Petra Kvitová

Petra Kvitová

Państwo	Czechy
Data i miejsce urodzenia	8 marca 1990 Bílovec
Wzrost	182 cm
Gra	leworęczna
Status profesjonalny	2006
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Jiří Vaněk
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	31 WTA, 7 ITF
Najwyżej w rankingu	2 (31 października 2011)
Australian Open	F (2019)
Roland Garros	SF (2012, 2020)
Wimbledon	W (2011, 2014)
US Open	QF (2015, 2017)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	196 (28 lutego 2011)
Australian Open	2R (2011)
Roland Garros	2R (2010)
Wimbledon	1R (2008, 2010, 2011)
US Open	1R (2008–2010)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechy Igrzyska olimpijskie brąz Rio de Janeiro 2016 tenis ziemny (gra pojedyncza)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Petra Kvitová (ur. 8 marca 1990 w Bílovcu) – czeska tenisistka, mistrzyni Wimbledonu 2011 i 2014 w grze pojedynczej, triumfatorka Mistrzostw WTA 2011 i WTA Elite Trophy 2016 w grze pojedynczej, zdobywczyni Pucharu Federacji 2011, 2012, 2014, 2015 i 2016 oraz Pucharu Hopmana 2012^[1], brązowa medalistka igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro, wiceliderka rankingu WTA.

Petra Kvitová rozpoczęła występy w juniorskich turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej w styczniu 2005 roku. 9 lipca 2007 zajmowała 27. i najwyższe miejsce w notowaniach zawodniczek do lat osiemnastu. W czerwcu 2006 po raz pierwszy zagrała w zawodach dla profesjonalnych tenisistek w czeskim Prościejowie. Pierwszy turniej ITF wygrała we wrześniu w Szeged, pokonując w finale miejscową zawodniczkę Dorottyę Magas i została sklasyfikowana w rankingu WTA na 773. miejscu. W tym samym roku otrzymała status profesjonalnej tenisistki.

Po licznych sukcesach w cyklu ITF otrzymała szansę debiutu w WTA Tour. Zagrała w kwalifikacjach do imprezy w Pradze, ale odpadła z nich w drugiej rundzie. Kilka miesięcy później, będąc tenisistką z trzeciej setki światowej klasyfikacji, dostała się do drabinki głównej turnieju w Sztokholmie. Swój pierwszy seniorski mecz przegrała z Martą Domachowską 6:4, 3:6, 1:6. W sierpniu brała udział po raz pierwszy w eliminacjach do zawodów wielkoszlemowych, ale na kortach Flushing Meadows została odprawiona w drugiej rundzie przez Sandrę Klösel. W tym samym roku zadebiutowała w rozgrywkach o Puchar Federacji; wystąpiła w meczu deblowym przeciwko Hiszpankom w parze z Barborą Záhlavovą-Strýcovą.

W lutym 2008 wygrała pierwszy singlowy mecz w turnieju głównym WTA Tour, dokonała tego w Paryżu, przechodząc eliminacje, pokonując Anabel Medinę Garrigues 6:2, 6:3, by następnego dnia ulec Jelenie Diemientiewej. W pierwszej rundzie w Memphis ograła najwyżej rozstawioną Venus Williams 2:6, 6:4, 6:3 (8 WTA), odnosząc najcenniejsze zwycięstwo w karierze. W kwietniu została sklasyfikowana w gronie stu najlepszych tenisistek świata. W maju po raz pierwszy zagrała jako pełnoprawna uczestniczka w imprezie wielkoszlemowej. Na kortach Rolanda Garrosa zaszła do czwartej rundy, eliminując kolejno Akiko Morigami, Samanthę Stosur i Ágnes Szávay; przegrała z Kaią Kanepi. W lipcu awansowała do pierwszego ćwierćfinału w Budapeszcie, potem powtórzyła ten wyczyn w Zurychu, odprawiając tam Patty Schnyder (11 WTA). W sierpniu zadebiutowała w letnich igrzyskach olimpijskich. Wystąpiła w grze podwójnej w Pekinie w parze z Lucie Šafářovą; panie przegrały z duetem australijskim, złożonym ze Stosur i Rennae Stubbs. 20 października sklasyfikowana na 44. miejscu rankingu WTA.

