Ryan Anderson

Ryan Anderson

silny skrzydłowy
Data i miejsce urodzenia	6 maja 1988 Sacramento
Wzrost	208 cm
Masa ciała	109 kg
Kariera
Aktywność	2008–2019
Szkoła średnia	Oak Ridge (El Dorado Hills, Kalifornia)
College	Kalifornia (2006–2008)
Draft	2008, numer: 21 Brooklyn Nets
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 2008–2009 New Jersey Nets 2009–2012 Orlando Magic 2012–2016 New Orleans Hornets/Pelicans 2016–2018 Houston Rockets 2018–2019 Phoenix Suns 2019 Miami Heat 2019 Houston Rockets

Ryan James Anderson (ur. 6 maja 1988 w Sacramento) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji silnego skrzydłowego.

Anderson przez dwa lata grał na uniwersytecie California. Łącznie zagrał dla nich 66 meczów, zdobywając w nich średnio 18,7 punktu i 9 zbiórek w trakcie 33 minut gry. W drugim sezonie został wybrany do drugiej piątki najlepszych zawodników całego kraju przez Sporting News^[1], a także do pierwszej piątki konferencji All-Pac-10. Był najlepszym strzelcem konferencji w drugim roku gry ze średnią 21,1 punktu na mecz. Był pierwszym zawodnikiem w historii uczelni, który w jednym sezonie zdobył 600 punktów i zanotował 300 zbiórek^[2].

26 czerwca 2008 New Jersey Nets wybrali go z 21 numerem draftu^[3]. W NBA zadebiutował 29 października w spotkaniu przeciwko Washington Wizards^[4]. Zdobył 5 punktów, zanotował 3 zbiórki, 2 asysty, 1 przechwyt i 1 blok. Najlepsze spotkanie zagrał 15 grudnia z Toronto Raptors. Zdobył wtedy 21 punktów, zebrał 9 piłek i zanotował 2 asysty^[5]. 10 kwietnia 2009 w meczu przeciwko Detroit Pistons zdobył 20 punktów i trafił rekordowe 5 rzutów za trzy punkty w jednym meczu^[6]. Łącznie w całych rozgrywkach zagrał 66 meczów, z czego 30 razy w pierwszej piątce. Grał średnio po 19,9 minut, zdobywając w tym czasie 7,4 punktu i 4,7 zbiórek.

25 czerwca 2009 wymieniony przez New Jersey Nets razem z Vince’em Carterem do Orlando Magic za Rafera Alstona, Tony’ego Battie i Courtneya Lee^[7]. W nowych barwach zadebiutował 28 października 2009 w meczu przeciwko Philadelphia 76ers. Zdobył w nim 16 punktów, czterokrotnie trafiając za 3 punkty i zebrał 5 piłek^[8]. W całym sezonie dwukrotnie zdobywał po 20 punktów i raz udało mu się trafić 5 rzutów za 3 punkty. W całym sezonie zagrał w 63 meczach, z czego w 6 w pierwszej piątce. Występował po 14,5 minuty na boisku, zdobywając w tym czasie 7,7 punktu i 3,2 zbiorki na mecz. 18 kwietnia zadebiutował w rozgrywkach play-off. W spotkaniu z Charlotte Bobcats zagrał 9 minut, nie zdobywając ani jednego punktu^[9]. W 9 rozegranych meczach na boisku grał przez 9,9 minuty na mecz. Zdobywał w tym czasie 2,6 punktu i 3,4 zbiórki.

