Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Pawężnica pergaminowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pawężnica pergaminowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

miseczniaki

Rząd

pawężnicowce

Rodzina

pawężnicowate

Rodzaj

pawężnica

Gatunek

pawężnica pergaminowa

Nazwa systematyczna
Peltigera membranacea (Ach.) Nyl.
Bull. Soc. linn. Normandie, sér. 4 1: 74 (1887)
Dolna strona plechy
Plecha z apotecjami

Pawężnica pergaminowa (Peltigera membranacea (Ach.) Nyl.) – gatunek grzybów z rodziny pawężnicowatych (Peltigeraceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Peltigera, Peltigeraceae, Peltigerales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował go w 1810 r. Erik Acharius jako odmianę pawężnicy psiej, nadając mu nazwę Peltidea canina var. membranacea. Do rangi odrębnego gatunku podniósł go William Nylander w 1887 r.[1]

Synonimy[3]:

  • Peltigera canina f. membranacea (Ach.) Duby 1830
  • Peltigera canina var. membranacea (Ach.) Duby
  • Peltigera membranacea (Ach.) Nyl. 1887 f. membranacea
  • Peltigera membranacea (Ach.) Nyl. 1887 var. membranacea

Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Plecha listkowata, początkowo o mniej więcej okrągłym kształcie, z czasem rozpadająca się na nieregularne płaty. Osiąga szerokość do 51,5 cm. Jest cienka. Jej odcinki mają długość 2–4 cm, szerokość 1–2 cm i często dichotomicznie rozgałęziają się. Odcinki są oddzielone lub zachodzą na siebie. Mają zaokrąglone lub nieco wcięte zakończenia, zazwyczaj pofałdowane i często wzniesione. Powierzchnia górna jest gładka, w stanie suchym ma barwę szaroniebieską, szarą lub brązową, w stanie wilgotnym niebieskoszarą lub czarnozieloną. Brak izydiów i urwistków. Rdzeń plechy biały, zbudowany z luźnych strzępek. Fotobiontami są sinice z rodzaju Nostoc. Dolna powierzchnia biała, pokryta dobrze widocznymi, wąskimi i wyraźnie wypukłymi żyłami. Chwytniki o barwie od białej do jasnobrązowej, słabo rozgałęzione, o zakończeniach pędzelkowatych, Czasami też z dodatkowymi wyrostkami[4].

Na zakończeniach odcinków występują okrągłe lub lekko podłużne, a czasami siodłowate apotecja o średnicy do 6 mm. Mają zaokrąglony, gładki brzeżek i gładkie, ciemnobrązowe lub czarne tarczki. Zarodniki igiełkowate, bezbarwne, lub słabo jasnobrązowe, z 3–5 przegrodami. Mają rozmiary 55–65 × 3–5 μm[4].

Reakcje barwne: wszystkie negatywne[4].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Peltigera membranacea jest szeroko rozprzestrzeniona na całej półkuli północnej. W Europie jej zasięg ciągnie się na południu od Hiszpanii, na północy aż po 78 szerokości geograficznej w archipelagu Svalbard. Na półkuli południowej znana jest tylko z nielicznych stanowisk w górach Chile w Ameryce Południowej oraz w Australii i Nowej Zelandii[5]. W Polsce występuje w Zewnętrznych i Centralnych Karpatach Zachodnich, w Sudetach, Beskidach Wschodnich, na Wyżynie Środkowomałopolskiej, Pobrzeżu Południowobałtyckim, Pojezierzu Południowobałtyckim, Pobrzeżu Wschodniobałtyckim i Pojezierzu Wschodniobałtyckim[2]. Jest jednak rzadka. W Czerwonej liście roślin i grzybów Polski ma status DD – gatunek o nieznanym zagrożeniu, wymagający dalszych badań[6]. W Polsce podlega ścisłej ochronie gatunkowej[7].

Rośnie na próchnicznej ziemi, na mchach, skałach i pniach[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).
  2. a b c Wiesław Fałtynowicz: The Lichenes, Lichenicolous and allied Fungi of Poland.Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003. ISBN 83-89648-06-7.
  3. Species Fungorum. [dostęp 2016-11-18]. (ang.).
  4. a b c d Consortium of North american Lichen Herbaria. [dostęp 2016-11-18].
  5. Discover Life Maps. [dostęp 2014-04-18].
  6. Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  7. Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej grzybów