Wiktor Saniejew

Wiktor Saniejew

Виктор Санеев

Wiktor Saniejew (1968)
Pełne imię i nazwisko	Wiktor Daniłowicz Saniejew
Data i miejsce urodzenia	3 października 1945 Suchumi, Gruzińska SRR, Związek Radziecki
Data i miejsce śmierci	3 stycznia 2022 Sydney, Nowa Południowa Walia, Australia
Obywatelstwo	radzieckie (1945-1991) gruzińskie (1991-2022)
Wzrost	188 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Meksyk 1968 lekkoatletyka (trójskok) złoto Monachium 1972 lekkoatletyka (trójskok) złoto Montreal 1976 lekkoatletyka (trójskok) srebro Moskwa 1980 lekkoatletyka (trójskok) Mistrzostwa Europy złoto Ateny 1969 trójskok złoto Rzym 1974 trójskok srebro Helsinki 1971 trójskok srebro Praga 1978 trójskok Halowe mistrzostwa Europy złoto Wiedeń 1970 trójskok złoto Sofia 1971 trójskok złoto Grenoble 1972 trójskok złoto Katowice 1975 trójskok złoto Monachium 1976 trójskok złoto San Sebastián 1977 trójskok srebro Madryt 1968 trójskok Uniwersjada złoto Turyn 1970 trójskok srebro Moskwa 1973 trójskok
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Wiktor Daniłowicz Saniejew (ros. Виктор Данилович Санеев; ur. 3 października 1945 w Suchumi, zm. 3 stycznia 2022 w Sydney^[1]) – radziecki lekkoatleta, trójskoczek, trzykrotny mistrz olimpijski, rekordzista świata, mistrz Europy.

Zdominował zawody w trójskoku pod koniec lat 60. i przez całe lata 70. Rozpoczął karierę międzynarodową zdobywając srebrny medal na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie za swym rodakiem Nikołajem Dudkinem. Wielki sukces przyszedł na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku. Był to jeden z najdramatyczniejszych konkursów trójskoku w historii. Do igrzysk rekord świata należał od 1960 do Józefa Szmidta – 17,03 m. W eliminacjach konkursu Włoch Giuseppe Gentile poprawił go na 17,10 m. W finale Gentile ustanowił kolejny rekord – 17,22 m w pierwszej kolejce. Saniejew w trzeciej kolejce skoczył 17,23 m. W piątej kolejce Nelson Prudêncio z Brazylii ustanowił kolejny rekord – 17,27 m. Saniejew w ostatniej szóstej kolejce skoczył 17,39 m, poprawiając po raz czwarty rekord świata podczas finału i zdobywając złoty medal.

Po mistrzostwie olimpijskim przyszła passa zwycięstw. Saniejew zdobył złote medale kolejno na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach, halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu (rekord świata w hali – 16,95 m), uniwersjadzie w 1970 w Turynie, halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach zdobył srebrny medal przegrywając z Jörgiem Drehmelem z NRD. Zwyciężył na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble poprawiając swój rekord świata w hali na 16,97 m.

Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium Saniejew obronił tytuł mistrza olimpijskiego zwyciężając wynikiem 17,35 m przed Drehmelem i Prudêncio. Miesiąc później odzyskał utracony w 1971 rekord świata skacząc w Suchumi 17,44 m. Jego rekord utrzymał się trzy lata i został poprawiony o 45 cm przez Brazylijczyka João Carlos de Oliveira.

Zdoby srebrny medal na uniwersjadzie w 1973 w Moskwie. Niespodziewanie na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu zajął dopiero 10. miejsce (podczas tych zawodów Michał Joachimowski odebrał mu rekord świata w hali skokiem na odległość 17,03 m). Na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie Saniejew z wynikiem 17,23 m zapewnił sobie drugi tytuł mistrzowski. Wygrał również na halowych mistrzostwach Europy w 1975 w Katowicach oraz na halowych mistrzostwach Europy w 1976 w Monachium.

Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu Saniejew dokonał bezprecedensowego wyczynu i jako jedyny dotychczas trójskoczek w historii po raz trzeci zdobył złoty medal olimpijski z wynikiem 17,29 m. Po raz kolejny zwyciężył na halowych mistrzostwach Europy w 1977 w San Sebastián. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze zdobył srebrny medal za Jogosłowianiem Milošem Srejoviciem. Nie udało mu się zdobyć czwartego złota olimpijskiego, ale na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie wywalczył srebrny medal za Jaakiem Uudmäe z ZSRR.

Był mistrzem ZSRR w trójskoku w latach 1968–1971, 1973–1975 i 1978. Otrzymał wiele radzieckich odznaczeń państwowych, m.in. Order Lenina w 1972.

Zakończył karierę sportową po igrzyskach w 1980 i zajął się pracą w klubie Dinamo Tbilisi. Później pracował jako trener w Australii^[2]. Miał żonę Janę i syna Alexa. Zmarł w Sydney w wieku 76 lat^[2].

• Osiągnięcia Saniejewa na sporting-heroes.net
• Wyniki olimpijskie Saniejewa na stronie sports-reference.com. [dostęp 2009-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 stycznia 2009)]. (ang.).