W styczniu 2009 Kvitová wygrała pierwszy turniej WTA w grze pojedynczej, pokonując Ivetę Benešovą w finale w Hobarcie. Następnie przez wiele miesięcy nie była w stanie przejść drugiej rundy w żadnych zawodach, co spowodowało jej spadek do ósmej dziesiątki światowej klasyfikacji. Przełom nastąpił podczas US Open, gdzie doszła do czwartej rundy. W trzecim meczu ograła ówczesną liderkę rankingu, Dinarę Safinę wynikiem 6:4, 2:6, 7:6(5). W październiku została wicemistrzynią w Linzu, ogrywając w półfinale Agnieszkę Radwańską. W finale podobnie jak w Nowym Jorku, musiała uznać wyższość Yaniny Wickmayer. W lipcu 2009 odnotowała też pierwszy ćwierćfinał turnieju WTA w grze podwójnej (w Pradze, w parze z Nicole Vaidišovą).

Nie obroniła tytułu z Hobart zimą 2010 roku, w lutym osiągnęła półfinał w Memphis, gdzie przegrała z Mariją Szarapową. W czerwcu sensacyjnie awansowała do półfinału Wimbledonu, zamykając dalszą drogę w zawodach Wiktoryi Azarance, Caroline Wozniacki i Kai Kanepi, zatrzymując się dopiero na liderce rankingu i głównej faworytce, Serenie Williams. Był to jej pierwszy wielkoszlemowy półfinał, awansowała dzięki niemu na 30. miejsce w światowych notowaniach. W dalszej części sezonu bez sukcesów, w Nowym Jorku doszła do trzeciej rundy, wyeliminowana przez Kim Clijsters. Organizacja WTA przyznała jej nagrodę za Debiut Roku.

W styczniu 2011 wygrała drugi turniej WTA, w finale w Brisbane ogrywając Andreę Petković. Kilka tygodni później wyjechała z Melbourne jako ćwierćfinalistka wielkoszlemowego Australian Open. Kvitová weszła do czołowej dwudziestki rankingu gry pojedynczej i przypieczętowała dobrą formę trzecim indywidualnym triumfem. W finale w Paryżu była lepsza od światowego numeru jeden – Kim Clijsters. Przez dwa miesiące przeżywała kryzys, podczas którego nie doszła nawet do żadnego ćwierćfinału, ale na początku maja znów okazała się niepokonana w Madrycie. Awansowała na 10. miejsce w klasyfikacji WTA i pojechała na turniej rangi ITF do Pragi, w którym została najwyżej rozstawiona i który wygrała. Przeszła do czwartej rundy French Open, a potem przegrała finał w Eastbourne z Marion Bartoli. Do wielkoszlemowego Wimbledonu przystąpiła jako ósma rakieta globu. Bez straty seta doszła do ćwierćfinału. Tam w trzech setach pokonała Cwetanę Pironkową, w następnym etapie straciła seta w potyczce z Wiktoryją Azaranką. Sensacyjnie awansowała do finału, gdzie rozgromiła mistrzynię edycji 2004, Mariję Szarapową 6:3, 6:4. Ostatnią reprezentantką Czech, która wygrała zawody wielkoszlemowe, była Jana Novotná, mistrzyni Wimbledonu 1998. Kvitová została też pierwszą osobą (spośród kobiet i mężczyzn), urodzoną w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, która triumfowała w imprezie z cyklu Wielkiego Szlema. Czeszka awansowała na siódme miejsce w rankingu, nie odniosła latem żadnych sukcesów, odpadając w pierwszej rundzie US Open z Alexandrą Dulgheru. We wrześniu awansowała do półfinału w Tokio, dzień wcześniej ponownie ogrywając Szarapową (Rosjanka skreczowała po siedmiu gemach meczu, ponieważ skręciła kostkę). W październiku triumfowała w Linzu, w walce o puchar okazując się lepszą od Dominiki Cibulkovej. Jako trzecia tenisistka świata przypieczętowała sezon wygraniem Mistrzostw WTA w Stambule. W fazie grupowej wyeliminowała Agnieszkę Radwańską, liderkę rankingu Caroline Wozniacki i Wierę Zwonariową, w półfinale Samanthę Stosur, a w finale Wiktoryję Azarankę. Było to jej siódme profesjonalne zwycięstwo. Awansowała na drugie miejsce na liście światowej (jako trzecia Czeszka w dziejach, po Martinie Navrátilovej i Janie Novotnej znalazła się wśród dwóch najlepszych tenisistek świata). W listopadzie wraz z drużyną Czech zdobyła Puchar Federacji. W finałowym starciu pokonały Rosjanki. Kvitová wygrała dwa mecze singlowe (ze Swietłaną Kuzniecową i Mariją Kirilenko).

