ona swoje pierwotne znaczenie.

Polską nazwę Tarnów oraz zgermanizowaną Tarnau wymienia w 1896 roku śląski pisarz Konstanty Damrot w książce o nazewnictwie miejscowym na Śląsku^[8]. Damrot w swojej książce wymienia również starszą nazwę Tarnov zaczerpniętą z łacińskich dokumentów z roku 1335 i 1369. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany pod koniec wieku XIX podaje polską nazwę miejscowości Tarnów Polski oraz niemiecką Polnisch Tarnau^[9][10].

Obecnie nazwa brzmi Tarnów Opolski dla odróżnienia od innych miejscowości w Polsce z tą nazwą. W herbie miejscowości znajduje się na czerwonym tle gałązka tarniny w nawiązaniu do nazwy.

Pierwsza pisemna wzmianka o Tarnowie pochodzi z 9 października 1293 r., kiedy to Bolesław I książę opolski sprzedał niejakiemu Gumpertowi (prawdopodobnie koloniście znad Menu, również późniejszemu właścicielowi Komprachcic) 40 łanów flamandzkich w książęcej wsi Tarnów. Jednak znaleziska archeologiczne dokonane w II połowie XIX wieku w postaci cmentarzyska, wieku przedmiotów kultu czy też grotu włóczni – z okresu rzymskiego, odkopanej w 1891 r. – świadczą, iż na terenie tym istniała pradawna osada – prawdopodobnie słowiańska. Wieś lokowana była na prawie niemieckim, stąd istniejąca obecnie w centrum sołectwa strefa ochrony konserwatorskiej historycznego układu urbanistycznego wsi. Typ zabudowy to ulicówka. Przemysł wapienniczy na tym terenie rozwijał się od XVI wieku kiedy zaczęto wypalać wapno, a handel nim rozpoczął się na dobre w XIX w. Był to okres znacznego wzrostu ludności. W 1807 r. powstał pierwszy piec wapienny – założony przez Andrzeja Mathea. Jak podają źródła w roku 1845 było już 10 chłopskich pieców rozpalanych kilkadziesiąt razy w roku. Kamień wapienny stanowił na terenie wsi podstawowy materiał budowlany.

Dużą rolę w historii ziemi tarnowskiej odegrała religia. Istniejąca dawna architektura charakteryzuje się usadowionymi na szczytach budynków krzyżami i figurami świętych. Nieznana jest data powstania pierwszego kościoła. Przypuszcza się, że mógł być on zbudowany na przełomie XIV i XV wieku. Z dokumentów wynika, że Tarnów świątynię posiadał w 1447 r. należącą początkowo do minorytów w Opolu. W kwietniu 1664 r. wybuchł wielki pożar, który pochłonął oprócz zabudowań również kościół. Wkrótce jednak odbudowano go staraniem i z datków mieszkańców. Ołtarz główny zawierał relikwie św. Walentego i św. Urszuli a istniejący od 1687 r. obraz przedstawiał Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Gdy parafian przybywało, postanowiono wybudować większy kościół. Inicjatorem budowy nowego kościoła był szanowany i popularny wśród mieszkańców, miejscowy proboszcz Czesław Klimas. Jego staraniem pozwolenie na budowę otrzymano 1913 r. i już we wrześniu tego roku poświęcono kamień węgielny na budowę nowej świątyni. Ustalono, że patronem nowego kościoła będzie św. Marcin. Aby ocaleć od zapomnienia starą budowlę, po prawej stronie wejścia głównego, wkomponowano fragment dotychczasowego kościoła z jego ołtarzem. Powstała także wysoka 40 metrowa wieża. Do starszych zabytków w Tarnowie Op. należy kaplica z XV w. służąca pierwotnie za dzwonnicę^[11].

Pośrodku lasu w okolicach Tarnowa Opolskiego znajduje się owiane legendami, pełne tajemnic miejsce zwane Księżym Dołem. Z Księżym Dołem wiąże się kilka niezwykłych legend. Według jednej z nich w połowie XVII w. podczas wojny trzydziestoletniej, gdy wojska szwedzkie grabiły dobytek i mordowały mieszkańców okolicznych wsi, w tym również Tarnowa Opolskiego, proboszcz Maximilian Schaff zebrał swych wiernych parafian i uciekł z nimi do pobliskich lasów. Ukryli się oni w tym właśnie miejscu. Był to głęboki, owalny, sporych rozmiarów dół położony na terenie równinnym w środku lasu, w którym nikt nie spodziewałby się istnienia takiego obniżenia. Mieszkańcy Tarnowa zbudowali na jego dnie lepianki, wykopali studnię, z której czerpali wodę do picia, i żywili się zapasami żywności, które ze sobą zabrali. W okresie tym szwedzkie oddziały zajęły miejscowość, a w kościele utworzono tymczasowe koszary.

Niestety, w miarę upływu czasu zapasy kurczyły się, a zbliżająca się zima nie pozwoliła wyżywić się tym, co znaleźli w lesie. Ludzie zaczęli umierać z głodu, zimna i wycieńczenia. Przy życiu została tylko garstka, która w desperacji wraz z księdzem Schaffem zaczęła przemierzać las do miejsca ich zamieszkania. Okazało się, że wojska szwedzkie w tym samym dniu opuściły Tarnów Opolski. Od tego czasu miejsce to okoliczni mieszkańcy nazywali Księżym Dołem^[12].

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[13]:

• kościół par. pw. św. Marcina, którego powstanie datowane jest na okres pierwszej poł. XV w., w l. 1653-64 – XVII wieku zbudowano nawę i wieżę, dalsze etapy budowy kościoła przypadają na l. 1853-1864, 1913 r. Kościół wyposażony jest w barokowy ołtarz z rzeźbami świętych: Michała, Józefa i Jadwigi, rokokowa chrzcielnica z drugiej połowy XVIII wieku. Przy kościele znajduje się kostnica z XVIII i XIX wieku.

Tarnów Opolski ma bardzo dobre położenie infrastrukturalne. We wsi znajduje się stacja kolejowa leżąca na trasie relacji Opole–Gliwice. Dodatkowo korzystnie sprzyja bliskość położenia drogi krajowej nr 94 o dł. 686 km pomiędzy Jędrzychowicami (województwo dolnośląskie) i Korczową (województwo podkarpackie), która jest bezpłatną trasą alternatywną dla autostrady A4^[14]. W sąsiedztwie Tarnowa Opolskiego znajduje się lotnisko w Kamieniu Śląskim.

Dzięki współpracy z miejscową mniejszością niemiecką udało się zawiązać stosunki partnerskie z dwoma niemieckimi miejscowościami, co sprzyja rozwojowi kulturalnemu wsi i wzmacnianiu wzajemnych relacji

Brück Bad Blankenburg

Czesław Klimas - urodził się 11 czerwca 1865 w Poznaniu, ksiądz i działacz polski na Śląsku, poseł do sejmu pruskiego Republiki Weimarskiej, który przyczynił się do rozbudowy kościoła w Tarnowie Opolskim ( zm. 16 marca 1937 w Tarnowie Opolskim).^[15]

Tarnów (ujednoznacznienie)

• Felix Triest: Topographisches Handbuch von Oberschlesien. Breslau: Verlag von Wilh. Gottl. Korn, 1865. OCLC 723218250.

• Oficjalna strona Tarnowa Opolskiego
• Przedszkole Publiczne z Oddziałami Integracyjnymi w Tarnowie Opolskim