21 stycznia 2011 wyrównał rekord punktowy, zdobywając 21 oczek przeciwko Toronto Raptors^[10]. Występ ten wzbogacił o 10 zbiórek i 1 przechwyt. 30 stycznia 2011 rzucił 23 punkty i zebrał 16 piłek przeciwko Cleveland Cavaliers^[11]. Najlepszy strzelecki występ zanotował 10 kwietnia. Rzucił wtedy 28 punktów i zebrał 10 piłek przeciwko Chicago Bulls^[12]. W całym sezonie zagrał 64 razy, z czego 14 razy w pierwszej piątce. Zdobywał 10,6 punktu na mecz i notował 5,5 zbiórki. W rozgrywkach play-off nie błyszczał, w sześciu meczach przeciwko Atlanta Hawks tylko raz przekroczył granicę 10 punktów^[13]. W 6 meczach grał średnio po 24,5 minuty, zdobywał średnio 4,7 punktu i 4,5 zbiórki na mecz.

W rozgrywkach 2011/12 od początku sezonu był zawodnikiem pierwszej piątki i zagrał w niej we wszystkich meczach. Już w meczu otwarcia przeciwko Oklahoma City Thunder pobił rekord życiowy trafiając 6 razy za 3 punkty^[14]. 16 stycznia 2012 w spotkaniu z New York Knicks poprawił ten wynik, trafiając siedmiokrotnie za 3 punkty i dołożył do tego nowy rekord życiowy – 30 punktów^[15]. 30 stycznia w spotkaniu przeciwko Philadelphia 76ers zanotował 20 zbiórek, z czego aż 11 na tablicy atakowanej^[16]. 26 marca 2012 w starciu z Toronto Raptors pobił rekord celnych rzutów za 3 w jednym meczu. Trafił aż ośmiokrotnie^[17]. W całym sezonie zdobywał 16,1 punktu na mecz i notował 7,7 zbiórki.

Za sezon 2011/12 otrzymał nagrodę dla zawodnika, który zrobił największy postęp w swojej grze^[18]. Zajął pierwsze miejsce w lidze pod względem liczby celnych rzutów za 3 punkty (166), a także pod względem oddanych (422). W play-off kolejny raz się nie sprawdził i w 5 meczach tylko trzykrotnie przekraczał granicę 10 punktów, ale ani razu jego skuteczność rzutów z gry nie wynosiła nawet 40%. W 5 rozegranych meczach zdobywał 9,6 punktu i dodawał do tego 4,6 zbiórki.

11 lipca 2012 podpisał czteroletni kontrakt wart 34 miliony dolarów z Orlando Magic, po czym został wymieniony do New Orleans Pelicans za Gustavo Ayona^[19]. W nowych barwach zadebiutował 31 października 2012 w spotkaniu z San Antonio Spurs, zdobywając w nim 11 punktów^[20]. 23 listopada w meczu przeciwko Phoenix Suns wyrównał rekord kariery trafiając 8 razy za trzy punkty i pobił rekord strzelecki, zdobywając 34 punkty^[21].

9 lipca 2016 podpisał umowę z Houston Rockets^[22].

31 sierpnia 2018 trafił w wyniku wymiany do Phoenix Suns^[23].

6 lutego 2019 w wyniku transferu dołączył do Miami Heat^[24]. 6 lipca opuścił klub^[25]. 25 września został po raz kolejny w karierze zawodnikiem Houston Rockets^[26]. 18 listopada opuścił klub^[27].

Stan na 21 listopada 2019, na podstawie^[28], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA

• Most Outstanding Player (MOP=MVP) turnieju Great Alaska Shootout (2007)
• Zaliczony do:
  • I składu:
    • Pac-10 (2008)
    • turnieju Pac-10 (2007)
    • pierwszoroczniaków Pac-10 (2007)
  • II składu All-American (2008 przez Sporting News)
  • składu All-Pac-12 Honorable Mention (2007)

NBA

• Zawodnik, który poczynił największy postęp (2012)^[29]
• Uczestnik konkursu rzutów za 3 punkty (2012, 2013)

Na podstawie^[30].

Na podstawie^[31].

• Profil na stronie NBA (ang.)
• Profil na stronie basketball-reference.com (ang.)
• Profil na stronie ESPN (ang.)