Za sezon 2011 Petra Kvitová otrzymała tytuł Mistrzyni Świata ITF, Sony Ericsson WTA Tour Awards dla Tenisistki Roku, Największy Postęp Roku, Nagrodę Karen Krantzke, Nagrodę Fanów za Przełom Roku oraz Nagrodę Serca Pucharu Federacji. Po raz drugi z rzędu najważniejsze nagrody zebrała tenisistka, która nie zajmowała na koniec sezonu pierwszego miejsca w rankingu WTA (liderką pozostała Caroline Wozniacki, która do tego momentu nie miała na koncie ani jednego tytułu wielkoszlemowego). Uznana Sportowcem Roku 2011 w Czechach i Drużyną Roku razem z koleżankami, z którymi wywalczyła Puchar Federacji.

W sezonie 2012 zwyciężyła w dwóch turniejach singlowych – w Montrealu oraz w New Haven Open. W pierwszym z nich w finale pokonała wynikiem 7:5, 2:6, 6:3 Li Na, a w drugim stosunkiem 7:6(9), 7:5 wygrała z Mariją Kirilenko. Oprócz tego dwukrotnie dochodziła do półfinału turniejów wielkoszlemowych i raz zaliczyła ćwierćfinał. Pod koniec sezonu nie obroniła tytułu mistrzostw WTA, przegrywając w pierwszym meczu z Radwańską, a następnie rezygnując z dalszej rywalizacji z powodu kontuzji.

Sezon 2013 Czeszka rozpoczęła od turnieju w Brisbane, gdzie przegrała w drugiej rundzie z Anastasiją Pawluczenkową. W Sydney odpadła w pierwszej rundzie, ulegając Dominice Cibulkovej. Na Australian Open wygrała w pierwszym meczu z Francescą Schiavone, a w drugiej rundzie uległa Laurze Robson 6:2, 3:6, 9:11. Na turnieju w Ad-Dausze Czeszka pokonała Jekatierinę Makarową i Nadieżdę Pietrową. W ćwierćfinale uległa Serenie Williams 6:3, 3:6, 5:7. W następnym tygodniu zwyciężyła w turnieju rangi WTA Premier w Dubaju. W pierwszej rundzie pokonała Danielę Hantuchovą dwukrotnie do dwóch gemów. W kolejnym spotkaniu wygrała z Aną Ivanović 7:5, 7:6(1). W meczu ćwierćfinałowym pokonała Agnieszkę Radwańską 6:2, 6:4, a w półfinale zwyciężyła z Caroline Wozniacki 6:3, 6:4. W finale pokonała Sarę Errani wynikiem 6:2, 1:6, 6:1. Na turnieju w Indian Wells osiągnęła ćwierćfinał, w którym przegrała z Mariją Kirilenko 6:4, 4:6, 3:6. W Miami uległa w trzeciej rundzie Kirsten Flipkens 0:6, 6:4, 1:6. W zawodach w Katowicach osiągnęła finał, przegrywając w nim 6:7(2), 1:6 z Robertą Vinci.

