Stanisław Ryłko

Stanisław Ryłko

Kardynał prezbiter
Stanisław Ryłko (2018)
Lux mea Christus Chrystus moim światłem
Kraj działania	Watykan, Włochy
Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1945 Andrychów
Archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej
Okres sprawowania	od 2017
Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich
Okres sprawowania	2003–2016
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	30 marca 1969
Nominacja biskupia	20 grudnia 1995
Sakra biskupia	6 stycznia 1996
Kreacja kardynalska	24 listopada 2007 Benedykt XVI
Kościół tytularny	bazylika Najświętszego Serca Chrystusa Króla w Rzymie
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Stanisław Marian Ryłko (ur. 4 lipca 1945 w Andrychowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk społecznych, arcybiskup, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Świeckich w latach 2003–2016, kardynał od 2007 (najpierw w stopniu diakona, w 2018 promowany do stopnia prezbitera), archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej od 2017, członek Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego od 2018.

Urodził się 4 lipca 1945 w Andrychowie. Kształcił się w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie, gdzie w 1963 złożył świadectwo dojrzałości. W latach 1963–1969 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej^[1]. Święceń prezbiteratu udzielił mu w katedrze na Wawelu 30 marca 1969 kardynał Karol Wojtyła, arcybiskup metropolita krakowski^[1][2]. W 1971 uzyskał licencjat z teologii moralnej na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie, zaś w latach 1972–1978 kontynuował studia w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie uzyskał doktorat w zakresie nauk społecznych^[3].

W latach 1969–1971 był wikariuszem w parafii św. Marii Magdaleny w Poroninie^[4]. Po ukończeniu studiów doktorskich w latach 1978–1987 pełnił funkcję wicerektora Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, jednocześnie wykładając teologię pastoralną i socjologię na Papieskiej Akademii Teologicznej^[5]. Ponadto w 1979 został mianowany sekretarzem Komisji ds. Apostolstwa Świeckich Konferencji Episkopatu Polski^[3][5]. W 1987 powrócił do Rzymu, gdzie rozpoczął pracę jako kierownik biura Sekcji Młodzieżowej Papieskiej Rady ds. Świeckich, uczestnicząc w organizacji Światowych Dni Młodzieży w Santiago de Compostela w 1989, w Częstochowie w 1991 i w Denver w 1993^[6]. W latach 1992–1995 pracował w sekcji polskiej Sekretariatu Stanu^[7].

20 grudnia 1995 został mianowany przez papieża Jana Pawła II sekretarzem Papieskiej Rady ds. Świeckich i biskupem tytularnym Noviki^[2]. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1996 w bazylice św. Piotra na Watykanie^[2]. Udzielił mu ich sam papież, któremu asystowali arcybiskupi Giovanni Battista Re, substytut w sekcji spraw ogólnych Sekretariatu Stanu, i Jorge María Mejía, sekretarz Kongregacji ds. Biskupów^[1]. Jako dewizę biskupią wybrał słowa „Lux mea Christus” (Chrystus moim światłem)^[1].

4 października 2003 papież Jan Paweł II mianował go przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Świeckich i wyniósł go do godności arcybiskupa^[8]. Był organizatorem Światowych Dni Młodzieży w Kolonii w 2005, w Sydney w 2008, w Madrycie w 2011 i w Rio de Janeiro w 2013^[6]. Na stanowisku był potwierdzany przez kolejnych papieży: Benedykta XVI 21 kwietnia 2005^[9] i Franciszka 16 marca 2013^[10][2]. 1 września 2016, wraz z wcieleniem Rady do Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, przestał pełnić funkcję przewodniczącego^[1][2].

28 grudnia 2016 papież Franciszek ustanowił go archiprezbiterem bazyliki Matki Bożej Większej na miejsce odchodzącego na emeryturę kardynała Santosa Abril y Castelló^[11][5]. Ingres do papieskiej bazyliki odbył 2 lutego 2017^[12].

17 października 2007 podczas audiencji generalnej papież Benedykt XVI ogłosił, że mianował go kardynałem^[13], a na konsystorzu 24 listopada 2007 kreował go kardynałem diakonem bazyliki Najświętszego Serca Chrystusa Króla^[14]. 30 maja 2008 objął swój kościół tytularny^[2][15]. 19 maja 2018 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice^[16][17]. Został członkiem Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, Kongregacji ds. Biskupów, Papieskiej Rady ds. Nowej Ewangelizacji i Papieskiej Komisji ds. Ameryki Łacińskiej^[1][6]. Ponadto 10 marca 2015 papież Franciszek mianował go członkiem Papieskiego Komitetu ds. Międzynarodowych Kongresów Eucharystycznych^[18], a 11 sierpnia 2018 – członkiem Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego^[19]. Uczestniczył w Synodach Biskupów w 2005, 2008, 2009 i 2014^[1]. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka^[1].

Był współkonsekratorem podczas sakr sekretarza Papieskiej Rady ds. Świeckich Josefa Clemensa (2004), biskupów pomocniczych krakowskich Grzegorza Rysia i Damiana Muskusa (2011), a także arcybiskupa Rolandasa Makrickasa (2023)^[2].

W 2009 postanowieniem prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski^[20][21], a w 2015 prezydent RP Andrzej Duda nadał mu Krzyż Wielki tego samego orderu^[22][23].

10 kwietnia 2008 otrzymał Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec z rąk ambasadora Niemiec przy Stolicy Apostolskiej Hansa-Henninga Horstmanna nadany przez prezydenta Niemiec Horsta Köhlera^[24].

• Nota biograficzna Stanisława Ryłki na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2021-05-02]. (wł.).
• Stanisław Ryłko w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2008-06-29] (ang.)
• Stanisław Ryłko [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-01-28]  (ang.).