Następnym turniejem, w którym Czeszka wzięła udział, były zawody w Stuttgarcie, w których osiągnęła ćwierćfinał. Po zwycięstwie nad dwoma zawodniczkami gospodarzy, uległa Li Na 3:6, 5:7. W Madrycie awansowała do drugiej rundy, w której uległa Danieli Hantuchovej 6:2, 2:6, 3:6. W Rzymie przegrała w trzeciej rundzie z Samanthą Stosur 5:7, 6:2, 1:6. Podczas French Open osiągnęła trzecią rundę, ulegając w niej Jamie Hampton 1:6, 6:7(7).

Okres gry na nawierzchni trawiastej rozpoczęła od zawodów w Eastbourne. Przegrała w drugiej rundzie z Yaniną Wickmayer, z którą występowała także w deblu. Na Wimbledonie Kvitová osiągnęła ćwierćfinał. Po trzech zwycięstwach i jednym walkowerze przegrała z Kirsten Flipkens 6:4, 3:6, 4:6. W cyklu US Open Series zanotowała ćwierćfinały w Carlsbadzie i Toronto, trzecią rundę w Cincinnati oraz finał w New Haven, w którym uległa Simonie Halep 2:6, 2:6. Na US Open pokonała Misaki Doi 6:2, 3:6, 6:1 i Bojanę Jovanovski 6:2, 6:4, by następnie przegrać 3:6, 0:6 z Alison Riske.

W Tokio Czeszka awansowała do półfinału bez straty seta. W tej fazie pokonała Venus Williams 3:6, 6:3, 7:6(2). W meczu mistrzowskim wygrała z Angelique Kerber 6:2, 0:6, 6:3. Dzięki temu rezultatowi Kvitová rozpoczęła udział w Pekinie od drugiej rundy, w której pokonała Varvarę Lepchenko 2:6, 6:2, 6:0. Następnie triumfowała nad wyżej rozstawionymi Sarą Errani i Li Na, w obu przypadkach wygrywając 2:1 w setach. W półfinale przegrała z Jeleną Janković 7:6(7), 1:6, 1:6. W kończącym sezon turnieju TEB BNP Paribas WTA Championships Czeszka wygrała dwa mecze w fazie grupowej, by następnie nie sprostać Li Na w spotkaniu półfinałowym.

Sezon 2014 Czeszka rozpoczęła startem w Pucharze Hopmana, w którym jej reprezentacja zajęła drugie miejsce w fazie grupowej. W Sydney wygrała dwa mecze – z Christiną McHale 6:1, 6:0 i z Lucie Šafářovą 7:6(4), 6:2. W półfinale przegrała z późniejszą triumfatorką, kwalifikantką Cwetaną Pironkową 4:6, 3:6. Na Australian Open w pierwszej rundzie uległa 2:6, 6:1, 4:6 Luksice Kumkhum.

W Ad-Dausze Petra Kvitová pokonała w trzech setach Venus Williams i Lucie Šafářovą, a następnie nie sprostała Jelenie Janković. W swoim pierwszym meczu w Dubaju przegrała z Carlą Suárez Navarro 6:1, 4:6, 6:7(4). W Indian Wells osiągnęła czwartą rundę, w której uległa Dominice Cibulkovej 3:6, 2:6. Jedną rundę dalej zaszła w Miami, przegrywając w ćwierćfinale z Mariją Szarapową 5:7, 1:6.

Okres gry na nawierzchni ceglanej rozpoczęła od porażki w drugiej rundzie w Stuttgarcie z Alisą Klejbanową. W turnieju WTA Premier Mandatory w Madrycie pokonała Cîrsteę 6:1, 5:7, 7:6(4), Lepchenko 2:6, 6:2, 6:1 i Šafářovą 6:4, 6:3. Mecz ćwierćfinałowy z Sereną Williams nie odbył się z powodu walkowera Amerykanki. W półfinale Czeszka uległa Simonie Halep 7:6(4), 3:6, 2:6. W Rzymie Kvitová w pierwszym meczu została pokonana przez Zhang Shuai. W trzeciej rundzie French Open przegrała ze Swietłaną Kuzniecową 7:6(3), 1:6, 7:9.

Na trawiastych kortach w Eastbourne pokonała Šafářovą 6:1, 5:7, 7:6(4) i Lepchenko 6:1, 6:4. Pojedynek z Heather Watson oddała walkowerem. Udział w Wimbledonie rozpoczęła od zwycięstw z Andreą Hlaváčkovą i Moną Barthel. W kolejnej fazie pokonała rozstawioną Venus Williams 5:7, 7:6(2), 7:5 oraz Peng Shuai 6:3, 6:2. W ćwierćfinale wygrała z Barborą Záhlavovą-Strýcovą 6:1, 7:5. Jej półfinałową przeciwniczką po raz kolejny okazała się Lucie Šafářová. Także i tym razem zwyciężyła młodsza z nich – mecz zakończył się wynikiem 7:6(6), 6:1 dla Kvitovej. W spotkaniu finałowym Czeszka pokonała Eugenie Bouchard 6:3, 6:0, dzięki czemu wywalczyła drugi wielkoszlemowy tytuł na kortach Wimbledonu.

Okres przygotowawczy do US Open rozpoczęła od trzeciej rundy w Montrealu i drugiej w Cincinnati. Następnie wygrała zawody rozgrywane w New Haven, nie tracąc w turnieju ani jednego seta. W finale pokonała Magdalénę Rybárikovą 6:4, 6:2. Podczas US Open pokonała Kristinę Mladenovic oraz Petrę Cetkovską, zaś uległa w trzecim meczu kwalifikantce Aleksandrze Krunić 4:6, 4:6.

Czeszka odniosła kolejny triumf na kortach w Wuhanie. W meczu mistrzowskim okazała się lepsza od Eugenie Bouchard, tym razem wygrywając 6:3, 6:4. W Pekinie awansowała do finału, w którym przegrała z Mariją Szarapową 4:6, 6:2, 3:6. W kończącym sezon WTA Finals zrewanżowała się Szarapowej, lecz przegrała z Agnieszką Radwańską i Caroline Wozniacki, co zakończyło jej udział w mistrzostwach.

Sezon zakończyła na czwartym miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.

Sezon 2015 rozpoczęła od udziału w rozgrywkach w Shenzhen, gdzie osiągnęła półfinał, ulegając w nim 4:6, 4:6 Timei Bacsinszky. W Sydney zwyciężyła w całym turnieju, a w meczu finałowym pokonała Karolínę Plíškovą wynikiem 7:6(5), 7:6(6). Na Australian Open w trzeciej rundzie przegrała z Madison Keys 4:6, 5:7. W Dubaju i Dosze dwukrotnie nie sprostała Carli Suárez Navarro.

Okres gry na nawierzchni ceglanej rozpoczęła od porażki w drugiej rundzie w Stuttgarcie z Madison Brengle. W kolejnych zawodach w Madrycie osiągnęła kolejne singlowe zwycięstwo. W półfinale pokonała Serenę Williams, zaś w finale wygrała ze Swietłaną Kuzniecową 6:1, 6:2. Następną porażkę z Suárez Navarro zanotowała w Rzymie. Podczas French Open w czwartej rundzie przegrała z Bacsinszky 6:2, 0:6, 3:6.

Rozgrywki na nawierzchni trawiastej miała zainaugurować jako najwyżej rozstawiona w Eastbourne, ale wycofała się z turnieju. Na Wimbledonie przegrała w trzeciej rundzie z Jeleną Janković 6:3, 5:7, 4:6.

Cykl US Open Series rozpoczęła od porażek z Wiktoryją Azaranką w Toronto oraz Caroline Garcią w Cincinnati. Obroniła natomiast tytuł w New Haven, pokonując trzy rozstawione zawodniczki grające z dzikimi kartami – Agnieszkę Radwańską w ćwierćfinale, Caroline Wozniacki w półfinale oraz Lucie Šafářovą 6:7(6), 6:2, 6:2 w finale. Na US Open osiągnęła ćwierćfinał, w którym przegrała z późniejszą mistrzynią Flavią Pennettą 6:4, 4:6, 2:6.

Na przełomie września i października Czeszka brała udział w turnieju cyklu WTA Premier 5 w Wuhanie, gdzie w trzeciej rundzie uległa Robercie Vinci. W zawodach rangi WTA Premier Mandatory w Pekinie Kvitová odpadła po porażce w pierwszej rundzie z inną Włoszką – Sarą Errani.

W kończącym sezon turnieju WTA Finals Czeszka w fazie grupowej przegrała z Angelique Kerber 2:6, 6:7(3) i z Garbiñe Muguruzą 4:6, 6:4, 5:7, lecz zwycięstwo 7:5, 7:5 odniesione nad Lucie Šafářovą pozwoliło zająć jej drugie miejsce w grupie. W półfinale pokonała Mariję Szarapową 6:4, 7:6(3), a w meczu mistrzowskim uległa Agnieszce Radwańskiej 2:6, 6:4, 3:6.

Sezon zakończyła na szóstym miejscu w rankingu singlowym WTA Tour.

Petra Kvitová jest córką Jiříego, który jest nauczycielem i Pavly. Ma dwóch braci: Jiří jest inżynierem, a Libor nauczycielem. To ojciec zachęcił ją do gry w tenisa. Mówi po czesku i angielsku. Lubi oglądać komedie, słuchać muzyki pop i rock. Jej tenisowymi wzorami są Roger Federer i Martina Navrátilová, a ulubionym turniejem – Wimbledon.

Od 2012 do 2014 spotykała się z czeskim tenisistą Adamem Pavlaskiem.

Do kwietnia 2014 była związana z czeskim tenisistą Radkiem Štěpánkiem^[2][3].

W tym samym roku związała się z czeskim hokeistą Radkiem Meidlem^[4][5]. Para ogłosiła swoje zaręczyny 17 grudnia 2015 roku^[6][7], ale rozstali się w maju 2016^[8].

20 grudnia 2016 roku została zaatakowana nożem przez włamywacza w swoim mieszkaniu w Prościejowie^[9]. Tenisistka została poważnie zraniona w lewą rękę i trafiła do szpitala^[10]. Około 35-letni napastnik ukradł pięć tysięcy czeskich koron i uciekł z apartamentu Kvitovej^[11][12]. Tego samego dnia przeszła zabieg operacyjny w klinice w północnej części miasta Vysoké nad Jizerou. Została wypisana do domu 23 grudnia^[13], ale lekarze orzekli konieczności kilkumiesięcznej przerwy w grze w tenisa. 4 stycznia wydano oświadczenie, z którego wynikało, że rehabilitacja zawodniczki przebiega zgodnie z planem, a za ujawnienie informacji na temat sprawcy zdarzenia, który nadal pozostawał na wolności, tenisowy klub w Preściojewie wyznaczył nagrodę finansową^[14]. 2 maja 2017 poinformowała, że wznowiła treningi tenisowe i planuje wystąpić w wielkoszlemowym French Open^[15]. Ostatecznie sprawca został skazany na osiem lat więzienia, jednak Kvitová nie odzyskała pełnej sprawności w lewej dłoni, choć powróciła do czołówki tenisistek świata^[16].

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Turniej	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	Q1	1R	2R	QF	SF	2R	1R	3R	2R	A	1R	F	QF	2R	1R	2R	0 / 14	26 – 14
French Open	A	A	4R	A	1R	4R	SF	3R	3R	4R	3R	2R	3R	A	SF	2R	2R	1R	0 / 14	30 – 13
Wimbledon	A	A	1R	1R	SF	W	QF	QF	W	3R	2R	2R	1R	4R	NH	1R	3R	4R	2 / 15	38 – 13
US Open	A	Q1	1R	4R	3R	1R	4R	3R	3R	QF	4R	QF	3R	2R	4R	3R	4R	2R	0 / 16	34 – 16
Ranking na koniec roku	773	157	44	62	34	2	8	6	4	6	11	29	7	7	8	17	16	14	2 / 59	128 – 56

Turniej	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	1R	1R	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 3	1 – 3
French Open	A	A	A	A	2R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 1	1 – 1
Wimbledon	A	A	1R	A	1R	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A	A	0 / 3	0 – 3
US Open	A	A	1R	1R	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 3	0 – 3
Ranking na koniec roku	–	454	939	379	333	361	532	260	1250	–	265	–	–	–	–	–	–	–	0 / 10	2 – 10

Turniej	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 0	0 – 0
French Open	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A	A	0 / 1	0 – 1
Wimbledon	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A	A	0 / 0	0 – 0
US Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A	A	0 / 0	0 – 0
																			0 / 1	0 – 1

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Elite Trophy
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od 2021
	WTA 1000 (obowiązkowe)
	WTA 1000 (nieobowiązkowe)
	WTA 500
	WTA 250
	WTA 125

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	16 stycznia 2009	Hobart	Twarda	Iveta Benešová	7:5, 6:1
Finalistka	1.	18 października 2009	Linz	Twarda (hala)	Yanina Wickmayer	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	2.	8 stycznia 2011	Brisbane	Twarda	Andrea Petković	6:1, 6:3
Zwyciężczyni	3.	13 lutego 2011	Paryż	Twarda (hala)	Kim Clijsters	6:4, 6:3
Zwyciężczyni	4.	8 maja 2011	Madryt	Ceglana	Wiktoryja Azaranka	7:6(3), 6:4
Finalistka	2.	18 czerwca 2011	Eastbourne	Trawiasta	Marion Bartoli	1:6, 6:4, 5:7
Zwyciężczyni	5.	2 lipca 2011	Wimbledon	Trawiasta	Marija Szarapowa	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	6.	16 października 2011	Linz	Twarda (hala)	Dominika Cibulková	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	7.	30 października 2011	Stambuł	Twarda (hala)	Wiktoryja Azaranka	7:5, 4:6, 6:3
Zwyciężczyni	8.	13 sierpnia 2012	Montreal	Twarda	Li Na	7:5, 2:6, 6:3
Zwyciężczyni	9.	25 sierpnia 2012	New Haven	Twarda	Marija Kirilenko	7:6(9), 7:5
Zwyciężczyni	10.	23 lutego 2013	Dubaj	Twarda	Sara Errani	6:2, 1:6, 6:1
Finalistka	3.	14 kwietnia 2013	Katowice	Ceglana (hala)	Roberta Vinci	6:7(2), 1:6
Finalistka	4.	24 sierpnia 2013	New Haven	Twarda	Simona Halep	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	11.	28 września 2013	Tokio	Twarda	Angelique Kerber	6:2, 0:6, 6:3
Zwyciężczyni	12.	5 lipca 2014	Wimbledon	Trawiasta	Eugenie Bouchard	6:3, 6:0
Zwyciężczyni	13.	23 sierpnia 2014	New Haven	Twarda	Magdaléna Rybáriková	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	14.	27 września 2014	Wuhan	Twarda	Eugenie Bouchard	6:3, 6:4
Finalistka	5.	5 października 2014	Pekin	Twarda	Marija Szarapowa	4:6, 6:2, 3:6
Zwyciężczyni	15.	16 stycznia 2015	Sydney	Twarda	Karolína Plíšková	7:6(5), 7:6(6)
Zwyciężczyni	16.	9 maja 2015	Madryt	Ceglana	Swietłana Kuzniecowa	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	17.	29 sierpnia 2015	New Haven	Twarda	Lucie Šafářová	6:7(6), 6:2, 6:2
Finalistka	6.	1 listopada 2015	Singapur	Twarda (hala)	Agnieszka Radwańska	2:6, 6:4, 3:6
Zwyciężczyni	18.	1 października 2016	Wuhan	Twarda	Dominika Cibulková	6:1, 6:1
Finalistka	7.	22 października 2016	Luksemburg	Twarda (hala)	Monica Niculescu	4:6, 0:6
Zwyciężczyni	19.	6 listopada 2016	Zhuhai	Twarda (hala)	Elina Switolina	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	20.	25 czerwca 2017	Birmingham	Trawiasta	Ashleigh Barty	4:6, 6:3, 6:2
Zwyciężczyni	21.	4 lutego 2018	Petersburg	Twarda (hala)	Kristina Mladenovic	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	22.	18 lutego 2018	Doha	Twarda	Garbiñe Muguruza	3:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni	23.	5 maja 2018	Praga	Ceglana	Mihaela Buzărnescu	4:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni	24.	12 maja 2018	Madryt	Ceglana	Kiki Bertens	7:6(6), 4:6, 6:3
Zwyciężczyni	25.	24 czerwca 2018	Birmingham	Trawiasta	Magdaléna Rybáriková	4:6, 6:1, 6:2
Zwyciężczyni	26.	12 stycznia 2019	Sydney	Twarda	Ashleigh Barty	1:6, 7:5, 7:6(3)
Finalistka	8.	26 stycznia 2019	Australian Open	Twarda	Naomi Ōsaka	6:7(2), 7:5, 4:6
Finalistka	9.	23 lutego 2019	Dubaj	Twarda	Belinda Bencic	3:6, 6:1, 2:6
Zwyciężczyni	27.	28 kwietnia 2019	Stuttgart	Ceglana (hala)	Anett Kontaveit	6:3, 7:6(2)
Finalistka	10.	29 lutego 2020	Doha	Twarda	Aryna Sabalenka	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	28.	6 marca 2021	Doha	Twarda	Garbiñe Muguruza	6:2, 6:1
Zwyciężczyni	29.	25 czerwca 2022	Eastbourne	Trawiasta	Jeļena Ostapenko	6:3, 6:2
Finalistka	11.	21 sierpnia 2022	Cincinnati	Twarda	Caroline Garcia	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	30.	1 kwietnia 2023	Miami	Twarda	Jelena Rybakina	7:6(14), 6:2
Zwyciężczyni	31.	25 czerwca 2023	Berlin	Trawiasta	Donna Vekić	6:2, 7:6(6)

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2011	Zwycięstwo	Wiktoryja Azaranka	7:5, 4:6, 6:3
2012	Faza grupowa	Agnieszka Radwańska	3:6, 2:6
2013	Półfinał	Li Na	4:6, 2:6
2014	Faza grupowa	Agnieszka Radwańska Marija Szarapowa Caroline Wozniacki	3:6, 2:6 6:3, 6:2 2:6, 3:6
2015	Finał	Agnieszka Radwańska	2:6, 6:4, 3:6
2018	Faza grupowa	Elina Switolina Caroline Wozniacki Karolína Plíšková	3:6, 3:6 5:7, 6:3, 2:6 3:6, 4:6
2019	Faza grupowa	Naomi Ōsaka Belinda Bencic Ashleigh Barty	6:7(1), 6:4, 4:6 3:6, 6:3, 4:6 4:6, 2:6

Rok	Rezultat	Przeciwniczka	Wynik
2016	Zwycięstwo	Elina Switolina	6:4, 6:2

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo  Czechy [6]
I runda	Ukraina: Kateryna Bondarenko	6:4, 5:7, 6:4
II runda	Chiny: Peng Shuai	7:5, 2:6, 6:1
III runda	Włochy: Flavia Pennetta	6:3, 6:0
Ćwierćfinał	Rosja: Marija Kirilenko [14]	6:7(3), 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo  Czechy [11]
I runda	Węgry: Tímea Babos	6:1, 6:2
II runda	Dania: Caroline Wozniacki	6:2, 6:4
III runda	Rosja: Jekatierina Makarowa	4:6, 6:4, 6:4
Ćwierćfinał	Ukraina: Elina Switolina [15]	6:2, 6:0
Półfinał	Portoryko: Mónica Puig	4:6, 6:1, 3:6
O brązowy medal	Stany Zjednoczone: Madison Keys [7]	7:5, 2:6, 6:2
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Czechy [10]
I runda	Włochy: Jasmine Paolini	6:4, 6:3
II runda	Belgia: Alison Van Uytvanck	7:5, 3:6, 0:6

Runda	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Pekinie 2008, reprezentując państwo  Czechy
I runda	Lucie Šafářová	Australia: Samantha Stosur / Rennae Stubbs	1:6, 0:6

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2023-04-01]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2023-04-01]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2023-04-01]  (ang.).